LIKE 👍
“Wag ka na magselos, patay na kaya yung tao. Saka sandali nga muna—“ tinulak ako ni Kitay. “Bago mo ako kainin, pwede bang sabihin mo muna sa akin kung saan galing ‘to?” Tanong nito sabay haplos ng tatlong bagong pilat sa dibdib ko. “N-nabaril ka na naman ba?” Nanubig ang mata nito ng hindi ako sumagot. “Isa lang ang hiling ko, Laxus. Alam mo naman ‘yon di’ba? Ang gusto ko ay palagi kang ligtas. Alam kong delikado ang uri ng trabaho mo. K-kahit ayaw ko na ipagpatuloy mo ang pagiging Mafia mo, tinanggap ko kasi mahal kita. I-isa lang ang hiling ko, wag mo sanang akong hayaan na mamatay ako sa pag aalala. W-wag mong hayaan na masaktan ka.” Isa ito sa rason kaya hindi agad ako bumalik sa mag ina ko—inayos ko ang lahat bago ko binitiwan ang magulong mundo na ayaw ni Kiray Masuyo ko itong tiningnan sa mata. “From now on, you don't have to worry, Queen. This is the last scar you will see on my body. There's no more dangerous work from now on, no more illegal businesses to attend to, an
“Wait, pwede na ba sa ganito si Mumu?” Tanong ni Laxus. Tumango ako sa kanya. “Wag kang mag alala, pwede ng kumain ang mahigpit 6months old na baby. Saka banana cake naman ‘yan, kaya okay lang.” Sagot ko rito. “No. Nag search ako about babies, hindi pa sila pwede kumain ng ganito. Infant cereal lang ang pwede sa kanila.” Tumayo si Laxus ay may kinuha sa kabinet, mula rito ay may nilabas itong maliit na infant food. “There you go, come to daddy, Mumu. Let me feed you.” Bumili pala ito ng mga infants food para kay Mumu. Sa lugar namin hindi kami maselan kaya hindi ako nababahala. Pero kapag nakikita ko na ganito kaalaga at kasigurista pagdating sa anak namin ay natutuwa ako. Noong una ay nahihirapan ito sa pag aalaga kay Mumu. Pero ngayon ay sanay na sanay na ‘to katulad ko. Pareho kaming natawa ni Laxus ng makatulog si Mumu na marungis pa habang nasa walker niya. Bubuhatin ko sana ito pero pinigilan ako ni Laxus. “Ako na ang bahala sa kanya.“ binuhat nito si Mumu at dinala s
(Kiray pov) Maaga akong nagising para maghanda sana ng aming almusal. Pero laking gulat ko ng pagdating ko sa kusina ay naabutan kong naghahanda na si Laxus ng breakfast namin. “Good morning, Queen.” Agad ako nitong nilapitan at hinalikan sa labi. Pinaghila pa ako nito ng upuan para paupuin. “Ang aga mo yata ngayon.” Nakangiting puna ko sa kanya. Nginitian niya ako bago naglapag ng mainit na gatas sa mesa. Naglapag din ito ng pancake na may chocolate syrup sa harapan ko bago umupo umupo sa upuang nasa harapan ko. Hindi ko maalis ang tingin ko sa gwapo nitong mukha habang inaasikaso niya ako. Hindi talaga ako makapaniwala na mamahalin ako ng katulad ni Laxus na pekpekto sa lahat ng bagay. Ang swerte ko dahil nasungkit ko ang puso ng katulad niya. Sinong mag aakala na ang katulad niya na matigas ang puso ay lalambot dahil sa pagmamahal. Nang tumingin siya sa akin at mahuli akong nakatingij ay nginitian niya ako. Namula ako dahil huling huli nito ang titig ko. “Go on, Queen
