Chapter 1: Escaping

HALO'S POV

My name is Halo Selene Cajigal, 21 years old and having this special heart condition that makes me so special at an early age. And by that I need to under go taking medications and some treatments to make my condition okay. I really hate the smell of hospitals. And I don't like to be in here again and again and again since I don't remember. And I'm so tired everytime I 'm here in the hospital.

Feeling ko nasasakal ako kahit na hindi naman problema ang paghinga ko. I was in my 2nd year in college. Taking up Bachelor of Science in Secondary Major in English. Gusto kong magturo sa mga bata. Hindi ko nga alam kung bakit 'yan ang kinuha kong kurso gayong magaling naman ako sa pagluluto. Well, hindi 'yon ang topic dito.

As usual nandito na naman ako sa ospital. Lagi naman, e. Bakit ba kasi pinanganak akong espesyal ang puso? Choosy, e! Hay na'ko nakakaloka!

Makikita ko na naman yung ubod ng sungit na doktor na 'yon! Akala mo kung sino, e mukha namang pinaglihi sa sama ng loob dahil sa kasungitan. Tska mukha siyang pugita no! Ewan ko ba kung bakit 'yon pa ang naging doktor ko. Nagretired na kasi yung una kong doktor, si Doc Claude Zuares. Tatay ni Doc Jupiter na impakto.

Nananawa na'ko dito sa hospital room. Wala manlang pagbabago, e! Kulang nalang magpareserve na talaga ako dito ng private room. Puro puti ang pintura ang sakit sa mata! Para akong nasa mental nito, e!

Magrequest kaya ako? Hmm, tutal kilala naman namin yung may-ari nitong ospital, e pwede naman siguro 'yon? Tama tama sasabihin ko nga kay Mama itong naisip ko. Tutal, e lagi rin naman akong nandito sa ospital bakit hindi ko kaya pakulayan ng violet 'tong kwarto kong to? Malalaman ko ang sagot ni Mama kapag sinabi ko sa kanya.

Nakakatamad talaga dito. Wala akong magawa, e! Bakit ba kasi di ko pinadala yung laptop ko ng makapagsulat ako ng storya. Kainis, baka mahuli na naman ako ni Doc Sungit na nagamit ng gadget. Ayaw na ayaw pa naman nun sa matigas ang ulo.

Well, pakialam ko sa kanya? I have my own will to do whatever I want to. At isa pa bakit ba niya ako pinipigilan siya ba ang lalabo ang mata? Siya ba sasagot ng salamin ko? O ng contact lenses ko?

Napakaepal niya talaga kahit kailan! Napagpasyahan kong maglibut-libot muna sa ibang ward. Tutubuan ako ng ugat kapag nagtagal pa 'ko rito. Mabuti na nga lang na may pagkaabalahan ako habang titira na naman ako rito ng mahigit isang linggo. Kinuha ko yung IV stand ko at pumunta sa banyo.

Naghilamos muna ako at nagayos ng kaunti. Naglagay ako ng polbo at nagsuklay ng buhok. Naglagay din ako ng kaunting liptint para hindi naman ako magmukhang putla. Matapos nito'y lumabas na ako at pumunta sa bedside ng hospital bed ko. May mga iniwan kasing prutas doon sila Mama bago ako iwan kanina.

"Hmm, ano kayang pwede kong kainin?" Sambit ko habang tinitingnan isa-isa yung mga prutas. Mukhang lahat kasi ay masarap

Pinagpilian ko pa kung kukunin ko ba yung mansanas o yung ponkan na nakalagay dun. Well, sa huli lumabas ako ng hospital room na dala ang isang mansanas at dalawang ponkan. Sinuksok ko pa ito sa magkabilang bulsa ng damit ko. Ayoko kasi ng hospital gown. Makikita yung likod ko! Kaya ito lagi yung sinusuot ko dito.

