Keilani POVMaaga akong nagising gaya ng nakasanayan ko. Simula nang pumasok si Keilys sa pre-school, naging parte na ng routine ko ang paghatid sa kaniya bago pumasok sa opisina. Hindi man ito palagi, pero kapag may pagkakataon akong hindi sobrang loaded ang schedule ko, sinisigurado kong ako ang maghahatid sa kaniya. Sobra kasi akong natutuwa kapag nakikita ko siyang naka-uniform, may hawak na maliit niyang bag at nakangiting kumakaway sa akin habang papasok sa school gate.“Ingat, anak!” sigaw ko habang isinasara ng guwardya ang gate. Kumaway pa siya bago tuluyang nawala sa paningin ko.Nakangiti ako habang sumasakay na ulit sa sasakyan. Pero bago ako dumiretso sa opisina, dumaan muna ako sa paborito kong coffee shop. Hindi ako nagkape sa bahay kanina, mas gusto ko kasing hawak-hawak ang kape habang nag-aasikaso ng mga work sa opisina. Isa pa, parang may kung anong comfort sa amoy ng bagong timplang kape na hawak sa kamay kapag papasok ako sa work.Malapit lang naman ang coffee sho
Keilani POV“Puwede bang sumubok naman tayo ng kakaiba ngayon?” tanong niya na pinagtaka ko agad. Kakatapos lang pagsawaan ng bibig ko ang pagkalalakë niya.“Anong kakaiba?” pagtataka ko naman. Tila ata nagsasawa na siya dati nang mga ginagawa namin.“Gusto ko nakatali ka sa kama, hahayaan mo akong gawin ang lahat ng gusto ko,” sabi niya na parang kinabahan ako. Pakiramdam ko, tila mapapasabak ako sa kung anong pagsisisihan ko sa dulo.“Wait, natatakot ako diyan, Sylas. Baka kung ano na naman itong naiisip mo,” saway ko sa kaniya. Mabuti nang pigilan ko na siya sa una bago pa ako magsisi sa dulo.“Wala kang dapat ikatakot. Masasarapan ka naman dito, promise ko ‘yan,” sagot niya na tila ba ibang tao na naman ngayon. Iba talaga ang nagagawa ng mani sa kaniya. Grabe kasing allergy ‘yan, bakit naman ganito ang epekto sa asawa ko.Hanggang ngayon, nag-aalala tuloy ako sa anak naming si Keilys. Umaasa at nananalangin akong hindi niya mamanahin sa tatay niya ‘yon. Kundi, naku, baka maaga ako
Keilani POVMakalipas ang halos tatlong buwan, naging tahimik na ang lahat. Wala ng naging pag-atake, wala mga banta, at tila nanahimik na rin ang pamilyang Veron. Si Avina, ayon sa huli kong balita ay muling lumipad papuntang ibang bansa dahil sa takot sa nangyari sa papa niya. Doon na raw siya nag-stay para malayo sa gulo. Duwag pala, sa una lang siya matapang.Ako naman, abala sa pagpapalawak lalo ng negosyo. Ang Merritt Luxury Motor Company na itinatag ko, ngayon ay isa na sa pinakapinagkakatiwalaang pangalan hindi lang sa bansa, kundi maging sa labas ng Pilipinas. Halos buwan-buwan may bagong branch na nabubuksan sa iba’t ibang panig ng mundo. Sa dami ng orders na natatanggap namin mula sa Europe, Middle East at America, halos hindi na makapahinga ang mga empleyado ko sa factory. We’re producing luxury motorcycles like never before.Ang totoo niyan, halos matabunan ko na ang kinikita ng kumpanya ni Sylas. Nang una ko itong mapansin, hindi ko alam kung matatawa ba ako o mahihiya.
Keilani POVPagkauwi ko sa bahay, napansin ko agad ang kakaibang liwanag sa loob. Maliwanag, mas maliwanag kaysa karaniwan. Doon palang ay nagtaka na ako, pero hindi ko maiwasang matakot. Naisip ko na baka may nangyaring masama habang wala ako.Nagmadali tuloy ako sa pagpasok sa sala kasi nauna kong naisip si Keilys na naiiwang mag-isa sa bahay kasama ang mga yaya niya. Sa loob, doon bumungad sa akin ang nakakagulat na eksena.Nakatayo sa gitna si Sylas, naka-black turtleneck at may hawak na wine glass. “Surprise,” aniya sabay kindat sa akin.Halos mapatigil ang paghinga ko kasi naisip ko talaga na baka mga pulis na ang mga nasa loob at kausap si Sylas, pero hindi kasi may pasabog palang hinanda ang asawa ko.Sa mahaba at marble-tiled na dining hall, nakalatag ang eleganteng buffet set-up. May mga chandelier na tila kumikinang pa lalo sa gabing ‘yon. Sa gilid, isang long table na puno ng French wine, Japanese sake, at mamahaling whisky. Pati ang mga putahe, hindi basta-basta. May foie
Keilani POVSimula nung ma-ospital si Harvy Veron, nabanggit sa akin ni Sylas na puwede na raw ako maglalabas, gumala o pumasok sa work. Huwag na raw ako matakot kasi nag-hire siya ng mga tauhan niya na susunod sa akin para maging safe ako palagi. Huwag din daw akong mag-alala kasi hindi naman ito mang-iistorbo sa mga gala ko. Basta, lalabas lang ito sakaling may mangyaring masama sa akin. Dahil sa sinabi niya, kahit pa paano ay hindi na tuloy ako natatakot. Pero hindi ibig sabihin nun ay naduduwag na ako. Kaya ko namang lumaban, huwag lang akong pagtutulungan ng maraming kalalakihan na armado at ratratratin ako ng baril, doon ako walang laban.Today, inaya ako ni Celestia na lumabas, pumayag naman agad ako. Sapat na ang mga araw na nakulong lang ako sa bahay—ngayon, kailangan ko ng konting reset. Maaga kaming nagkita sa labas ng isang kilalang luxury mall. Naka-sunglasses siya at may bitbit na maliit na clutch. Ako naman, naka-casual dress lang.“You look fresh, Keilani,” bungad ni C
Keilani POVMaaga akong nagising kinabukasan, mas maaga kaysa sa nakasanayan ko. Nakakagulat nga kasi naabutan kong tulog pa sa tabi ko ang asawa ko. Kadalasan, kapag nagigising ako, wala na siya at nakapasok na sa work. Ngayon, heto, tulog na tulog na akala mo ay puyat. Nakatagilid pa siyang natutulog, nakatalukbong ang kalahati ng katawan sa puting kumot, at tila napakakalma ng mukha.Dahan-dahan akong bumangon mula sa kama namin at iniwasan kong mag-ingay para hindi siya magising. Naisip kong silipin si Keilys, baka gising na rin siya. Bumaba ako ng hagdan at tinungo ang sala. Hindi ako nagkamali. Nandoon siya, nakaupo sa carpet, nakatalukbong ng kumot habang nakatitig sa TV na may pinapanood na cartoons.“Good morning, baby,” bulong ko habang nilalapit ang sarili sa kanya.Ngumiti lang ito at hindi man lang ako nililingon. Malamang ay naka-focus na naman sa paborito niyang animated show. Hinaplos ko ang ulo niya bago ako tumayo ulit.Bumalik ako sa kuwarto namin ni Sylas para kuni