Kahit buo ang loob ni Jasmine sa desisyon niya, hindi siya mapakali. Hindi niya kayang manatili lang sa loob ng kwarto, kaya nagpasya siyang maglakad-lakad para maibsan ang bigat ng sikmura matapos kumain.Paglabas niya, kusang sumunod si Lily, at gayundin si Ahil. Tatlong hakbang ang pagitan ni Ahil kay Jasmine, gaya ng iniutos ni Yohan, ngunit hindi pa rin nito lubos maintindihan kung bakit kailangang gawin iyon.Sa isip ni Jasmine, mas nakakadagdag lang ng bigat ng loob ang may laging nakasunod. Hindi pa rin siya sanay na may bantay na parang anino sa bawat galaw niya.“Alam n’yo… hindi n’yo na kailangang sumama. Dito lang naman ako sa loob, hindi na ako pupunta sa kabilang gusali gaya noong nakaraan,” ani Jasmine.Mariing umiling si Ahil. “Hindi puwede. Huwag n’yo na pong intindihin, maglakad lang kayo kung saan n’yo gusto.”Napangiti si Jasmine ng pilit at lumingon kay Lily. “Lily, bumalik ka na lang sa loob. Kaya ko naman mag-isa.”“Wala akong pakialam! Hindi rin naman ako makik
“Jasmine. Kung papayag ka, pakakasalan kita bilang ikaw mismo. Ikaw ang sinabi ko kagabi.”Napakunot ang noo ni Jasmine, malamig ang boses niya kahit nanlalamig din ang dibdib niya. “Hindi ko maintindihan ang sinasabi mo. Pakasalan ako kapalit ng isang tao na hindi naman ako? Hindi tama ‘yon.”Nabahala si Yohan sa naging sagot niya. Hindi niya inaasahan ang ganoong pagtanggi. “Ibig mong sabihin… ayaw mo talaga?”“Yohan,” malamig na ulit niyang sambit, “ayokong manatili sa ganitong sitwasyon. Hindi ko kayang gumanap bilang ibang tao habang buhay.”Maliwanag at buo ang sinabi ni Jasmine. Sa totoo lang, sinadya niyang ipakita ang layo ng loob niya sa pamamagitan ng paraan ng pagsasalita. Hindi siya nagbibiro.Hindi agad nakasagot si Yohan. Akala niya ay handa si Jasmine sa posibilidad na iyon. “Jasmine—”“Wag mo na akong tawagin sa pangalang ‘yon. Alam mo ang pangalan ko. Ayesha, ikaw ang nagbigay sa’kin no’n. Kung makikinig ka sa akin, pakinggan mo ’to, hindi ko ginusto ang kasal na ‘to
Kahit halos wala nang maalala si Jasmine at hindi siya sanay sa mga pormalidad, malinaw na kakaiba ang ikinikilos ni Yohan.“Hoy, pwede ba talaga ’yon?” tanong ni Jasmine habang nakatitig dito.“Bahay ko naman ’to, anong problema? Huwag mo nang intindihin,” sagot ni Yohan na parang walang pakialam.“Pero… ah, sige na nga.”Isinubo ni Yohan ang lahat ng piraso ng tinapay at ngumunguya. Para kay Jasmine, sanay siyang nakikita itong laging seryoso at parang mataas ang tingin ng lahat, pero ang simpleng kilos na iyon, parang ordinaryo lang na lalaki, at bigla niyang nakitang pamilyar at nakakaaliw.Ngunit para sa mga kasambahay at bantay, nakakagulat ang eksena. Palagi nilang kilala si Yohan bilang isang amo na may matinding presensya, palaging pormal, lalo na tuwing may kasamang bisita. Ngayon, kitang-kita nilang walang pakialam itong kumilos ng ganito sa harap ni Jasmine.Hindi alintana ang reaksyon ng iba, nagpatuloy ang pagkain. At ang atmospera sa pagitan nina Jasmine at Yohan ay til
