Ayan nga Lauren! Magtaka ka! Pakabahin mo lang Zai, para maghabol rin đđ
=Elviraâs Point of View=Pagmulat ko ng mata, agad na sumalubong ang puting kisame at malamig na hangin ng air conditioner. Masyadong maliwanag, masakit sa mata, at ang amoy ng antiseptic ay sumundot sa ilong ko.Hospital.Nasa ospital ako.Sinubukan kong igalaw ang kanang binti ko ngunit halos mapasigaw ako sa sakit. Napangiwi ako at agad na napakapit sa gilid ng kama. Hindi ko rin maiangat ang kaliwang kamay ko dahil nakakabit ang IV drip.Mabilis na bumalik ang mga alaala ng pagguho ng building, ng pagbagsak namin ni Zian, at ng paulit-ulit niyang pagtawag sa pangalan ko habang tinatakasan namin ang gumuguhong mga pader.âElle!âNapalingon ako sa pintuan ng kwarto nang marinig ko ang pamilyar na tinig. Si Caleb, nakanganga at namumula ang mga mata, halatang puyat. Agad siyang lumapit sa gilid ng kama ko.âShit! Youâre awake! Youâre finally awake!â Halos hindi niya alam kung saan hahawak, parang natataranta habang tinitingnan ang buong katawan ko.âC-CalebâŚâ paos kong sabi, halos hi
=Elviraâs Point Of View=Parang naninigas ang buong katawan ko. Sakit, takot, at kawalan ng pag-asa ang sabay-sabay na bumalot sa akin habang nakahandusay ako sa malamig na semento.Ang kanang braso ko ay mabigat, halos hindi ko maigalaw, at nararamdaman ko ang mainit na dugo na dumadaloy mula sa sugat ko. Parang ang bawat pintig ng puso ko ay nagpapalala ng kirot.Sinubukan kong igalaw ang mga daliri ko, ngunit ang bawat paggalaw ay parang pagkudlit ng kutsilyo sa laman ko. Humihingal ako, pilit na sinisipat ang paligid, ngunit unti-unti nang nagdidilim ang paningin ko.âMaâam! Maâam Elvira!â sigaw ng isang boses mula sa malayo.Pilit kong idinilat ang mga mata ko, nakikita ko ang ilang tauhan na pilit sumisilip mula sa mga nakalugmok na bakal at debris.âA-Ang sakitâŚâ bulong ko, halos hindi na marinig ng sarili kong tenga.Pakiramdam ko ay sasabog ang dibdib ko sa takot. Dito na ba matatapos ang lahat? Dito na ba magwawakas ang lahat ng pinaghirapan ko?Biglang naramdaman ko ang pag
=Elviraâs Point Of View= Napapikit ako ng mariin, nang matapos ang maikseng rebelasyon ay nabatid ko ang galit na galit na tingin ni Leon sa amin ni Zian. Lumabas kami sa conference room ngunit mabilis niya akong pinigil. âYouâll regret doing this to me, I swearâŚâ mariing banta niya at matalim akong tinitigan. Binawi ko ang pulsuhan. Sinamaan ko rin siya ng tingin. âI wonât let you, Leon. Just go back to where you belong,â tugon ko at pasimpleng lumingon sa buong paligid. âThen just go back to UK! Thatâs where you belong! You belong to me! I own you!â galit na galit niyang sabi at hinablot ang pulsuhan ko dahilan para bahagya akong masaktan. âYou donât own me, Leon! If itâs money I can pay it back with money! Hindi moââ âMoney?! How about the efforts I did? The name your father tainted?!â bulyaw niya at halos magpumiglas ako sa sapilitan niyang paghila sa akin papalapit. âThen Iâll pay it back!â âYou donât have a lot! You bitchââ âIâll pay it.â Natuod ako sa kinatatay
=Elviraâs Point Of View= Pinanood ko ang likuran ni Zian habang nasa tenga ko ang telepono, naghihintay ng kasunod na kataga na bibitiwan nito. âI asked you⌠Nicely, beforeâŚâ marahan na sabi ng boses sa kabilang linya nababahiran ng pagkadismaya ang tono, âLeave my son aloneâŚâ Gumunaw ang mundo ko sa nakikiusap na tono sa kabilang linya. It was his dad, Zianâs dad. No other than Zai Garcia. Huminga ako ng malalim at mabilis na hinabol si Zian, bago pa man siya makalapit ay nahuli ko ang kanyang pulsuhan. Napahinto siya at lumingon ng may pagtataka. âH-Huwag na⌠Iâll handle this, Engr. Garcia. Thank you,â mahinahon kong sabi na ikinakunot ng kanyang noo. Tinitigan ako ni Zian, para bang sinusubukan niyang basahin ang dahilan sa likod ng bigla kong pagbabago ng isip. âElle?â mahinang tawag niya, bahagyang kunot ang noo. Pinilit kong ngumiti ng tipid, kahit na ang bigat sa dibdib ko ay tila sasabog anumang oras. âHuwag na lang, Zian. Ako na ang bahala,â marahan
