KABANATA 007
Kunot-noo ko lang siyang tiningnan. Paano kami napunta sa ganitong usapan? Kagabi lang kami magkakilala. No, I mean, ngayon lang pala kami magkakilala. Kasi kagabi hindi ko pa alam pangalan niya, ngayon alam ko na kaya ngayon lang kami magkakilala. Pero bakit ba ako nag-explain? At sabi niya may sakit papa niya? “At anong makukuha ko kung papayag ako?” tanong ko naman. Actually, kailangan namin ng model for our next project. “I don’t need anything naman talaga since, I can get everything I want. I am an independent woman after all.” I confidently say. “I can be your model for summer body.” He said. Alam ba niyang need namin ng Male Models? Did Cathy tell him? How closed are they? “How did you know?" “Cathy told me." “Okay! Mabilis naman akong kausap. And I hope we can get along with each other.” I said. I think maaasahan ko naman siya. Hindi naman mukhang masamang tao, professional rin naman siya. “Oh. That’s fast, I like it. Ayaw ko kasi talaga sa mga babaeng pakipot. And I think you’re the best choice. And thankful that I came, even if I didn’t really want to come.” He said. “At mukhang hindi ako maglalabas ng pera para sa luho mo,” he said and chuckle. My eyes widened the moment he smiled. I saw his dimples, like Alden Richard. He looks gorgeous when he smiles. Nawawala rin ang mata and he is so cute. How can a perfect man like him exist? “Ehem… Paano nga pala kayo nagkakilala ni Cathy?” Cathy told me about his Uncle but she didn’t even show me what he looks like. Hindi ko rin alam name niya. If I just knew, I wouldn’t end up with my cheater ex-fiance. “She’s my Niece, she invited me to your wedding,” walang ganang sagot niya. “Timing rin naman kasi nagpapahinga muna ako sa racing dahil sa leg injury ko. I need to rest for a while,” he said. Umupo siya sa sofa at kinuha ang sigarilyo niya at sinindihan. “Omg. Malala ba ang nangyari sa’yo?” tanong ko at umupo sa tabi niya. He is my Uncle Hugo. Cathy always calls him Uncle Hugo whenever they’re talking on the phone, at nakikisali rin ako sa usapan. I wasn’t expecting he looks like this. “Hindi ba tayo dudumugin ng mga supporters mo?” May pag-aalala na tanong ko. Sino ba hindi mag-aalala kung ganito kasikat ang kasama mo? “Nope. They’ll be happy.” “Paano mo nasabi?” “Because I know them well.” “But you didn’t meet them personally.” “Yeah. But they won’t mind. I am already in my 30’s, so I think it’s time for me to get married, kahit na contract marriage lang.” Tumango ako. Wala na akong masasabi, para naman kaming magkakasundo. Mabilis naman pala siyang pakiusapan, mukhang mapagkakatiwalaan din. Pero hindi pa rin ako kampante, sikat na tao siya samantalang ako model lang ng industry. “Clean yourself, and I will take you home.” “Ha? N-No, hindi na. Kaya ko naman umuwing mag-isa,” ani ko. “No. I will take you home.” He insisted. “But I have no home now!” “I will give you home!” “Ang kulit mo naman pala Uncle,” I said at tumawa. “Say it again?” biglang naging seryoso ang tono ng boses niya. “Ang alin?” kunot-noo kong salita. Ano ba ang sinasabi niya? “You said just now!” “Ano ba ang sinabi ko?” “Just say it, again!” “Ah… Yung Uncle?” natawa na naman ako. Ang awkward na tawagin na Uncle ang ka-sex mo lang kagabi. I am embarrassed. “Yeah! Next time, don’t call me Uncle again, okay?” salita niya at biglang lumapit sa akin. “Hindi ba Uncle tawag ko sa’yo kasi beat friend ako ng pamangkin mo? Nagkausap naman tayo dati sa phone, hindi ba?” nahihiyang salita ko. Mas lalo pa siyang lumapit sa akin at sinilip ang mukha ko. “I know everything about you, Veronica. Every time na nagkakausap kami ni Cathy, ikaw bukangbibig niya. Hindi ko nga alam ano pinakain mo dun?” mahinang salita n’ya habang nakasilip pa rin sa akin. “I wasn’t expecting na ganito ka pala kaganda kapag nasa malapitan. Nakikita lang kita sa