บทที่ 7

เหตุการณ์ในนิยายเรื่องนี้

เป็นเพียงเหตุการณ์สมมุติ

นักเขียนไม่มีเจตนาในการพูดจาส่อเสียด

หรือว่าร้ายให้กับองค์กรใด หรืออาชีพใดอาชีพหนึ่ง

เนื้อหาที่กล่าวมาเป็นเพียงแค่จินตนาการ

ของอยู่ในตะเกียงแก้วเท่านั้น

แต่หากเนื้อหาในนี้ทำให้นักอ่านท่านใด เกิดความขุ่นเคืองใจ

ไรท์กราบขออภัยมา ณ โอกาสนี้เลยนะคะ

EP.6 เงินสำคัญกว่าลมหายใจ

"หลบทางให้หมอกับพยาบาลทำงานด้วย" หมอซีแอลเดินผ่านทั้งปลายฝนและแม่ของเธอ ไหล่ของเขาเสียดสีกับเธอไปโดยที่เขาเองก็ไม่ได้ตั้งใจ

ขณะที่บุรุษพยาบาลกำลังจะลำเลียงร่างของต้นหนาวขึ้นเปลเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับยกขึ้นรถ

ปลายฝนยืนประคองแม่ของเธอเอาไว้ไม่ให้เธอเป็นลมล้มพับไป

ในใจของเธอมันเจ็บปวดมากมาย เธอรู้แล้วว่าถ้าย้ายไปโรงพยาบาลรัฐบาลในตอนนี้ น้องชายของเธอไม่รอดแน่ ๆ เพราะว่าโรงพยาบาลรัฐบาลเองก็มีคนป่วยเดิมมากแล้ว คนเจ็บจากอุบัติเหตุก็มากมายจนล้นเตียง

"ทำยังไง...ทำยังไงดีฝน" แม่ร้องไห้ไม่หยุด

"ต้องทำยังไงพวกเขาถึงจะรักษาเจ้าหนาว" แม่ของเธอเพ้อออกมาทั้งน้ำตา หัวใจคนเป็นแม่แทบแหลกสลาย สภาพของลูกชายเธอในตอนนี้ ลมหายใจของเขามันแผ่วลง ๆ

ในใจของเธอมันเจ็บปวดมากเช่นกัน ที่ต้องมาเห็นน้องชายตัวเองในสภาพที่เลือดท่วมตัวแบบนี้ ผ้าที่พันรอบศีรษะมีเลือดซึมออกมาเรื่อย ๆ บาดแผลที่กะโหลกคงสาหัสไม่น้อยเลย

ก็จริงที่โรงพยาบาลของทางรัฐบาล มีเครื่องไม้เครื่องมือที่พร้อมรักษาแต่ทั้งหมอและพยาบาลทำงานกันหนักมาก ๆ และหมอหนึ่งคนต้องดูแลคนไข้ไม่ต่ำกว่า 30 คนเลยด้วยซ้ำไป

มันเป็นเรื่องจริงที่ทุกคนต้องยอมรับว่าสวัสดิการต่าง ๆ ของทางรัฐ ไม่อาจจะเข้าถึงในหลาย ๆ ครอบครัวได้

แต่ถึงอย่างนั้นแม้ว่าบ้านเธอจะมีฐานะในระดับกลาง ไม่ได้ยากจนอะไร แต่เงินก้อนที่จะใช้รักษาในโรงพยาบาลระดับนี้ มันก็ไม่ง่ายเลยจริง ๆ ที่จะหามาได้ทัน

"พ่อ...พ่อพวกเขาไม่ยอมรักษาลูกเราอะ อื้อ ๆ ๆ " แม่ที่พอเห็นสามีเดินคอตกมาก็รีบโผเข้าไปกอดและร้องไห้ออกมาในทันที

พ่อหันไปมองทางลูกชายของเขาทั้งน้ำตา ก่อนจะเดินตรงเข้าไปหาหมอทั้งสองคน พร้อมกับจับที่ต้นแขนของร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้า

"นี่เงินทั้งหมดที่ผมมี" จู่ ๆ พ่อก็ยื่นเงินก้อนหนึ่งให้กับหมอซีแอล ทำให้ร่างสูงส่งสัญญาณมือบอกให้บุรุษพยาบาลหยุดการเคลื่อนย้ายคนเจ็บก่อน

"สามแสนบาท เงินประกันที่ทางโรงพยาบาลต้องการให้ผมวางไว้" พ่อเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ

หมอและพยาบาลทุกคนหันมองหน้ากันเล็กน้อย

"ได้โปรดรักษาเขาก่อน ผมเชื่อมั่นในโรงพยาบาลของคุณ ได้โปรดช่วยชีวิตลูกผมก่อน" ผู้เป็นพ่อยกมือไหว้หมอและพยาบาลท่วมหัว

"พาญาติคนเจ็บไปคุยกับฝ่ายบัญชี ผมจะเดินไปตามอาจารย์หมอดนัย" หมอซีแอลไม่ได้รับเงินแต่ตะโกนเรียกให้พยาบาลพาพ่อของคนเจ็บไปยังฝ่ายบัญชี

"คุณไปเตรียมห้องผ่าตัด และคุยกับบัญชีให้เรียบร้อย" ซีแอลหันไปบอกกับพยาบาลสาวอีกคนที่ถือถุงเลือดอยู่ในมือ

"ฉันขอชื่นชมในคำว่าแพทย์ของนายมาก ๆ เลย" ปลายฝนกัดฟันแน่น และพูดใส่ทั้งซีแอลและพยาบาลไปด้วยความคับแค้นใจ

"พอเงินมา...งานถึงเดินต่อได้" ปลายฝนอดไม่ได้เลยที่จะพูดแดกดันใส่ซีแอลที่กำลังจะวิ่งผ่านหน้าเธอไป

"เพราะหมอและพยาบาลที่นี่ทุกคนต้องกินข้าว...เราไม่ได้อิ่มทิพย์อิ่มบุญ" หมอซีแอลหันมาสวนกลับเธอทันทีก่อนจะวิ่งกลับเข้าไปในโรงพยาบาล