AFFECTION

Present Time, Philippines (2020)

"Let's all welcome, the man behind the successful book 'Sex, Lies, and Art,' Timothy!"

"Kaya ko 'to. Kaya ko 'to. Kaya ko 'to!" paulit-ulit kong bulong sa sarili ko, habang naglalakad papunta sa stage.

Naupo ako sa sofa at kumaway sa mga tao.

"Hi, hello po. I'm Timothy," pagbati ko sa mga manonood. "Kumusta, Timothy? How's life as the best-selling author?" "Okay naman po ako, and before anything else, gusto ko lang po munang mag-thank you sa mga sumusuporta sa 'kin, sa mga kaibigan ko, and sa mga patuloy pa rin na bumibili ng libro ko."

"So tell us, what's with the book? Ano ba talaga ang laman nito? At totoo ba ang balita na hango ito sa totoong buhay?"

"The book is all about Luna and Liwanag, their journey and discoveries pagdating sa buhay, love, art, and sex. Then somehow kinuha ko 'yong sexual scenes from a testimony ng isa kong friend. I'm not gonna mention him na lang kasi baka ma-bash ako sa dami ng sex scenes sa book. So 'yon nga, thanks to him na nag-share ng sex experiences niya para mabuo ang libro ko."

"So, all those sexual things really happened in real life?" "Kind of." Nagtawanan ang mga audience.

"Is it also true na magkakaroon ng book two?"

"I'm still thinking about that, pero right now, gusto ko munang i-cherish at i-celebrate ang lahat ng blessings na natatanggap ko. I'm into photography din, so magkakaroon kami ng exhibit the week after next. Please, sana'y suportahan n'yo pa rin ako. And regarding sa book two, please abangan natin."

"Wow, you're really kicking your ass, ha. Sa sobrang busy, may time ka pa ba sa love life?"

"I have a boyfriend po." Nabigla ang lahat sa isinagot ko, hindi yata sila handa na boyfriend ang sasabihin ko at hindi babae.

Yes, two years ago, nag-out ako as bisexual. And today, my boyfriend and I are celebrating our second-year anniversary.

*****

Pagkatapos ng interview ay umuwi na ako sa condo, and he's there, preparing our lunch.

"Babe? Halika na, I cooked foods for you."

"Babe, you're so sweet." I hugged him tightly, and he kissed me on my forehead.

"Kumusta ang interview? Ang biyahe, traffic ba?" he asked. "Sobra, Babe, and alam mo ba na may nagbanggaan pa sa may kanto kanina. Muntik na akong ma-late sa interview. Have you watched it?"

Tinitigan niya ako habang nakayakap sa akin. "Of course, Pinapanood kita while I was cooking kanina. You're great, I'm so proud of you." He kissed me on my lips again. "Oh, tara nang kumain at mukhang gutom na ang baby ko," nakangiti niyang anyaya.

He's Max Salazar, isang architect. I met him sa hiking na sinalihan ko two years ago. He's undeniably sweet, and he also loves photography kaya siguro, naging click kami sa isa't isa. Sa iisang condo kami nakatira and we're planning na magpakasal, maybe after three more years.

"Kumusta pala ang project ni Mr. Kim? Nakuha mo ba, Babe?" tanong ko sa kaniya.

"What do you think, Babe?" he smirked.

"Last time I checked, sobrang galing ng boyfriend ko. So, feeling ko, nakuha niya ang project. Or baka naman si Mr. Kim na ang natakot sa galing mo."

Hinawakan niya ang kamay ko. "I have two projects from Mr. Kim, mayaman na tayo!" pasigaw niyang sagot.

"Seryoso?" Halos maiyak ako sa sobrang tuwa sa success ni Max.

"Babe, happy anniversary." We kissed once again, then tinuloy na ang pagkain ng pasta na iniluto niya.

