“O ano, alam mo na ang gagagwin? Basta dito ka lang sa lobby sa baba, bilis bilisan ang kilos. Kailangan bago mag alas ocho ay malinis ang lobby sa baba, naiintindihan?”, pag iinstruct ng team leader ng mga utility sa Wolverine’s.
Panay naman ang tango ni Danielle sapagkat para sa kanya ay madali lang ang kanyang gagawin. Mop mop lang at walis walis, although hindi niya iyon ginagawa sa kanilang mansiyon ay sigurado naman siyang hindi iyon mahirap gawin.
“Kung ganon, kumuha ka na ng timba sa loob, ganun din ang mop at walis. Pati detergent diyan sa cabinet, alagaan mo ang mga iyan dahil matatagalan ka pa ulit bigyan ng bagong gamit”, turan ng team leader at tumango na naman siya ulit bago sumunod sa instruction nito.
Kumuha nga siya ng timba at nilagyan ng tubig, binuhusan din ng detergent at binitbit iyon patungo sa lobby. Maraming palapag ang wolverine tower ngunit sa baba siya nakaasign. Ibinuro niya ang mop sa timbang may sabon at pagkatapos ay nagsimula na siyang mag mop. Ngunit ilang minuto na ang nakalipas ay parang hindi niya masundan kung paano ang paggamit ng mop. Hindi niya makuha ang tamang stroke nito kung kayat ang ginawa niya ay tulak tulak ang mop habang pabalik balik na palakad lakad sa lobby. Dun niya napagtanto na hindi pala ganon kasimple ang trabahong iyon na kung siya ang tumitingin ay para naming ang dali dali.
“I just enter in the building; I’ll send feedback as long as I see it. Yes, that’s why I came to office early. Alright, I’ll hang on!”, maagang pumasok si Wolverine sa kanyang office sapagkat napakarami ng nakabinbing trabaho sa kanyang table. He was out of the country for five days kung kayat napakarami ang tumatawag sa kanya upang magfollow up. Hindi naman niya basta iignore ang mga iyon sapagkat mga cliente nila ang mga ito. He is the current CEO of the Wolverines Corporation, ang nag iisang distributor ng mga mamahaling sasakyan sa buong Pilipinas. Originally it was his father’s position ngunit naglilow ang ama at nagfocus sa iba nilang negosyo. Tinungo niya agad ang elevator, nasa top floor ang kanyang upisana at ilang minuto rin ang kanyang lalakbayin dahil nasa 25 ang palapag ng kanilang tower. The tower was named after him, mga ilang taon pa lang daw kasi ang binata noong maitayo ang Wolverines Tower. Ang pangalan naman niya ay hango sa X-men kung saan favorite ng kanyang ama ang x-men na si Wolverine. Medyo hinintay niya ang pababang elevator, mas may maaga pa pala sa kanyang pumasok at pumunta sa taas. Habang naghihintay ay pakumpas kumpas ang kanyang kamay ng biglang may bumangga sa kanyang paa. Pagtingin niya dito ay isang basang mop ang nakapatong sa kanyang makintab na sapatos. Napakunot noo siya, lalo at tumutulo ang mop at ramdam niyang pumasok ang tubig sa loob ng kanyang sapatos. Tinignan niya ang may sala, nakangiti pa iyon na parang enjoy na enjoy sa ginagawa ngunit natigil lang ng bumangga ang gamit nitong mop sa kanyang sapatos. Hindi niya kilala ang may hawak ng mop, ngayon lang niya nakita ito at hindi rin ito nakauniform. Nakasuot ito ng maluwang na t-shirt na kulay itim at maluwang na jeans at mamahaling rubber shoes. Hindi niya makita ang mukha nito sapagkat nakasuot din ito ng branded na cap. Hindi niya alam kung janitor ito o pumasok lang sa kanilang building upang maglaro.
“Aww! Sorry po!”, saad nito ng makita ang ginawa. Tiniklop pa nito ang dalawang kamay at nagbow sa kanya.
