Maria Sienna Rosales De Dios
“MARIA Sienna De Dios!” malakas na sambit ng isang babaeng company staff sa aking pangalan.Ako ang kaunahang tinawag nang magsimula ang interview kahit na hindi ako nakigulo sa pakikipag-unahan sa pila at pagkuha ng number kanina. Nagtataka tuloy ang mga kapwa kong aplikante ngunit wala naman akong pakialam.Inaasahan ko nang ako ang unang tatawagin dahil may backer ako sa branch ng MARIA Corp dito sa probinsiya ng Laquiero.“Maria Sienna De Dios!” ulit na tawag ng babae kaya ako napilitang tumaas na ng kamay at sumigaw na nandito ako.Tamad na tamad akong naglakad papunta sa kaniya. Parang ako lang yata ang nalulumbay samantalang ang iba ay kanina pa mataas ang enerhiya at nagpa-practice ng kanikanilang mga linya.Kung wala lang talagang masamang balak sa buhay ko ang aking ama at kung hindi lang naisip ng aking mga kaibigan na ito ang solusyon upang makatakas ako sa aking napipintong kapalaran ay hindi ako maghahanap ng trabaho.Putragis! Ang sarap kayang sumagap ng tsismis sa barangay hall!“Huwag po kayong masyadong kabahan, Ma'am,” payo sa akin ng babae, subalit nagpanting ang aking mga tainga nang tawagin niya akong Ma'am. Kinunutan ko tuloy siya nang noo at sinamaan ng tingin.“Sir,” agad kong pagtatama kaya napanganga ito at mabilis na humingi ng paumanhin.Mapagkakamalan pa ba akong babae sa lagay na 'to?Kitang-kita naman sa wolf-cut hair ko na tinernohan pa ng suot kong puting polo, itim na slacks at itim na sapatos na ibang kasarian ang inilalarawan ko.Well, physically pwede, pero sa puso, isip at kaluluwa ko ay hindi. Matindi ang aking paniniwala na lalaki ako na nakulong lamang sa katawan ng isang babae.“Next!” sigaw ng isang lalaki sa loob ng interview room kaya naputol ang aking pag-iisip.Papasok na sana ako sa loob nang bigla na lang hawakan ng babae ang aking kaliwang braso, dahilan ng lalong pagkunot ng noo ko sa kaniya.“Ma'am—Sir, hindi ko po kayo matutulungan gaya ng sinabi ni Zemira.” Bigla akong napangiti nang malaman kong siya ang aking backer.Subalit ilang sandali lamang ang aking pagdariwang dahil unti-unti nang rumehistro sa isip ko ang kaniyang tinuran.“Bakit hindi mo ako matutulungan?” mahina kong pag-aasik habang nagpa-panic. Hindi pwedeng mabulilyaso ang mga plano ko dahil katapusan na ng aking maliligayang araw kapag nangyari iyon.“Nasa loob po kasi ang isa sa mga big boss. Siya po ang pipili—” Pinutol ng isang singhal ng lalaking nasa loob ang linya ng aking kausap.“Our time is gold! Kung naduduwag sa interview, umuwi na lang kamo!” sikmat pa nito kaya kusang tumaas ang aking isang kilay. Tila pamilyar din ang boses ng lalaki, pero hindi ko alam kung saang lupalop ko iyon narinig.“Good luck po, Ma’am,” the woman cheerfully said, but I glared on her. Sinabing hindi nga Ma'am ang dapat na itawag sa akin.Inaya na ako ng babaeng staff na pumasok kaya tinanguan ko na lang siya at sumunod kahit na lihim akong ninenerbiyos.Putragis naman, e! Hindi ako nag-search ng sample questions and answers sa interview.Kumalma-kalma lang ako nang makita ko ang kabuuan ng opisina. Napansin ko kasing mas marami pa ang nakatambak na mga papel kaysa sa mga mwebles na nasa loob.Hindi rin gaanong malawak ang opisina ngunit sapat na naman ang isang mahabang mesa para sa tatlong interviewer.Hindi ko tuloy lubos na akalaing jewelry company itong pag-a-apply-an ko. Kung wala nga akong nakita na modelo at sample designs ng kwintas at singsing kanina sa lobby ay aakalain kong lending company ito.