MABIGAT na ulo ang sumalubong sa akin pagkagising ko. Literal na napahawak ako sa ulo ko para imasahe ito ngunit sa bawat himas at hilot na ginagawa ko ay parang lalo lang itong kumikirot.
"Oh shit, mabuti nalang at pina-cancel ko kay Lawrence ang anumang appointment ko ngayong araw," pakikipag-usap ko sa sarili habang napapapikit-pikit pa.
I was about to get up from bed when I notice something. Mabilis pa sa alas-kwatro na pinilit kong buksan ang mga mata at tingnan nang maigi ang paligid.
Halos malaglag ako sa kamang kinahihigaan ko nang makitang may nakatalikod sa aking babae. At mas lalo pa akong nahindik nang mapansing wala itong suot.
Oh shit! Hindi pupwede 'to. Ganoon ba ako kalasing kagabi para malimutan na may nakatabi akong babae?
Ang naalala ko lang ay may yumakap sa akin noong mga panahong nakakaramdam na ako ng hilo pero hindi ko iyon nakilala.
Mabilis akong tumayo kahit na ba parang umiikot ang pal
"SIR saan po tayo? Diretso po ba sa bahay niyo?" tanong ni Lawrence nang makita akong naglalakad patungo sa kanya.Kanina noong nakita ko pa lamang siyang papasok sa lobby ay agad na akong lumapit dito. I really have to leave this place quickly. Baka sundan pa ako ni Angel na magiging dahilan na naman ng pag-iinit ng ulo ko."Yes, get my car and drive me home. Dito nalang kita hihintayin," saad ko na mabilis namang sinunod ni Lawrence.Ilang minuto lang ang hinintay ko bago makita ang sasakyan kong minamaneho na ni Lawrence. Agad akong pumasok at umupo sa bandang likuran.I was breathing fast and deep. Nalilito ako. Sumasakit ang ulo ko kakaisip sa nangyari kani-kanina lang. What if there's something really happened between me and Angel? What if we had sex? Tangina naman kasi, kahit anong pilit kong gawing ipaalala sa sarili ang nangyari kagabi, wala talaga akong maalala.Sana nga lang ay hindi totoo iyong mga sinabi n
HALOS ilang linggo na rin ang lumilipas at sa loob ng mga araw na iyon ay hindi ko alam kung tama bang matuwa ako na hindi pa muling nagpaparamdam sa akin si Angel. Hindi siya tumatawag, nagtetext o kahit bisita man lang dito sa opisina ko.Hindi ko tuloy maintindihan kung bakit hindi ako makapagfocus sa trabaho. Nandito nga ako at nakaupo sa opisina ko pero ang utak ko naman ay kung saan-saan na napupunta. Nandyan 'yong napapaisip ako na paano kung biglang hinanap na pala ni Angel si Shella tapos sinabi iyong nangyari sa amin o baka naman bigla palang may nabuo tapos pupunta dito si Angel at pipiliting ipaako sa akin ang batang dala-dala.Pinindot ko ang intercom at inutusang pumasok dito sa loob si Lawrence. Ilang segundo lang ang lumipas at nasa harapan ko na siya agad."Yes sir Jolo? Anything you want or need? May mali po ba sa files na pinasa ko? How about reports po? Do you want me to send you another copy or make a new-""La
"WHAT did you say Angel? What the actual fuck did you say?" tanong ko paulit-ulit. Hindi ako mapakali. Paikot-ikot na ang ginagawa kong paglalakad dito sa harapan niya. She's just crying and sobbing. Ni ayaw niya rin mismo magsalita. Sumasakit na ang ulo ko sa nangyayaring ito.Shit, hindi pwede 'to. Ibang usapan na pag may inosenteng batang involve. Lalo na kung anak ko pa iyon. Pero hindi pa naman ako nakakasigurado na buntis nga talaga si Angel."Jolo I'm pregnant. I'm three weeks pregnant now-""How could you say that you are pregnant? At paano ka nakakasiguradong akin nga 'yang batang dinadala mo kung sakali?"Shock was visible in Angel's eyes. Bigla itong napatayo mula sa pagkakaluhod at mabilis pa sa alas-kwatro akong sinampal. Masakit. Mahapdi sa pisngi. Pero maigi na rin ito, para magising ako sa katotohanan at maniwalang nangyayari ito ngayon."Oh my god Jolo! I'm sorry. Hindi ko sinasadya. Nadala lan
SHELLA POVMagdadalawang buwan na ang lumipas magmula nang umuwi si Jolo sa Maynila. At walang araw na lumipas na hindi ko ito naisip. Araw-araw at gabi-gabi, sa tuwing wala akong ginagawa, lagi ang binata ang laman ng isip ko.Pilitin ko man ang sarili na iwaksi at iwasan ang pag-iisip sa binata ay hindi ko magawa. Kahit na ba wala man lang akong balita na naririnig o nalalaman tungkol dito ay patuloy pa rin akong umaasa. Umaasa na babalik siya dito para sa akin.Kahit na alam ko naman sa sarili ko na hindi naging maganda ang huli naming pag-uusap ay umaasa pa rin ako at kumakapit sa mga pangakong binitawan niya bago siya tuluyang umalis at lumayo sa akin."Oh Shella? Nagsuka ka na naman ba? Aba ilang beses na 'yan nangyayari ngayong linggo ah," agad akong napalingon kay nanay Leoning nang marinig itong nagsalita.Mabilis akong nagmumog at nagpunas ng bibig bago lumingon sa kinatatayuan nito. Nagmano muna ako nang tul
