Share

6: Text

Author: Arin Emydol
last update Last Updated: 2025-07-24 03:48:29

A week after that goddamn humiliating drama, Riva thought things would finally settle. That maybe—just maybe—tahimik na uli ang mundo niya. Pero hindi. Life had other plans.

The past few days blurred like background noise, each morning marked by the sharp buzz of reality and the dull throb of disappointment. The tension clung to her skin like smoke, invisible but heavy. She tried to ignore the way silence echoed too loud in her apartment, tried to bury herself in work, errands, anything that felt routine. Anything that wasn't Gael.

But Gael was like glitter—messy, everywhere, and impossible to clean out completely. A part of her still itched at the thought of him, a phantom limb she couldn’t quite sever. She hated that.

One lazy Sunday morning, habang naka-upo siya sa gilid ng kama, half-awake, she received a message.

Unknown sender.

Wala man lang name, just a string of numbers she memorized in a heartbeat.

"Meet me at our favorite place."

She stared. Blinking. Twice.

Napakunot ang noo niya. Ano 'to, prank? Akala niya delayed message. Alam mo 'yung minsang nawawalan ng signal tapos pagbalik biglang sunod-sunod ang text? Baka ganun. Or baka na-hack si Gael. Maybe this was just some cruel trick played by the universe para guluhin siya.

But then another message came.

"Gunchi Palace. 4PM. Tomorrow."

"I’ll be waiting."

Putcha. Tangina talaga, Gael.

Her fingers hovered above her phone, eyes flicking from screen to wall. It felt like someone just dumped a bucket of cold water all over her spine. Her breath hitched. Ang kamay niyang kanina’y relax, ngayon ay nanginginig habang hawak ang phone.

What the hell is he trying to do? After all that happened, after breaking her—he still had the guts to call her out like this?

She was about to block him when—

“Is there anything wrong?”

Halos mapalundag siya. She looked up.

Luther.

Leaning against the doorway with that unreadable look on his face, calm but assessing. He held a cup of coffee, warm steam wafting from the top. His eyes narrowed just slightly, at parang may sinisilip sa kaluluwa niya.

“…wife?” he added, sipping casually.

The word hit her like a slap.

Wife. What a loaded word.

Halos mabitawan niya ang cellphone sa pagkagulat. She blinked fast, composing herself, pero hindi niya alam kung paano. Her lips parted but no words came. Tangina. Why did that word sting more than it should?

The silence stretched between them like a wire, one flick away from snapping.

She turned her face away, gulped, and whispered to herself,

“It is staged, Riva… kalma lang. Don’t tell me kinikilig ka sa bakla?”

She cleared her throat.

“N-nothing’s wrong… How a-about you? Is there… anything wrong?” She stammered like a teenager caught sneaking out.

Luther tilted his head slightly. His gaze remained. Pinag-aralan ang mukha niya, like he could decode the chaos inside her just by looking.

There was something too still about him—too quiet. Like the eye of a storm. Hindi mo alam kung kailan sasabog.

The tension was unbearable.

But he simply raised the cup.

“Want some coffee?”

Riva shook her head.

Then he nodded, turned, and walked away.

Pagkaalis niya, doon lang nakahinga si Riva ng maluwag. Pero sa loob niya—kulo.

Gunchi Palace. The so-called favorite place.

She shouldn’t have come. Alam niya 'yun. But here she was—wearing the wrong shoes, the wrong lipstick, and the wrong goddamn heart.

The streets leading up to the café hadn’t changed. Still paved with cobblestone, still smelling of roasted coffee and old memories. The wind brushed past her skin, whispering fragments of conversations they once had. Laughter. Secrets. Fights. Apologies.

Doon, sa ilalim ng ilaw, with that signature half-smile—nakatayo si Gael. Wearing white polo. Crisp. Clean. Almost holy.

If someone didn’t know better, they’d think angel siya. Bullshit. That man was anything but holy.

The sight hit her like a train. All those memories, bigla-biglang bumalik. Ang mga yakap, ang halakhak, the secrets whispered between kisses—lahat bumalik. And for a second, she forgot how to breathe.

"What went wrong?" bulong niya sa sarili.

They had magic. Passion. They had fire. Pero bakit nauwi sa divorce? Bakit ngayon, nandito sila, staring like strangers in a movie that forgot its happy ending?

“Mahal,” he said.

The word slithered into her chest like a knife.

Her knees weakened. Her fingers curled into fists. She didn’t know what to feel. Nalito siya. Nagalit. At kung ano-ano pa.

