Ika labing dalawang kabanata

(Saan Man Patungo song by Parokya ni Edgar.)

“Magdamag naggigitara, ang bagal ng gabi

Ang daming iniisip ngunit wala namang masabi…

Nagsawa ka na ba? Subukan mong tumawa

Tigilan ang pag-iisip, ipagpatuloy ang pananaginip….

Hindi ko maalala ang lyrics ng kanta

Kahit ako ang gumawa, iba naman ang nagsalita

Mahirap talaga kapag inaasahan ka

Awitin ang mga tula na nagmumula sa pera…”

“Kasalukuyan kaming nakatambay ngayon sa harap ng bahay ni Josh. Habang naggigitara si Vincent ay kumakanta naman kaming tatlo, wala munang inuman dahil sa gulong kinasangkutan namin noong isang araw.

“Vernice…” natigil ang aming kasiyahan ng tawagin ako ni Marjorie mula sa aking likuran. Kita ko kung paanong natigilan ang aking mga kaibigan, maging ang pagbabago ng expression ng kanilang mga mukha.

“Par, alis na ako, may aasikasuhin pa kasi ako.” Anya bago mabilis na tumayo at walang lingon-likod na humakbang palayo sa kanila.

“Vernice, Please, kausapin mo naman ako…” naiiyak sa pakiusap sa akin ni Marjori