Library
Search
Home / Mafia / Kiss of Ruin / Letters Unsent

Share

Letters Unsent

Author: mscelene
last update Last Updated: 2025-11-15 08:00:40

Elara’s POV

At last, tahimik na ulit ang mundo.

Walang alarm. Walang guards na sumisigaw. Walang bakal na pinto, walang yapak na lumalapit, walang banta sa likod ng bawat hinga. Ang naririnig ko lang ay ang agos ng ilog sa tabi ko at ang mahina pang crackle ng apoy na sinindihan ko bago mag-umaga.

Nakakatawa — mas mabigat pa ang freedom kaysa sa pagkakakulong.

Naupo ako sa isang nahulog na troso, balot ng makapal na cloak, habang nilalamig ang mga daliri ko na para bang tinutuka ng hangin. Binuksan ko ang pirasong papel na ninakaw ko mula sa Valdez fortress. May mantsa pa ito ng tinta — si Tomas ang nag-abot nito bago ako tumakas.

“Just in case,” bulong niya noon.

Hindi niya alam kung para saan ko gagamitin.

Mga sulat. Para kay Damian. Na hindi naman niya mababasa.

Huminga ako nang malalim, pinakalma ang pag-alog ng dibdib ko, at tinusok ang pluma sa tinta.

Paano ka ba magsisimula… kung parang bumagsak
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Previous Chapter Next Chapter

Latest chapter

  • Kiss of Ruin   Fire and Frost

    Elara’s POVMas malamig na ngayon ang palasyo.Hindi dahil sa hangin—ang kaharian ni Damian ay literal nakatayo sa volcanic stone, may apoy sa ilalim ng bundok. Pero ‘yung pagitan namin… doon nagyeyelo ang lahat.Pagkatapos ng seremonya kanina, nag-walkout lang siya. Diretso sa War Hall. Walang paliwanag. Walang tingin. Walang sorry.Naglakad lang.Na para bang wala akong ginawang tama o mali.At mula noon, hindi tumigil ang court sa pagbulong-bulong.Dalawang pinuno.Dalawang trono.Isang bitak.Hindi ako makatulog ngayong gabi. Masyadong tahimik sa kwarto ko, parang may mga tanong na kumakalmot sa loob ng dibdib ko.kaya sinuot ko ang cloak ko, lumabas sa balcony. Ang gabi—kulay pasa, kulay sugat. Ang torches kumikislap. Ang hangin nanlalamig. Ang lungsod, tila hindi makatulog katulad ko.May papalapit na tunog ng hakbang.Napahigpit ako ng hawak sa railing.

  • Kiss of Ruin   The Throne Splits

    Elara’s POVYumugong parang heartbeat ang dagundong ng mga drums sa buong kabisera—steady, ceremonial, ancient.The Day of Oaths.Araw ng panunumpa ng pagkakaisa ng pinuno at ng imperyo. Dapat dalawang monarch ang magkatabi sa sun-forged dais para mag-renew ng vows—tradisyong libo-libong taon na.Isang tradisyong… napagdesisyunan kong sirain.Sa palasyo ng courtyard, siksikan ang tao—citizens, nobles, soldiers, merchants—lahat nagtitipon sa ilalim ng crimson at gold banners. Dalawang trono ang nakataas sa gitna, gawa sa obsidian at phoenix-bone; ang mga anino nila ay mahaba at matalim sa ilalim ng sikat ng araw.Yung kaliwang trono kay Damian.Yung kanan… para sa akin.Pero ngayong araw, may isang mauunang maging walang laman.Naglalakad ako sa preparation chamber, attendants nagmamadali sa paligid, inaayos ang clasps, tinatama ang silk, pinapasok sa bawat hibla ng buhok ko ang gintong tirintas. Nanging

