Chapter 30
"Bitiwan mo 'ko!"
Malakas kong hinablot ang braso ko mula sa hawak niya saka ko siya tinulak.
"Anong karapatan mong hawakan ako ha?!" I angrily told him. Tinignan ko siya ng masama.
Kanina pa hindi makalma ang puso ko. Kulang na lang ay lumabas ito sa dibdib ko dahil sa sobrang lapit naming dalawa.
"L-look... I want to t-talk to you," natataranta niyang sambit at humakbang ulit palapit sa akin pero mabilis kong hinarang ang kamay ko senyales na 'wag siyang lumapit.
I gritted my teeth. Ang kapal ng mukha niyang kausapin ako matapos lahat ng ginawa niya sa akin.
"Wala tayong dapat pag usapan." Humakbang ako para makaalis na pero mabilis niyang hinarang ang kaniyang katawan sa dadaanan ko. "Ano ba?! Tumabi ka nga!"
"Please... let's talk," he pleaded.
I smiled sarcastically and shook my head.
"Talk? Naririnig mo ba ang sarili mo Kairo?" Hindi makapaniwala ko siyang tinignan.
Chapter 30.1Nagbigay nang quiz ang subject teachers namin sa sumunod na araw. Mabuti na lang kaunti na lang 'yong gagawin namin ni Irish sa booth namin kaya hindi na nasyadong hassle sa amin.Huwebes ngayon at bukas na ang foundation day. At kabado bente ako ngayon kasi parte ng performance namin sa English ang booth na gagawin namin bukas. Kung sino raw ang may pinaka malaking kita sa amin ay malaki rin ang chansa na tataas ang final grades."Grabe parang nawala lahat ng learnings ko sa sunod-sunod na quizes natin," reklamo ni Irish nang makababa kami sa building.Kakatapos lang ng quizes namin at may 3 hours vacant kami para i finalize 'yong booth namin."Sana all may learnings," pang-aasar ko."Che! Nahiya ako sa'yo na tamang chill lang kanina habang sumasagot,"I laughed at her."Alangan naman magpa pressure ako, duh?""Oh, edi ikaw na, kapal," aniya at simangot na simangot na ang mukha
Chapter 31Natataranta at nanginginig ang buong katawan ko ng bumalik ako ng campus. Nagwawala ng puso ko at pakiramdam ko ano mang oras ay lalabas na ito sa dibdib ko.I couldn't even think straight. Para akong nakalutang sa ere at 'yong utak ko ay tinatangay ng hangin.Hindi maaaring malaman ni Kairo ang totoo. Hindi niya dapat malaman na ako ang best friend niya noong mga bata pa kami. Natatakot ako sa posibleng mangyari.I know he has the right to know the truth but I am yet ready for it. Wala pa akong lakas ng loob na aminin sa kaniya kung sino ako. Kasi hanggang ngayon dala ko pa rin 'yong takot sa puso ko.Bumalik ako sa booth na wala sa sarili. Hindi ko naabutan si Irish at masyado na akong tulala para hanapin pa siya. Sobrang kinakabahan ako at hindi ko alam kung bakit. Simpleng tanong lang naman 'yon pero ganito na agad ang epekto sa akin."Hey," I was back with myself when someone called my attention.Napa
Chapter 32Memories flashed through my mind as I stared at the picture. The memories we had formed in the past came back to my mind.All the happy and painful memories of my past have become clear to me now. Kairo, me and our friends. Ang masasayang samahan namin na natuldokan at natapos lang ng ganoon kadali dahil sa walang kwentang pag amin ko sa aking nararamdaman.Hindi ko namalayan na may lumandas na pa lang mga luha sa aking pisngi. Napakurap ako at napaiwas nang tingin sa kaniya."Don't fucking cry! Tell me the fucking truth!" sigaw niya sa pagmumukha ko.Umiling ako at hindi nagsalita. Napayuko ako dahil damang dama ko na ang sakit ngayon. Pakiramdam ko bigla akong bumalik sa nakaraan kung saan ang mga masasakit kong mga alaala ay muli kong naramdaman."Bakit may ganito kang litrato ha?! Bakit may litrato ka no'ng bata pa 'ko at kasama pa ang best friend kong babae?"Best friend...Hindi pa rin pala nagbabago. Sa
Chapter 33FLASHBACK"Bes, samahan mo muna ako sa CR please?" Napaangat ako nang ulo nang marinig ang sinabi ni Irish. Napanguso ko siyang tinignan."Nasa'n ang yaya mo? Sa kaniya ka na lang magpasama," sabi ko at ibinalik ang atensiyon sa ginagawa.Abala ako sa pagdadrawing nang bigla siyang pumasok at tumabi sa upuan ko para lang magpasama sa banyo."Hindi ko makita si yaya rosa eh,""May ginagawa pa 'ko, Irish. Mapapagalitan tayo ni ma'am kung hindi natin 'to tatapusin,""Hindi 'yan. Sige na balik tayo agad promise," aniya.Tumigil ako sa pagkukulay nang puno at nilingon siya. Nakanguso niya akong tinignan at nagpapaawa pa talaga ang kaniyang mukha.Napabuntong hininga ako."Sige na nga. Nakakainis!" Reklamo ko.Malapad siyang ngumiti. Mabilis siyang tumayo at lumabas nang classroom. Iniwan ko na