“Are you blind? Look what you’ve done!”, iritadong pahayag niya dito. Mukhang bagong salta nga ito sa tower at mukhang hindi siya kilala.
“Pasensiya na sir, hindi ko po kayo napansin. Sorry talaga.”, paghingi ni Danielle ng paumanhin sa lalaki kasabay ng pag-angat niya ng mukha. Nakakunot ang noo ng kaharap ngunit ang nakaagaw ng kanyang atensiyon ay ang labis na kagwapuhan nito. Mukhang arabian ang feature nito dahil sa makapal na kilay at tila balbas sa mukha na well shaved kung kayat mukhang presko at mabango. Hindi niya napigilang napangiti, sa tanang buhay niya ay ngayon lang siya natuwa sa lalaki.
“What are you smiling for?”,iritadong pahayag ni Wolverine sa babaeng kaharap. Bigla itong natigilan habang nakatingin sa kanya at pagkatapos ay biglang napangiti na parang wala sa sarili.
“Ah…wala po sir. Ano pong size ng shoes niyo, papalitan ko na lamang po”, pahayag nito habang hindi maalis sa labi ang pagkakangiti.
“Seriously?”, hindi makapaniwalang turan niya dito. Alam ba ng babaing ito kung magkano ang suot niyang sapatos?
“Yes sir, ano pong size niyo para maipadeliver ko na?”, tila hibang na saad ni Danielle habang nakangiti. Kahit kasi halatang naiinis ang lalaki ay cute na cute pa rin sa kanyang mata.
Hindi naman makapaniwala si Wolverine sa kaharap kung kayat napailing na lamang siyang tumalikod at hinarap ang elevator. Ngunit mabilis na gumalaw ang babae upang buksan ang elevator para sa kanya.
“Sa taas po kayo sir? Maligayang paglulan sa elevator sir.” Nakangiting pahayag nito habang iginaya ang mga kamay sa loob ng elevator. Tinignan niya ito mula ulo hanggang paa at pagkatapos ay sarkastikong ngumiti habang inihakbang ang paa papasok sa elevator. Agad nitong isinara ngunit bago pa man magclose iyon ay sumaludo pa ito sa kanya.
“What the hell!”, hindi mapigilang saad ni Wolverine sa sarili. Aminado naman siyang maraming humahanga sa kanya ngunit kakaiba ang nakita niya sa babae, mukhang lokaret na hindi niya maintindihan. Shes cute, pero boyish ang aura nito kung kayat nagulat din siya sa sarili na nagpakita ito ng paghanga sa kanya.
“Hoy, ne! anong nginingiti ngiti mo diyan?”, isang kasamahan ni Danielle ang hindi niya namalayang lumapit sa kinatatayuan niya. Sobrang natutuwa siya sa lalaking pumasok sa elevator at nakikinita pa niya ang hitsura nitong halos allergy ang kanyang pagkakangiti dito.
“Wala po, manong! Natuwa lang po ako sa taong pumasok sa elevator.’, nakangiti niyang baling sa medyo may katandaang kasamahan niya.
“Aba’y marami ka talagang makikitang magaganda dito ne, crush mo yun noh?”, biglang biro ng matanda sa kanya at napaubo siya sa sinabi nito. Maganda? OMG hindi pa nga siya nagkakacrush tapos sa babae pa? Napagkamalan siyang tibo ng matanda.
“Ae, hehehe. Hindi naman manong, natuwa lang po ako sa kasungitan niya”, saad niya kung kayat mas lalong lumawak ang pagkakangiti ng matanda. Tinapik pa siya nito sa balikat at pagkatapos ay inaya siyang ipagpatuloy ang kanilang paglilinis.
“O siya, sige ne. Tapusin na natin ito at pagkatapos ay maglilinis tayo ng mga CR.”, saad nito at biglang lumaki ag kanyang mga mata.
“CR? As in comfort room?”, di niya napigilang iispell out sa matanda.
‘Oo, CR! Comfort room, palahiian ganon”, saad ng matanda.
‘Seryoso?”, wala sa sariling pahayag niya at napahinto ang matanda saka humarap sa kanya.
