Nalabasan na ba ng pawis ang lahat? Hahahaha humaharot na si Emeryn. Ano pa kaya ang susunod n mga kaganapan? Comment po dahil gusto kong mabasa ang thoughts ninyo! Thank you or reading always. Keep voting mga mahal ko!
LOVE BY MISSION Kabanata 105Napahilot na lamang ako sa sintido ko habang nakatanaw sa papalayong likuran ni Dreymon. At dahil mas tahimik dito ay naisipan kong dito na lamang tumambay. Kung may bangka lang sana na masasakyan ay baka nagsagwan na ako para makatakas at makalayo na sa lahat ng ito!Pero sadyang hanggang imahinasyon ko lang talaga ang pagtakas dahil ilang saglit lang ay tanaw ko na ang tatlong lalaki na pawang mga tauhan ni Dreymon na naglalakad patungo sa kinaroroonan ko.Shit talaga!Kitams, iniwanan niya nga ako mag isa pero wala din talaga akong kalayaan dahil kahit saan ako magpunta ay may mga matang nakamasid at nakabantay sa akin.Mabuti na lamang at kahit papaano ay hindi naman gaanong lumapit ang mga ito na parang binibigyan ako ng privacy kaya malaya pa rin akong makakapagmuni muni nang hindi naaabala.Pinagsawa ko ang sarili sa pagtambay rito dahil sa katahimikan ng lugar. Sigurado kasi ako na mamaya ay magugulo na naman ng buhay ko dahil sa dalawang mga asun
LOVE BY MISSION KABANATA 104 Kita ko ang gulat sa mga mata ng lalaki. “Husband? Are you sure Mr? But you are enjoying with someone else while your so called wife is alone here.” Walang paligoy ligoy na sagot nito habang nakakunot pa ang noo. Napaawang ako kasabay ng pamimilog ng aking mata dahil alam kong isang malaking sampal ang sinabi nito sa makapal na mukha ni Dreymon. Sa wakas ay may tao ring nakapagsabi ng mga salitang ito na gustong gusto kong isambulat ngunit hindi ko naman magawang isatinig dahil ayaw ko namang isipin ni Dreymon na masyado akong assumera gayung mag asawa lang naman kami sa papel. Kaso sumusobra na rin itong ginagawa niya sa ‘kin. Harap harapan na ang pang iinsultong ito gayung pwede naman sana silang maglampungan ni Sophie sa pribadong lugar, iyon bang hindi nakikita ng mga mata ko. Pansin ko ang mas lalong pag igting ng panga ni Dreymon at nakatiim bagang pa itong nilapitan ang lalaki. “Who the he*ll are you para mangialam? It’s none of your fucking
LOVE BY MISSION KABANATA 103Dumiritso ako sa dalampasigan, tumambay sa may lilim ng punongkahoy sa pag asang dito ko mahahanap ang katahimikang ipinagkakait sa akin. Katahimikan na simula nang nasa puder ako ni Dreymon ay hindi ko na kailanman naranasan pa.Nakaupo ako sa may buhangin habang nakatanaw ang mga mata sa walang katapusang kulay asul na dagat. At ang malamig na simoy ng hangin ay nakakapagpahinahon sa nagwawala kong damdamin.Eksklusibo man ang resort na ito pero kahit papaano ay may mangilan ngilan pa ring mga turista at bakasyunista na naliligo. Halos sa mga babae ay nakatwo piece o swimsuit samantalang ako ay nakasuot ng isang mahaba na puting maxi dress. Kaya pakiramdam ko ay ligtas ako mula sa mapanuring mga mata lalong lalo na sa mga mata ng Dreymon na yon. At iyon din naman ang kailangan ko para itago at maprotektahan ang anak ko sa aking sinapupunan.At nang mapadako ang mga mata ko sa isang masaya at kumpletong pamilya na naliligo ay malungkot akong napangiti. Si
Mataas na ang araw nang marinig ko ang tunog ng gulong ng isang mamahaling kotse sa harap ng resort. Kasalukuyan akong nasa balkonahe ng villa, nakaupo sa silyang kawayan at hawak-hawak ang tasa ng kapeng halos lumamig na. Wala naman talaga akong ganang uminom, pero para bang may gusto lang akong gawin para kahit papaano ay makalimutan ang nararamdaman ko na kagabi pa hindi mawala wala.Ilang minuto lang ay bumukas ang pinto ng kotse. Bumaba ang isang nakapamilyar na babae, nakasuot ito ng pulang bestida, sexy at hapit na hapit sa katawan ang suot nito. Matangkad, maputi, at sumisigaw ng karangyaan ang awra. Iyong tipo ng awra na ganitong ganito na nung unang araw na makilala ko siya.Paano ko nga ba makakalimutan ang araw na iyon? Ang araw na pinahiya ako nito at hinamak sa isang high end na department store pero si Dreymon ang naging tagapagtanggol ko.Pero ngayon, tila ba kay bilis nagbago ng panahon at sa isang iglap lang ay silang dalawa na ang magkaramay at magkakampi sa pang aa
Parang natapos ang buong maghapon at halos hindi ko na maramdaman pa ang aking sarili. Nanginginig ako at parang nauubusan na ng lakas dahil sa paglapastangan ni Dreymon ng paulit ulit sa aking katawan. Oo, paulit ulit hanggang sa nagsawa siya. At naligo na parang walang nangyari. Samantalang ako, tahimik na umiiyak habang nakaupo sa dalampasigan. Medyo nag aagaw na ang dilim at liwanag nang umahon si Dreymon. “Fix yourself, babalik na tayo sa cottage.” Ma- autoridad na utos nito. Pero dahil sa katamlayan ay hindi ako nakakilos agad dahilan para mairita ito lalo. “And what the he*ll are you crying at?” Komento nito nang mapansin ang pagsinghot ko. Hindi ako sumagot ngunit dahan dahan akong tumayo. Sa ginawa niya ay nawalan na ako ng ganang makipag usap pa. “Don’t tell iniiyakan mo yung nangyari sa ‘tin? Hindi ba at sanay na sanay ka naman na pangkama sa mga lalaki?” He uttered so harshly na kung makapagsalita ay para bang ganoon talaga ako karuming babae. Shit! Di ko mapigilan
( Emeryn’s POV ) Magkasama kaming naglalakad ni Dreymon papalayo habang hawak nito ng mahigpit ang aking kamay na para bang sinisigurado niya na hindi ako makakatakas. Hindi ko alam kung saan kami patungo pero nasisiguro ko na gusto niyang lumayo kami dahil kanina pa siya gigil na saktan na naman ako. At sa kabila ng kagandahan ng lugar ay wala akong maapuhap na kasiyahan sa aking puso. Hindi ko magawang mag enjoy dahil wala na rin namang ibang patutunguhan ang buhay ko sa tuwing magkasama kami kundi saluhin ang galit niya. Tipong ako ang taong kailangang pahirapan, hindi ang mahalin. Ganoon ang pinaparamdam niya sa akin. Malakas ang buhos ng alon. Ramdam ko ang alat ng tubig dagat sa aking pisngi dahil kasabay na humahampas ang hangin. Bigla na lamang siyang huminto saka mariing nakaharap sa akin, matalim ang mga mata. "Ang galing mong magpanggap sa harapan ni granny, like you fucking cared about her huh! Kung alam niya lang na ikaw ang may kagagawan sa panlalason sa ka