Prologue

PROLOGUE

In the beginning... 

Love destroyed loyalty. 

Love destroyed a beautiful promise in paradise.

And history intends to repeat itself.

Nanginginig ang mga kalamnan ni Cain habang habang hawak sa kanyang kandungan ang walang buhay na asawa. Their five kids were standing a meter away, crying and terrified with what happened to their mother.

Tahimik namang pumapatak ang luha ni Cain habang ang mga mata niya'y nakatitig sa lalakeng nasa tabi ng puno, nakikisimpatya ang mga mata at ang itim na pakpak ay nakatiklop. It was the same man who's always warning him. The man only him could see. 

Binalaan na siya nito. Sinabi na sa kanyang darating ang araw na aabot sa karumal-dumal na krimen ang naging alitan nila ng kanyang kapatid.

Hindi niya naman sinadyang mapatay si Abel. Hindi rin niya ninais na maging halimaw ito ng dilim. Mas lalong hindi niya ginustong maging tagapangalaga ng espiritu ng lobong niligtas niya mula kay Abel nang sabihin ng Maylikha na ialay ito.

That night marked history. Abel was ressurected from the dead and became dependent to blood, while he became a vessel for the spirit of the wolf.

Dumating ang anghel na nangangalaga sa kanila kasama ang kanyang ama at ina. Her white wings with white glow folded as she landed in front of them, her eyes expressed the sadness she felt with what she's seeing.

"May paraan pa upang makauwi siya sa Ama," ani ng anghel sa sinaunang lenggwahe.

Cain sniffed and looked up. "Ano?"

"Sunduin mo ang kaluluwa ng asawa mo. Ngunit upang magawa mo iyon, kailangan mong isuko ang sarili mong buhay."

Without hesitation, he clenched his jaw and looked at his children, Astrid his oldest daughter and Galum's twin, Brenther and Tyrain his other sons, and Crescent, his youngest daughter. Napakabata pa ng mga ito upang mawalan ng ina, ngunit mas masakit sa kanyang malamang dahil si Abel ang nakapatay rito, pagsasarhan ang kanyang asawa ng pinto ng langit. 

"Handa akong gawin anumang paraan."

The angel spread her wings and looked at the children. "Kung ganoon ay kakausapin ko na ang iyong ama at ina, Cain. Ngunit sana ay alam mong ang espiritu ng lobong nasa iyong pangangalaga ay nagtataglay ng kakaibang kapangyarihan. Handa ka na bang ipaubaya ito sa iyong ama sa kabila ng mga nalaman mo? Sa intensyon niya rito?"

Tumango siya. "Handa na ako. May isa lamang akong hiling."

"Ano iyon?"

"Nais kong malaman kung bakit mo ako tinutulungan kahit maaari kang parusahan ng Maylikha."

The angel smiled. "Mayroon tayong kanya-kanyang ipinaglalaban. Ito ay bahagi ng akin, Cain..."

"SOME said the story about Eve not being Adam's first wife because Lilith was the first woman but she was in love with Lucifer so she did not submit to Adam, was a crazy myth and the Bible doesn't support it, while others think it was just some twisted story a person with wild imagination once wrote out of boredom but who knows? Maybe the Lycans and Vampires really exist and they really came from Cain and Abel. Maybe Adam was really alive up to this day, harnessing the power of the wolf given to his son as a punishment before," the woman said then fixed her daughter's pillow.

"I don't believe it, mommy."

The mother smiled. "Maybe someday you will. Someday, you will be able to save many people."

Marifer yawned and looked at the open window. Bigla siyang ginapangan ng takot na hindi maipaliwanag. She pulled the sheets up to her neck and looked at her mother in a worried way.

"Would you like me to lock it?" malumanay na tanong ng kanyang ina.

Agad siyang tumango. "And please don't turn off the lights, Mother. I'm... Scared of the dark."

Gumuhit ang matipid na ngiti sa mga labi ng kanyang ina bago ito tumayo. Her movements are prim and graceful, the things Marifer is being trained to do at a very young age. "A Lady isn't scared of anything, honey."

Her thin lips pouted. "But... I'm not a Lady yet."

Umalingawngaw ang yapak ng kanyang ina sa malaking silid sa kanilang palasyo. Nang tuluyan nitong naisara ang bintana at naiayos ang kurtina, saka lamang siya nakahinga nang maayos.