“Aba’y saan ka ba nanggaling at tila gulat na gulat kang maglinis ng kubeta?”, turan nito at nakagat niya ang kanyang labi.
“Ah…oo nga pala. Sige manong, maglilinis po tayo ng kubeta”, pasimpleng natampal niya ang kanyang noo pagkatapos ay inilagay ginaya niya ang matandang inilagay sa balikat ang hawakan ng mop.
Pagkatapos nilang imop ang lobby ay iginaya siya ni Manong sa mga CR ng ground floor. Naglagay ng panyo ang matanda sa mukha kung kayat pati siya ay nakigaya. Malinis naman ang mga CR’s ng Wolverine Tower kung kayat hndi siya masyadong nandiri, pero siyempre papikit pikit pa siya noong una dahil sa tanang buhay niya ay hindi siya naglilinis ng CR kahit ang sarili niyang banyo sa bahay. Nakahinga siya ng maluwang ng matapos nilang malinis ang hindi baba sa sampung CR sa ground floor. Tagatak din ang kanyang pawis at tuwang tuwa siya dahil ngayon lang ulit sya pinagpawisan ng sobra.
“Linis ka muna ng mga kamay ne, bago tayo magmiryenda”, saad ng kasama at nakangiti siyang tumango dito.
“Palit lang ako ng damit manong, sunod po ako sa canteen”, pahayag niya at tumango iyon.
Tinungo niya ang parking lot kung saan nakapark ang old model niyang sasakyan. Actually, marami siyang mas bagong sasakyan, iba ibang mamahaling brand ngunit itong old model ang binigay ng kanyang ama na kanyang gagamitin. Pati cellphone, atm at credit card niya ay confiscated rin kung kayat hindi siya nakakabalita sa kanyang mga kaibigan. Buti na lamang at palihim na binigyan siya ng isang bundle na pera ng kanyang ina, kug hindi talagang sa kalsada siya pupulutin. May balak ata ang kanyang ama na gawin siyang taong grasa o di naman kaya ay pulubi na palakad lakad sa kalsada.
Pumasok siya sa kanyang sasakyan, kahit old model iyon ay wala pa ring binatbat ang mga bagong labas dahil bukod sa napakaganda pa ang andar ay personalized din ito kagaya ng iba. Kumuha siya ng pampalit na tshrt sa animoy cabinet sa back seat at doon na rin siya nagpalit. Siyempre tinted yun kung kayat kahit magtanggal sya ng damit ay hindi siya nakikita sa labas. Paglabas niya ay halos preskong preko na naman ulit ang kanyang pakiramdam, itinali ang may kahabaang buhok at pinalitan ang nooy pawisang cap, nagwisik ng konting pabango at tuluyang bumaba. Sa bango at linis niyang tignan, sinong mag aakalang isa siyang janitor?
“Manong, tara na po sa canteen”, turan niya sa matandang kasama ng makita niya itong nakaupo sa may bench sa ilalam ng puno.
“Uy, ikaw pala yan ne! Naku hindi kita nakilala at ang bango bango mo pa?”, saad ng matanda at napatawa siya.
“Tara na po sa canteen, nagpalit lang ako ng damit dahil basang basa ako sa pawis”, turan niya dito.
“Ah, ganon ba? Kala ko kung magquiquit kana, sa tindig mong yan bakit kasi janitor pa ang naisipan mong pasukan?”, pahayag nito at tinawanan na lang niya ulit ito.
“Naku hindi po, itatakwil ako ng daddy kung magququit ako”, turan niya ngunit naitakip niya ang kanyang kamay sa labi ng marealized ang sinabi.
“Ang ibig kong sabihin ay… mahirap pong pumasok sa trabaho , manong”, pasimpleng kabig niya at tumango ang matanda kahit hindi aminado ang mukha sa tinuran niya.
“Sige ne, magmiryenda kana doon habang may oras pa”, saad ng matanda na inginuso ang kinaroroonan ng canteen.
“Kayo ho?”, turan niya dito.