Pagkasabi ni Jasmine na hindi siya gutom, agad naman siyang pinahiya ng sariling tiyan. Umalingawngaw ang malakas na ugong nito, at kahit ang mga katulong ay napayuko para pigilan ang pagtawa.“Ma’am, halata pong gutom kayo. Ihahanda ko na po agad ang pagkain,” mabilis na sabi ni Lily sabay alalay kay Jasmine papasok ng kuwarto. Sumunod agad si Wendy.Pinaupo si Jasmine sa harap ng malaking tokador. Tulad ng ipinangako, inasikaso siya ng dalawang dalaga. Pinahiran ng malamig na toner ang mukha niyang tuyo at pagod, inayos ang buhok niyang magulo hanggang sa kumintab ito at bumalik sa ayos.Medyo lutang si Jasmine habang pinapaganda, pero nang makabawi sa ulirat, natanong niya rin, “Si Yohan ba ang nag-utos nito?”Maingat na sumagot si Lily, habang namimili ng damit sa gilid. “Opo, kahapon po ng hapon, pinatawag kami ng butler. Sinabi niya, kung sino raw ang gustong mag-volunteer para maging personal maid ninyo, magtaas ng kamay…” Sandali siyang napahinto at nagkatinginan sila ni Wendy
“Sir… sa palagay ko lang. ‘Yong intensyon ng Malacañang…” Napatigil si Daniel at tiningnan si Yohan na nakatingin lang sa kanya, naghihintay ng kasunod na sasabihin. “Hindi kaya sinusubukan nilang ipares ka kay… Christine?”Habang nagsasalita, sinulyapan ni Daniel si Yohan. Alam niyang hindi iyon magandang pakinggan para sa amo. Lalo pa’t mula nang umuwi si Yohan para kay Jasmine, hindi na siya sigurado kung hanggang saan naabot ang mga nangyari. Pero ramdam niya, may gusto ang mga tao na ipilit.Mula’t sapul, si Christine ay laging nagtatanong tungkol kay Yohan. Kahit anong paraan, pilit niyang hinahanap ng dahilan para mapalapit.Nag-aalala si Daniel na baka magalit si Yohan, pero ikinagulat niya ang tahimik na reaksyon nito. Walang sigaw, walang galit, seryoso lang ang mukha.“Wala naman akong magagawa kundi dumalo,” sabi ni Yohan sa malamig na tinig. “Sabihin mo, magpadala sila ng dalawang imbitasyon.”“Dalawa, Sir? Ibig sabihin… may isasama ka?”Tumingin si Yohan nang diretso sa
Nang alisin ni Jasmine ang natitirang saplot ni Yohan, tumambad sa kanya ang matigas nitong ari. Napahinto siya saglit, dahil ngayon lang niya ito nasilayan nang buo.Tahimik lang si Yohan habang pinagmamasdan siya, pilit na nagpapakalma kahit ramdam niya ang kaba at pananabik. Dahan-dahang inilapit ni Jasmine ang labi niya roon, marahang dumampi. “Jasmine,” tawag ng lalaki, kaya napatingin siya pataas.“Bakit? Sabi ko, huwag kang gagalaw,” sagot niya, pilit pinapakalma ang sarili.“Lumapit ka rito.”Sumunod siya, hawak pa rin ang ari nito, at pumwesto nang mas malapit. Bigla siyang hinila ni Yohan, pinaikot at ipinatong sa dibdib niya.“Mas nakaka-boring kung nanonood lang ako,” bulong niya, sabay lapit ng mukha sa puwitan ng babae.“Oh, teka… Ganito pala…” bulong ni Jasmine, ramdam ang init ng sitwasyon.“Ituloy mo lang ang ginagawa mo. Kung dito lang matatapos, baka ako mismo ang hindi makatiis,” sagot ni Yohan na halos may halong ungol.“Ahh… sige… ohh…” napaungol si Jasmine nang