Yung style panjamas. Mas komportable kasi akong gumalaw dito, e. Habang naglalakad ako nakahawak ako sa IV stand sa kaliwa at mansanas naman sa kanang kamay. Nasalubong ko pa si Lola Belinda na nakawheelchair. Isa si Lola Belinda sa mga pasyenteng pabalik-balik rin dito sa ospital dahil sa sakit nitong kidney failure.

Nagdadialysis na ito. At mas pinili na lamang dito manirahan sa ospital dahil ang mga anak naman nito'y puro malalaki na't may mga sarili nang pamilya. At minsanan na lamang mabisita ng dalawa nitong anak. Pero ang anak nitong bunso ang halos araw-araw na napunta rito. Nakikita ko pa nga ang dalawang masayang nag-uusap sa garden, e.

Binati ko ito't kinamusta.

"Lola Belin!!!" Saad ko rito habang papalapit ako rito. Hindi ko alintana ang mga mata nga mga kapwa pasyente na nakatingin sa'kin. Wala akong pakialam sa kanila hindi naman sila si Lola Belinda, e

"O, Halo nandirito ka na naman pala! Kumusta ka? Okay na ba pakiramdam mo?" Tanong nito bago ako niyakap ng mahigpit

"Okay naman po ako, Lola Belin. Malakas pa po yata 'to sa kalabaw!" Sambit ko rito bago pinakita ang braso ko na animo'y isang body builder

Natawa na lamang ito at maya-maya pa'y nagpaalam na 'to sa'kin dahil malapit na raw ang anak nito. Matapos naming magkapaalaman ay dumiretso ako sa children's ward. Pumasok ako sa loob habang hawak ko pa rin yung mansanas na dinala at yung IV stand. Nakita ko doon yung mga batang halos buong buhay na nila dito na sila nakatira sa ospital. Dahil ang ilan sa kanila'y mas sakit na leukemia, heart condition, sakit sa atay, sakit sa bato at kubg anu-ano pa.

Nagsilingunan naman ang mga ito sa gawi ko. Lahat sila'y nagngitian at sinalubong ako ng impit na sigaw at yakap.

"Ate Halo!!!" Sabay-sabay na sabi ng mga ito bago nag-unahang magsilapitan

Isa-isa ko naman silang niyakap at tatawa-tawang binitawan. Clastrophobic ako pero kahit ganoon ay gusto ko ang yakap ng mga bata. Kapag kasi niyayakap nila ako feeling ko nakakagaan sa pakiramdam. Feeling ko wala akong sakit na iniinda. Matapos ko silang mayakap ay nagtipun-tipon kami sa malawak na mini playground dito sa loob ng ward.

Kahit na hindi sila masyadong nalabas ng ospital o bahay ay pinagawaan ng may-ari ng ospital itong children's ward para maranasan nilang maglaro kahit nasa ospital sila. Ipinagawa rin ito ng may-ari ng ospital para sa alaala ng kanyang yumaong anak na babae. Sa pagkakaalam ko namatay ito dahil sa leukemia. Mga 6 na taong gulang lang ata 'to noong namatay. Kaya naman napagpasyahan nilang mag-asawa na maglagay ng mini playground dito.

Nangangalahati na ako aa pagkain ng mansanas ng makaramdam ako ng uhaw. Nagtungo ako sa water dispenser ng children's ward para sana uminom. Kung minamalas ka nga naman, walang lamang yung galon ng tubig na nakataob sa tuktok ng dispenser. Pero may mga dispisable cups sa tabi! Ano 'to lokohan?

May cups pero walang tubig? Nakakapawi ba ng uhaw 'yang disposable cups? Talaga naman o! Kainaman, e! Makalabas nga muna sandali.

Nagpaalam muna ako sa mga bata. Ang sabi ko iinom lang ako sa may dispenser malapit sa lobby dahil nauuhaw na 'ko. Sabay-sabay naman itong tumango. Busy kasi ang iba sa paglalaro ng mga laruang nandoon. Ang ina nama'y nagbabasa ng libro at ang iba'y nagkukulay ng coloring book.

