KABANATA 006
I can't believe that I did it. I wiped my tears na nagpapaunahan na naman ng pagluha. There's nothing I can do, it already happened. “Check your phone, it must be Cathy." He said. How did he know, Cathy? Agad kong kinuha ang cellphone na nasa ilalim ng unan at tama nga siya si Cathy nga. Sinagot ko ang tawag at tinalikuran ang lalaki. Napapikit ako ng may nararamdaman na mahapdi sa pribadong parte ng katawan ko. I really did it with a stranger. This is so embarrassing. Bakit ba kasi iniisip kong si David ang kasama ko kagabi? Ang tanga ko talaga kahit kailan. Sinaktan n nga ako, niloko siya pa rin ang iniisip ko? Katangahan ko nga naman. At ngayon ay hindi ko kilala ang lalaki na kasama ko kagabi, but he is not a bad guy after all. He is hot as fuxk. He is tall. Has a model body. His skin is pale. He has hazel green eyes. Dark eyebrows, long eyes lashes. Mas maganda pa nga mata niya kaysa sa akin. His lips are thin, kissable. His jawline is just so perfect. “H-hello, best?" una kong salita. Kinakabahan ako na para bang may ginawa akong kasalanan, siguro itong may kasiping akong lalaki na hindi ko naman asawa. "Best, where are you? Are you with my Uncle?” tanong niya pero halata sa boses niyang galit siya. "Uncle? Sino?” "Uncle Hugo, you're with him right?” "Hindi ko kilala ang sinasabi mo." “Stop denying it. I saw your picture together last night." “What picture are you talking about?" “Goodness! Open your social media and see it for yourself. Bye!" agad na niyang binaba ang tawag kaya agad kong binuksan ang aking social media at bumungad agad sa akin ang picture ng lalaki habang buhat ako. "Oh God! What did I do?" I stomped my feet like a little kid. Nanginginig ako sa kaba na baka kung ano-ano na ang matatanggap kong komento mula sa mga tao. Patuloy lang ako sa pag-scroll sa account ko at binabasa ang mga komento ng mga tao. Lalo na sa mga supporters ko. So far wala naman akong nakitang masamang comments or harsh comments kaya nakahinga ako ng maluwag. "Come here!" maawtoridad na salita ng lalaki. Lumingon ako sa kanya at nakasuot na siya ng bathrobe. Hindi ko siya matingnan dahil nahihiya ako sa ginawa ko. Sino ba siya? Ano ba itong kagagawan ko? Nadamay ko pa ang isang taong hindi ko kilala. I ignore him at nagpatuloy na sa pag-scroll, hanggang sa may makita akong nag-mention sa name ng taong hindi ko kilala. Agad ko naman na inistalk ang account at nanlaki ang mga matang tumingin sa lalaki na nasa harapan ko habang nakahalukipkip. "Hugo Vonx Mercedez?" bulong kong salita. "A famous car Racer in Italy? And a president of HVM Incorp." OMG!! OMG!! Ang tanga ko. "I am sorry, sir..." Nahihiya kong sabi sa lalaki at yumuko upang mag-sorry. Sira na career ko nito. Sikat na Car Raicer? Dudumugin ako sa mga fans nito. At President pa ng HVM INCORP. "Stand straight and look at me, Mrs. Mercedez," malamig na parang yelo ang kanyang tinig. Nanlalamig ang kamay ko at kinabahan ng sobra. "A-Anong Mrs.—" "I said, look at me!" igting pangang salita niya. Agad naman akong tumingin sa kanya at nagsalubong ang mga mata namin. Lumapit siya sa akin at ilang pulgada na lang ang pagitan ng mga mukha naman at maglalapat na ang labi namin sa isa't-isa. "Smile," malanding boses niyang salita at tumingin sa harapan namin kaya sumunod rin ako sa kanya. Hinapit niya ang baywang ko papalapit sa kanya kaya napahawak ako sa dibdib niya. Para na tuloy kaming magkayakap. "Gorgeous," he whispered and take out his cellphone. Hindi ako makagalaw mula sa kanyang magkayakap dahil na rin sa tensyon sa pagitan namin dalawa. Why is he so touchy? "Let's