HINDI ko alam kung dahil ba sa alog ng jeep kaya ako nahihilo o dahil na naman 'to sa walang mintis na umagang pananakit ng ulo ko, mabuti na nga lang at hindi ako naduduwal ngayon. Sadyang mabigat lang ang ulo ko at nakakaramdam ako ng malubhang pagkahilo.Minabuti kong pumikit na lamang para kahit papaano ay mawala sa isipan ko ang hilo na iniinda. Medyo malayo-layo pa ang babaan ko. Siguro ay mga dalawang oras pa ang hihintayin ko.Nasa bandang dulo ako ng parte ng jeep. Nakasumbrero ako at nakatakip ng panyo ang mukha. Napapadilat ako ng mga mata sa tuwing humihinto ang jeep.Akmang ipipikit ko na sana muli ang mga mata ko nang biglang may tumawag sa pangalan ko. Tiningnan ko lamang ito sa gilid ng mga mata ko at pilit na kinikilala ang mukha at kung sino ba ito. Halos lumuwa ang mga mata ko nang mapagsino ang taong tumawag sa akin."Shella? Ikaw ba 'yan? Ikaw nga!Kamusta ka naman? At saka saan ka pupunta?" tila maligayang-mali
HABANG pauwi ay nakatulala pa rin ako. Simula ng sumakay ako ng jeep hanggang ngayon na naglalakad na ako papunta sa bahay namin ay parang nililipad ng hangin ang utak ko. Para akong naglalakad na papel, magaan at walang buhay!Maigi na nga lang din at hindi ko na nakasabay ulit sa jeep pauwi si Mario eh, isa pa iyong taong 'yon na dagdag pa sa isipin ko.Katatapos lang ng tanghalian kaya inisip ko na baka tulog at namamahinga na ulit sila tatay Ruben at nanay Leoning sa kwarto nila.Pero ganoon nalang ang panlalaki ng mga mata ko nang madatnan ko silang nagkekwentuhan dito mismo sa kusina at sabay pa silang dalawa na napalingon sa akin."Oh nandyan ka na pala Shella, kamusta naman ang lakad mo?" tanong ni nanay Leoning sabay tayo sa kinauupuan. Agad naman akong lumapit sa kanila at mabilis na nagmano sa mga ito. Ibinaba ko na din muna sa isang tabi ang ilang gamit ko.Inabot ko ang binibigay na isang basong tubig ni nanay L
"MABUTI nalang at nakahiram tayo ng tricycle kanila pareng Andres! Ipagdadrive pa niya ako pahatid kay Shella sa terminal," maligayang anunsyo ni tatay Ruben sabay lapit sa akin para bitbitin na ang mga bag kong naglalaman ng ilang mga gamit ko.Halos kaunti lang din ang dala ko. Ilang piraso ng damit at gamit na kakailanganin ko para sa aking sarili."Maraming salamat po 'tay Ruben. Pasensya na din po at biglaan tayong nakapagbenta ng kalabaw para lang may maipamasahe ako papuntang Maynila," nahihiya kong turan sabay ngiti ng tipid.Noong nakaraan pagtapos namin mag-usap-usap tungkol nga sa pagluwas ko pa-Maynila ay agad na ngang naghanap ng mapagbebentahan ng kalabaw si tatay Ruben. Kahit mababa kumpara sa normal na presyo ng bentahan ng kalabaw ay pinatos na lamang din niya, aniya'y kailangang-kailangan ko na daw. Hayaan nalang daw at mas importante ang apo niya sa akin kumpara sa kalabaw namin."Ano ka ba naman Shella apo, kikitain n
SA SOBRANG tagal ng byahe ko papuntang Maynila ay wala akong ibang ginawa kung hindi matulog at kung magising man ay tanging si Jolo lang ang laging laman ng isip ko.Nang tuluyan na nga akong makababa mula sa bus ay mabilis akong naghanap ng maaring pagbilhan ng cellphone. Iyong keypad phone lang sana dahil hindi naman ako maalam pagdating sa mga cellphone na katulad nang kay Jolo."Excuse me po lola, saan po kaya may bilihan dito ng cellphone?" agad kong tanong sa isang matandang babae na nagtitinda ng mga candy malapit lang din dito sa binabaan ko.Mariin niya muna akong tinitigan na tila ba buong pagkatao ko na ang sinisiyasat niya. Ako nalang tuloy ang naiilang sa ginagawa niyang pagtitig."Bago ka lang ba dito ineng?" kapagkuwan ay masungit niyang tanong. Saglit akong napatingin sa kanya at hindi ko malaman kung sasagutin ko ba ang tanong nito o hindi."Ineng?" usal ulit nito kaya naman wala na akong nagawa kung hindi saguti