Naglalakad ako sa may hospital lobby dahil malayu-layo pa yung dispencer mula sa children's ward. Sa paglalakad ko'y may nakabanggaan ako. Isang lalakina puros kulay itim ang suot at may dalang vault. Bakit naman may dalang vault 'to? Hindi kaya magnanakaw 'to?

"So-sorry po. Hindi ko po sinasadya." Hinging paumanhin ko rito habang hawak ko yung mansanas sa kanang kamay ko

"Sorry miss, I didn't mean it to." Saad nito bago yumuko ng bahagya. Napansin ko rin na parang basa ang tagiliran nito. Hindi kaya dugo 'yon? Baka hindi naman. Gumana na naman ang pagkamausisa ko

Hindi ko napansing nakalakad na pala palayo 'yong lalaki. Paglingon ko kasi'y wala na ito. Kaya napakibit balikat na lang ako tska nagpatuloy sa paglalakad papunta sa dispenser ng tubig sa may lobby. Malapit na naman ako kaya walang problema. Pagkarating ko roon ay bigla na lang ako kumuha ng disposable at basta na lang lumapit doon sa water dispencer.

Napakasosyal naman ng water dispenser na 'to. May palutang-lutang pang lemon at mint leaves. Napakaunpredictable talaga ng ospital na 'to. Lahat na lang ng imposible'y nagiging posible. Siguro sa susunod magugulat na lang ako kung bigla na lang may swimming pool na dito sa loob.

Naupo muna ako sa lounge area ng ospital. Napagod ako sa paglalakad, e. Kailangan ko talagang magpahinga. Papagalitan ako ni Mama Ling nito, e! Pag nalaman nung na nagpapagod na naman ako hindi na naman yung aalis sa tabi ko hanggang sa makalabas ako ng ospital.

Ayoko nang magalala pa siya. Kaya naman magpapahinga lang muna ako saglit bago bumalik sa children's ward. Speaking of Mama Ling namiss ko tuloy siya bigla. Namimiss ko na yung pagbebake namin ng cookies. Pati yung pagtuturo niya sa'king magluto ng ulam.

Napabuntong hininga na lang ako. Mamaya ko na lang siguro siya tatawagan baka kapag tumawag ako agad ay baka biglang bumalik 'yon dito. E, kaaalis lang nila mga isang oras na ang nakaraan. May mga pasyente din akong kasabay dito. Mga nagpapahinga rin.

Yung iba may hawak na mga broadsheet samantalang yung iba'y kumakain ng sandwiches na naroon lamang katabi ng water dispenser. Hindi na ako kumuha pa dahil nangangalahati pa lang namang yung hawak kong mansanas. Ito na lang ang pinagkaabalahan ko at nagtingin tingin sa paligid. Medyo tahimik itong lugar na ito ng ospital. Mangilan-ngilan lang kasi ang dumaraan dito kaya ganoon.

JUPITER'S POV

Nandito ako sa ospital kung saan pagmamay-ari ng mga magulang ko. Naalala kong pinapatawag niya ako dahil may importante daw siyang sasabihin sa akin. Kasalukuyan akong nagrarounds noon sa ilang ward ng tumunog ang speaker ng ospital.

"Doc Suarez, kindly go to my office." Saad ng speaker

Napabuntong hininga na lang ako habang nagiba ng daan papuntang opisina ni Dad. Habang naglalakad ako papuntang elevator dahil nasa 4th floor ang opisina nito'y hindi ko maiwasang marinig ang bulung-bulungan ng mga nurse, staffs at pasyente ng ospital.

"Ang gwapo talaga ni Doc J! Grabe kinikilig ako!" Saad noong isang nurse na nadaanan ko sa nurse station

"Shit, Doc J anakan mo 'ko!" Segunda naman noong isang pasyente

Bulong pa ba 'yon? Kulang na lang gumamit siya ng megaphone para marinig ng lahat, e! Mas lalo lamang sumimangot ang mukha ko habang nagmamartsa ako papuntang elevator. Kasalanan ko bang nagkaroon ako ng mukhang kinababaliwan ng lahat? Bakit ba kasi ang gwapo ng Daddy ko at ang ganda ng Mommy ko?

