DEL RIO Residence Hangang sa pagkauwi ng bahay, hindi na naman tumitigil sa pag-iyak Nicholas. Hindi na malaman ang gagawin ng mag-asawang Del Rio kaya wala na silang nagawa pa kundi ang tawagan na lang si Zakari para papuntahin ng bahay. Walang ibang makakapagpatigil sa pag-iyak ni Nicholas noon pa man kundi si Zakari lang talaga. Nag-aalala na din sila dahil namamaga na ang mga mata ng bata tapos nahihirapan na din huminga dahil sa matinding pag-iyak. Ilang saglit lang, dumating din naman ang nag-aalalang si Zakari. Tinanong niya ang mga magulang niya kung ano ang nangyari. "Siguro, sobrang namimiss niya na ang biological mother niya. Simula sa pag-alis namin sa parking area ng mall, hindi na siya tumigil sa kakaiyak." paliwanag naman kaagad ni Mr. Del Rio kay Zakari. Hindi naman mapigilan ni Zakari ang malakas na mapabuntong hininga. NIlapitan niya si Nicholas at hinawakan sa magkabilaang balikat "Hey..anak. Stop it! HIndi ka dapat umiyak ng ganiyan. Nakalimutan mo na ba
JULIE del Rio "We're going home na. Tatawagan ko na lang ang Dad mo na sa bahay ka na namin matulog, NIcholas." nakangiting wika ni Mrs. Julie Del Rio sa apo niya. Nakasakay na sila ng kotse na minamaneho ng driver nila at paalis na sila ng parking area ng mall. Kasama ang kanyang asawa na si Mr. Sonny Del Rio, naging masaya naman ang pamamasyal nila sa mall. Naka-bonding nila ng maayos ang apo nila. "Yes...kami ang bahala sa DAd mo. Ipapakuha na lang din natin sa driver ang school uniform mo para naman kami na din ang maghahatid sa iyo sa School bukas, apo ko." nakangiting din wika ni Mr. Del Rio sa nag-iisa niyang apo. Kaya lang, nagtaka ang mag-asawa dahil wala silang naging sagot mula kay Nicholas. Nakatitig ito sa kung saan kaya naman hinawakan na ito ni Mrs. Julie sa balikat na siyang naging dahilan kaya nakuha niya ang attention ng apo niya at lumingon ito sa kanya. "What happened? Umiiyak ka ba, apo?" nag-aalalang tanong ng ginang sa pinakamamahal niyang apo. Lalo
VANILLA Sa loob ng grocery store, naging abala si Vanilla sa pamimili. Hangang sa maramdaman niya na may biglang kumalabit sa may tagiliran niya. Gulat siyang napalingon at mas lalo pa siyang nagulat nang sumalubong sa paningin niya ang mukha ng isang babeng kilalang kilala niya. 'Devi?" gulat niyang sambit. "Vanilla? Vanilla, ikaw nga! Sabi ko na nga ba eh...noong una, nag-alangan pa akong lapitan ka pero, God! Kumusta ka na?" nakangiting tanong nito sa kanya. Hindi niya naman mapigilan ang maluha. Sa matindi ng bugso ng damdamin, mahigpit niya itong niyakap. "Ayos lang. Ayos lang ako. Ikaw, si Janna, kumusta kayo?" nakangiting tanong niya dito at pagtapos ng ilang saglit, bumitaw din naman siya sa pagkakayakap dito. "Well, okay kami. Okay na okay kami. Grabe ka naman..,...nakakapagtampo ka naman eh. Saan ka ba nagpupunta? Bakit hindi ka nagpkita sa amin?" maluha-luhang tanong nito sa kanya. Pasimple niyang pinunasan ang luha sa kanyang mga mata bago siya sumagot. "Mahaba
"Ahmm, excuse me po...mag-usap muna kayo. We have to go!" pilit ang ngiti sa labi na wika ni Vanilla kina Darren at kay Mrs. Avanzado. Kahit ilang taon na ang lumipas, sariwa pa rin sa isipan niya ang makailang ulit na pag-offer ng pera ng ginang noon sa kanya para lang layuan si Darren. Mabuti na lang talaga at naramdaman din yata ng kambal ang kagustuhan niyang makaalis dahil mabilis din itong nagsipagtayo at lumapit sa kanya. Sabay pang humawak ang dalawa sa magkabilaan niyang kamay at akmang aalis na sana sila nang biglang nagsalita si Mrs. Avanzado. "No! Vanilla..iha! Huwag kang umalis. Mag-usap tayo. Tsaka, hindi mo pwedeng ilayo ang mga apo ko sa amin. Gusto ko silang makausap. Gusto ko din silang makabonding." pigil naman sa kanya ni Mrs. Avanzado. Hindi niya tuloy mapigilan ang mapangiwi. Nakikiusap ang mga matang tumitig siya kay Darren. "Mom..please! Stop messing around. Si Vanilla at ako ay matagal nang hiwalay. Ang mga batang nakikita mo ngayun ay hindi mo apo." ser
VANILLA "WOW, swimming pool! Mommy, pwede na ba kaming magswimming?" nakangiting tanong ni Hannah habang bakas sa mga mata nito ang sobrang tuwa. Dumating sila kaninang madaling araw na pagod na pagod at direcho na sila sa loob ng bahay. Wala na silang panahon pa na magcheck sa buong paligid at ngayung hapon, nagpasya silang dito sa garden mag meryenda at hindi naman nakaligtas sa mga mata ng kambal ang magandang swimming pool. "Oo nga po. Gusto kong magswimming, Mommy. Pwede na po ba?" si Nathan naman ang sumagot. Hindi niya naman mapigilan ang mapangiti Gustuhin niya man na pagbigyan ang mga ito, hindi maaari. Susunduin kasi sila ni Darren para bumili ng mga kailangàn nila dito sa bahay. "Kids..gustuhin ko mang pagbigyan kayo kaya lang, hindi pwede. Kailangan nating lumabas para bumili ng mga foods natin." nakangiting sagot niya sa mga ito. Muling nagkatitigan ang kambal at sabay pang ngumiti. "We make pasyal din ba, Mommy?" pa conyo na tanong ni Hannah. Nakangiti naman si
"Dark, ikulong mo si Freya kasama ng mga alaga ko at bawal siyang lumabas hanga't hindi ko sinasabi." galit na utos ni Zakari kaya Dark na lalong nagbigay ng matinding takot sa puso ni Freya. Mabilis siyang napaluhod sa harapan ni Zakari. Nagbabakasakali na huwag siyang ikulong sa isa sa mga kulungan ng mga alaga nitong aso. "NO! Zakari, please...alam kong nagkamali ako. Patawarin mo ako. Promise, hindi na mauulit. HIndi na ako magsasalita ng hindi maganda kay Nicholas huwag mo lang itong gawin sa akin. Maawa ka! Maawa ka, Zakari" umiiyak nitong bigkas pero nagmistulang itong bingi. Parang walang narinig na naglakad ito patungo sa anak niyang si Nicholas na noon ay wala pa ring tigil sa pag-iyak. "True man should not cry." wika ni Zakari sa anak niyang si Nicholas. Umiwas lang ito ng tingin sa kanya habang napapansin na yakap nito ang frame na kung saan nakalagay ang picture ni Vanilla. Malungkot siyang napangiti "I saw her. I really saw her, Dad!" mahinang wika ni Nicholas sa