Kabanata 4: Plano

Kabanata 4

Plano

---

We stayed but I'm very reluctant, that's why, we leave.

"Ano ba yan! Sayang ang ipinambayad ko! Ang laki laki kaya nun!" Sipat niya sa akin.

"Gusto mo dun? E mga social ang mga naroon. Kahit magdamit pa tayong pangmayaman, hindi tayo makakalebel sa kanila." I said.

"Sus! Ayaw mo lang kasi naroon yung CEO! Si Bryan. Alam mo Riana? Hindi talaga kita maintindihan. Kung ibang babae yan, magpapansin yun sa kanya. Hindi mo ba napansin ang ibang babae dun? Lowkey na nagpapansin sa kanya!"

"So, ikaw nagpapansin ka rin?" Sukmat ko sa kanya. She defended herself, "Hindi ah?! Suporta ako sa ship niyo! Ayoko ng maraming eme eme."

I gave her 'what' s that? ' look. Hindi ko na rin maintindihan si Elizabeth paminsan minsan.

"Alam mo, Riana." Sabi niya habang inaakbayan ako. "Kailangan mong makuha siya." Tumapik siya sa gilid ko.

"Ano?" l lifted my head. Nagtagpo ang aking kilay.

Tumawa siya sa ekspresyon ko. "Kikidnapin natin siya diba? Pero bago natin makuha yun, kailangan mong kunin ang loob niya."

"Nahihibang ka na ba?" Tanong ko kaagad sa kanya. She bite her lips. She removed her arm on my neck para makaexplain ng todo todo. She laid her hands explaining what to do on my mission.

"Kailangan mo siyang akitin, kailangan mong kunin ang loob niya."

Napahalakhak ako. "Maybe we should try some other ways."

"At ano namang way yun? Look? He's very influencial. Hindi ka niya kilala. Mayaman siya, maraming connection, maraming guards, maraming taong nakabantay sa kanya at di rin natin alam, may ibang nakabantay pa sa kanya. Remember, he's the only son."

"Paki ko naman kong nag iisa lang siya."

"That's the point, Riana! Kaisa isa lang siyang anak and his mom and dad are very protective of him, even if alam naman natin na kaya niya ang kanyang sarili. Hinding hindi siya pababayaan ng mga parents niya."

Natulala ako sa sinabi niya. So, he's the only son.

" Huy! Ano yan? Wag mong sabihin, di mo rin alam na only child siya?"

Hindi ako nakasagot kaagad dahil hindi ko naman alam na only child siya, paki ko sa ganun!

Napailing siya." Hindi ko talaga alam kung anong gagawin ko sa iyo eh nu? Naku naman Riana!"

" E paki ko naman! Wala akong alam sa kanya." Kumintab ang mga mata ni Elizabeth matapos kong sabihin iyon. Tila ba may naisip siyang magandang plano.

"Kaya nga! Wala kang alam sa kanya? Alamin mo! Think of his weaknesses para madali mo lang siyang mapabilog." She sounds so amazed on her idea. Akala niya siguro ang ganda ganda na ng plano niya.

"Do you think it's a good idea?" Tanong ko sa kanya coz I think it's not. Ba't kailangan pang bilugin, pwede namang kidnapin kaagad.

"Obviously YES! You can't kidnap him given only your skills. Of course, you have talent, I've never doubt you pero iba tong kalaban natin, he has many back-ups at kung siya lang, made-defend rin niya ang kanyang sarili." giit niya.

"Pag iisipan ko pa." Sagot ko at nauna nang lumakad tungong kotse.

"You better think of it, Riana. It's a good plan."

It's a good plan? I don't think so...

Kahit sa aking pagtulog ay isip isip ko ang plano ni Elizabeth. Mas lalo kong iniisip, mas lalo kong nakikita na magandang plano nga ang nasabi niya.

Pero paano ako haharap sa kanya? Ni ayokong makaharap siya! Nagtatago nga ako sa kanya baka sakaling totohanin niya na ipapakorte ako. Naku!

Hanggang sa paggising ko ay dala - dala ko pa rin iyon.

"Good Morning, mahal ko." Sabay bati ko paglingon ko kay Jayson. Nakadilat na ang kanyang mga mata.

"Good Morning ate," Sabay lapit niya sa akin at hinalikan ako sa cheeks. I smiled, this gives me butterflies. Mahal ko ang mga kapatid ko, kaya nga, ako nagsusumikap na matustusan ang pangangailangan nila at kahit anong mangyari, proprotektahan ko sila.

Tumulo ang luha ko.