Ang resulta tuloy napakagwapo ng anak nila! Hindi ko naman pinagsisisihang binigyan ako ng mukhang kinababaliwan ng lahat. Minsan hinihiling ko na lang maging panget ako nang sa ganoon hindi na ako pansinin ng mga tao. Mas gusto ko kasi 'yong tahimik lang. Kung saang makakapagfocus ako at makapagpinta ng iba't-ibang art.

Hanggang sa nakapasok ako sa elevator ay may mga nurse din na narito. Siguro'y paakyat itong mga 'to. Nakita ko pa ang mga itong nag-ayos ng buhok at suot ng makita akong papasok ng elevator. Kung todo ngiti pa ang mga 'to sa'kin. Mas lalong sumimangot ang mukha ko.

Kung siguro contest ang pakakakunot ng dalawang kilay ay nanalo na ako sa sobrang pagsasalubong nito. Narinig ko pa ang bulungan ng mga ito.

"Grabe, ang kyutie talaga ni Doc J!" Kinikilig na sambit nang isa. Mukha namang pinaglihi sa mangga

"Ang hot niya talaga sa suot niyang hospital coat. Edi lalo na kapag nakatopless yan. Mukha pa nga lang ulam na, e! Pano pa kaya ang katawan?" Sabi nung isang nurse na kinikilig na pinaghahahampas yung karabi niyang nurse

Napabuntong hininga na lamang ako at nagkamot ng kilay. Tanda na naiirita na 'ko. Maya-maya pa'y may nagsalita mula sa likod.

"Jowable naman pala si Doc, e! Hihihi!" Sabi nito sa ipit at pilit na boses babae

Paglingon ko rito'y ganoon na lamang ang rehistro ng gulat sa mukha ko ng makita ang isang ubod ng tangkad na lalaki. Nakasuot ito ng hospital gowsln at dala ang IV stand nito. Malaki ang magkabilang braso nito. Halata mong naggigym ito. Pero bakit ganoon na lamang ang sinambit nito?

Hindi kaya, bading 'to? Napalunok ako sa iniisip ko. Humarap ako sa harapan ng elevator. Nagpasalamat ako ng bigla na lang itong bumukas ang elevator. Hudyat na nasa 4th floor na 'ko.

Busangot pa rin ang mukha ko habang naglalakad patungo sa opisina ni Dad. Niluwagan ko ang suot kong neck tie dahil feeling ko nasasakal ako o baka nasusuka ako? Hawak ko sa kanang kamay ang scheds ng patients ko. Bakit kaya ako ipinatawag ni Dad? Wala naman akong binigay na problema, a. Kinabahan tuloy ako ng kaunti.

Kumatok muna ako sa labas ng kanyang pintuan bago ako pumasok. Nakita ko naman itong nakaupo sa kanyang swivel chair. Teka bakit parang magulo ata ang suot nitong long sleeves? Tska yung buhok niya magulo rin. Kahina-hinala talaga, e.

Pinaningkitan ko siya ng mata. Ngumiti lang ito ng alangan. Hudyat naman at may biglang lumabas sa isang pintuan. Napalingon ako doon at ganoon na lamang ang panlalaki ng mata ko ng makita ko kung sino ang iniluwa ng pintuan. Walang iba kung hindi ang Mommy ko.

Magulo ang buhok nito at gusot ang damit. Nakuha pa nitong maghi sa'kin.

"Hi Hades." Saad ni Mommy bago humalik sa pisngi ko

Matapos niyon ay pumunta na ito sa gawi ng Daddy ko. At kumandong roon. Naasiwa ako sa ginawa nila. Paano ba nama'y nagkiss sila sa harap ko. Kadiri!

