CHAPTER 4: The Last Straw

PIGIL NA PIGIL ni Liberty ang sarili na huwag sa sumabog sa galit. Gusto niyang makawala sa asawa. Iyon ang katotohanan. Kaya nga heto siya at nag-a-apply ng trabaho ngunit sa hindi malamang dahilan ay hindi siya matanggap-tanggap kahit pa napakaganda ng credentials niya. Kung experience lang din ang pag-uusapan ay mayroon siya kahit papaano dahil bago niya pakasalan si Duncan ay pumasok din siya sa kompanya.

Kaya nang malaman niyang hinaharang pala nito ang maliliit na kumpanyang pinapasukan niya ay nagngingitngit siya sa galit. 

Kung hindi niya pa iyon nalaman kay Ruffa, maaaring hanggang ngayon ay wala pa rin siyang humpay pag-a-apply. 

“Where’s your boss?” salubong ang kilay na tanong ni Liberty nang makita ang pangalawang sekretarya ng asawa. 

Laking pasasalamat niya na lang din at wala roon si Meredith. Hindi niya alam ang magagawa sa hitad niyang kaibigan kapag nagpang-abot sila.

“S-sa office po, Ma’am,” sagot kaagad nito sa kanya kahit nauutal pa. Kahit siguro ito ay nababasa ang galit na nakaplaster sa mukha niya.

“Thank you,” nakuha niya pang magpasalamat dito.

Tuloy-tuloy ang pagpasok ni Liberty sa opisina ng asawa. Hindi niya na nga nagawang kumatok pa dahil sa emosyong kanyang nararamdaman. 

“You come early. Just what I’ve expected,” nakangiting bati nito sa kanya.

Nakaupo ang asawa sa office chair nito at katulad ng dati niyang inaasahan, napakarami pa ring papeles sa lamesa nito. Dati-rati, iniuuwi pa iyon ng asawa at siya mismo ang nagbabasa. Kahit ang magiging sunod na desisyon para sa kumpanya ay siya rin itong tumutulong sa asawa nang walang nakakaalam.

“What are you doing, Duncan?” galit na tanong niya rito. “Why can’t you just let me go? Hindi ba pwedeng pabayaan mo na lang ako sa buhay ko? I’m starting to build my own life pero hindi ko pa iyon nasisimulang buuin, sinisira mo na Duncan.”

“Simple, gusto kong bumalik ka sa akin, Liberty.”

“That’s never gonna happen—”

“Why can’t we just forget everything?” tanong ng asawa niya sa kanya habang puno ng sensero ang paghawak nito sa kanyang kamay. 

Tila may humaplos sa kanyang puso sa paraan ng pagtingin nito. Bumalik sa kanyang memorya ang mga panahong mahal na mahal nila ang isa’t isa.

“Parehas naman tayong nagloko, ano pang inaarte-arte mo?” dagdag nito. “Ang dami pang dapat ayusin. Sunod-sunod ang problema sa kompanya, dadagdagan mo pa. Normal lang na maakit sa iba, pinapatawad na kita.”

Napapaso niyang inilayo ang kamay rito.

Sa isang iglap, bumalik sa kanya ang lahat ng galit na panandaliang nakalimutan. Inihampas niya ang divorce paper sa dibdib ng asawa habang may matalim pa ring tingin dito. 

Sa pagkakataong iyon, nabaliktad naman ang sitwasyon, ang asawa niya naman ang galit na galit sa kanyang harapan nang mabasa nito ang mga nakalagay sa papel. Dama niya iyon lalo na nang mariing hawakan nito ang kanyang braso.

“Makikipaghiwalay ka talaga?” pagak itong natawa. “Baka nakakalimutan mong ako ang sumusuporta sa luho mo at ng mga kamag-anak mo. Ako ang nagbabayad ng bills ng kapatid mong may sakit. Higit sa lahat, ang bahay na tinutuluyan ng pamilya mo, ako ang nagpatayo!”

Napamaang ang bibig ni Liberty sa narinig. Bukod sa pagpapagamot ng may sakit niyang kapatid, wala na siyang natatandaang atraso rito. Hindi niya alam na patago pala itong nagpapalakas sa kanyang pamilya. Ibinabaon siya sa maraming pabor ng asawa upang hindi siya makatakas dito kapag dumating ang araw na matuklasan niya ang mga kalokohan nito. 

“I may be a womanizer but that’s it, Liberty. At the end of the day, sa ‘yo pa rin ako uuwi. Normal lang sa akin na maakit dahil lalaki ako—”

“Napakag*go mo!” gusto niyang sumabog sa galit nang mga sandaling iyon ngunit iniiwasan niya ang eskandalo. Ayaw niyang mabigyan pa si Merideth ng kasiyahan na makita siyang nasa miserableng sitwasyon.

“Pag-aari kita, Liberty. Hindi ka mapupunta sa kahit sino. Sa akin ka lang… ako lang ang makikinabang sa ‘yo,” may diing sambit nito sa kanya.

Nang mga sandaling iyon doon niya lamang naintindihan ang katagang saka lamang makikilala ang kabiyak kung magkasama na kayo sa iisang bubong. Ngunit sa kundisyon niya, napakagaling magtago ng kanyang asawa. Matagal din siyang napaniwala sa matatamis nitong salita bago nabulgar ang totoong kulay nito.

“Nakuha mo na ang lahat sa akin pero hindi kasama roon ang kaluluwa ko, Duncan. Hindi ko hahayaan na mapunta ang relasyon na ito sa impyerno kasama ang demonyong katulad mo,” puno ng galit niyang sambit dito.

Parang walang narinig na tumingin lang sa kanya si Duncan.

“I will take you out for family gatherings,” pinal na sabi nito. “You will be there. Sa ayaw mo man at gusto, Liberty.”

Nakatingin lamang sa asawa nang matalim si Liberty. 

“Don't forget that I was the reason why you've got the position of CEO, Duncan. All of your big projects? It was me. I should be the one who grabs the credit. If I didn't agree with this marriage, the people would still think that you are the most pathetic person they've ever met. I built you but you choose to destroy our foundation, Duncan.”

Betrayal was my last straw, and you choose to sip all my love for you…

Ngumisi lang ito sa kanya at bahagyang pinisil ang kanyang pisngi na naging dahilan ng malakas na pagtapik niya sa kamay nito. 

“Pupunta tayo nang magkasama sa party. I prepared something elegant for you, Liberty.”

Katulad ng gustong mangyari ni Duncan, walang nagawa si Liberty kung hindi sundin ang kagustuhan ng asawa dahil nakatali pa rin siya rito. Sa oras na kumawala siya, ang pamilya na pinakamamahal ang tatanggap ng galit ng asawa.

Nang gabing iyon, suot niya ang pinakamaganda at eleganteng damit na nakita na para lamang sa isang family gatherings. Ngunit sa kabila ng lahat, hindi niya magawang maging masaya dahil sa panliliit pa rin sa sarili.

Nagtungo tuloy siya sa family gatherings na iyon na blangko ang isipan. 

Dahil sa paglalakad nang malayo ang tingin, isang matipunong katawan ang nabangga niya bang hindi inaasahan. Sa lakas ng pagkakabangga niya rito ay nawalan pa si Liberty ng balanse at muntik ang pagkatumba.

Naipikit na lamang niya ang mga mata sa takot na mapahiya. Ngunit, hindi niya inaasahan na may sasalo sa kanya.

Sa pagmulat ni Liberty ng kanyang mga mata ay nagtama ang paningin nila ng dominanteng binata.

“Uncle…” naisatinig niya na lamang dala ng labis na pagkabigla.