Kabanata 81

"I----- ikaw!?"

Nangangatog ang tuhod na bulalas ko kasabay ng pagbaba ko ng tawag. Pero nanatiling seryoso ang mukha nito habang nagmamaneho. Kita ko pang nagsilabasan ang ugat nito sa kamay dahil sa mariing pagkuyom niya ng kamao.

"Anong ginagawa niya rito? Bakit nagsorry sa 'kin si Keron sa tawag? Ano ba itong nangyayari! May alam na ba ang lalaking ito na anak niya si Connor? O baka nagduda lang dahil sa naging tagpuan nila sa restaurant kanina?" Sigaw ng aking isip na punong puno ng maraming katanungan.

Hindi sumagot si Conrad na parang walang narinig kaya mas lalo naghysterical ang damdamin ko. Naluluhang tiningnan ko si Connor na tulog na tulog kaya kahit gusto kong sumigaw ay hindi ko magawa at baka magising ito.

"Please lang! Kung anuman ang balak mo. Ibaba mo na kami! Uuwi na kami!" Mariing pakiusap ko habang mahinang umiiyak.

Hindi pa rin siya umimik. Pero base sa nakikita kong reaksyon ng mukha niya sa rearview mirror, nag aalab ang mga mata niya sa galit. His jaw clenched