"Ate, you cried." Ani niya. I hugged him more. "It's tears of joy, baby ko." I hugged him tightly.

That was when I decided to follow Elizabeth's decision. Tama siya, hindi basta basta ang mga pamilya ng lalaki, ang daming securities at kung magpadalos dalos ako, baka ako pa ang maipit nito. Ako naman talaga dahil ako ang nasa misyon. Kailangan kong kunin ang loob niya.

I dialled Elizabeth's number and she quickly respond.

"What's up? Had you decided?" Tanong niya mula sa cellphone.

"Ou,"

"Anong desisyon yan? Ayusin mo ang desisyon mo, Riana ah?!"

"Gagawin ko ang naisip mo."

"Ackkkkkk," pagsigaw niya, mukhang kinikilig. "OMG! TOTOO BA ITO?"

Pinikit ko na lang ang mga mata ko at kinagat ang labi.

"Totoo,"

"Wait, pupunta ako dyan para e discuss ang plano natin,"

"Huwag na, ako na ang pupunta."

"Okay, bye, may gagawin pa ako." Pagmamadali niya pero hindi pa rin nakakatakas ang boses ng isang lalaki, "Where have you been?" At pinatay niya kaagad ang tawag.

Napailing na lang ako. Kaya pala, napapadalas ang pag e-english niya ngayon. Bago ko masilip si Jayson na nandun sa sala naglalaro ay nakatanggap ako ng mensahe niya.

Elizabeth : Sorry, huwag ka munang pumunta rito, nagtatampo ang mahal ko.

Natawa ako. Sinasabi ko na nga ba.

Ako: Sige, enjoy.

Mabilis lang siya nakasagot.

Elizabeth : Huwag mong sabihin kay Mark ha? Magtatampo yun.

Ako: Iba ka talaga gaga!

Elizabeth : Ikaw yung gaga!

Natawa na lang ako. Iba talaga 'to si Elizabeth, kung sino - sinong lalaki, ngayon naman, Afam yung bet niya, baka koreano na yan na susunod.

"Ate, wala po akong pasok ngayon. Ako na lang po ang magbabantay kay Jayson." Sigaw ni Ella. Tapos na siyang magsipilyo at nakabihis na rin.

Sakto dahil may lalakarin ako. "Sige, magluto ka nalang ng sari-saring gulay mamaya, baka matagalan ako sa lalakarin ko."

"Sige po ate," Tumango siya tas biglang natigilan. "Ate?" Pagtawag niya sa akin.

"Ano yun?" Tanong ko pabalik sa kanya.

"Ikaw ba yung nasa TV? Nakita ko kasi iyon sa kaklase ko."

"Sa TV? Ba't naman ako nasa TV?" Maang-maangan ko.

"Ah! Wala po, ate. Ang gwapo kasi nung si sir Bryan! Bagay na bagay siya sa w*****d. Yung tipong malakas ang dating, mayaman, gwapo at parang nasa kanya na ang lahat."

Napatunganga ako sa sinabi niya. Nang nakita niyang hindi ako sumasagot ay binawi niya kaagad." Ah, hindi po ganun yung iniisip ko ate, wala pa sa akin yung pagboboyfriend. "

Tumaas ang isa kong kilay at medyo natulala.

" Ah kalimutan mo na lang yun, Ate." Hangga't pumasok siya sa kwarto niya. Umiling na lang ako at nagbihis. Mga bata talaga ngayon.

Nakashorts at nakashirt lang ako. Naglagay ako ng kaonting lipstick sa lips ko. Tinitigan ko muna ang sarili sandali bago nagpasyang umalis.

'Sa' n ba ito?' Tanong ko sa sarili. Tiningnan ko muli ang address na nalikom ko. Hindi ako marunong o eksperto sa pagsisearch ng kung ano-ano sa internet pero dahil sikat at maimpluwensya si Bryan, madali ko lang nahanap ang address ng Mansyon nila.

Tanaw ko sa malayo ang malapalasyong Masyon nila. Malayo ito sa bahay. Sobrang layo grabe! Kailangan ko pang magtravel ng mahigit isang oras at ang mahal pa nang plite.

Habang papalapit ako sa Mansyon ay mas lalong tumibok ang aking damdamin. Ayokong magpakita sa kanya pero kailangan. Kailangan ko ito sa Misyon.