Kontento na ako sa kaniya. He made me feel na sobrang importante ko at sa araw-araw na ginawa ng Diyos ay sobrang pasasalamat ko na He gave me this man who really loves me.

Max is pretty simple; he's tall, he's got this serious deep brown eyes, and red kissable lips. His tanned skin is way too perfect. He's beyond perfection; he's smart and kind. Wala na akong ibang hihilingin pa.

"Babe, I can't wait na magawa natin ang personal goals natin, and then puwede na tayong magpakasal. I can't wait for that day to come. Sana, bukas na lang 'yon. I want to be with you forever," sambit niya.

"Babe, I will always love you."

Nakahiga kami sa sofa at nanonood ng pelikula, gaya ng lagi naming ginagawa. Yakap niya ako mula sa likuran ko, and he's always like this, 'tapos hahalikan ako sa pisngi at hahawakan ang aking kamay. He's sweeter than any sugar na natikman ko. Baka nga, e, diabetes ang ikamatay ko sa sobrang sweet niya.

"Babe, do you wanna go to Bali? Or Santorini? Naisip ko kasi for sure stressed ka after mong matapos ang projects mo, and gusto ko igala ka. Naisip ko, kailangan mo ng relaxation," anyaya ko.

"Babe, I'm okay here with you. Sapat ka na."

"Ang sweet naman! Alam mo, minsan ay naiisip ko na baka iwan mo 'ko. Kasi hindi ko alam kung paano mas maging sweet sa 'yo. Kasi you're my definition of perfection. How do I become perfect? Gusto kong makipagkompetensiya sa pagiging sweet mo, e, kaso mukhang sold out lahat ng asukal sa market dahil binili mo na ang lahat," biro ko sa kaniya.

"Babe, just stay. Please, I need you more than anything else. You are sweet din naman, kaya hindi mo kailangang makipagkompetensiya, 'no. My duty as your boyfriend is to make you feel safe and satisfied."

Humarap ako sa kaniya, inilapat ang mga labi ko sa malambot niyang mga labi.

"I love you," bulong niya.

"I love you the most," tugon ko.

*****

Kinabukasan, nagising ako na nasa kama na kami. Yakap niya ako at nakadantay naman ang hita ko sa binti niya. Nasanay na kaming gumising na tila ba walang pakialam sa posisyon namin tuwing matutulog.

Bumangon ako para ipagluto siya ng makakain. Ilang minuto pa ay nagmamadali siyang bumangon, hinalikan ako sa pisngi, at dumiretso sa banyo.

"What's with the hurry? Are you okay, Babe?"

"Babe, sorry. Good morning, I have a meeting. Medyo mali-late na ako." Nagmamadali siya sa pag-aasikaso.

"Gano'n ba? But I cooked for you babe, wait . . . ano'ng isusuot mo? Ipagpaplantsa na kita."

"Babe, thank you."

Nagmadali ako sa pagluluto upang maipagplantsa siya ng maisusuot. Lumabas siya sa banyo nang may tuwalya sa baywang. He's hotter than the summer. Napakagat-labi na lang ako habang tinitingnan ang butil ng tubig na dumudulas sa kaniyang dibdib pababa sa kaniyang V-line.

"Babe?"

"Ha? May sinasabi ka ba?" Nagising ako mula sa pagkatitig sa kaniya.

"Sabi ko, baka hindi ako kumain dito mamaya. Baka kasi gabihin ako, traffic pa naman lalo na sa gabi."

"Gano'n ba? Babe, siya nga pala. I'll meet Mace later, ha. Kakain lang kami sa labas. Ano'ng gusto mong ipabili?" tanong ko sa kaniya.

Mace, she's my best friend. Kilala naman ni Max ang mga tao sa buhay ko. I'm very transparent with him at ganoon din naman siya, kaya hindi na namin pinag-aawayan ang mga pangalan ng tao sa buhay namin.