  • Kiss of Ruin   The Shattered Mirror

    Elara’s POVNag-crack ang salamin na parang may humingang malalim.Isang manipis na linyang pilak ang dumaan sa gitna—matulis, malamig, walang awa. Hindi ako gumalaw. Hindi ako huminga. Pinanood ko lang kung paano naghiwa-hiwalay ang anyo ko sa salamin: reina, babae, kakampi, panganib.At isang babaeng masyadong nagtiwala.Tahimik ang buong silid maliban sa tunog ng pagkabasag. Yung kutsilyo, literal na huminto isang hairline mula sa pisngi ko, nasalo ko gamit ang mga daliri ko—ramdam ko ang kirot nang kinagat ng talim ang palad ko. Isang patak ng dugo ang dumulas pababa sa pulsuhan ko.Doon pa lang pumasok ang mga guard.Late. Sobrang late.Bumaling ako, hawak pa rin ang blade. Yung assassin, nakadapa sa sahig, pinipigilan ng mga guard. Hindi siya lumalaban. Hindi siya humihingi ng tawad. Kasi alam niyang hindi siya dapat makakalabas nang buhay.Pero ako? Ako yung hindi niya inaasahan.“Isa sa royal guard,” bulong ng isa. Halatang nanginginig. Iba kasi kapag galing sa labas ang kalab

  • Kiss of Ruin   The Assassin’s Kiss

    Elara’s POVMas tahimik ang palasyo sa gabi—sobrang tahimik.Moonlight spills through the high glass ceilings, parang silver paint na dumudulas sa corridors. May mga guard na nagpa‑patrol in pairs, tahimik ang mga boots nila sa marble, pero matalim ang mga mata. After the Trial of Queens, triple ang security ko.Pero ngayong gabi, mag‑isa akong naglalakad.A queen should know her palace in silence as well as in ceremony. At saka, minsan lang ako makahanap ng totoong peace… lalo na after a day filled with noise, politics, and hidden blades.Mahina ang echo ng hakbang ko sa west wing habang nilalampasan ko ang garden doors. Bukas ang mga ito, letting the cool night air drift inside. May dalang scent ang hangin—night‑blooming roses.Sabi ni Damian, siya raw ang nagtanim nun. “They smell like danger and sweetness,” he said.For once, he wasn’t exaggerating.Huminto ako sa pintuan, letting the breeze wash over me. Ngayong gabi lang ako huminga nang buo.“You shouldn’t be alone, Your Majest

  • Kiss of Ruin   The Trial of Queens

    Elara’s POVThe throne room is packed again—maingay, kumakabog, puno ng chismis at takot. Pero iba ang tension ngayon. Mas matalim. Mas parang ahas na handang umatake.Kasi ngayon, ang challenge… hindi galing sa generals.Hindi galing sa nobles.Hindi galing sa mga natitirang tauhan ng Valdez.Pero galing sa isang reyna.Si Queen Seraphine ng Northern Court ang nasa gitna ng hall, naka-icy blue gown na parang umaagos na yelo. Ang korona niya, manipis pero matalim—para bang sinasabing sige, lumapit ka kung gusto mong masugatan.Dumating siyang uninvited. Unannounced. At syempre… unbowed.At syempre, tuwang-tuwa ang court. Chismis heaven.“You challenge the Queen of Blackthorn,” Damian says beside me, voice niya parang bakal na kinakaladkad sa bato, “in her own hall?”Ngumiti si Seraphine—yung mabagal at elegantly insulting na ngiti.“If she truly has equal power, Your Majesty,” she says, may pa-sarcasm pa, “then she should be capable of facing me herself.”Sumabog ang mga bulungan sa h

  • Kiss of Ruin   The Blood Pact Renewed

    Elara’s POVThe throne room feels different today.Hindi mas malamig. Hindi mas malungkot. Just… waiting.As if the entire empire is holding its breath.The torches flicker along the obsidian pillars, casting shadows that twist and crawl like restless spirits. The courtiers stand in two perfect lines—silks, jewels, polished smiles hiding sharpened fear. Their whispers die the moment I enter, pero ramdam ko pa rin ang bigat ng mga tingin nila.They look at me like I’m a ghost wearing a crown.Like they’re not sure if they should bow… or run.Good.Because the queen they thought they could control—the queen they tried to silence, tame, erase—She died in that forest.What walks on the marble now is someone reborn.Someone forged by captivity, sharpened by pain, tempered by fire.Each step of my boots echoes through the hall—steady, calm, unhurried.I used to walk beside Damian, escorted, guided, shadowed.Ngayon, mag-isa akong naglalakad.And yet, I’ve never felt less alone.Damian sta

More Chapters

You may also like

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status