Share
Labindalawa
Kaugnay na kabanata
Lahid Brilyante
Nadinig na lang bigla ni Anastacio na umingay ang pintuang gawa sa bakal ng kanyang kulungan kaya naputol ang mga pagmuni-muni niya sa may bintana. Mula sa mataginting na pagkuha ng kandado at kadena ay maluwang na bumukas ang pintong ito at paglingon niya'y pumasok mula roon ang dalawang kawal ng guardia civil na agad niyang nakikilala dahil sa mga suot nilang karaniwang uniporme na kulay asul derandilyo.Nang madaanan na ang malaki at batong tarangkahan, dito lang niya nabatid na nakarating na siya sa Fuerte de San Nicolas. Nagpatuloy lamang ang kanyang karwahe sa pag-usad, papasok sa pook-tanggulan, at mula sa tarangkahang ito ay nagpatuloy ang karwahe papuntang kanluran kung saan naroon ang gusali ng Tribunal de Oficio Ilocandia na siyang lugar na pagdadaosan ng paghahatol. Pagkarating ng karwahe sa silong ng batong gusali ay lumabas agad ang Bastong Loro dito at nagmamadaling pumasok sa loob. Pagpasok niya sa maluwang na entrada ay narating ni Andracio ang malaking pasilyo ng pinu
Lahid Salinlahi
Naisipan ni Agapito na makipag usap sa akin. Dinala ko siya sa kalapit na bahay inuman upang doon ako makikipag usap. Ginawa ko iyon dahil ibig kong hindi makita sa mga alagad ng aking ama. Pagkarating ko sa bahay inuman ay nandoon siya sa isang lamesa at nakaupo habang sinisigop ang isa tasang kape. Inusisa ko muna ng maagi ang bawat paligid na baka isa itong patibong. Isang sinag si Agapito at ang pangunahing adhikain ng kanyang organisasyon ay ang patayin ang mga bampira. Isa akong bampira kaya hindi ako dapat maging kampante at basta-bastang magtiwala sa kanya.Nagpahayag naman si Fernando Valenzuela sa kanyang puna sa mga sinabing iyon ni Ginoong Asuncion. "Buo ang tiwala kong hindi tayo ilalaglag ni Don Condrado. “Iyan ang gusto ko sa iyo, Pablo. Hindi ka nauubusan ng papuri sa akin,” natutuwang anya ng aking tiyuhin sa binata. “Talaga pong tiyak ang aking sinabi, Don Ciano,talagang magaganda ang mga dilag na nasa aking harapan ngayon,” wika ni Pablo na may pangiting tingin kay M
Lahid Biyaya
Sinamahan ko si Manuela sa kanyang pagpunta rito. Naatasan siya ng kanyang ina upang mamili ng mga sangkap na kakailanganin para sa nalalapit a hapunan. Kahit may mga alipin na maaring utusan,hindi ninais ni Tiya Dolores na hindi makagawa ang kanyang dalagang anak ng mga kadalasang ginagawa ng mga babae.Tumingala ako sa may nakasabit sa tindahan. Isang hindi sinindihang lampara. Tinitigan ko ito ng mariin at bigla itong sumindi at umapoy. Kumain ako agad pagkatapos kong magluto. Bilang pasasalamat sa Diyos sa biyayang natanggap, nagdasal muna ako bago ako kumain.Nanais ko namang sumama sa kanya upang ako’y makapaglibot sa bayan. Marami akong nakikitang mga dayuhang nagtitinda rin doon. May mga Instik, Arabo, at Indiyanong nagtitinda sa paligid. Ang mga paninda nila ay mga tela, palamuti, korales, mga perlas at mga mahahaling porselana at mga lagayan.Kinalakihan ko na ang pagiging madasalin sapagkat laki naman talaga ako sa simbahan. Sumasabay ako sa mga prayle sa kanilang pagdarasal
Lahid Lason
Ang una niyang ginawa doon ay ang pagbabasa ng mga talaan ukol sa armada ng Fuerte de San Nicolas. Dito nalaman niyang lumulobo ang bilang ng mga kawal sa fuerte. Kanya namang binasa ang mga nakabinbing mga sulat na lahat ay patungkol sa mga nangyaring engkwentro ng mga kawal ng guardia civil at nang kanyang armada sa ibat ibang bayang sakop ng Ilocandia laban sa mga salot na mga tulisanes. Bukod kasi sa mga aklasan at pananalakay ng mga dayuhan tulad ng mga taga Englatera, isa rin sa mga suliranin ng sandatahan ang lumalaking bilang ng mga tulisanes. Sila ang mga taong likod-batas na kalimitang nagnanakaw ng kwalta, alahas, at armas sa mga mayayamang Kastila na sila ring naninirhan sa iba't-ibang sulok ng gubat. Matagal nang suliranin ang mga likod-batas na ito na di mahuli huli at mapuksa. Isa din sa mga natanggap niyang sulat ay galing naman sa pueblo ng Caronan, isang liham paanyaya para sa kanya ukol sa gaganaping magarang piging bilang pagpugay sa bagong gobernadorcillo doon.May