Maganda na ang buong gusali at mukhang bagong renovate. Malayo na ito sa nakakatakot at mukhang abandonang gusali na nakita ko noon. Napaawang ang aking labi ng makita ang mga letrang nakaukit sa taas ng gusali. ‘Kiray’s Pastry Shop’ “Laxus…” Hinalikan ni Laxus ang aking kamay. “I hope you like it, mahal kong reyna. I bought this place for you. Naalala ko kasi noon na sinabi mo na gusto mong magkaroon ng Pastry shop na malayo sa maingay at mataong lugar dahil gusto mo ng Pastry shop na makakapag relax ang mga costumers mo habang kumakain ng mga gawa mo. Sana nagustuhan mo ang sopresa ko sayo.” Masuyong wika nito habang hawak na ang kamay ko. Nanubig ang mata ko. Akala ko ay hindi ako pinapakinggan noon ni Laxus. Hindi kasi ito nagsasalita sa tuwing sinasabi ko ang tungkol sa aking mga plano in the future. Iyon pala ay nakikinig siya sa mga sinasabi ko. “Hey,” kinabig ako nito ng umiyak ako. Lumawarana ng pag aalala sa mukha nito ng magsalita. “Hindi mo ba nagustuhan ang d
“Kiray, ano ang gagawin namin dito sa mga lumang gamit ng lola mo? Itatapon na ba ang mga ito?” Tanong nito. Pinapalinis ko kasi ang maliit na bodega sa bandang likuran ng bahay namin. Nagpresinta si Aling Marites na linisin ito dahil wala naman daw siyang ginagawa. “Pakipasok nalang po dito sa sala, Aling Marites. Balak ko po kasing ilagay ang lahat ng mga iyan sa bagong mga kahon para matabi ko ng maayos bago itago.” Hindi ko itatapon ang mga gamit ni lola. Ito nalang kasi ang mga alaalang iniwan nito sa akin. Pagkatapos namin mag usap ay nagpaalam muna ako sa kanila na aasikasuhin ang mga gamit ni Lola. Habang nasa kalagitnaan ako ng pag aayos ay dumating si Mommy Nissa. Nagulat ako dahil hindi ko inaasahan na darating siya. Halatang nagulat ito ng anyayahan kong pumasok sa sala. “Maupo ka po muna, Mrs. Solante.” Ani ko rito. “Sandali lang po dahil kukuha lang ako ng meryenda niyo.” Dali-dali akong kumuha ng meryenda para dito. Pagbalik ko sa sala ay inabot ko dito ang tray n
Lumapit ako rito at humawak sa kamay nito. “Mommy Nissa, sige lang po, ilabas mo lang po ang nilalaman ng puso mo. Lahat naman po ng tao ay nagiging emosyonal pagdating sa ating mga mahal sa buhay. Hindi niyo po ako anak at hindi kaano-ano, pero tandaan mo po, nandito po ako para sayo, pwede niyo po akong ituring na anak, kung okay lang po sa inyo na ganito ang itsura ko.” Nahihiyang turan ko. Maganda kasi ang lahi nito, baka mamaya ay sabihin nito na assuming ako. “Iha, hindi naging panget ni minsan ang tingin ko sayo kailanman. Busilak ang puso mo at iyon ang dahilan kaya maganda ka para sa akin.” Naku si Mommy Nissa naging bolera na pagkatapos maging emosyonal. “Pasensya na nga po pala sa kalat dito sa sala, Mommy Nissa. Sumikip tuloy dito.” Sabi ko. Binuhat ko ang kahon at binalak na ilipat ito sa gilid pero pagbuhat ko ay nadulas ako kaya natapon ang mga laman nito. Luma na kasi ang karton na pinaglalagyan ng gamit ni lola kaya nabutas ito at kumalat sa sahig. Nahiya ako k