Chapter 33.1Naging ganoon ang takbo ng buhay ko. Hindi pumapasok sa school at nanatili lang tambay sa bahay. Galit na galit sina Mama at Papa sa akin at halos palayasin na nila ako sa bahay dahil wala akong silbing anak.Hindi ko rin sila masisisi kasi sino nga ba ang taong magtitiis sa akin?Dahil sa ginawa ni Kairo hindi ko akalain na aabot ako sa punto ng buhay ko na mawawalan na ng pakialam sa lahat ng bagay. Kahit 'yong sarili ko ay hindi ko na rin magawang ayusin. Wala na akong pakialam kung ano ang itsura ko at kung ano ang sasabihin ng mga tao."Ano hindi ka pa rin magtitino, Zialla?! Ano bang pinakain sa'yo ng kaibigan mong lalaki at nagkaka ganiyan ka ha?! For pete's sake you're just seven years old!" Panibagong sermon na naman ang natanggap ko sa aking ama.Hindi ko siya pinansin. Nanatili lang akong nakatulala sa kawalan habang patuloy lang siya sa pagsasalita."Anong alam mo sa p
Chapter 34 Sumapit ang araw ng intrams and everyone were busy. Alas sais pa lang ng umaga nang maghanda na kaming lahat para sa gaganaping parade. Pagkatapos nito ay magsisimula na ang mga laro at maglalaban ang school namin sa isang sikat na University. Halos lahat sa mga classmates ko ay may sinalihang sports ako lang yata 'yong hindi sumali. Si Irish naman ay sumali sa volleyball at mamayang hapon pa 'yong laro nila. "Trixie, ikaw na muna mag attendance sa mga nag participate sa parade ha?" ani ni Anne na Vice President ng room namin. Tumango ako sa kaniya since wala naman akong gagawin. Kumuha ako ng isang bond paper at ballpen saka inilista ang mga classmates kong narito ngayon. Pagkatapos kong maglista ay hinanap ng mga mata ko si Irish. Natagpuan ko siya sa may cr sa building namin kaya agad akong lumapit sa kaniya. "Ay taray ang ganda mo naman sa sports attire mo," I complimented her. Napatingin naman si
Chapter 35Malakas ko siyang tinulak dahilan para mabitiwan niya ang mga braso ko. Matalim ko siyang tinitigan. Ang kapal-kapal ng mukha niya. Nanggigigil ako sa kaniya.After what happened between us he still has the audicity to face me huh? Para saan pa ang pag-iiwas ko sa kaniya sa mga nagdaang araw kung isang sabi niya lang na mag-uusap kami ay bibigay agad ako? Hindi na 'ko bibigay pa ulit sa kaniya.That would never happen again. I swear!"Wala na tayong pag-uusapan pa, Kairo. Ilang ulit ko ba 'yong sasabihin sa'yo, ha?!" sigaw ko sa kaniya.He ran his hand through his hair frustratedly. Halata sa mukha niya ang inis at galit sa hindi ko malamang dahilan."Bullshit! Marami tayong dapat na pag-usapan, Trixie," aniya galit na galit."Tulad ng ano ha? Pag uusapan natin kung paano mo ako sinaktan? Kung ano ang naging dulot ng panana—"Oo! I want to know everything. I want you to tell me every fucking detail!
Chapter 36Tinakbo ko ang gate ng Xavier para lang makita si Kaizer. Kanina ko pa siya hinahanap pero hindi ko siya makita. Pinuntahan ko na rin ang mga lugar kung saan ko siya maaaring makita pero kahit doon ay hindi ko siya matagpuan.Nagsisimula na rin akong kabahan lalo na't sumasagi sa isip ko ang itsura niya kanina.Oh God. Please it's not my intention to hurt him. That's the least thing I want to do with him.Alam kong iba ang pagkakaintindi ni Kaizer sa narinig niya sa sinabi ko kanina. I need to clear everything to him. Hindi maaaring masira ang samahan naming dalawa dahil lang doon.Hinihingal ako nang makarating sa gate ng school. Nakita kong may guard doon kaya mabilis akong lumapit sa kaniya."Manong, nakita niyo ho ba si Kaizer Collins?" tanong ko."Uh, nakita ko po siyang lumabas kanina at mukhang nagmamadali,"Naikuyom ko ang aking kamao. Damn it! Where are you now, Kaizer?Nagpasalamat