“Hindi na, uminom na ako ng tubig.”, saad ng matanda sabay pakita sa hawak nitong plastic bottle.
“Ay bakit po, nagdidiet po ba kayo?”, biro niya dito at natawa iyon sa kanyang sinabi.
“Hindi ne, tipid tipid muna ngayon malayo pa ang sahuran”, pahayag ng matanda. Lihim naman siyang napalunok, tila napahiya siya sa pambibiro niya dito tungkol sa diet.
“Ganito na lamang po, samahan niyo na lamang po ako doon at ako na po ang bahala sa miryenda natin.”, maya maya ay nakangiting pahayag niya.
“Huwag na ne, magtipid ka isipin mo kung may gagastahin ka pa bukas o makalawa”, saad nito at lalo siyang tinubuan ng pagkakonsensiya, tuloy parang ayaw na niyang pumunta sa canteen at magmiryenda.
“Sige po, dito na lamang muna ako, mamaya na lamang po tayong kakain”, saad niya pagkatapos ay naupo sa nailing na matanda.
Pagsapit ng hapon ay ramdam niya ang kakaibang pagod ng kanyag katawan lalo na ng ipinahinga niya ang kaunti ang katawan sa loob ng kanyang sasakyan bago umalis sa Wolverine Tower at umuwi sa inupahang apartment na hindi masyadong kalayuan sa pinapasukan. Isinusuksuk pa lamang niya ang sus isa kanyang 1 bedroom apartment ay bumukas na iyon at tumambad sa kanyang harapan si Yaya Ninay.
‘Yaya!”, nagulat man ngunit napayakap siya sa matanda sa sobrang saya pagkakita dito. Ito na kasi ang nag-alaga sa kanya mula sa kanyang pagkabata.
“Bakit po kayo nandito?”, excited niyang tanong sa matanda. Ngunit hindi pa iyon nakakasagot ng lumitaw ang ina sa may likuran ng kanyang yaya.
“Mom! Nandito ka rin?”, hindi makapaniwalang saad niya sa ina, kumalas siya sa kanyang yaya at niyakap ang ina kasabay ng pagbigay ng halik sa pisngi nito.
“Gusto kong malaman kung kumsta ang first day mo sa trabaho anak, hindi ka ba nahirapan?”, saad nito na tila inispect ang buo niyang katawan kung kayat natawa siya dito.
“So easy mom, kayang kaya”, saad niya sa ina ngunit tinignan lang siya nito na tila ba nanantiya.
“Kumain ka ba kaninang tanghali?”, tanong nito at tumango siya habang inalala ang inulam niyang adobong baboy at gulay. First time niyang kumain sa mga pipitiyuging canteen ngunit nasarapan din naman siya sa kanyang kinain.
“Anong kinain mo?”, tanong ulit ng ina.
“Ah, budget meal something like adobong baboy and gulay”, saad niya sa ina.
“Nagmiryenda ka?”, pag iibestiga ng ina at tumawa si Danielle dito.
“Oo naman, dalawang order ng pancit at coke”, saad niyang natatawa sapagkat ngayon lang din siya nakakain ng pansit na napakaraming gulay.
Napabuntunghininga ang ina. Marami pang mga katanungan nito ngunit naitakip ang kamay sa bibig ng banggitin niyang naglinis siya ng CR.
“Serously? Pinalinis ka ng comfort room? My God! Hindi ko kaya ang pinapagawa saiyo anak, umuwi ka na. Kakausapin ko ang daddy mo”, turan ng kanyang ina habang sapo ang ulo.
“I’m okey mom, saka first day pa lang naman. Masasanay din po ako.”, pag aalo niya sa ina at umiling iling iyon.
“Hindi ko maimagine na ginagawa mo yan anak”, halos maluha luhang pahayag ng ginang ngunit hinawakan ni Danielle ang kamay ng ina at ngumiti dito.
“You’ll soon be proud of me mom. Tsaka ayaw kong madisaappoint ulit saakin si daddy, I can do it!”, turan niya sa ina at tinapik tapik ng ina ang kanyang kamay na nakahawak dito.