(Kiray pov) Lumipas pa ang tatlong araw ay hindi pa rin nagigising si Mommy Nissa. Bukod sa akin ay walang nag aasikaso at nag aalaga dito sa ospital. Gusto ko sanang ipaalam sa natitira nitong pamilya ang kalagayan nito pero ayon kay Laxus ay nawawala ang kapatid ng asawa nito kasama ang asawa at mga anak. Saka hindi daw pwede na ilabas ang tungkol sa kalagayan nito dahil baka malagay sa alanganin ang posisyon nito sa sariling mga kumpanya. Ang kumplikado pala ng buhay ng ibang mayayaman. Kapag nagkasakit ay matutuwa pa ang iba dahil magkakaro’n na sila ng chance na agawin ang posisyon mo. Akala ko sa movie lang nangyayari ang mga gano’n. “Kiray, ang tagal mo naman! Kanina pa naghihintay sila Jigs sa labas!” Tawag sa akin ni Mariz na nakabihis na. Ngayong aras kasi ay aalis kami papunta sa Pastry Shop ko para ipa-blessing ito. Gusto ko kasi na maalis ang negative energy na nakapaligid dito bago ang opening. Naniniwala kasi ako na malas ang hatid ng mga bad energy. “Madam, dali
Akala ko ay ihahatid kami nila Laxus sa bahay, pero hindi pala. Dinala niya kami ni Mumu sa isang bahay-bakasyunan dito sa Batangas. Medyo liblib ito at napapaligiran ng mga bodyguards. Pagkatapos nitong magpaalam ay naghanda na itong umalis kasama sila Jigs. Kumapit ako sa damit nito. Nang makita nito ang takot at pag aalala sa mukha ko ay lumambot ang ekspresyon nito. “P-Pwede bang wag ka nalang umalis? May mga tao ka naman na mauutusan di’ba? Sila nalang ang utusan mo na puntahan ang kapatid mo. A-ayokong umalis ka, Laxus. Natatakot ako.” Ang daming “paano” sa isipan ko. Naniniwala ako kay Laxus pero hindi ko maiwasan na mag alala. Alam ko na matapang at handa siyang ibuwis ang buhay para sa aming mag ina. At iyon ang kinababahala ko. Ayokong ilagay nito ang isang paa sa hukay. Paano kung mapahamak ito at malagay sa panganib ang buhay? Paano kung hindi na ito makabalik ng ligtas sa aming mag ina? “Hindi ito matatapos dito kung hahayaan kong buhay ang gag0ng ‘yon. Ha
“Sir, hinahanap ka ni ma’am. Nandito kami ngayon sa office niyo.” Napahinto siya sa paglapit ng marinig ang isang bodyguard na nagsusumbong sa asawa niya. Agad siyang nagtago sa gilid at nakinig sa sinasabi nito. Hindi niya naririnig ang boses ni Morgan pero alam niya may inuutos ito. “Sige, Sir… sasabihin ko nalang na pauwi na kayo. Oo, sir… binigay ko na kay Jerome, dadalhin daw niya diyan mamaya sa inyo.” Pinadala kay Jerome? Ibig sabihin pupunta ito kung nasaan ang asawa niya? Hindi siya tumuloy sa paglapit rito. Nagpalinga-linga siya sa paligid. Nang makitang hindi nakatingin sa kanya ang mga bantay niya ay nagmamadali siyang tumakbo para tumakas. Dumaan siya sa exit door pababa ng hagdan, kung mag eelevator kasi siya ay madali siyang mahahanap. Alam niya kung nasaan si Jerome, palagi itong nasa office ni daddy Laxus. Kailangan niya itong masundan. Pagkalabas ng gusali at sumakay agad siya ng taxi. “Manong, ihinto niyo.” Utos niya sa driver ng makarating sa isa pang
“Masakit ang mawalan ng anak, pero kailangan mong kayanin.” Hindi siya kumibo. “Anak…” “U-umalis na kayo.” Malamig niyang taboy sa mga ito. “H-hindi niyo alam ang nararamdaman ko dahil tinaboy niyp naman ako noon.” Natigilan ang mga ito sa sinabi niya. Tumingin siya ng puno ng hinanakit sa papa niya. “Lalo ka na… wag mo akong damayan na parang alam mo ang sakit na nararamdaman ko. Wala ka naman pakialam sakin kaya wag kang magpanggap na nakikiramay ka. Alam ko naman na ito ang gusto mo, ang magdusa ako para makaganti ka. Wala ka naman talagang pake sa akin, papa… wala naman ibang mahalaga sayo kundi pera. Hindi niyo alam ang pakiramdam ng mawalan ng anak dahil para sa inyo wala naman akong halaga… k-kaya iniwan niyo akong dalawa.” “Saddie…” umiyak ang mama niya ng tabigin niya ang kamay nito at humiga talikod sa kama. “Anak, alam kong hindi ako naging mabuting ama. Naging makasarili ako, naging pabaya at masama ding asawa. Hindi ko nawala maibabalik ang lahat. P-P