tease my dear Niece," he said. At biglang tinutok ang camera sa amin. Dahil sa gulat ay hindi agad ako nakapag react when he took selfies of us. "What are you doing? Who's Niece are you talking about? Delete it, please?" pagmamakaawa ko. Ang gwapo naman niya para mag-keep ng picture sa taong hindi niya kikala. "Nope. I will post it in my social media, and from this day onward, you're my spouse." Nakangiting salita niya at tinalikuran ako. Spouse? Me? Hindi na natuloy kasal ko dahil niloko ako ng fiance ko, tapos ito ngayon bigla na lang akong naging asawa ng lalaking hindi ko kilala? "Ano ba ang pinagsasabi mo? One night stand lang naman ang nangyari sa atin e," ani ko, at isa-isang hinanap ang suot ko kagabi. "Nope. Let's talk about this matter, hindi pwedeng umalis na hindi natin 'to naaayos. You're a good choice for me." He said at napakamot pa sa ulo niya, at para bang may gustong sabihin. "Actually, I need your help. I want to be frank to you. Miss Morgan, I want you to be my contract wife. Just 100 days, and after that let's annul our marriage. Ayaw ko naman talaga nito, but I can't ignore my Dad's request who's is sick right now. At least, I can make him happy that I am finally in a relationship." Mahabang salita niya.Hindi ako makapaniwala sa nakita ko. Pilit ko itong pinoproseso sa utak ko—pumikit ako, tapos dumilat. Isa, dalawa, tatlong beses. Hindi ko alam kung totoo ba talaga ‘yung nakita ko. First time ko makakita ng lalaking umiiyak sa harap ng babaeng sinasabihan niyang mahal. Totoo ba talaga ang nakikita ko o baka guni-guni ko lang? Nakatitig ako sa mga mata niya. Kung totoo man ang nararamdaman niya sa akin, bakit siya nagsinungaling? Bakit ginamit niya ang kanyang Daddy para mapapayag ako, kung pwede naman siyang maging totoo sa nararamdaman niya. Nahihirapan akong tanggapin ang confession niya. Gulong-gulo pa rin ako, at hindi alam kung ano ang dapat kung itugon sa kanya. Pero nakapagdesisyon na ako. Lalayo na muna ako kahit saglit na panahon lang. Nagulat siya sa sinabi kong aalis ako, kita ko ang lungkot sa kanyang mga mata. "A-are y-you going to l-leave me?" nauutal niyang salita. I held his hands. "I have to. Panandalian lang naman, gusto ko muna mag-heal, Hugo." Narinig k
Madaling araw na at hindi pa rin makatulog si Veronica kaya bumaba na lang siya ng kwarto at dumeretso sa kusina upang kumuha ng pwedeng kainin. Mag-stress eating na lang siya, at drinks. Soft drink lang kinuha niya dahil hindi niya feel ang uminom ng alak, o ano man na nakakalasing. Umakyat na rin siya agad ng hindi inaasahan na makasalubong niya si Hugo sa dulo ng hagdanan, nakayuko lang 'to at hindi ata naramdaman ang presensya niya. Dahan-dahan naman na lumapit si Veronica kay Hugo, at dun niya naamoy ang matapang na alak na iniinum nito. “Hugo? Bakit nandito ka? Are you drunk?” sunod-sunod na tanong ni Veronica, habang sinisilip ang itsura ng asawa. “Mahuhulog ka diyan sa hagdan, bumalik ka na sa kwarto.” Hinila niya si Hugo pabalik sa kwarto nito. Dahil madilim sa loob ng kwarto ni Hugo at hindi niya alam kung nasaan ang switch nakalagay ay hinila na naman niya ang asawa palabas ng kwarto at dumeretso sa kwarto nila mag-asawa. Dahan-dahan niya 'tong pinaupo sa kama. Ta