“Sige, pero kung mahirapan ka huwag kang mag atubiling umuwi”, saad ng ina at nakangiting tumago siya dito.
“Maiiwan si yaya dito para may mag asikaso saiyo, baka mapabayaan mo ang sarili mo!”, pahayag ng ina pagkatapos. Magpoprotesta sana siya ngunit alam niyang ipipilit ng ina ang gusto kung kayat pumayag na siyang maiwan si yaya kasama niya.
‘Thank you, mommy. I love you!”, saad niya sa ina ng magpasiyang umuwi na sa kanilang mansion ang ina.
“Take care of yourself, okey? Before I forget, get this phone para makumusta kita kahit anong oras”, turan ng ina sabay abot sa kanya ng cellphone. Natawa si Danielle ng makita ang de keypad na cp.
“Mom, anong gagawin ko dito? Kahit magnanakaw ayaw nilang kunin to”, saad ng ina at napasimangot iyon.
“By now, strict ang dad mo na no cellphone saiyo kaya pagtiyagaan mo na yan. Anyway, ang gusto ko lang naman ay makausap ka kahit anong oras”, saad ng ina at tumango na lamang siya dito.
“Yaya, ikaw na ang bahala sa alaga mo ha? Lutuan mo siya ng baon niyang pagkain at hindi kung ano ano ang kanyang kinakain baka magkasakit”, baling ng kanyang ina kay Yaya Ninay.
“Opo ma’am, ako na po ang bahala kay Daniela”, masiglang sagot naman ng kanyang yaya habang pasimpleng kumindat sa kanya.
“Bueno, ako’y aalis na baka nasa bahay na si Eduardo.”, turan ng kanyang ina sabay bitbit ng kanyang mamahaling bag. Binigyan siya ng halik sa pisngi at pagkatapos ay lumabas na sa pintuan ng apartment. Si Yaya Ninay na ang naghatid dito sapagkat baka maiyak ang ina kapag makikita siyang maiiwan. Tinanaw na lamang niya ito mula sa may bintana at napabuntung hininga na lamang siya ng makaalis ang sasakyan nito. Nang hindi na makita sang ssakyan ng ina sa kawalan ay pumasok siya sa kanyag kuwarto upang maligo, pawisan siya ng maghapon at kung ano anong dumi ang kanilang naeencounter kung kayat kailangan niya ng bonggang ligo.
Dahil sa pagod sa unang araw ni Danielle sa kanyang trabaho ay hindiniya namalayan ang kanyang alarm clock kung kayat late siyag nagising. Pumasok agad siya sa banyo at kumaripas ng takbo papunta sa Wolverine Tower. Hindi na siya kumain ng agahan, basta na lamang niya binitbit ang inihanda ni yaya na baon niya at daig pa niya ang nakipagkarera sa daan. Pagdating niya sa tower ay halos patakbo niyang pinuntahan ang mga kasama na nooy nakapila na para sa morning exercise bago magsimula sa trabaho.“Marasigan! Pangalawang araw mo palang dito, late kana agad!”, pansin ng kanilang team leader ng mapansin ang pasimple niyang pagpila sa likod. Marasigan pala ang nilagay niyang surname, baka magtaka ang mga ito kung totoong apilyido niya ang ipakilala sa mga ito, sikat pa naman ang apilyidong Sandoval.‘Sorry, chief! Hindi na po mauulit”, nahihiyang turan niya habang nakayuko. Pinagtinginan din kasi sya ng kanyang mga kasamahan.“Talagang hindi na mauulit, last warning mo na ito!”, saad ng te
