Semua Bab Lustful Series 1: Empire of Obsession (R18+): Bab 1 - Bab 10

Napabuntong-hininga si Jasmine habang nakatitig sa gusot at nadumihang damit na kulay pula. "Isang buwan ko pang inipon ‘tong tela…” bulong niya, may halong panghihinayang at pait sa kanyang tinig.Dalawampung taong gulang pa lamang siya, at sa edad na ‘yon, marapat sana’y kinikilala pa lamang ang mundo—hindi ginagawang aliwan sa ilalim ng mesa.Nasa ilalim siya ng mesang may alak, nakahiga sa carpet, at may tumulong malagkit na likido sa pagitan ng kanyang mga hita. Mainit at tila ba nag-aapoy ang pakiramdam, pero hindi ito dulot ng ligaya. Ang paulit-ulit at marahas na galaw ay nag-iwan ng kirot na hindi niya maipaliwanag.“...Ralph,” mahinang sambit ni Jasmine.Paglingon niya, nakita niya ang lalaki—ang kanyang kasintahan na naging sandalan niya tuwing gabi—si Lieutenant Colonel Ralph Advincula, 29 anyos. Nakaupo ito sa tabi ng mesa, may sigarilyo sa bibig at malamlam ang tingin.Hindi inaasahan ang pagdating ni Ralph. Basta na lang itong sumulpot, ibinagsak siya sa mesa, ginamit

Makalipas ang ilang minuto, muling bumalik si Yohan mula sa banyo at tahimik na pumasok sa kwarto. Paglapit niya sa kama, tiningnan niya ang babaeng nakahiga roon—maputla, walang malay, at basang-basa pa rin ang buhok sa malamig na hangin. Halatang nagdesisyon siya nang buo, kaya’t marahang tinanggal ang kumot na nakabalot sa babae.Iniluwag niya ang tali sa damit nito na tila nagpapahirap sa paghinga. Napa-irap siya nang bahagya, saka napailing.“Kailan pa ako naging matulungin?” mahinang bulong niya sa sarili.Hindi naman kasi siya kilala bilang isang taong maawain. Sa katunayan, lumaki siyang may estriktong ama—si Mr. Owen Vargas—isang kilalang negosyante na halos walang emosyon, palaging kontrolado ang kilos, at walang puwang para sa kahinaan. Sa impluwensya nito, naging likas na rin kay Yohan ang pagiging malamig at direktang tao.Ngunit heto siya ngayon, binubuhat ang isang estrangherang babae, inaasikaso at nililigtas. Muli niyang tiningnan ang mukha ng babae—maamo ang mukha.“

Pagpasok ni Yohan, agad yumuko ang mga kasambahay ng kanyang ina at binuksan ang pinto kahit hindi pa siya hinihingi ng madame sa loob. Hindi dahil mataas ang posisyon niya sa bahay, kundi dahil alam nilang hindi na makakasagot ang ginang sa loob. May isang kasambahay na mahina ang boses na nag-ulat sa kanyang kalagayan.“Buti na lang, malinaw pa rin ang isip niya ngayon,” bulong nito.Tahimik na lumapit si Yohan sa kama habang pinagmamasdan ang madilim at tahimik na silid. Nakahiga roon si Cara, ang kanyang ina, at hirap na hirap sa paghinga. Palagi niya itong naabutang tulog, pero ngayon ay gising ito.“Ma…” mahinang sabi niya.“Yo...han…” basag at puno ng plema ang boses ni Cara. Halatang pinipilit pa rin nitong magsalita kahit hirap na.Alam ni Yohan kung ano ang susunod na sasabihin nito.“Owen… Gusto ko siyang makita… Kahit minsan lang… bago ako mawala. Pakiusap, Yohan…”Pumatak ang luha sa mata ng ina, dumaloy sa mga kulubot nitong pisngi. Hindi agad nakasagot si Yohan. Tahimik

Bigla na lamang parang may naalala si Yohan kaya't muling itinaas ang ulo at muling tinitigan ang babae sa harap niya. At sa isang iglap, walang pag-aalinlangang hinalikan niya ang mapupulang labi nito.Nagulat si Yohan sa naging mabilis na takbo ng kanyang kilos—parang hindi siya mismo. Ngunit kahit nag-aalangan ang kanyang isip, ang kanyang mga kamay ay patuloy sa pagkilos ayon sa bugso ng kanyang damdamin.“……hmmm,” mahina niyang nasambit habang nadadala ng lambot ng halik at ng matamis na halimuyak ng bulaklak mula sa katawan ng babae.Sumiklab ang init sa kanyang katawan, at hindi na niya napigilan ang sarili—agad niyang hinawakan ang harapan ng kanyang pantalon habang patuloy ang halik. Tinanggap naman ito ng babae ng may pagkalugod, at gumanti rin ng halik, sabay hablot ng kanyang leeg, ang mga dila nila’y nagtagpo at naglaro, tila ba matagal nang uhaw sa isa’t isa.Hindi ito halik ng pag-aalinlangan—ito ay halik na mapusok. Inangkin ni Yohan ang kanyang labi, sinuyod ang loob

Nakatitig si Jasmine sa kisame habang nakahiga sa kama. Wala siyang ginagawa kundi manahimik, ngunit dahan-dahang umaagos ang luha sa gilid ng kanyang mga mata. Hindi niya alam kung bakit siya umiiyak. Parang may nakakulong sa dibdib niya—isang mainit na pakiramdam na sumasakal at sumisikip sa loob. Nahihirapan siyang huminga, at mas lalo siyang hindi makapagsalita. Kaya simula nang magising siya, hindi pa siya nakakapagsalita kahit isang beses.Mas malinaw na ang ulirat niya kaysa noong unang beses siyang nagmulat ng mata, pero parang nanatiling maulap ang kanyang isipan—parang balot ng makapal na ulap ang kanyang mga alaala. Wala siyang maalala. Ni hindi niya maalala kung sino siya. Pero sa kabila nito, may gumagapang na takot sa dibdib niya—takot na baka may manakit sa kanya. Kaya kahit pa siya ay gising na, hindi niya matagpuan ang kahit kaunting kapanatagan.“Masakit...” mahinang bulong ni Jasmine habang mahigpit na kinapit ang mga kamao sa bedsheet. Nanginginig ang kanyang paghi