Wala sa sarili na nakasandal si Morgan sa labas ng emergency room kung nasaan ang asawa. Masyado ng maraming dugo ang nawala dito. Sa doktor na mismo nanggaling na imposibleng masalba ang batang dinadala nito. “M-mumu, ang sakit…” Pumikit siya ng maalala ang mga daińg nito kanina… maging ang ginagawa dito ni Navy pagkarating nila… muntik na itong mawala sa kanya. Damn! Damn! Damn! Kung hindi siya naging kampante at nagpabaya ay hindi ito mangyayari sa kanyang mag ina. Kung noong una palang ay hindi na siya pumayag sa gusto ng asawa na alisin ang mga bodyguards nito ay hindi mangyayari ang lahat ng ito. Tama ang daddy niya—hindi sa lahat ng pagkakataon ay dapat na masunod ang mga asawa. Pagdating sa kaligtasan ng asawa, lalaki dapat ang masusunod. “M-mumu, ang anak natin… ang anak natin!” Dainġ nito bago panawan ng ulirat kanina. “I’m really sorry, Mr. King… pero wala na ang bata.” Alam niya na imposible ang dinadasal niya kanina. Pero umaasa pa rin siya na mabubuha
Sigaw ako ng sigaw habang kinakaladkad ako nito pabalik. “TULONG! Parang awa niyo na ‘tulungan niyo ako!” Hinawakan ko ang kamay nitong nasa ulo ko para tanggalin ito. Pero hindi ko magawa dahil parang bakal ang kamay nitong NASA ulo ko. “Wag ka ng umasa na may makakarinig sayo, Saddie! Walang ibang tao sa islang ito kundi tayo lang at mga tauhan ko! Mapapaos ka lang sa kakasigaw mo!” Alam ko… pero umaasa pa rin ako na may makakarinig sa pagmamakaawa ko. Hindi ako huminto sa pagsigaw kaya nainis ito at binilisan ang paghila sa buhok ko. Naramdaman ko din ang pagdiin ng kuko nito sa anit ko. Napakasakit! Isabay pa na wala akong tsinelas kaya tumatama ang talampakan ko sa mga sirang shell sa buhangin kaya puro sugat ang paa ko. “Tama na, Navy! Maawa ka pakawalan mo ako! Bitiwan mo ako nasasaktan ako! M-maawa ka parang awa mo na! B-buntis ako maawa ka!” Pero imbes na maawa ay tinawanan lamang ako nito. “Maawa? Sana inisip mo ‘yan bago mo ako tinakasan! Kung may utak ka hindi
(Saddie pov) Sinanay ko muna ang mata ko sa daan. Ilang beses kong kinabisado ang daan bago ako naghanda sa pagtakas. Mahirap na dahil baka mabulilyaso ako kaya hinintay ko muna gumabi bago ako tumakas. “Wag kang mag alala dahil makakauwi rin tayo. Sa ngayon dito muna tayo para hindi tayo maabutan ng mga taong naghahabol sayo.” ‘Talaga? Ang sabihin mo lang gusto mo akong mapaniwala na may naghahabol sa akin! Pakana mo ang lahat!’ Ngumiti ako bago tumango rito kahit gusto kong basagin ito. Ang galing talaga magsinungaling ni Navy… sanay na sanay ito. “Salamat, Navy. Sige papasok na ako sa kwarto, nahihilo na naman kasi ako. Sana nga bukas makauwi na tayo. Ayoko na kasi dito… sigurado kasi ako na nag aalala na sila mama sa akin, saka ang asawa ko.” Panandaliang nawala ang ngiti nito. “Hayaan mo, sigurado na magkikita din kayo.” Ngumiti ito ng pilit. “Salamat.” Akmang papasok na ako ng pogilan nito ang braso ko. “Paano kung… kung patayin si Morgan ng mga humahabol sayo?
