Ika labing isang kabanata

“Lalong magagalit sayo ang papa mo sa oras na malaman niya ang kinasangkutan mong gulo. Vernice, kababae mong tao naki-kipagsuntukan ka sa mga lalaki? Ano na lang ang sasabihin ng mga tao sa akin na mali ako ng pagpapalaki sayo?” Nanggigigil na sermon sa akin ni Nanay Elsa habang sinisikap nito na huwag magtaas ng boses.

“Eh, Nay Elsa hindi naman po kasalanan ni Vernice ang lahat, nadamay lang s’ya sa away nung mayabang na lalaki.” Sabat naman ni Josh na pilit akong pinagtatanggol upang tigilan na ako ni Nay Elsa.

“Isa ka pa! Pareho kayong matigas ang ulo at walang pinaniniwalaan, eh kung ‘yung panahon na inaaksaya n’yo sa pagba-bar at pag-iinom ng alak ay naghahanap kayo ng trabaho di sana may pakinabang ang bansa sa inyo.” Pati tuloy sila ay nadamay sa misa ni Nanay Elsa kaya mas pinili nina Josh, Vincent at Carlo ang manahimik na lamang.

“Ikaw naman Vernice naturingan kang may pinag-aralan pero kung kumilos ka ay tinalo mo pa ang mga tambay na ‘to! Ewan ko ba sa inyong mga kabataan