"Suotin mo na ang relo mo at bantayan mo ang oras! Darating si Deputy Oca sa ganap na alas-siyete!" sigaw ni Marita habang tumatakbo palayo si Isabelle."Alam ko!" sagot ni Isabelle mula sa loob ng bahay.Napansin ni Marita na tila may pagbabago sa kanyang anak kumpara noon.Dati-rati, kapag sinisermonan niya ito, nalulungkot lang si Isabelle o di kaya’y tahimik na lang itong lumalayo. Pero ngayon, hindi lang ito hindi nagalit sa kanya, kundi mahinahon pa siyang kinausap at nakipag-usap kung paano sila makakahanap ng pagkakakitaan.Simula nang sila'y ma-engage, parang bigla siyang tumanda at naging mas responsable.…Naghanap si Isabelle sa loob ng kuwarto pero hindi niya makita ang pares ng relo na suot nila ni Andres noong sila’y na-engage."Nakakapagtaka, malinaw na ibinalik ko ito kahapon sa maleta…" mahinang sabi niya sa sarili.Sa sala, si Carlito na bagong gising ay pasimpleng sumulyap sa kanya.Dahil medyo tanghali na rin, sumuko na si Isabelle sa paghahanap. Pumunit siya ng i
"Hindi pa kayo tuluyang nagsasama ni Andres, kaya hindi mo pa puwedeng gamitin ang pera niya!" Napahinto sandali si Marita, saka biglang nataranta.Kahit hanggang second year high school lang ang natapos ni Marita, hindi niya kailanman nakalimutan ang mga itinuro ng kanilang ina tungkol sa kagandahang-asal at tamang asal sa lipunan."Nakalimutan mo na ba ang bilin ni lola bago ang engagement party?" Kunot-noo niyang tanong."Kung hindi iniligtas ni Lolo ang lolo ni Andres noong siya ay isang tagagamot ng paa, matagal nang tinumbasan ng pamilya Vargas ang utang na loob na 'yon. Ang mga ordinaryong tulad natin ay hindi kailanman makakapasok sa pamilya Vargas! Hindi tayo dapat mawalan ng dangal kahit wala tayong pera! Naiintindihan mo ba?"Habang seryosong nangaral si Marita, tahimik lang na nakikinig si Isabelle at ngumiti."Bakit ka nakangiti? Seryoso ako!" sabay hampas ni Isabelle gamit ang patpat."Tama ka, inay. Dapat may dangal talaga tayo!" masiglang sagot ni Isabelle."Hindi ko
"Anong magandang balita?" habang pinupunasan ni Isabelle ang kanyang mga kamay at tumingin sa kanyang ina."Hulaan mo!" ngumiti si Marita.Tumingin si Isabelle sa nakangitinh ina at napahinto sandali, tila nawindang.Matagal na niyang hindi nakikitang ganitong kasaya ang kanyang ina."Babalik ka ba sa pabrika ng tela?" naisip ni Isabelle, nilapitan ang kanyang ina at maingat na nagtanong."Higit pa sa ganyan ang mas masaya! Hulaan mo ulit!" umiling si Marita habang tatawagan tawag.Hindi talaga mahulaan ni Isabelle ang bagay na iyo .Simula nang bumalik sa kanilang lugar ang grupo nina Amador tatlong taon na ang nakalilipas, gumuho ang mundo ni Marita. Pinipilit niyang ngumiti, na para bang wala nang makapagpapasaya sa kanya.Nang mahigit isang taon na si Isabelle, ang kanyang tunay na ama na si Amador, na ipinanganak sa pamilyang kapitalista, ay kusang-loob na nag-apply na pumunta sa kanayunan at naipadala sa isang liblib at mahirap na baryo bilang isang edukadong kabataan.Maganda s
"Hayop ka!" malupit na sumpa ni Andres habang nangngingitngit ang ngipin sa galit, saka niya pinindot nang mabigat ang likod ng ulo ni Carlo at sinuntok siya nang dalawang beses nang malakas.Hinihingal si Carlo, halos naubos na ang lakas niya para lumaban, kaya bumagsak siya sa gilid ng bangketa.Mahigit isang oras na ang nakalipas, papalabas na si Andres sa bahay ng mga Reyes nang may mapansin siyang palihim na taong naglalakad sa kalye malapit doon. Nakasuot ng sumbrero, at mukhang natatakot, tila ayaw mapansin.Pinagmasdan niya ito nang maigi, at napagtanto na si Carlo ang lalaki—nakilala niya ito nang minsang magkita sila.Naalala niya ang sinabi ng mga kapitbahay, kaya naghanap siya ng dahilan para pauwiin muna ang mga kasama niya, at nanatili siya sa lugar.Pagkatapos ng dilim, nakita niyang tumatakbo palabas si Carlo mula sa kabilang bahagi ng kalsada, halatang natatakot, at may bahagi ng mukha niyang pula dahil sa paso.May isang pangkaraniwang lalaki na kilala kay Carlo ang
Huminto si Isabelle sa pagtanggal ng butones ng kanyang damit.Nakita niya sa gilid ng kanyang mata na may tila isang pares ng mga matang nakatitig sa kanya mula sa likod ng bintanang nasa banyo na may mga nakabarang kahoy.Tumigil siya ng dalawang segundo, pagkatapos ay bigla siyang lumingon, at nagkataon na mapatingin sa pares ng matabang mata sa pagitan ng mga siwang ng kahoy.Sa sumunod na sandali, hindi nag-atubiling kinuha ni Isabelle ang takure, binuksan ang takip nito, at ibinuhos nang diretso doon!"Ah!!!" Isang sigaw ang narinig mula sa labas."Ano'ng nangyari, Sabel?!" Sina Bernardo at Marita mula sa kusina sa tapat ay narinig ang ingay at dali-daling tumakbo palabas.Hindi man lang nakapag-suot ng tsinelas si Isabelle, binuksan niya ang pinto at tumakbo palabas, nagtuturo sa likod na pader, "Hindi pa man ako nag-aalis ng damit, may nakasilip na sa loob ng banyo!"Natigilan si Bernardo nang marinig ito, pagkatapos ay kinuha ang isang carrying pole mula sa sulok at dali-dali
Pamilya Reyes.Parang may narinig si Isabelle na tumatawag kay Andres habang siya’y nakatunganga.Lumiko siya, binuksan ang gate ng bakuran, at tumingin sa labas. Wala na doon ang sasakyan nina Andres.“Anong tinitingnan mo?” tawag ni Carlito mula sa sala.Hindi sumagot si Isabelle, lumiko at dali-daling pumasok sa kanlurang kwarto, ang kanilang kwarto ni Marita.Maingat niyang inilagay ang regalo na binigay ni Andres sa mesa at binuksan ang pakete.Nang makita niya ang laman, bigla siyang huminga nang malalim.Nasa loob ang isang buong set ng mamahaling skin care products mula sa banyagang brand at isang bote ng pabango.Napakabihirang magkaroon ng ganitong set ng banyagang skin care. Naalala ni Isabelle na ito ay nagkakahalaga ng halos isang daang piso bawat set, na katumbas ng kalahati ng sahod ng isang senior na manggagawa, sapat na para makabili ng ulam para sa kanilang pamilya!Ang pabango ay isang banyagang brand din, medyo mahal, mga 20 hanggang 30 pesos kada bote.Handang ibi