Chapter 12

Chapter 12 | Wait

This was the longest working day we ever experienced. Typically, we'd close the store by six or seven of the evening but tonight, the clock struck at ten, almost eleven, when we decided to clean and leave.

Bitbit ang huling itim na plastic trash bag, tamad akong naglakad palabas ng kusina upang itapon ito sa tamang basurahan sa labas.

Tahimik na ang lugar, umuwi na rin ang mga kalalakihan at tanging kami na lamang ni Kurt ang naiwan sa gabing ito. Rinig mula sa yerong bubong ang bawat ritimong gawa ng ulan na mas nagpasimangot sa akin.

"Bakit ngayon ka pa bumuhos?" aking reklamo na tila ba naiintindihan ako ng ulan.

I groaned as I was nearing the front door but