“What position are you applying for?” a familiar and manly voice asked that made me stop from surveying the room.Paupo na ako sa isang monoblock chair ngunit napatayo akong muli nang tuwid nang magtama ang mga paningin namin ng lalaking . . . minsan ko nang nakaaway!“Y-Yevhen?” paniniguro ko sabay turo sa kaniya.Ano’ng ginagawa ng h*******k na ito rito?Putragis! Wala namang nabanggit si Zemira na rito nagtatrabaho ang pinsan niya!“Tell us about yourself.” Hindi niya ako pinansin, para bang nagkukunwari siyang hindi kami magkakilala. Umawang tuloy ang aking mga labi at hindi makapaniwala.“Miss?” seryosong tawag niya sa aking pansin na nahimigan ko naman ng panunudyo.Sigurado akong nang-iinis siya pero hindi ako dapat na magpaapekto. Sa isip-isip ko rin ay baka makabuti na nandito siya dahil hindi na ako matutulungan ng aking backer.“I am Maria Sienna De Dios, Masien for short,” panimula ko bago ako tumikhim at lumingon sa kaniyang dalawang kasama. Nginitian ko rin ang isang matandang lalaki na sa tingin ko ay kanilang boss.“We already knew that. Tell us something that is not written on your resume, Miss,” nananadya na niyang sambit pero pilit pa rin akong ngumiti para ipakita sa boss nila na mayroon akong pleasing personality.“I want your real answer. Why are you applying for this job? Maraming businesses dito sa Laquiero, bakit dito mo naisip na mag-apply sa MARIA?” Tinadtad niya ako ng maraming tanong kahit na hindi pa man ako nakakapag-isip ng isasagot.Ano ba ito?! Interview under pressure?!Napatingin akong muli sa dalawa niyang kasama at sa babaeng staff na nakaupo sa hindi kalayuan. Lahat sila ay napapaiwas ng tingin sa akin kaya naman bumaling ako kay Yevhen at pinanlakihan ko na siya ng mata.Sisirain pa yata niya ang diskarte ko, sa halip na tulungan na lang ako.“Pinapunta ako ni Zemira dito.” Bumuntonghininga ako at nagsabi ng totoo. Baka kapag binanggit ko ang pangalan kaniyang pinsan ay bigla siyang bumait.“Why would she do that?” Mapanuring tingin ang ibinigay niya, tila naninimbang kung paniniwalaan niya ang aking mga sinasabi.“Kailangan ko ng trabaho. Ano pa po sa tingin niyo kung bakit?” Ramdam ko ang paglabas ng mga galit na ugat sa aking leeg pero sinubukan ko pa ring maging magalang dahil nakakahiya sa kaniyang boss na nandito.Baka hindi ako tanggapin.“Bakit kailangan mo ng trabaho?” namimikon niyang pag-uusisa kasunod ng pagtaas ng kaniyang kilay.Muntik na tuloy akong mapamura, mabuti na lang ay nakagat ko agad ang aking dila at napigilan ko ang aking sarili.“For financial purposes. May iba pa po ba?” I carefully rebutted as I tried to compose myself.“Ah,” mahaba niyang reaksyon kasunod ng pagbasa niya sa resume ko na ang mga kaibigan ko ang gumawa. Lihim naman akong nagalak dahil malakas ang kutob kong titigil na siya sa pagpapaulan ng mga tanong sa akin.“Miss Masien De Dios, I’m sorry. You’re not accepted,” he suddenly announced as he looked at me with a blank expression. Natigilan ako nang ilang sandali saka dahan-dahang gumuho ang aking mundo.Nasabi ko na sa aking ama na nagsisimula na ako rito sa MARIA kaya kapag umuwi akong hindi ako empleyado ay malalagot ako.“P-pakiulit ng sinabi mo?” mahinahon ngunit nagngingitngit ko ng tanong bago ako huminga nang malalim, ngunit nang hindi siya sumagot ay nawalan na ako ng kontrol sa sarili.