"Sure, Babe, or baka gusto mong sumabay na sa 'kin? 'Pag gagabihin ka, sabihin mo, ha. I'll pick you up na lang mamaya 'pag hindi ka pa nakakauwi."

"Okay lang, Babe. Baka mamaya pa kami magkita. Kasi naman, guess what? She's asking me to take charge on her prenup. Imagine that? Ikakasal na pala ang bruha, e, parang ayaw ko naman."

"Why not? She's your best friend, right?"

"Yeah, but . . . for sure, she'll use the friendship card against me," biro ko sa kaniya. "To be honest, I'm still thinking kung magaling ba talaga ako. Kung kaya ko ba talaga," pagpapatuloy ko.

Napatigil sa pagbibihis si Max dahil sa sinabi ko. Lumapit siya sa 'kin at tiningnan ako sa aking mga mata.

"Babe, magkaka-exhibit ka na nga two weeks from now, 'di ba? Ngayon ka pa ba mawawalan ng tiwala sa sarili mo? You have me. You have Mace. Naniniwala kami sa 'yo. You also have projects with other clothing lines. Bakit naiisip mo 'yan? Babe, you should be trusting yourself," sambit niya, sabay halik sa akin.

"Thank you, Babe. Oh siya, bilisan mo na. Alam kong hindi ka na naman mag-aalmusal kaya pinaglagay na kita sa baunan. Kainin mo 'yan, ha."

"Opo."

Pagkaalis ni Max, nagtungo ako sa balkonahe habang hawak ang tasa ng kape. Isa ito sa mga paborito kong panoorin sa umaga, ang magandang view ng paligid at mga kalsada mula sa thirty-seventh floor kung nasaan ang aming condo unit.

Pagsapit ng tanghali, nagkita kami ni Mace sa isang resto kung saan kami malimit kumain.

"Oh, ano na ang chika? Napaka-successful mo na talaga. Dati, tanda ko, e, malapit ka nang matanggal sa trabaho mo, 'di ba? 'Tapos ngayon, you are the best-selling author na. Dati, drama ka pa nang drama, kulang na lang libutin natin ang lahat ng bar dito sa Manila para maka-move on ka sa murang inaabot mo mula sa boss mo," sambit ni Mace.

Almost eight months na rin kaming hindi nagkikita at nagkakasama ni Mace. Kararating lang niya mula sa Italy kaya hindi kami gaanong nakakapagkuwentuhan.

"Ikaw ang dapat may chika. Ilang months ka sa Italy, 'tapos pagbalik mo, ikakasal ka na? Like, how to be you po? Ang haba ng hair."

"Bes, sabi ko naman sa 'yo, 'di ba? Noong hinatid mo ko sa airport, sabi ko, e, hindi ako babalik nang hindi nakakatikim ng Italyano. 'Yon, napasarap. Pakakasalan na ako, we're dating for almost eight months."

"Eight months? Don't tell me, pagdating na pagdating mo sa Italy, nironda mo na agad ang puday mo?"

"The devil works hard, but Mace? Honey! Mace works harder." Hindi namin mapigilan ang hindi mag-ingay at magtawanan sa mga biro niya. Gaya ng dati, hindi pa rin siya nagbabago. Kalog pa rin ang utak.

"Pero ano na nga? Seryoso na bang kasal 'yan?"

"Girl? Choosy pa ba ako? Halos madurog na nga ang bituka ko sa pakikipagtalik sa kaniya, 'tapos hindi ko pakakasalan? I hope I made the country proud," biro ni Mace.

"Pero ang tanong, handa ba siyang pakasalan ka?"

Then she raised her hand and showed me her fingers.

Seryoso nga talaga, may singsing na, e.

"Paano? Girl, naiiyak ako sa tuwa ngayon! Promise!" Hindi ko mapigilan ang maluha sa sobrang tuwa.