TV, kapag may show ka, or kapag may vlog kayo ni Cathy. And now, you’re here with me. And you will be my wife, sooner or later.” So he knows about me talaga. Nanunuod pa siya ng vlogs ko, nakakahiya pa naman ginagawa ko minsan sa mga videos ko. Wala man sinabi SI Cathy about his Uncle Hugo. Kung may pagdududa naman pala ang bestfriend ko sa ex ko, edi sana ni-reto na lang niya ako sa Uncle niya. Hay naku! Bakit ba ang lapit-lapit niya? Gusto ba niya akong halikan? Kung ganun naman pwede naman niyang sabihin sa akin, hindi na kailangan pa kino-corner ako ng ganito. Sa mga movies, teleserye ko lang nakikita ang ganito, ngayon ako naman nakaranas. Hindi na ako makahinga dahil pinipigilan ko ang sarili ko na huminga sa mukha niya, kasi wala pa akong toothbrush. Dahan-dahan kong tinaas ang kamay ko para takpan ang bibig ko, pero mabilis niyang nahuli ang kamay ko at pinigilan ako. “Why are you not talking?” nahihiya magsalita ng walang toothbrush baka maamoy niya baho ng hininga ko. Marahan ko siyang tinulak at tumalikod. “Wala akong toothbrush, Uncle." "Oh… You said it again, Babe,” nanlaki ang mga mata ko ng dahan-dahan na pumulupot ang mga braso niya sa baywang ko at sinandal ang panga niya sa balikat ko. "A-anong ginagawa mo?” Kinakabahan, nauutal kong salita. "Tsk! From now on, call me, babe. Understood!” bulong niya sa tainga ko, and suddenly nibble my ear. "Hoy, loko ka. Bakit mo ako kinagat? May lahing aswang ka ba?" reklamo ko. Tawang-tawa naman siya sa ginawa niya kaya napanguso ako. "Ano? Tawa-tawa ka diyan, Tanda. Baka ma-stroke ka diyan, hinay-hinay lang sa pagtawa." Bigla siyang tumahimik sa sinabi ko. "You're just so cute, sorry about that, Babe. Magpalit ka na, aalis tayo."Hindi ako makapaniwala sa nakita ko. Pilit ko itong pinoproseso sa utak ko—pumikit ako, tapos dumilat. Isa, dalawa, tatlong beses. Hindi ko alam kung totoo ba talaga ‘yung nakita ko. First time ko makakita ng lalaking umiiyak sa harap ng babaeng sinasabihan niyang mahal. Totoo ba talaga ang nakikita ko o baka guni-guni ko lang? Nakatitig ako sa mga mata niya. Kung totoo man ang nararamdaman niya sa akin, bakit siya nagsinungaling? Bakit ginamit niya ang kanyang Daddy para mapapayag ako, kung pwede naman siyang maging totoo sa nararamdaman niya. Nahihirapan akong tanggapin ang confession niya. Gulong-gulo pa rin ako, at hindi alam kung ano ang dapat kung itugon sa kanya. Pero nakapagdesisyon na ako. Lalayo na muna ako kahit saglit na panahon lang. Nagulat siya sa sinabi kong aalis ako, kita ko ang lungkot sa kanyang mga mata. "A-are y-you going to l-leave me?" nauutal niyang salita. I held his hands. "I have to. Panandalian lang naman, gusto ko muna mag-heal, Hugo." Narinig k
Madaling araw na at hindi pa rin makatulog si Veronica kaya bumaba na lang siya ng kwarto at dumeretso sa kusina upang kumuha ng pwedeng kainin. Mag-stress eating na lang siya, at drinks. Soft drink lang kinuha niya dahil hindi niya feel ang uminom ng alak, o ano man na nakakalasing. Umakyat na rin siya agad ng hindi inaasahan na makasalubong niya si Hugo sa dulo ng hagdanan, nakayuko lang 'to at hindi ata naramdaman ang presensya niya. Dahan-dahan naman na lumapit si Veronica kay Hugo, at dun niya naamoy ang matapang na alak na iniinum nito. “Hugo? Bakit nandito ka? Are you drunk?” sunod-sunod na tanong ni Veronica, habang sinisilip ang itsura ng asawa. “Mahuhulog ka diyan sa hagdan, bumalik ka na sa kwarto.” Hinila niya si Hugo pabalik sa kwarto nito. Dahil madilim sa loob ng kwarto ni Hugo at hindi niya alam kung nasaan ang switch nakalagay ay hinila na naman niya ang asawa palabas ng kwarto at dumeretso sa kwarto nila mag-asawa. Dahan-dahan niya 'tong pinaupo sa kama. Ta