Mabilis na nakabalik ng bayan ang mag-asawang Hugo at Veronica. Nasa bahay bakasyunan pa ang dalawa, sina Xander at Cathy na parang tuko na hindi na magawang maghiwalay. Dumeretso agad sila sa ospital, at walang gustong magsalita habang nasa biyahe pa sila. Pagdating nila ay sumalubong agad si Edna, ang Mommy ni Hugo. “Mom, where's Dad? Kumusta siya?” nag-aalala at natataranta na salita ni Hugo matapos yakapin ng mahigpit ang kanyang Mommy. “Nasa emergency room siya anak,” tugon naman ni Edna. “I don't know what suddenly happened, pero biglang nahihirapan huminga ang Daddy mo kanina at natumba siya mula sa wheelchair. Mabuti na lang at mabilis kaming nakarating rito sa ospital.” Mahabang salita ni Edna habang humihikbi ng iyak sa sobrang takot at labis na pag-aalala sa asawa. “Ano sabi ng doctor, Mom, bakit nasa emergency room si Dad?” Kinakabahan na wika ni Hugo. “Sabi ng doctor heart attacked daw.” Humahagulgul na naman si Edna kaya niyakap na lang siya ni Hugo at marahan na
Kinabukasan, nasa labas sila ng bahay at nagpapaaraw, pero hindi pa rin kinibo ni Veronica si Hugo. Nasasaktan si Hugo, pero alam niyang wala siyang karapatang magalit dahil kasalanan niya naman 'to. “Kumain ka na muna, Babe. Sabi ni Cathy kanina hindi ka raw kumain,” sabi ni Hugo sabay lapag ng niluto niyang sinigang na baboy. Sabi kasi ni Cathy sa kanya na gusto raw ni Veronica ng medyo maasim-asim na sabaw. Napalunok naman si Veronica ng maamoy niya ang sinigang na baboy. “I’m not hungry,” pagsisinungaling niya, kahit kanina pa siya nagugutom. Mas lalo pa tuloy siyang nagutom dahil sa sinigang na baboy na kanina pa niya gustong kainin. “Ah… ganun ba? May gusto ka bang kainin? Tell me!” tanong ni Hugo sa malumanay na boses. “Wala naman,” agad na tugon ni Veronica sabay tayo mula sa pagkakaupo sa bench. Nasa pool sila ngayon. Sina Cathy at Xander naman ay nasa kabilang bahagi ng pool at nagkukulitan. Napapansin ni Veronica na mukhang close na close na agad ang dalawa kahi
Cathy knew something was wrong. Kanina pa niya napapansin na tahimik at tulala ang kaibigan. She was starting to get worried. Kaya nilapitan niya ito para kausapin, pero nagulat siya sa malamig na pakikitungo nito. Hindi siya sanay na ganoon ang kaibigan niya, kaya nagtataka siya sa inasal nito. Pagkaalis ni Veronica, nagkatinginan naman sina Xander at Uncle Hugo. Wala ni isa sa kanila ang may ideya kung bakit biglang naging malamig si Veronica sa kanila. "I'll talk to her later. Baka may iniisip lang siya, o baka may dalaw," sabi ni Cathy. Pero palaisipan pa rin ito sa kanya—hindi naman kasi ganoon ang kaibigan niya kapag may dalaw. "Pero kasi energetic siy kapag may dalaw, e." Lumipas ang ilang minuto bago nagdesisyon si Hugo na puntahan sa kwarto ang kanyang asawa—gusto sana niya itong yayain kumain. Ngunit nadatnan niya si Veronica na nanginginig at impit na umuungol, kaya labis ang kanyang pagkataranta. Agad siyang lumabas ng kwarto para kumuha ng maliit na timba at pamun
VeronicaGabi na, at naghahanda na sila ng hapunan. I stayed in the living room, watching Xander and Hugo as they prepared our dinner. I suddenly lost my appetite and just wanted to be alone. Hindi ko na rin pinansin si Hugo kanina pagbalik namin galing sa labas.He kept looking at me, but I didn’t react. Bumabalik kasi sa isip ko ang narinig ko kanina. At heto na naman ako—nasasaktan, masikip ang dibdib."Are you okay? Kanina pa kita napapansin na tahimik. Is there something bothering you?" Cathy asked, then sat beside me. I nodded, but I didn’t answer."H-hey, are you mad or something?" tanong niya ulit.Sasagutin ko ba siya? Sasabihin ko ba sa kanya yung narinig ko? Should I ask her if she knows everything?Ang gulo ng utak ko, at gusto ko na lang talagang mapag-isa."Wala naman. May iniisip lang. Aakyat na muna ako, ah," sabi ko, sabay tayo bago pa man makapagsalita si Cathy.I know, I seemed rude, pero masama talaga ang pakiramdam ko. Nahihilo rin ako, pero hindi ko na lang sinab