"Actually, nasa Paris kami noon, bakasyon lang. Then bigla siyang lumuhod sa gitna ng maraming tao. Akala ko nga, ili-lick ang ano ko, e, pero sh*t! Nilabas 'yong singsing! Mas na-horny ako! Puwera biro, naiyak ako noon. Hindi ko na inisip 'yong palakpakan ng mga tao, siya lang ang nakikita ko. Gano'n pala 'yon 'pag in love ka. Ikaw? Inaya ka na ba ni Max ng kasal?"

"Bes, ang sweet naman niyan. Goal ba natin ang magkasama sa hospital dahil sa diabetes? We're lucky to have sweet boys. Pero 'di ba, sabi ko naman sa 'yo dati na plano namin ni Max magpakasal, pero 'pag nakapagpatayo na kami ng sarili naming bahay. Siguro after two or three more years pa."

"Kung sa bagay, mas malaki ang gastos ninyo. E, wala namang nagkakasal sa mga bayot dito sa Pilipinas."

"Kahit kailan 'yong dila mo talaga, antalas. Buti't hindi nagsusugat ang betsilog ng boyfriend mo sa talas n'yan," buwelta ko.

"Kung alam mo lang!"

"Teka, nasaan na nga ba ang boyfriend mo? I mean, fiancé na pala."

"Nasa Italy pa si Rodney pero susunod siya this week. Inaasikaso lang 'yong trabaho niya. Akalain mo ba naman, sobrang busy! Habang nagsi-sex kami, katawagan ang boss niya para lang i-update ang sales nila. 'Di ba, nakakaloka."

"Seryoso ba?"

"Oo nga! Minsan nga, nilalaksan ko na ang ungol ko, just to remind his boss na quality time namin 'yon, so huwag niya kaming istorbohin. Speaking of sex, napanood ko 'yong interview mo last time. Hanggang ngayon in denial king ka pa rin, ha! Sabi mo, experience ng friend mo 'yong sex scenes? I wonder, sinong friend 'yon? Napakagaling naman yata."

"I can't admit na ako 'yon sa national TV, baka isipin nila masyado akong malibog. Pati hello, baka mamaya, e, iwan pa ako ni Max."

"Anyways, andami na naming nag-aabang sa book two. Wala pa ba?"

"Huwag mo 'kong echosin, hindi ka mahilig magbasa! Kunwari ka pang nagbabasa ka, e, sa text nga ayaw na ayaw mong magbasa kaya puro ka tawag."

"Grabe ka naman, h'wag mo 'kong masyadong ibuko. Respeto naman sa soon-to-be-bride, binasa ko naman 'yong book mo. Skip-skip nga lang, sa sex scenes agad para alam mo na." Hindi ko alam kung matino pa ba 'tong kausap ko, o sabog sa ilalim ng pagmamahal.

Gano'n pala, 'no? Kapag in love ka, hindi mo talaga mapipigilan 'yong saya. Kung hindi n'yo naitatanong, malungkutin si Mace dati. Lagi siyang mag-isa at sobrang hopeless na niya na magkaka-boyfriend siya pero ngayon, ang nakikita ko lang ay isang masayang babae na hindi na iniisip kung may darating pa sa buhay niya, dahil dumating na. She's lucky. I'll admit na sobrang natutuwa ako na ikakasal na siya and I can't wait na maisama si Max sa celebration na 'yon.

Ilang oras pa ay nagpaalam na kami ni Mace sa isa't isa. Ako naman ay dumiretso na sa bahay. Gabi na nang makauwi si Max, hindi ko na namalayan ang oras dahil nagising na lang ako nang halikan niya ako sa noo.

"Babe, kumain ka na ba?" tanong ko nang maalipungatan

ako.

"Yes, Babe, nagpa-celebrate si Mr.Kim kanina kaya ginabi na rin ako. Sige, Babe, matulog ka na. Maliligo lang ako then tatabihan na kita. I love you."

"I love you, Babe."