“Sinabi nang ulitin mo ang sinabi mo!” hindi ko napigilang pagwawala pagkatapos ay inisa-isa kong hakbangin ang distansiya sa pagitan naming dalawa. Nang makalapit naman ako sa harap niya ay mabilis kong hinampas ang mesa.Putragis! Hindi ako pwedeng umuwi nang walang maipagmamalaking trabaho!“Hindi ka tanggap, Maria,” mariin at walang pakialam niyang salaysay bago niya inutusan ang babaeng staff na tawagin na ang aking kasunod. Napailing naman ako saka ko itinaas ang mga manggas ng suot kong polo.“Bakit, sino ka ba para magdesisyon?! Nasaan ang pinakamataas niyong boss dito? Ikaw ba?!” Tuluyan na akong sumabog.Ito na ang kahuli-hulihan kong pag-asa para makawala sa sumpaan ng aking ama at ng kaniyang matalik na kaibigan. Bakit ipinagkakait niya pa?!College graduate naman ako. Kursong business management din naman ang kinuha ko kaya bakit hindi ako tanggap?“Ma'am—Sir, huminahon po kayo,” pigil ng babae na nasa likod ko na pala. Sinubukan nitong hawakan ang aking braso upang kumbinsihin akong lumabas, subalit hinawi ko lang ito at sinamaan ng tingin bago ako muling bumaling kay Yevhen.“Bakit ayaw mo akong tanggapin? Hindi ka pa rin ba maka-move-on sa pananapak ko sa'yo noon?” A series of questions came out of my mouth. Nagkatinginan tuloy ang lahat ng mga taong kasama namin.“Humingi na ako ng tawad. Nagpaliwanag na rin ako at sinabi ko na sa'yo noon din mismo na kaya ko lang ginawa iyon ay dahil gusto kong protektahan ang inaanak ko,” dagdag ko pa upang ipagtanggol ang aking sarili.Kasalanan ko bang napraning ako noong napagbintangan ko siyang kidnapper?!Kapapanganak pa lang kasi ng kaibigan ko ay kinukuha niya na aagd ang bata sa nurse. Akala ko tuloy ay kasabwat siya ni Dela Riva na nang-iwan kay Zemira.Prente siyang sumandal sa kaniyang upuan habang nakatitig sa akin. Magkasalubong din ang kaniyang mga kilay.“Get out,” he suddenly declared, proving that he really hates me. Bumagsak tuloy ang langit at lupa sa aking kinatatayuan kaya napapikit ako at napapadyak.“Tanggapin niyo na ako. Tulungan mo ako,” parang bata kong pamimilit bago ko sila inisa-isang tingnan. Lumapit din ako sa matandang lalaking boss nila para magmakaawa ngunit umiwas lang ito ng tingin sa akin.Nangilid tuloy ang aking mga luha bago ako muling bumaling kay Yevhen na inaabala na ang kaniyang sarili sa pagbabasa ng ibang mga resume.“Yevhen, ipakakasal ako ni Ama sa kababata kong lalaki,” pahina nang pahina kong sambit kasunod ng pag-iinit ng aking magkabilang pisngi. Natigilan naman siya at napatanga. Hindi yata makaniwala sa rebelasyong aking idineklara.NAPAHIYA ako! Mali. Mali.Ipinahiya ako ni Yevhen sa lahat ng mga taong nasa loob ng interview room matapos niya akong pagtawanan.“Bes, kumalma ka.” Inis kong nasabunutan ang aking sarili dahil sa narinig kong payo ni Zemira sa kabilang linya. “Kalma?! Putragis, pare!” maangas kong sigaw saka ako mariing pumikit at huminga ng malalim. Sumandal din ako sa likod ng silya na aking inuupuan saka ko sandaling inilayo ang cellphone ko sa aking tainga.Itinapat ko naman iyon muli sa aking pandinig matapos king huminga nang malalim.Nandito pa rin ako sa labas ng interview room. Inaabangan ko si Yevhen. Sisiguraduhin kong ngayon ay sadya ko na siyang sasapakin.“Nasaaan ka ngayon? Pupuntahan kita.” Her voice sounded in a rush as I heard her daughter cry. Lumambot tuloy ang aking ekpresyon at bigla akong nakonsensiya.Abala na nga siya sa pag-aalaga ng kaniyang anak tapos dumadagdag pa ako sa alalahanin niya.“Nakakapikon naman kasi talaga 'yang pinsan mo. Hindi pa ako mapatawad-tawad sa nag