“Marasigan!”, mula sa pagkakatayo sa likod ay tinawag ng team leader ang kanyang pangalan.“Sir, present!”, tugon naman ng Danielle dahil sa pakiwari niya nagchechecked ng attendance ito.“Oo, palagi kang present ngunit hindi ka pumupunta sa iyong assignment!”, tila galit na pahayag ng kanilang team leader.“Sir, nagpalit po kami ng post ni Marasigan!”, agad naming pagtatama ni Marion at napatingin siya dito.“Sinong may sabing nagpalit? Walang palit palit hanggat hindi ko sinasabi”, maktol ng kanilang team leader kung kayat parehong napakagat labi ang dalawa.Maya maya ay lumapit ang tam leader sa kanya.“At dahil matigas ang ulo mo, iaasign kita sa 25th floor. Doon ka sa office ng CEO”, mahina ngunit madiing pahayag nito sa kanya. Bigla naman siyang natakot, bakit naman sa CEO agad eh halos isang lingo palang siyang trainee?“Sigurado po kayo sir, doon ako maasign?”, pag ulit pa niya at minulagatan siya nito.“Bingi ka Marasigan? O nagbibingihan lang?”, turan ng team leader nila kun
Almost one-month na si Danielle mula ng lumipat siya sa tinutuluyang apartment atbmaging janitor sa Wolverine. Natuto na rin siya sa tamang technique ng paglilinis at nagiging normal na sa kanya ang ganoong gawain. Halos kaibigan na rin niya ang lahat ng mga kasama maging ang mga guard sa tower. Napagkakamalan siyang tibo kung kayat pare, pre, bro at boss ang tawag naman ng mga ito sa kanya na hinayaan na lang din niya upang hindi na magkaroon pa kalituhan sa iba. Hidi lang naman kasi ang kanyang pananamit ang parang lalaki, pati galaw ay kuhang kuha din niya.Pasakay na siya sa kanyang sasakyan ng tumunog ang gamit na cellphone. Iniiwan lang niya ito sa kanyang sasakyan dahil ang kanyang mommy lang naman ang tumatawag dito.“Mom!”, bati niya sa ina ng pindutin ang received button.“Are you not coming home? Baka makalimutan mo, it’s my birthday today!”, turan ng ina at napangiti siya.“Of course, I remember mom! makakalimutan ko ba yun? Paalis na nga ako dito sa trabaho”, pahayag niy
Pagkatapos maglinis ni Danielle sa 25th floor ay bumaba siya upang magmiryenda. Hindi siya nakakain ng agahan kanina sapagkat gaya ng dati ay late na naman siyang nagising kung kayat nagmamadali siyang umalis para mahabol ang maaga nilang formation. Halos kalalabas niya lang sa elevator ng salubungin siya ng kanilang chief. “Marasigan! Balik ka sa taas, pinapatawag ka ng CEO”, saad nito habang di maipinta ang mukha. Sa tabas ng mukha nito ay parang may nagawa siyang hindi maganda. “Ha? Bakit daw chief?”, nagaalalang tanong niya dito. “Anong malay ko? Baka may palpak kang ginawa sa taas!”, turan ng kanilang chief at napaisip siya upang alalahanin kung may nagawa siya mali. “Wala naman akong ginawang mali chief”, saad niya dito. “Que meron o wala, bumalik ka sa taas para malaman mo kung anong atraso mo”, turan nito kung kayat tumango na lamang siya dito. “Sige chief, kain lang ako saglit! baka himatayin ako kapag pinagalitan ako ng CEO”, turan niya at pasupladong tumango iyon.