"You soon will." Bumalik ito sa kama at hinawi ang ilang hibla ng kanyang buhok patungo sa likod ng kanyang tainga. Ang berde nitong mga mata ay nakatitig sa kanya, tila nangungusap.

"Will you be happy once you finally see me wearing the crown, Mother?"

Mahina ang tango nito. "But I will be more happy if someday, you will find a King who will treat your heart as a Kingdom he's ready to protect at all cost."

"Ew!" She cringed. "Father is a King."

"He isn't a King, Marifer. He's only a Lord."

"But that's the same thing. He's got a crown, too kahit hindi niya sinusuot."

Her mother laughed in a demure way. "You will realize the difference someday, honey." Huminga ito nang malalim bago humalik sa kanyang noo. "Time for bed, my love."

Tumango siya rito at tuluyang umayos ng higa. "Goodnight, Mother."

"Goodnight, Marifer..."

Pinanood niya itong maglakad patungo sa pinto, tinitignan kung papatayin ba nito ang ilaw sa kanyang silid. Nakahinga naman siya nang maayos nang hindi nito iyon pinatay gaya ng pakiusap niya.

Marifer sighed. Bumangon siyang muli at tinungo ang drawer kung saan nakalagay ang ginawa niyang koronang gawa sa cardboard. Lumapit siya sa salamin at tinignan ang sarili habang nilalagay sa kanyang ulo ang korona.

A sweet smile made its way to her lips as she looked at herself in the mirror. Ginaya niya ang kanyang ina tuwing may binabati ito. Pinagsalikop niya ang kanyang mga nakasarang kamao saka bahagyang tinango ang kanyang ulo. 

"Lady Marifer of Wales..." She giggled.

Ngunit ang mahina niyang hagikgik ay agad napawi nang makarinig ng palahaw sa labas ng kanyang silid. Napasinghap siya at agad inalis ang korona sa kanyang ulo. Sa bawat kalabog at palahaw na umaalingawngaw, napapahawak siya ng mas mahigpit sa korona.

She gasped and when she heard her mother's voice, tuluyan siyang napatakbo patungo sa pinto. Ngunit pahakbang pa lamang siya palabas ng silid ay biglang nabasag ang salamin ng kanyang bintana. May isang lalakeng may takip ang ilong at bibig ang pumasok mula sa nabasag na salaming binata. Nagbabaga ang ginto nitong mga mata, ang tindig at tikas ay tila sa isang walang kinatatakutang hari.

Nanigas siya sa kinatatayuan at sa kabila ng takot na nadarama, hindi man lang niya nagawang ibuka ang kanyang mga labi. Nanatiling nakatutok sa lalake ang kanyang mga mata habang halos masira na ang koronang papel sa higpit ng pagkakahawak niya.

The man slowly took his steps towards her, and as he leaned down to take the crown from her trembling hands, she had a closer look of his long lashes and golden eyes she cannot find terrifying no matter how much her mind shouts danger.

Kinuha nito ang korona at inayos ang natiklop na bahagi bago siya nito hinatak palayo sa pintuan. Pinaupo siya nito sa kanyang kama saka nito inilagay ang korona sa kanyang ulo.

"Lady Marifer of Wales..." His deep voice sent shivers down her spine... But a different comfort in her heart. "Stay here at all cost. It's not safe outside."

"W—What's going on, Mister?" Napalunok siya. "A—Are you... Going to kill my family?"

The man laughed softly. Hindi siya nito sinagot at tuluyang nagtungo sa pinto upang lumabas, ngunit bago nito sinara ang pinto, hinila nito pababa ang takip nito sa mukha.

Her nine-year old self may not realize yet how gorgeous the man is with his magnetic eyes, prominent bone structure and thin lips, but she will definitely remember how sweet and comforting his smile is before he said, "goodnight, Queen Marifer..."

Marifer watched him shut the door, ngunit bago tuluyang lumapat ang pinto sa pader, narinig niya ang isa pang lalakeng pasigaw na tinawag ang lalakeng may gintong mga mata.

"King Bjourne!"

Napakurap si Marifer at wala sa sariling nailapat ang mga labi sa isa't-isa.

A King just proclaimed her a Queen tonight...