PIKIT-MATA kong tinanggap ang kondisyon ni Yevhen para lamang matakasan ko ang aking napipintong kapalaran, pero. . . Putragis! Kahit may trabaho na ako ay hindi pa rin matanggap ni Ama na hindi matutuloy ang kasal namin ni Mark.“Devin! Hindi pa ba tayo aalis?!” pagmamaktol ko habang nakatingin sa aking relong pambisig. Alas-sais na nang umaga. Kung hindi traffic ay aabutin kami ng mahigit-kumulang tatlong oras bago makarating sa lungsod ng Liazarde, pero paano kung traffic?!Paniguradong late na ako sa unang araw ng pasok ko sa trabaho!“Parang mas mami-miss mo pa 'yang motor mo kaysa sa amin, Maria,” komento ni Ama na hindi ko namalayang nasa likuran ko.Himas-himas niya ang kaniyang panabong na tandang bago siya tumabi sa akin at sa motor kong ayaw ko sanang iwanan. “Anak, hindi pa huli ang lahat. Dito ka na lang,” pangungumbinsi ni Ama na ilang daang beses ko nang narinig magmula noong ianunsyo ko ang tungkol sa aking trabaho.“Saka kung magpapakababae ka lang din naman, bak
PUPUNGAS-PUNGAS ako sa harap ng monitor ng computer kasabay ng aking pagpapadyak sa sahig. Sumandal ako sa likod ng aking upuan at nag-inat pagkatapos ay tumingala ako sa ilaw na nasa ceiling upang magmuni-muni.Ilang gabi na akong walang matinong tulog at araw-araw na rin akong umuuwing lantang bulaklak sa rami ng pinagagawa at utos ni Yevhen.Putragis! Simula noong unang pasok ko rito noong nakaraang linggo ay parang inalipin niya na ako.Tulad na lang ngayon!Wala ng katao-tao sa buong building. Pati 'yong mga empleyado na nag-overtime ay kanina pa nakauwi.Lampas na nga rin 'yong eight hours na pagtatrabaho ko pero ayaw niya pa rin akong pauwiin dahil may kailangan pa raw kaming tapusin. Nag-iinit tuloy ang ulo ko at nauubusan na talaga ako ng pasensiya.“Hindi na 'to makatarungan,” umiiling kong monologo. “Kung isumbong ko na kaya siya sa DOLE?!” Mabilis akong tumayo at hinubad ang aking ID bago ko iyon hinampas nang malakas sa aking mesa. Sa aking ginawa ay para bang handa na
INIHATID ako ni Yevhen na parang walang nangyari dahil hindi niya alam ang nakita ko.I was also bombarded with so many questions. Hindi ko alam ang gagawin at hindi ko na rin alam kung paano aakto sa kaniyang harapan.Putragis! Nalimutan ko na tuloy ang plano kong mambabae, sa halip ay magdamag na nagpabalik-balik sa isip ko ang pigura nilang dalawa ng kaniyang lalaki habang magkayakapan.“Miss Masien, ang haggard mo ngayong umaga. May tinda akong facial mask, baka gusto mo. Murang-mura lang,” puna ni Eva, isang excecutive staff na kilalang nagbebenta ng kung ano-anong produkto dito sa kompanya kahit na bawal.Nginitian ko lang naman siya at nagtuloy-tuloy lang ako sa pagpasok sa loob ng pantry room para magtimpla ng gatas ko.My head is aching because of Yevhen. Binigyan niya kasi ako ng malinamnam na tsismis na hindi ko naman pwedeng ipagkalat.Naninikip tuloy ang dibdib ko!“Uy, Miss Masien, ha. Plano ka na yatang ibahay ni Sir Yevhen dito sa opisina,” salaysay ng isa sa dalawang
“STOP following me, Maria,” seryoso ngunit naiinis na niyang saway nang magpang-abot kaming dalawa sa labas ng opisina ng Chief Financial Officer.Buong umaga at hapon na kasi akong bumubuntot sa kaniya at alam niya na rin siguro na hindi ko talaga siya titigilan kaya sinabihan niya na ako kanina na umuwi ng maaga.Pero hindi iyon mangyayari. Buhay ko ang nakataya rito kaya hindi pwedeng basta ko na lang siyang hayaan.“Umuwi ka na,” pagtataboy niyang muli bago niya ako iniwan. Napairap naman ako saka ako muling sumunod sa kaniya.“Hindi ako titigil hangga't hindi ka bumibigay,” walang sawa kong pangungulit pero hindi niya ako pinansin, sa halip ay huminga lang siya nang malalim at nagtuloy-tuloy sa paglalakad.Putragis! Pakipot talaga ang bakla!“Sir, sagutin mo na kasi ako!” pikon kong sigaw kaya siya napatigil. Nang harapin niya ako ay magkasalubong na ang kaniyang mga kilay.Nginitian ko naman siya at humingi agad ng paumanhin sa aking inakto. Ang problema nga lang ay huli na nang