"Get a room, guys! Gross!" Saad ko sa mga ito bago sumimangot

"Dad bakit mo pala ako pinapunta dito? Kailangan ko pa kasing magrounds, e." Saad ko sa kanya dahil nagtutukaan na naman sila

"Ah yeah, I almost forgot. Magreretired na kasi ako as personal doctor ni Ms. Cajigal. Kaya ipapaubaya ko na sayo ang pag-aalaga sa kanya mula ngayon." Nakangiti nitong saad sa'kin bago muling tinitigan si Mom na nasa kandungan pa rin nito

"Wh-what? Aalagaan ko yung babaeng amazona na 'yon? Dad naman alam mo namang hindi kami magkasundo kahit noon pa lang. Pwede bang ibang doktor na lang ang mag-alaga sa makulit na 'yon?" Pagmamakaawa ko sa Dad ko. Lumapit pa 'ko sa table nito at pinatong ang dalawa kong kamay roon

"No buts, Hades Jupiter Suarez! My decision is final. Puntahan muna siya ngayon at kailangan niyang turukan ng gamot niya. Hindi na kaya ng ingestables medication kaya nagpasya ang parents niya na idaan na lang sa pamamagitan ng syringe." Seryosong saad nito sa'kin. Napalunok na lang ako dahil binanggit na niya ang buo kong pangalan. Ibig sabihin seryoso sinasabi niya

"Okay Dad, alis na po ako." Saad ko bago tumalikod sa mga ito

Nang nasa may pintuan na ko't akma kong bubuksan ito'y muling nagsalita si Dad.

"I'm dead serious about it, Jupiter. Take care of her no matter what happens!" Saad nito sa pinakaseryosong tono

Nang makalabas ako ng opisina ay saka ko lamang napansin na hindi na pala ako humihinga. Bigla akong napabuntong hininga at naghabol ng hininga. Wala pa akong 5 minuto sa loob ay ganoon na agad ang naging reaksyon ng katawan ko sa sinabi ni Dad. Muli akong napabuntong hininga at nagsimulang naglakad patungong hagdan. Tutal malapit lang naman.

Ilang hagdan lang naman bago makarating sa second floor ng ospital kung saan ang kwarto ni Babaeng amazona! Nang makarating ako sa second floor ay agad akong nagtungo sa nurse station. Kukuhanin ko 'yong mga gamot ng babaeng amazona nang makapagrounds na 'ko sa ibang pasyente. Hindi lang siya ang pasyente ko ngayon. Mabuti na lamang at karamiha'y nandirito lang din sa second floor kaya hindi ako mahihirapang magrounds.

Nang makarating ako doon sa nurse station ay agad kong nagtanong sa isang nurse na naroon.

"Nurse Angela, kukunin ko sana 'yong mga gamot ni Ms. Halo Cajigal. Oras na kasi ng pagtake niya ng mga ito." Saad ko rito habang seryoso pa rin ang aking mukha

Tila natigilan pa ito ng ilang sandali bago kumilos at nagsalita "Ah-ahm o-opo Doc J. Sa-sandali lang p-po." Sabi nito bago nagmadaling kunin ang mg gamot ni Babaeng amazona

Ilang saglit pa'y bumalik ito na may dalang tray. May laman itong mga syringes na sa wari ko'y gamot niya ang laman. Bahagya pa akong nagulat dahil apat na syringe ang nandoon.

"Ito na ba lahat, Nurse Angela?" Tanong ko rito habang nakatingin pa rin sa tray

"Opo Doc J. 'Yan na po lahat." Saad nito bago inilagay ang ilang hibla ng buhok nito sa likod ng tainga nito

Napakunot na lang ang noo ko dahil sa nakita ko. Nagpasalamat ako rito't dinala ko na ang mga ito. Nilalakad ko ang kahabaan ng hospital lobbt at nagawi ako sa may lounge area. Nakaramdam ako ng uhaw kaya naman tumigil muna ako sandali at kumuha ng ubig mula sa water dispenser. Nang aksidenteng magawi ang mga mata ko sa mga relaxing chair na naroon ay napansin ko ang isang babaeng nakain ng ponkan.