Before she could even take a step back, lumapit si Gael at hinawakan ang kamay niya.

She gasped. His touch was warm, familiar—but disgusting.

She yanked her hand back.

“Mahal? Are you fucking kidding me, Gael?”

“No… no… just—let me explain. Please. Just a minute.”

She took a step back.

“Don’t you fucking touch me!”

“Riva—listen to me. I—”

And then boom.

A fist flew out of nowhere.

Gael’s head jerked to the side. Tumalsik ang cellphone nito sa sahig. Blood trickled from his lip.

Luther.

He stood there. Cold. Calm. Dangerous.

“This is a warning, asshole. Touch my wife again and you’ll die twice.”

His tone didn’t rise. Walang sigaw. Just a quiet, bone-chilling calm. That kind of calm na mas delikado pa sa galit.

The entire café fell into an eerie silence. People froze, forks suspended mid-air, mouths agape.

Gael wiped the blood from his mouth, glaring.

“Pagsisisihan mo ‘to…”

“You’re not in the position to give threats,” sagot ni Luther. “Not when you already lost her.”

Riva didn’t know what to do.

She was paralyzed—by memories, by shock, by the quiet war happening right in front of her. Her eyes bounced between the man who destroyed her, and the man pretending to be her husband.

But which one really knew her?

Which one truly saw her?

The drive afterward was deathly silent.

Luther’s hands gripped the steering wheel, knuckles pale under the streetlights. Riva sat beside him, stiff and tense, the seatbelt pressing against her chest like guilt she couldn’t shake off.

She could feel it.

That simmering madness beneath his stillness.

Parang… parang galit siya. Hindi lang sa nangyari. Kundi sa kanya. As if she’d committed a crime—and maybe, in a way, she had.

She opened her mouth. Closed it again. Her fingers fidgeted on her lap. The weight of Luther’s silence bore down on her, heavier than Gael’s words ever did.

Then, suddenly, she noticed something.

They weren’t heading back to the apartment.

The roads twisted away from familiar paths, leading somewhere darker, quieter, farther.

Her brows furrowed.

“San tayo pupun—” si Riva.

Luther didn’t look at her. Eyes still on the road.

His voice, when it came, was ice.

“Kakain tayo.”

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • MARRIED THE BILLIONAIRE TO SURVIVE   35:

    Buong gabi, hindi mapakali si Riva. Nakahiga siya sa malambot ngunit tila banyagang kama, ang mga palad ay nakakuyom sa ibabaw ng kumot na parang kumakapit sa huling piraso ng kontrol na meron siya. Nakatingin siya sa kisame na parang hinuhugis nito ang mga sagot na matagal na niyang hinahanap. Ngunit walang dumating. Walang kasagutang sumagi, tanging bigat ng damdamin at pagod sa katawan ang bumalot sa kanya.Hindi siya makatulog, lalo pa’t napakalapastangan ng offer kanina mula sa dating naging madrasta. Ang bawat salita, parang tinik na paulit-ulit sumasaksak sa kanyang isipan.Oppose Ezekiel?Paulit-ulit na bumabalik sa isip niya kung paano siya nauwi rito, sa mundong hindi niya lubos na inakala na papasukin niya. Bigla niyang naalala ang kanyang unang asawa—si Gae

  • MARRIED THE BILLIONAIRE TO SURVIVE   34: Toothpaste

    Mula pa kaninang umaga, abala na si Riva sa kusina. Maaga siyang nagising, dala ng kaba at kakaibang kasabikan. Hinihintay niyang magising ang asawa, si Luther. Kanina pa nakahain ang inihanda niyang almusal — simpleng luto lang, pero maayos at kumpleto. Habang nilalatag sa mesa ang mga plato, napapangiti siya nang walang dahilan.Pero alam niya kung saan iyon nanggaling. Naalala niya ang mga nangyari kagabi.Halos mapasama na siya — muntik nang masaktan, muntik nang mawala sa kanya ang hininga. Ngunit… si Luther. Ang lalaking peke niyang asawa, siya ang sumagip sa kanya. Hanggang ngayon, hindi pa rin malinaw kung paano nalaman ni Luther na naroon siya sa Xentro.Napahinto siya sa pag-aayos ng kutsara. “Oo nga…” mahina niyang sambit, para bang kausap ang sarili. “Hindi ko pa pala siya tinatanong tungkol doon!”Sa isip niya, nagsimula nang mabuo ang mga salitang bibitawan niya kapag kaharap na niya si Luther. Paano ba niya sisimulan? Diretso ba? O dahan-dahan lang?Pero agad din siyang