“PUTRAGIS! Sino ba 'yong lalaki na iyon?” tanong ko sa aking sarili bago ko kinuha ang isang lapis na ipinangkamot ko lang naman sa aking ulo.Nakanguso ako sa tapat ng computer habang umiiling at malalim na nag-iisip. Lumipas man ang ilang araw mula noong tangkain niyang manghalik ay tumitindig pa rin ang lahat ng mga balahibo ko sa katawan.Putang ina!Hindi na ako sigurado kung bakla nga siya o hindi. Basta isa lang ang natitiyak ko. May something talaga sa kanila ng Hero na iyon.Instead of doing work-related stuff, I searched for the name Hero on all of social media platforms. Tiningnan ko rin kung internet friends sila ni Yevhen, pero dahil sobrang private ng hinayupak ay wala tuloy akong nakita.“Maria.” Mabilis at awtomatiko akong napatayo nang marinig ko ang boses na iyon pagkatapos ay agad ko ring in-exit ang tabs ng lahat ng social media platform na binuksan ko sa computer.“S-Sir,” nauutal at nakangiti kong bati sa kaniya matapos kong bumaling ng tingin sa kaniya.Hindi ak
NAPUNO ako ng pag-aalala matapos kong lumabas ng conference room. Dahil doon ay hindi ko na naimis ang mga folder na ginamit namin kanina.Hindi siya galit. Mukhang hindi niya rin ako sinisisi. Pero kasi, binabagabag pa rin ako at nakokonsensiya dahil may parte ako roon sa pagkapahiya niya sa harap ng board members.“Matatanggal kaya siya sa posisyon?” Wala sa sariling nasabunutan ko ang aking wig. Mabuti na lang ay hindi iyon natanggal sa pagkakabit sa ulo ko.Putragis!Gusto ko sana siyang sundan para humingi ulit ng tawad o 'di kaya ay paganin na lang ang kaniyang loob pero hindi ko naman alam kung saan siya nagpunta.Dumiretso ba siya sa office niya o sumunod sa lolo at pinsan niya?Nagpabalik-balik ako sa harap ng conference room. Punyeta. Pinag-o-overthink ako ni Yevhen!“Kung kausapin ko na lang kaya si Chairman?” suhestiyon ko sa aking sarili pero agad din naman akong napailing. “Baka masisante ako. Nakakapangilabot pa naman ang tingin ng matandang iyon,” pagpapatuloy ko bago
LINGGO nang umaga.Nagising ako at naalimpungatan sa pag-ri-ring ng aking cellphone. Wala na sana akong balak na sagutin ang tawag pero paulit-ulit iyon at hindi na ako makatulog.Putragis! Wala nga akong pasok ngayon pero ang aga-aga namang mambulabog ng mga kaibigan ko.Pero kagagawan ko rin naman. Every week kasi ay may conference call kami, alinsunod na rin sa kagustuhan ko dahil nag-aalala ako para kina Adeena at Zemira.Sa pangambang baka may nangyari nang masama sa kanila ay pipikit-pikit kong kinuha sa ilalim ng aking unan ang cellphone, saka ko sinagot ang kanilang tawag nang hindi binasa kung sino ang gumawa ng conference call.“Adi, ano? Gusto mo na akong ampunin diyan sa Micora?” salubong kong tanong sa kabilang linya na hindi naman sumagot kaya naisip kong baka wala pa sa tawag si Adeena.“Oh, Zemira, pare, may problema ba kay Hera o kay Onion?” nakapikit ko pa ring pag-uusisa bago ko minura nang malakas 'yong putang inang lalaking nang-iwan sa kaniya.Pero wala na naman