Teka nga, parang kilala ko yung babaeng 'yon. Nang matapos akong uminom ay nilagay ko na sa trash bin. Kinuha ko ang stainless tray at nilapitan ko 'to. Busy ito sa paglantak sa ponkan na nasa harap nito kaya hindi ako nito napansin. Nang makarating ako sa harap nito'y kinuha ko agad ang atensyon nito.

"Ehem!" Saad ko sa harap nito

Daha-dahan itong nag-angat ng tingin sa'kin at napanganga pa ito nang mapagtanto kung sino ako. Nalaglag pa ang hawak nitong piraso ng ponkan pati na ang nasa bibig nito. Ilang sandali pa bago ito natauhan at bigla na lamang itong napasimangot at padabog na tumayo. At nagulat ako dahil bigla na lamang itong manduro.

"Ano ka ba? Hindi mo ba alam na kumakain ako? Napaka mo, e! Bayaran mo yung ponkan ko!" Masungit na saad nito

"Bakit ko babayaran? Pagkain ko ba 'yan?" Simangot na saad ko rito

"Ang kapal kapal kapal talaga ng mukha mo! Wala ka pa ring ipinagbago! Mayabang ka pa rin!" Saad nito sa'kin bago ako tinulak

"Tara na, kailangan munang uminom ng meds at vitamins." Saad ko rito bago hinila ito papunta sa pricate room nito

"Ayoko hindi ako sasama sa'yo!" Saad pa nito habang pilit na nagpupumiglas sa kapit ko sa kamay niya

"A-ano 'yan...ba-bakit may mga syringe dyan?" Tanong nito bago pilit na kumakawala sa hawak ko

Napatitig ako rito. Takot ba 'to sa injections? Ramdam ko rin na sobra ang pagpintig ng puso niya kumpara kanina. Ramda ko ito dahil dama ito ng daliri ko. Hmm, mukhang kailangan ko pa atang gamitan ng dahas!

Sa pag-iisip ko'y hindi ko namalayan na nakatakas na pala ito. Napamura na lamang ako sa aking sarili at hinabol ito. Patungo ito sa left wing ng ospital kaya naman sinundan ko ito. Nagtatakbo ito at talahang binuhat na nito ang IV stand nito. Nakaisip ako ng ideya.

Tutal saulado ko ang ospital na 'to dahil kami ang may-ari nito ay sa isang secret door ako papasok. Nang makapasok ako sa secret door ay pumasok ako roon. Paglabas ko sa kabila niyon ay nasa harap ko na si Babaeng amazona! Hinila ko ang kamay nito ay biniyabit kong parang sako ng bigas. Nagpumiglas pa ito. Ngunit dahil matangkad ako'y nahirapan siyang makababa.

"Ano ba? Hayop ka Hades ibaba mo 'ko! Pag naputol tong karayom na nakalagay sa kamay ko hihiwain kita ng scalpel!" Galit na pakli nito habang pilit pinagbababayo ang likod ko ng mga kamay niya

"Ano ba! Huwag kang malikot. Ihuhulog kita tamo!" Sambit ko rito. Napakalikot parang bata

"Tanda, ibaba mo ako! Sasamain ka sa'kin oras na makababa ako rito!"  Nanggigigil na saad nito sa'kin habang patuloy pa rin sa pagpupumiglas

Pinalo ko ang pwet nito dahil ayaw tumigil sa kalilikot. Baka maout balance kaming pareho! Mahirap na.

"Bastos ka! Manyakkkkkk!!! Tulong! Tulungan niyo ko!!" Sambit nito. Nakakaagaw na rin kami ng atensyon dahil sa ingay niya

Wala na akong pakialam sa kanila. Basta ang mahalaga mapatahimik ko ang Babaeng amazona na 'to.