Prologue

Kalalabas lang namin ni Yhanniah sa pinasukan namin bar na masayang-masaya. This night it's so much fun dahil ngayon naman lang ako naka-hangout.

"Come," aya ko sa akin kaibigan.

Tinungo na namin ang sasakyan ko at nang malapit na kami ay nakarinig kami nang sunod-sunod na putok ng baril.

"F*cked!" mura ko at tumingin sa paligid.

Sinubukan kong hanapin kung saan nang galing ang mga putok na iyon. Isang putok pa ang narinig ko at naramdaman kong bumagsak ang kaibigan ko.

"Yhanniah!" sigaw ko.

Nagpanik na ako pero mabilis ko pa rin dinalohan ang kaibigan ko na bumagsak ang katawan sa semento. Dahan-dahan ko siyang binangon at nang naramdaman ko ang malapot na likido ay naalarma ako.

"Blood!" bulaslas ko.

"Yhanniah?!" tawag ko sa pangalan niya.

"O-OH God!" sigaw ko nang makita ko siyang natamaan sa dibdib. Lumuhod ulit ako at marahan na tinapik ang pisngi niya at sinubukan kong i-compress ng panyo ko ang tama niya sa dibdib para lang hindi lumabas ang dugo niya.

"Y-Yhanniah," utal na tawag ko sa pangalan niya. Nanginginig na ang katawan ko at ang mga luha ko sa mata ay umaagos na rin.

"K-Kezia," utal na tawag niya sa akin. Umiling-iling ako dahil nakita kong lumabas ang dugo sa bibig niya.

"No! No!" tarantang sabi ko.

"Please! Lumaban ka?!" sabi ko dahil ayaw kong mawala siya mismo sa kamay ko. Umiling siya at ngumiti sa akin. Bumuka ulit ang bunganga niya upang magsalita pero umiling-iling ako.

"Wag kang magsalita, please?" paki-usap ko.

"Lumaban ka, please!" iyak na sabi ko.

"K-Kezia," hirap na sambit niya sa pangalan ko.

"C-Can I do have a f-favor?" tanong niya kaya tumango ako para sa kaniya.

"Lahat gagawin ko. Please don't talk, Yhanniah, " sabi ko sa kaniya pero ngumiti lang siya sa akin.

"P-Please takecare of my fiance and takecare of yourself too."

"S-Salamat kaibigan," huling sabi niya bago siya nawalan ng malay sa harapan ko.

"Yhanniah, please!"

"Don't sleep?! Please fight for it!" I'm begging.

"Tulong!" sigaw ko habang na nginginig ang katawan ko.

"Tulongan niyo kami!" Sigaw ko. Kinapa ko ang leeg niya at kinapa ko rin ang pulsohan niya kaya't ramdam ko na buhay pa siya.

Ilang minuto lang ay mayro'n nang ambulance at police sa dumating sa harapan ko. Dahan-dahan nilang binuhat ang kaibigan ko at pinasok sa ambulance kaya mabilis rin ang mga galaw ko para sumama sana sa kaniya pero isang kamay ang humawak sa braso ko upang pigilan ako.

"Stay here!" matigas na sabi niya sa akin.

"Your not allowed to come with us!" giit pa niya. Ramdam kong galit siya pero umiling pa rin ako dahil gusto kong sumama sa hospital para sa kaibigan ko.

"G-Gusto kong sumama," sabi ko.

"No."

Huling sabi niya at naglakad na papunta sa sasakyan niya. Hinabol ko siya pero mabilis niyang sinirado ang pinto. Alam kong mali pero tinatok ko ng tatlong beses ang bintana ng sasakyan niya at agad naman niya itong binaba.

"Please," paki usap ko. Nagtama ang mga mata namin kaya napalunok ako dahil sa magagandang mata niya na nakatingin sa akin.

"Go home!" matigas na utos niya. I bow my head and I closed my eyes dahil wala naman akong magagawa kapag siya na.

"I secured the area. I know that we're safe kaya I am confident na sabihin sa iyo na hindi ako nagkulang para mangyari ito," sabi ko sa kaniya.

"Stop the abili. Go home!" Huling sabi niya sa akin at pinaharurut niya na ang sasakyan niya.

Wala akong nagawa kundi sumunod nang tingin sa kaniya habang yukom ang dalawang palad ko. Nang mawala na siya sa paningin ko ay bumuntong-hininga ako bago umalis rin sa lugar.

"Alam kong hindi aksidente ang nangyari at sinusumpa kong malalaman ko rin ang buong katotohanan."