Lahid Pilak
Ang parihabang bagay na ito ay isa palang ataol--walang takip at gawa sa kahoy ng narra at bakawan na may mga inukit sa paete na mga magagandang bulaklak na linyado naman sa purong pilak.Pagpasok nito sa pinto, sinilip muna ni Julian at tiningnan ang tiyuhin sa loob. Nang hindi makasilip ng malinaw ay naisipan na rin niyang pumasok sa loob. Pagpasok ng batang Guevarra ay bumungad sa kanya ang kadiliman nang napuntahan. Dala ng matinding galit ay tumakbo si Julian patungo sa lalaking bumaril sa kanyang ama at nilabanan ito na may pagnais na kunin ang hawak nitong rebolber. Sa pilit niyang pang-aagaw sa baril, dito, ay namataan niya ang pintadong ahas sa kamay ng yaong lalaki. Dahil bata pa noon at hindi pa gaano kalakasan, patapon siyang iniwaksi ng lalaking inaagawan niya ng baril na sa pagkawaksi'y napadapa ang batang Julian tungo sa maputik na lupa. Ngunit hindi tumigil si Julian, tumayo siya agad at muling nanlaban, ngunit sa pagkakataong ito ay binaril na siya ng lalaking nakamask
Lahid Calle Reyes
Dahil naging abala na sa kanyang pagtitinda ang matandang babae, muli nang lumakad ang dalagita sa may malupang kalye nagbabasakaling may makitang maaaring matuluyan sa daan.Hindi ito maaari, ang naging bulalasa ni Sergio sa sarili. Pinaglalaruan ba ako ng pagkakataon? Nakadama siya ng inis ng malamang ang kanyang mga magulang ay nasa loob ng bahay ng kanyang kaaway. Di niya ito gusto, di niya talagang gusto, kahit wala naman roon si Angelo.Guevarra?!, ang nabubulas ni Ato sa isipan dala ng malaking pagkagulat niya ng marinig ang yaong apelyido ng ipinakilala sa kanya na ginoo. Halos nanlisik na ang kanyang mga mata dala ng matinding pagkagulat na ito. Di rin niya napigilan ang pagbilis ng mga pagkabog ng kanyang puso dahil sa di inaasahang pagkakataong ito. Tila namang nanigas bigla ang kanyang buong katawan, pagkadinig sa yaong isang kilalang apelyido na siyang apelyido din ng yaong matandang ginoo.Guevarra, ito ang apelyido na itinaga ni Ato sa kanyang isipan. Ang apelyido na hin
Lahid Kaliwang
Ang pagbati lang iyon ang isinalita ng Bastong Loro kay Leandro Trias. Hindi pa niya kasi lubos na kilala ito bilang baguhan pa lamang siyang kasapi sa kapatiran. Hindi naman sila madalas na nag-uusap at sa tuwing may mga pulong lang sila nagkikita. Tinungo niya ang mesang may nakapatong sa ibabaw na mga maliliit na lampara."Bagkos, Julian, sa lahat ng mga tauhan natin sa La Guevarra, si Andracio lang ang nakakaalam sa pamamalakad ng buong fabrica. Kung sakaling wala ako, siya ang pinakamainam mong lapitan kung may patungkol sa La Guevarra. Ang katapatan ni Andracio ang lubos na hinahangaan kong katangian sa kanya kaya alam kong magiging matapat din siya sa iyo balang araw. Ang kailangan lang ay magtiwala ka sa kanya,""Kung ganun, tiyo, ay tatandaan ko po ito," may ngiting tugon ni Julian. "Nasa mukha naman ni Ginoong Andracio ang pagiging matapat at mapagkakatiwalaang tao kaya alam kong totoo ang mga sinasabi mong ito sa akin. Balang araw, siya rin ang magiging kanang kamay ko sa L
Lahid Plumang Itim
Dito na tuluyang tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata. Para namang nararamdaman din niya ang matinding sakit na dulot ng pagkakatusok ng matulis na bakal sa leeg ng matandang don kaya parang alam rin niya ang may hirap na pinagdadaanan nito. Muli niyang minulat ang kanyang mga mata, at buong tiningnan ulit ang ibinitay na don sa entablado. Kita pa niya ang malakas na pagdaloy ng mapupulang dugo mula sa leeg nito na bumahid papunta sa katawan ni Don Condrado. Inikot pa ulit ng kawal ang rayos ng garote, hinigpitan at idiniin pa lalo ito sa leeg ng yaong don hanggang sa lumabas na ito sa balunbalunan. Nakapaa lang sa lupa. Di na nila inalam pa kung ano ang nangyayari, kaya nang makakita ng pagkakataon, ang iba sa mga kawani ay nagsitakbuhan na at tumakas. Kahit nagkakagulo pa doon ay di tumigil sa pagtakbo ang mga ito at ang lahat ay nagnanais na mailigtas ang mga sarili mula sa nangyayaring digmaan. Madungis rin ang tindig dahil sa maruming kasuotan na halatang hindi nakaligo sa um
Pinakabagong kabanata
