​3 พิมพ์ตะวัน (มีภาพประกอบ) 

​3

พิมพ์ตะวัน

(มีภาพประกอบ) 

(END : พิมพ์ตะวัน)

สิ่งที่ทำให้พิมพ์ตะวันตกใจไม่ใช่เพราะถูกกระชากคอเสื้อ แต่ที่เธอชะงักไปการที่คือ ใบหน้าของเขามันใกล้กับเธอมากจนเกินไป ใกล้ในแบบที่เรียกว่าแลกเปลี่ยนลมหายใจของกันและกันเลยก็ว่าได้

พิมพ์ตะวันตั้งสติเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะค่อย ๆ ปรับสีหน้าเรียบเฉยตามปกติ แล้วค่อย ๆ จับมือหนาของเขาออกจากคอเสื้อของตัวเองอย่างช้า ๆ ซึ่งเพอร์ซุสเองก็ปล่อยมือจากคอเสื้อของเธอ พร้อมกับยิ้มเยาะอย่างสะใจที่ทำให้อีกฝ่ายหน้าเสียได้ เล็กน้อย

พิมพ์ตะวันค่อย ๆ ก้มหน้าลงมองลำท่อนใต้กางเกงว่ายน้ำสีแดงของเขาแบบชัด ๆ อย่างพินิจพิจารณาอยู่นาน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตาคนตรงหน้าอีกครั้ง

"ขอโทษนะ...พอดีว่าฉันไม่ชอบหยิบของสกปรก ๆ เข้าปากน่ะ" พิมพ์ตะวันจ้องหน้าของเขาอย่างไม่มีความเกรงกลัวใด ๆ เธอตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่แข็งกระด้าง เพราะสุดจะทนกับลูกค้าไร้มารยาทและวิตถารคนนี้แล้วจริง ๆ

"หึ หึ" เพอร์ซุสไม่ได้มีท่าทีโกรธอะไรเลยกับคำตอบของสาวเสิร์ฟปากร้ายตรงหน้าของเขา

" PIM TA WAN " เพอร์ซุสหรี่ตามองและอ่านป้ายชื่อของเธอพร้อมกับมองหน้าหญิงสาวเหมือนกำลังครุ่นคิดบางอย่าง

"ถ้าไม่อะไรแล้ว..ขอตัวนะคะ" พิมพ์ตะวันพูดตัดบทไปเพราะเธอไม่อยากจะมีเรื่องกับเขาไปมากกว่านี้ เพราะยังไงเด็กเสิร์ฟพาร์ทไทม์ กับลูกค้า VIP ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าทางบาร์จะเลือกใคร

"…" ร่างบางถอนหายใจออกมาและรีบหันหลังเดินกลับไปทันที แต่ทว่า..

"แล้ววันหนึ่ง..ฉันจะทำให้คนปากดีแบบเธอคลานเข่าเข้ามาอม_วยมิดด้ามเลยล่ะ" เขากอดอกมองแผ่นหลังของเธอ พร้อมกับกระตุกยิ้มเหมือนจินตนาการเห็นภาพนั้นในหัวไปก่อนแล้ว

"เหอะ ๆ ....เก็บไว้เยี่ยวเถอะค่ะ!" ร่างบางหันด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม และพูดกับเขาด้วยโทนเสียงที่สุภาพมาก ๆ เพราะหัวหน้ายื่นมองดูอยู่จากไกล ๆ

….

…….

ยังไม่ทันที่เธอจะก้าวเท้าเดินออกมาได้เกินสามก้าวดี...