Mabilis na nakabalik ng bayan ang mag-asawang Hugo at Veronica. Nasa bahay bakasyunan pa ang dalawa, sina Xander at Cathy na parang tuko na hindi na magawang maghiwalay. Dumeretso agad sila sa ospital, at walang gustong magsalita habang nasa biyahe pa sila. Pagdating nila ay sumalubong agad si Edna, ang Mommy ni Hugo. “Mom, where's Dad? Kumusta siya?” nag-aalala at natataranta na salita ni Hugo matapos yakapin ng mahigpit ang kanyang Mommy. “Nasa emergency room siya anak,” tugon naman ni Edna. “I don't know what suddenly happened, pero biglang nahihirapan huminga ang Daddy mo kanina at natumba siya mula sa wheelchair. Mabuti na lang at mabilis kaming nakarating rito sa ospital.” Mahabang salita ni Edna habang humihikbi ng iyak sa sobrang takot at labis na pag-aalala sa asawa. “Ano sabi ng doctor, Mom, bakit nasa emergency room si Dad?” Kinakabahan na wika ni Hugo. “Sabi ng doctor heart attacked daw.” Humahagulgul na naman si Edna kaya niyakap na lang siya ni Hugo at marahan na
Kinabukasan, nasa labas sila ng bahay at nagpapaaraw, pero hindi pa rin kinibo ni Veronica si Hugo. Nasasaktan si Hugo, pero alam niyang wala siyang karapatang magalit dahil kasalanan niya naman 'to. “Kumain ka na muna, Babe. Sabi ni Cathy kanina hindi ka raw kumain,” sabi ni Hugo sabay lapag ng niluto niyang sinigang na baboy. Sabi kasi ni Cathy sa kanya na gusto raw ni Veronica ng medyo maasim-asim na sabaw. Napalunok naman si Veronica ng maamoy niya ang sinigang na baboy. “I’m not hungry,” pagsisinungaling niya, kahit kanina pa siya nagugutom. Mas lalo pa tuloy siyang nagutom dahil sa sinigang na baboy na kanina pa niya gustong kainin. “Ah… ganun ba? May gusto ka bang kainin? Tell me!” tanong ni Hugo sa malumanay na boses. “Wala naman,” agad na tugon ni Veronica sabay tayo mula sa pagkakaupo sa bench. Nasa pool sila ngayon. Sina Cathy at Xander naman ay nasa kabilang bahagi ng pool at nagkukulitan. Napapansin ni Veronica na mukhang close na close na agad ang dalawa kahi
Cathy knew something was wrong. Kanina pa niya napapansin na tahimik at tulala ang kaibigan. She was starting to get worried. Kaya nilapitan niya ito para kausapin, pero nagulat siya sa malamig na pakikitungo nito. Hindi siya sanay na ganoon ang kaibigan niya, kaya nagtataka siya sa inasal nito. Pagkaalis ni Veronica, nagkatinginan naman sina Xander at Uncle Hugo. Wala ni isa sa kanila ang may ideya kung bakit biglang naging malamig si Veronica sa kanila. "I'll talk to her later. Baka may iniisip lang siya, o baka may dalaw," sabi ni Cathy. Pero palaisipan pa rin ito sa kanya—hindi naman kasi ganoon ang kaibigan niya kapag may dalaw. "Pero kasi energetic siy kapag may dalaw, e." Lumipas ang ilang minuto bago nagdesisyon si Hugo na puntahan sa kwarto ang kanyang asawa—gusto sana niya itong yayain kumain. Ngunit nadatnan niya si Veronica na nanginginig at impit na umuungol, kaya labis ang kanyang pagkataranta. Agad siyang lumabas ng kwarto para kumuha ng maliit na timba at pamun
VeronicaGabi na, at naghahanda na sila ng hapunan. I stayed in the living room, watching Xander and Hugo as they prepared our dinner. I suddenly lost my appetite and just wanted to be alone. Hindi ko na rin pinansin si Hugo kanina pagbalik namin galing sa labas.He kept looking at me, but I didn’t react. Bumabalik kasi sa isip ko ang narinig ko kanina. At heto na naman ako—nasasaktan, masikip ang dibdib."Are you okay? Kanina pa kita napapansin na tahimik. Is there something bothering you?" Cathy asked, then sat beside me. I nodded, but I didn’t answer."H-hey, are you mad or something?" tanong niya ulit.Sasagutin ko ba siya? Sasabihin ko ba sa kanya yung narinig ko? Should I ask her if she knows everything?Ang gulo ng utak ko, at gusto ko na lang talagang mapag-isa."Wala naman. May iniisip lang. Aakyat na muna ako, ah," sabi ko, sabay tayo bago pa man makapagsalita si Cathy.I know, I seemed rude, pero masama talaga ang pakiramdam ko. Nahihilo rin ako, pero hindi ko na lang sinab