“Give me your cellphone number”, turan ni Wolverine kay Danielle pagkatapos niang kumain sa rooftop. Balik na sila sa office nito at naibigay na rin sa kanya ang mga instructions nito.Bigla niyang kinapa ang bulsa, ngunit wala doon ang de keypad niyang cellphone.“Diyahe sir, hindi ko nadala yung aking cellphone. Hindi ko kabisado yung number”, pakamot sa ulo niyang pahayag kay Wolverine.“It’s okey, here’s my calling card. Nandiyan na rin yung address kung saan ako nakatira. Kunin mo na yung mga gamit mo then pumunta ka sa address na nandiyan after. Tawagan mo nalang ako kapag nandoon ka na.”, saad nito kasabay ng pag abot ng card na dinukot mula sa wallet nito.Inabot naman iyon ng dalaga at tumango tango habang binabasa ang laman ng calling card. Hindi na siya nagtaka kung sa isang mamahaling village ito nakatira.“Okey sir, see you!”, turan ni Danielle at sumaludo dito bago tinungo ang pinto. Pangiti ngiti pa siya habang maingat na isinasara ang upisina ng CEO, ngunit halos mapa
“Oops! Saan ka pupunta at pinaglalagay mo sa maleta ang mga gamit mo?”, si Yaya Ninay ng mapasukan siya sa kanyang kuwarto habang nag-iimpake ng gamit. Tinignan lang niya ito kung kayat pinamaywangan siya ng kanyang yaya.“Daniella, hindi ka pwedeng maglakwatsa mas lalong magagalit ang daddy mo. Ibalik mo ang mga iyan!”, patuloy nito.“Ya, napromote na po ako”, saad niya pagkatapos maisira ang kanyang maleta.“Napromote? Talaga ba? Naku, mabuti naman kung ganon anak. Masayang masaya ako para saiyo.”, biglang naging excited si Yaya Ninay dahil sa kanyang sinabi. Niyakap pa siya nito at nakangiting tinapik tapik niya ang balikat ng matanda.‘Thank you, Ya!’, turan niya dito.“Manager kana ba ngayon anak? Naku, tiyak matutuwa ang daddy mo saiyo ngayon”, tuwang tuwa ang kanyang yaya at nahang sa ere ang kanyang pagkakangiti.“Hehehe, hindi po Ya. Pero sa CEO na po ako magtatrabaho ngayon”, saad niya. Unti unting nawala ang excitement sa mukha ni Yaya Ninay ngunit agad ding ngumiti ng mare
Kahit napuyat si Danielle dahil hindi nakatulog kagabi ay nagising pa rin siya ng tumunog ang kanyang alarm clock. Hindi siya sanay na natutulog sa ibang bahay kung kayat mag uumaga na ng dalawin siya ng antok. Nag inat inat siya ng ilang minuto bago kinuha ang towel at pumasok sa banyo. Mga ilang minuteo rin ang ginugol niya sa banyo pagkatapos ay naglagay ng moisturizer sa kanyang katawan. Pinasadahan din niya ng kaunting blower ang buhok upang mas madaling matuyo, naiirita kasi siya kapag nababasa ng buhok ang suot na damit. Isinuot naman niya ang puting shirt na sakto lng ang hapit sa katawan na tinuck-in sa kanyang jeans at ipinaris ang biniling leather boots. Pagtingin niya sa salamin ay nag iba ang kanyang aura, nagmukha siyang Lara Croft ng Tomb Raider movie. Napathumbs up siya sa salamin, pang driver talaga ang kanyang get-up.Sakto alasais ay lumabas na siya sa kanyang kuwarto, papainitin pa niya ng kaunti ang gagamitin nilang sasakyan kaya tamang tama kapag bumaba na ang ka
Pagkatapos nilang kumain ay pinababalot ni Danielle ang mga hindi nagalaw na pagkain, napakarami kasi ang nakahain kahit dadalawa lang naman sila ng kanyang among kumain. Tila natigil lang sa gianagawa ng mapansing nakatingin sa kanya si Wolvrine.“Sayang naman sir, wala namang nang kakain. Dalhin ko na lang sa mga kasamahan ko sa baba”, tila nahuli naman sa aktong saad niya habang idinaan sa labas ngipin na pagkakangiti.“Sure! Dalhin mo ng lahat yan”, turan naman ni Wolverin habang namamangha dito.“Yay! Thank you, sir! siguradong magugustuhan nila ito”, masayang pahayag ni Danielle at excited na pinagbabalot ang lahat ng pagkain. Nang matapos ay nakangiting hinarap ang binata na tila nagulat sa kanyang biglaang paglingon.“Tapos na sir, pwede na ba akong bumaba?”, saad niya dito.“Of course! Pupunta na rin ako sa office ko. Hintayin mo na lang ako sa baba, may pipirmahan lang akong documents then may pupuntahan tayong meeting”, pahayag ni Wolverine at tumango tango ag dalaga.“Sig