"ฉันชอบเธอนะ...ปากดีได้ใจอะ..ฮ่า ๆ " จู่ ๆ คนเจ้าเล่ห์ก็เลิกคิ้วขึ้นพร้อมกับพูดออกมาพลางมองดูรูปร่างของหญิงสาวในชุดแจ็กเกตดำสนิท ที่ปิดมิดชิดในทุก ๆ สัดส่วน แต่ก็รัดรูปมากพอที่จะเห็นสัดส่วนของเธอที่มันน่า..ขย้ำเอามาก ๆ เลย

เขาจงใจกระโดดลงไปในน้ำและทำให้น้ำในสระกระเด็นเปียกใส่แผ่นหลังของเธอแบบเต็ม ๆ

"อด ทน ไว้..พิมพ์ตะวัน" พิมพ์ตะวันบอกกับตัวเองพร้อมกับเดินตรงกลับมาที่บาร์

เคาร์เตอร์บาร์

"ตินโตเดเบราโน เครื่องดื่มไวน์เย็น ภาษาสเปนน่ะ คล้าย ๆ กับพวก แซงเกรียทั่วไป" หลังจากที่พี่แอมรับออเดอร์ที่ฉันจดไปอ่าน เธอก็เงยหน้าอธิบายต่อทันที

"ส่วนประกอบก็จะมีแค่ไวน์แดง 1 ส่วน โซดา และก็มะนาว อ๊อแล้วก็แก๊สโซซาด้วย" บาร์เทนเดอร์รุ่นพี่ผู้เชี่ยวชาญ คว้าหยิบวัสดุดิบวางไว้ตรงหน้าของพิมพ์ตะวัน

"ฝากช่วยเขย่าทีนะพิมพ์ เดี๋ยวพี่ต้องรีบทำ วีไอพีโต๊ะ 25 ก่อนเพราะสั่งมานานแล้ว" พี่แอมพูดขณะที่ก้มหน้าก้มตาอ่านออเดอร์ไป เช็ดเหงื่อไปด้วยอย่างน่าสงสาร

"วันนี้แขกแน่นจริง ๆ " เธอพูดด้วยใบหน้าที่อิดโรย เพราะวันนี้มีแขกเกือบทุกโต๊ะเลยจริง ๆ

ตามจริงแล้วพวกเมนูค็อกเทลพื้น ๆ พี่แอมก็สอนเธอ จนสามารถชงได้ชำนาญหมดแล้ว แต่ไอ้ ตินโตเดเบราโน อะไรนี่สิ..ครั้งแรกเลยจริง ๆ

"ไอ้ฝรั่งโรคจิตเอ๊ย..คนอย่างนายเนี่ยน่าหยิบน้ำยาล้างห้องน้ำ มาผสมให้กินมากกว่า"พิมพ์ตะวันเริ่มผสมทุกอย่างก่อนจะเขย่า ๆ เต็มแรงอย่างระบายอารมณ์ไปด้วย

ก่อนเทลงไปในแก้วเตรียมจะนำไปเสิร์ฟด้วยใบหน้าตึง ๆ

แต่ทว่า..พอไปถึงที่โต๊ะ VIP 26 เธอก็ต้องถอนหายใจอย่างเอือมระอาอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าทั้งคู่กำลังพลอดรักกันอย่างไม่อายฟ้าดินใด ๆ ทั้งจูบทั้งนัว ทั้งบีบ ทั้งล้วงและป้อนค็อกเทลให้กันแบบปากประกบปาก

"ตินโตเดเบราโน ค่ะ" ร่างบางเดินมาวางแก้วค็อกเทลไว้ที่ริมขอบสระว่ายน้ำ

"เธอไม่มีตารึไง..เอาวางไว้โต๊ะแล้วฉันจะกินยังไง?" ร่างสูงที่โอบรั้งนางแบบสาวอยู่ผละจากจูบและเอ่ยต่อว่าไปที่พิมพ์ตะวัน เหมือนจงใจกลั่นแกล้งเธอจริง ๆ

(ก็ขึ้นจากน้ำมากินสิ..ไอ้ฝรั่งโง่เอ๊ย) พิมพ์ตะวันทำได้แค่ยืนด่าเขาภายในใจ

"ถือลงมาแล้วเสิร์ฟให้ฉัน...ในน้ำ" เขาย้ำกับเธอพร้อมกับแตะที่ผิวน้ำ

"นี่คุณคะ..ก็โต๊ะของคุณคือตรงนี้"