=Elviraâs Point Of View= A few days after that ruckus, I donât have a choice but to wait for the confirmation of my lawyer. It was stressing me out, to the point that I couldnât even sleep. While I was on standby on the site, Zian went into the small container office and gave me glances. âDidnât know youâre still here,â he said before grabbing a bottle of water from the small fridge. Nang titigan ko siya ay tumaas ang kilay niya ng mapansin ang kabuohan ng mukha ko. âDid you even sleep? What the fuck. Didnât know my fellow engineer was a panda.â Inirapan ko siya agad. Should I ask for his help? No⌠I canât do that⌠âSoââ âDonât talk,â mariing sabi ko. âWell, Leonâs outside and looking for you. I said you werenât here since I donât know that you are hereâŚâ Tumaas ang kilay ko sa sinabi ni Zian. âWell, Iâm glad he didnât say I am here. Iâm avoiding any contact with Leon. Heâs a little obsessed and abusive.â âAlrightâŚâ âAre you not going to go outside and cal
=Elviraâs Point Of View= Ngunit bago pa man makasagot muli ay napahinto ako sa pagtunog ng cellphone ko and it was Caleb. âOh, the fianceâs calling. Are you not gonna answer him?â he asked, there was a hint of sarcasm on his voice and he watched me stare at my phone. Huminga ako ng malalim at sinagot ang tawag. âCalebââ âI have a bad news,â sobrang hina ng boses ni Caleb sa kabilang linya. Nakakapagtaka naman dahil ano pa ba ang bad news na darating sa buhay ko? âWhat is it?â Narinig ko ang matunog na paghinga ni Caleb sa kabilang linya. âHeâs here. I think he followed you back to the Philippines, Elle. He is hereâŚâ Labis na nangunot ang noo ko. Heâs here? Sino? âSinoââ I was cut off when I heard a familiar voice on the other line. âAre you calling Elle? Tell her not to diss me. Iâll wait for her, hereâŚâ At ang tinig na âyon ay nagbigay kaba sa aking puso. âNo way!â âA-Anoâ b-bakit siya nandito?â naguguluhang tanong ko, shit⌠âJust come here and take him out bef
=ELVIRAâS POINT OF VIEW= Tangina niya. Hindi ko na mabilang kung ilang beses ko siyang sinulyapan habang kausap niya yung Angela na âyon. Mula sa ngisi niya, sa paglapit niya, sa paraan ng pagkakadantay ng kamay niya sa likod ng babaeâlahat ng âyon ay sinasadya. And heâs doing a damn good job pissing me off. Tinungga ko na lang yung laman ng baso ko. Mapakla. Masakit sa lalamunan. Pero mas okay na âto kesa makita pa siyang nakangiti ng ganoân sa ibang babae. Gago talaga âyon. âHey,â mahinang bati ni Caleb, sabay abot ng isang basong tubig. âYou okay?â Hindi ko siya sinagot. Imbes ay pinanood ko si Zian habang tumatawa pa sa joke nung Angela. Halos mapamura na lang ako ulit. âAno, umuusbong na naman feelings mo?â âShut up,â iritadong bulong ko. âEh mukha kang gusto mo nang lapitan at bunutan ng pilikmata si ate girl eh.â Napairap ako sabay harap kay Caleb. âGago ka ba? Bakit ako magseselos? Hindi na kami, âdi ba?â âOo nga. Pero hindi naman ibig sabihin non, di
=Elviraâs Point of View= Babe. Nabingi ako sa narinig ko. At hindi ko alam kung dahil ba sa shock o dahil sa sakit na sumaksak sa dibdib ko. Pero tanginaâsino ba ako para masaktan? Wala na kami. Matagal na. At sinabi ko na sa sarili ko na hindi ko siya hahayaang makita ang kahinaan ko ulit. So bakit ganito? Bakit parang may humigpit sa lalamunan ko? Tahimik akong pumikit ng ilang segundo, pilit nilulunok ang kung anumang bumara sa dibdib ko. Nang idilat ko ang mga mata ko, naroon pa rin siyaânakatayo, hawak ang telepono sa tenga niya, pero sa akin nakatingin. At putangina. Hindi ko alam kung imahinasyon ko lang, pero parang may kung anong kasiyahang dumaan sa mga mata niya nang makita ang reaksyon ko. Gago ka talaga, Ian Zachary Garcia. Kailangan kong makaalis. Kailangan kong lumabas bago pa niya makita ang epekto ng ginagawa niya sa akin. Pero bago ko pa magawa, naglakad siya papalapitâsobrang lapit, hanggang sa halos isang dangkal na lang
=Elviraâs Point of View= Hanggang ngayon, pakiramdam ko nasa loob pa rin ako ng conference room na âyonâkahit nasa sasakyan na ako, kahit si Caleb ay nagsasalita sa tabi ko, kahit patuloy na umaandar ang mundo sa labas. Dahil sa isang hawak lang. Isang titig lang. Tangina. Muling bumalik sa isip ko kung paano niya ako hinawakanâhindi mahigpit, pero sapat para pigilan ako. Hindi marahas, pero hindi rin malambing. Parang hindi niya alam kung dapat ba niya akong hayaang umalis o dapat ba niyang sabihin ang isang bagay na hindi ko maintindihan. Pinikit ko ang mga mata ko saglit at mariing napabuntong-hininga. âEl, okay ka lang?â tanong ni Caleb, bahagyang binagalan ang pagmamaneho niya. Nagmulat ako ng mata at pilit ngumiti. âYeah. Just tired.â Sinamaan niya ako ng tingin. âTired or stressed?â Ngumuso ako. âBoth.â âBecause of your ex?â asar niyang tanong. Napairap ako. âCaleb, please.â âNagtatanong lang naman, baka kasiââ âIâm fine,â madiin kong putol sa sasabih