"Tao po! Tao po!" Katok ko sa bakal na gate. Pambihira naman! Ang laki! Laki! Kasi eh! At ang taas taas pa! Hindi ako makakaakyat. "Tao po! Tao po!" Pagsigaw ko pa rin. Ilang sandali ay bumukas ang maliit ng pintuan at iniluwal doon ang isang guard. Tinitigan niya ako ulo hanggang paa. Pagkatapos nun ay binigyan niya ako ng isang nakakadisgust na mukha. E paano kasi nakatsinelas lang ako.

" Sino hinahanap mo miss?" Tanong niya kaagad sa akin. Nandidiri. OA naman 'tong guard na ito!

"Si sir Bryan po. Nandyan po ba?" Hindi muna siya nagsalita at tinitigan muli ako. May pagdududa sa kanyang mga mata. Nang nakita ko iyon ay agad akong nagpakilala. "Hello po sir, ako po pala si Riana. Gusto ko lang makita si sir Bryan po."

"Miss, may appointment ka ba? Hindi basta bastang nakikipagkita si sir." Sabi niya kasabay ang pagclose niya sa gate, nahawakan ko ang gate at pinigilan siya sa balak niyang gawin. "Pero saglit lang po sir. Gusto ko lang po siya makausap. Sige naman po! Hindi naman po ako nangangain." Pangungumbinsi ko.

Umiling kaagad siya. "Hindi po pwede maam. Bukod sa wala po ang amo namin, hindi rin siya tumatanggap o kumakausap ng kung sino-sino. Kaya pasensya na po kayo."

"Sir naman! Baka nandyan po siya, tinatago niyo lang!"Pagbibiro ko.

" Wala po talaga si~" Hindi na niya natapos nang mabilisan siyang umalis at iniwan ako ng ganun ganun na lang. Napatulala ako saglit pero agad namang nagising nang binosenahan ako ng isang sasakyan. I turned my head para makita kung ano yun and to my horror, he is. He was driving and was staring in front of me. Nang napansin niyang hindi kaagad ako umiwas ay muli niya itong binosenahan. Hindi siya natutuwa. He felt annoyed with my presence.

"Miss, tabi!" Lumapit sa akin ang guard, hinila niya ako sa gilid. Bryan immediately move the steering wheel at tuluyan ng pumasok sa loob. I glanced on his side profile and all I can see was the seriousness on his face.

"Maam, mas mabuti pong umalis na po kayo."

"Saglit lang po talaga 'to sir. Pasensya na." Sabi ko at tumakbo hinabol kung saan hihinto ang kotseng iyon.

"Maam, hindi po pwede." Rinig ko ang pagsigaw niya.

Nanghihingal ako hanggang sa maabotan ko ang pagtigil ng kotse. Nang tumigil ay lumabas siya. Nagpapahinga pa ako sandali at hindi kaagad nakapagsalita dahil sa pagod.

"Sir!"Pagtawag ko. Kahit nanghihingal ako, sige lang. Hindi niya ako pinansin. Impossible namang hindi niya ako narinig, eh ang lakas lakas ng boses ko at medyo malapit lang kami sa isa't isa.

" Teka lang po. HINTO! " Parang binigay ko na talaga lahat ng boses ko kaya siya napalingon sa akin. He's wearing the same expression pero di kagaya noon, I felt like a slave sa suot niyang pormal kompara ngayon. He's sweating and he's probably went to the gym dahil sa pawis nito.

Lumapit ako. Bumaba ang tingin niya sa damit. Hindi siya nagsalita. And afterwards, his eyes went to someone who's behind me.

"Maam, sabi ngang hindi pwede eh. Sorry po sir. Papalabasin ko na ito." Sabi nung guard at hinawakan ako sa kamay.

Tumango siya at tumalikod na parang walang nangyari.

What?! SERYOSO?

"Maam, halina po kayo! Sabi ngang hindi pwede eh."

"Teka lang po guard. Wait lang po." I loosen my grip at tumakbo. "Sir, teka lang!" Sigaw ko. Nang hindi talaga siya lumingon ay hinawakan ko na ang braso niya. He stopped and lifted his head again.

"Maam! Bawal po yan!" Sigaw ng guard na ngayon ay nakalapit na. I removed my hands on his arm. OA lang ah?! Tumingin ulit si Bryan sa guard at sumenyas. Natigilan ito saka tumango. He bowed first bago umalis ng mataimtim.

Sinundan ko ng tingin ang paalis na guard na laging sunod ng sunod sa akin. Salamat naman at tinantanan na ako nun.

Binaling ko kaagad ang aking sarili sa kaniya pero imbis na e focus ang sarili sa aking sa sabihin ay napababa ang aking mga mata sa adam's apple niyang pumapataas, pumapaibaba.