"ถ้าคุณอยากดื่ม..ก็ขึ้นจากสระว่ายน้ำมาดื่มสิคะ"

"นี่ยัยเด็กเสิร์ฟ..เธอกล้าดียังไงมาเถียงลูกค้าฮะ?" นางแบบสาวที่กอดรั้งร่างสูงหันมาว่าให้พิมพ์ตะวันด้วยเช่นกัน

(คนที่มีเงินเนี่ย..มันนิสัยเสียไปหมดทุกคนเลยใช่ไหม) พิมพ์ตะวันยืนสงบสติอารมณ์เล็กน้อย

"แต่ถ้าฉันต้องลงไปเสิร์ฟในน้ำ ตัวของฉันก็จะเปียก และไม่สะดวกที่จะทำงานตลอดทั้งคืนค่ะ" พิมพ์ตะวันรู้ดีว่าคนตรงหน้ากำลังจงใจหาเรื่องเธออยู่ เพราะเธอคือคนที่ชูนิ้วกลางให้เขา และก็ไม่แปลกที่เขาจะไม่พอใจ

"ฉันไม่สน......แค่เรื่องง่ายแค่นี้บาร์นี้มันบริการลูกค้า VIP อย่างฉันไม่ได้เหรอไง?" เพอร์ซุสเริ่มชักสีหน้าไม่พอใจ จนแขกหลาย ๆ โต๊ะหันมองเป็นทางเดียวกัน

"มีอะไรกันรึเปล่าครับ....พนักงานพาร์ทไทม์ของผมทำอะไรให้คุณเพอร์ซุสไม่พอใจรึเปล่า?" ผู้จัดการใหญ่ของบาร์ คนที่ไม่ค่อยรอยกับพิมพ์ตะวันอยู่แล้ว รีบเดินตรงเข้ามาถามทั้งคู่ในทันที

"พอดีว่าไออยากดื่ม ค็อกเทลแก้วนั้นในสระว่ายน้ำน่ะ แต่ว่าพนักงานของคุณไม่ยอมลงมาเสิร์ฟให้ตามที่ขอไป!" เพอร์ซุสมองไปที่พิมพ์ตะวันอย่างเอาเรื่อง

"แต่ที่บาร์ของเราไม่เคยมีใคร ต้องเดินลงไปเสิร์ฟเครื่องดื่มให้ลูกค้าในน้ำนะคะ ผู้จัดการ" พิมพ์ตะวันพยายามหันไปอธิบายให้ผู้จัดการผู้ชายร่างท้วม ๆ ฟัง

"แล้วเธอโง่หรือบ้าฮะพิมพ์ตะวัน..คุณเพอร์ซุสเนี่ยเป็นถึงลูกค้าวีไอพีต่อให้เขาสั่งให้เธอดำน้ำไปเสิร์ฟ เธอก็ต้องทำ" ผู้จัดการใหญ่ตวัดสายตาดุมองที่พิมพ์อีกครั้ง

"อะไรนะ?" พิมพ์ตะวันขมวดคิ้วเหมือนจะไม่ยอมง่าย ๆ

"ถ้าเธอไม่ทำ..วันนี้ก็ไม่ต้องรับเงินไป แล้วก็..ไม่ต้องมาทำงานที่นี่อีก"

"…" พิมพ์ตะวันกัดฟันกรอดอีกครั้ง เพราะถ้าเธอไม่ได้รับเงินค่าทำงาน เธอก็จะไม่มีเงินมากพอที่จะจ่ายค่าหอพักนักศึกษาที่เช่าอยู่ในตอนนี้ แม้ว่าทางบ้านของเธอจะไม่ได้ฐานะแย่อะไร แต่เธอก็ไม่อยากจะไปรบกวนขอเงินพ่อกับแม่อีกแล้ว เพราะเธอโตมากพอที่จะดิ้นรนหาเงินเพื่อตัวเธอเองได้แล้วจริง ๆ แต่...