“Naaawa nga ako sa mag lola, pare. Nadamay sila sa pinapagawa sa atin ni Sir. Ayoko sanang madamay sila pero ayoko naman na ako ang mapag initan ng amo natin. Kilala naman natin si Sir, nakakatakot siyang magalit. Kung nakinig sana ang matandang ‘yon sa akin na magbulag-bulagan sa nalaman niya at magpanggap nalang na asawa ko ay hindi sana sila kasama sa pinasabog ni Sir.” Natuptop ko ang bibig ko ng marinig ang usapan ng inakala kong asawa ng matanda at isang lalaki na umamoy katiwala nitong bahay na tinutuluyan namin. Naalala ko noong nakausap ko ang matandang babae. Halatang nagulat ito ng malaman na may asawa ako… nag offer pa nga ito na kunin ang number ni Morgan. Pupunta daw ito sa kabilang isla para tawagan ang asawa ko at ipaalam na naro’n ako. Pero biglang dumating si Navy. Siguro nalaman nito ang plano ng matanda at nagpasya na ipapatay ito. Nang makapasok ako sa kwartong tinutuluyan ko ay mabilis na nilock ko ang pinto. Hindi ko namalayan na basang-basa na pala
“Hindi mo ba nagustuhan ang pagkain?” Tanong ni Navy sa akin ng mapansin nito na walang bawas ang pagkain sa plato ko. ‘Sino ang gaganahan na kasama ang tulad mo?’ Muntik ko ng maisatinig ‘yon pero napigilan ko ang sarili ko. ‘Kailangan mong kumalma, Saddie! Hindi siya dapat makahalata!’ Umayos ako ng upo at pilit na ngumiti rito kahit na sukang-suka ako makita ang mapangpanggap na arte nito. “Masarap naman siya, Navy. Pero alam mo naman ang mga buntis, minsan mapili sila sa pagkain.” “Gano’n ba? Ano ba ang gusto mong kainin? Tell me, hahanap ako para sayo.” Tumingin ako sa kamay nito na humawak bigla sa kamay ko. Pasimple kong hinila ang kamay ko ng hindi nahahalata nito. Napalunok ako ng laway ng makita ko ang pagkabura ng ngiti nito. Kaya naman agad akong uminom kunwari ng juice. “Kailan nga pala tayo babalik sa siyudad, Navy? Ang tagal natin kasi natin na nagpapalipat-lipat ng islang pinupuntahan. N-namimiss ko ng umuwi, pwede ba na umuwi na tayo mamaya o bukas?”
Natigilan ako ng mapansin na nakalakad ito ng tuwid. “Pero kahapon lang ay hindi ito nakakalakad? Gumaling na kaya ito? Kung ganon bakit parang ayaw pa nitong umalis kami? Hindi kasi nito nabanggit na gustong makabalik. Palagi nalang ako ang nagpupumilit na makabalik. “Talaga? Aalis na tayo?!” Tuwang sambit ko ng sabihin nila lola sa akin kasama si Navy na aalis na kami. Bigla nalang kasi dumating si Navy at sinabi na babalik na kami. “Diba ito ang gusto mo? Pasensya ka na nga pala dahil nasigawan kita ha. Ikaw kasi ang kulit mo. Alam mo naman na bugbog pa ang katawan ko.” Nakonsensya ako bigla. Oo nga, sarili ko lang ang inisip ko. Hindi ko naisip ang kalagayan nito. “Hindi na gano’n kasakit ang katawan ko, nakakalakad na rin ako ng maayos kaya babalik na tayo. Alam ko rin kasi na nag aalala na ang mama at asawa mo. Kung magtatagal pa tayo dito ay baka isipin nilang patay ka na. Kaya tara na, magbihis ka na.” Hindi mapalis ang ngiti ko habang nagbibihis ako. Pagkatapos magbi
Gusto ko man tumayo ay hindi ko magawa, medyo nanghihina pa kasi ang katawan ko. Pero mabuti nalang at mukhang hindi malubha ang lagay ko. Wala kasi ako sa hospital, ibig sabihin ay hindi grabe ang lagay ko. Ang inaalala ko ngayon ay si Navy. Malubha ang lagay nito pero mukhang hindi ito nadala sa hospital. Tumingin ako sa suot ko. Nakasuot na ako ngayon ng plain na puting bestida. Nabihisan na pala. Sigurado ako na si lola ang nagbihis sa akin. Tumingin ako sa labas ng bintana, gabi na pala. Ibig sabihin ay matagal akong nakatulog. Nag init ang sulok ng mata ko ng maalala ang asawa ko. Siguro padating na siya para kunin ako dito. Sigurado ako na alalang alala na ito sa amin ng anak namin. Akala ko ang matanda ang maghahatid ng pagkain sa akin pero ang apo lang nito ang dumating. May dala itong tray na may lamang pagkain. Pagkatapos kumain ay umasa ako na may darating na magandang balita, pero inabot nalang ng hating gabi ay walang nagbalita sa akin na sinusundo na ako ni Morga