"สรุปว่าเธอจะลงมาเสิร์ฟฉันไหม?" เพอร์ซุสที่นัวเนียอยู่กับนางแบบสาวก็เงยหน้ามาถามพิมพ์ตะวันอีกครั้ง

"ลงไปสิ หรือต้องรอให้แขกคอมแพลนก่อน?" ผู้จัดการกระแทกเสียงใส่พิมพ์ตะวันอีกครั้ง ซึ่งเธอก็ไม่มีทางเลือกเลยจริง ๆ

"…ค่ะ" คนตัวเล็กขานตอบไปด้วยความไม่เต็มใจสักเท่าไหร่ เธอถอดแจ็กเกตตัวนอกออก ก่อนจะค่อย ๆ ถือถาดเครื่องดื่มไว้ที่มือ และเดินลงบันไดไต่ลงไปในสระว่ายน้ำ ของบาร์ที่มองออกไปจะเป็นวิวทะเลในยามค่ำคืน

จ่อม ๆ ๆ ร่างบางทิ้งตัวลงไปในสระว่ายน้ำ มือที่ถือถาดของเธอมันเริ่มสั่น ๆ แต่ขาของเธอก็ยังคงยืนได้สบายในระดับน้ำที่อยู่เกือบ ๆ ราวหัวไหล่ของเธอ

"เครื่องดื่มสเปนน่ะ รับรองว่าถ้าได้ลองแล้ว..ยูจะติดใจแน่นอน" ขณะที่มือของเขาก็ทั้งบีบทั้งล้วงหน้าอกของนางแบบใต้น้ำอย่างไม่ละอาย ซึ่งทางด้านของนางแบบสาวเอง

"บิงซูเชื่อคะ..ว่าน้ำสเปนเนี่ย อร่อยที่สุดแล้ว" เธอก็เอนหัวลงแนบอิงกับไหล่กว้างของเขาและปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม ๆ รวมถึงสัมผัสที่สุดจะ..น่าจะสะอิดสะเอียนของไอ้ตาหัวทองจอมหื่นนั้น

"…" เพอร์ซุสจูบกับนางแบบสาวไปแต่สายตาของเขาก็จ้องมองมาที่สาวเสิร์ฟที่ค่อย ๆ ก้าวเดินไปในสระว่ายน้ำ ซึ่งเขาและเธออยู่ห่างกันเกือบ ๆ ครึ่งสระว่ายน้ำได้เลย

พิมพ์ตะวันไม่รู้เลยว่าตรงที่เพอร์ซุสยืนมันจะลึกมากแค่ไหนกัน..แต่ เธอก็เริ่มรู้สึกแล้วว่าพื้นของสระมันเริ่มเอนเอียงทีละนิด ๆ จากแค่หัวไหล่ น้ำก็ค่อย ๆ ขึ้นมาถึงลำคอของเธอ ปลายคางของเธอ และ...

ขาขวาของเธอก้าวออกไปข้างหน้า แต่สิ่งที่น่าตกใจกว่าคือมันไม่สามารถเหยียบลงถึงพื้นสระว่ายน้ำได้

จ๋อมมมมมม!! คนตัวเล็กจมลงไปในสระว่ายน้ำ พร้อม ๆ กับถาดและเครื่องดื่มที่หกกระจายไปทั่วสระ..ต่อหน้าต่อตาของเพอร์ซุส และสิ่งที่แย่ไปกว่านั้นก็คือ..เธอว่ายน้ำไม่เป็น

"ชะ..ช่วยด้วย อึก ๆ ๆ" พิมพ์ตะวันพูดออกในตอนที่ร่างของเธอจมลงไปใต้น้ำ และไม่สามารถที่จะดีดตัวขึ้นมาหายใจได้เลย