  • MARRIED THE BILLIONAIRE TO SURVIVE   33: Zephanie's Little Crush

    Nararamdaman ni Riva na bawat segundo sa loob ng Xentro ay parang hinahati sa mas maliliit na piraso ng kaba at hinala. Habang nakatayo siya sa isang gilid, nagmamasid sa kilos ng mga tao, hindi mawala sa isip niya ang tanong na kanina pa naglalaro sa kanyang isipan—bakit siya pa ang tatawag sa General? Parang may kulang sa kwento, may lihim na ikinukubli. Hindi iyon basta simpleng pakiusap o utos; may bigat, may kapangyarihan sa likod ng bawat galaw ng lalaking iyon.“Relatives ba sila para mag-utos nang gano’n?” bulong niya sa sarili, ngunit ramdam niyang kahit magkamag-anak pa, kahina-hinala pa rin ang lahat. Para bang may mas malalim pang dahilan—isang dahilan na pilit niyang sinusubukang hulihin pero laging dumudulas.Sa loob ng Xentro, nagkakagulo na. Ang mga ilaw ay kumikislap-kislap sa bawat sulok, halong puti at madilim na bughaw, para bang sinasadya nitong takpan ang mga bagay na ayaw ipakita. Ang sahig ay malagkit sa pinaghalong alak at pawis, at may halimuyak ng mamahaling

  • MARRIED THE BILLIONAIRE TO SURVIVE   32: Galit ka ba?

    Tinanggal ni Luther ang suot na tuxedo at marahang isinuot kay Riva, para bang bawat galaw ng kanyang mga kamay ay sinisiguradong natatakpan ang balat nito. Ramdam ni Riva ang bigat at init ng tela, pero higit pa roon ay ang bigat ng kahulugang dala nito—parang ibinalik sa kanya ang dignidad na muntik nang mawala. Nakalapat ang tela sa kanyang balat, mainit pa mula sa katawan ng lalaki, at tila ba binabalot siya ng proteksyon.Hindi siya tinitigan ni Luther. Ang malamig na anyo ng kanyang mukha at ang mariing pag-ipit ng panga nito ay nagsasabi na may pinipigil na galit. Para kay Riva, isa itong malinaw na palatandaan na tama ang kanyang hinala—galit ito. Napalunok siya, at hindi niya namalayang may isang luha na pumatak mula sa kanyang mata.Nagulat siya nang bigla siyang buhatin ni Luther—bridal style. Napasinghap siya, at sa kabila ng gulat, napako ang kanyang mga mata sa mukha ng lalaki. Matikas ang panga, matalim ang tingin, ngunit may kakaibang bigat at pag-aalaga sa pagkakarga

  • MARRIED THE BILLIONAIRE TO SURVIVE   31: He Came

    Nagpupumiglas si Riva, desperadong kumawala sa pagkakahawak ng lalake. Ramdam niya ang gaspang ng palad nito sa kaniyang braso—mainit, mabigat, at parang bakal na ayaw bumitaw. Nang magtangkang gumapang ang kamay ng lalake papunta sa kaniyang dibdib, isang matinding galit ang sumiklab sa dibdib niya. Mabilis, walang pag-aalinlangan, itinulak niya pababa ang kaniyang bigat at tinadyakan nang mariin ang maselang bahagi nito.Isang matinding ungol ng sakit ang kumawala mula sa bibig ng lalake. Napasubsob ito sa mesa, halos manginig ang mga tuhod habang pilit kumukuha ng lakas. Kita sa mukha nito ang pamimilipit sa matinding hapdi. Ang ibang lalake sa paligid—malalaking katawan, matataba, at karamihan ay lasing—ay napaurong sa gulat. May ilan pa na hindi na nakatayo mula sa kanilang kinauupuan, mistulang nabigla sa bilis ng pangyayari.Sa kabila ng kanilang pigil na reaksyon, malinaw sa kilos ng mga ito na hindi sila sanay na may lumalaban. Dahan-dahan, bahagyang nanginginig ang mga dalir

  • MARRIED THE BILLIONAIRE TO SURVIVE   30: Saved

    The clubhouse was still raging with noise—isang magulong timpla ng bass na parang dumadagundong sa dibdib at hiyawan ng mga taong walang pakialam kung may nasasaktan. The air was thick, amoy usok ng sigarilyo, halong pabango at pawis, na parang sumisiksik sa bawat hibla ng buhok ni Riva. Halos hindi niya marinig ang sinabi ng babae sa tabi niya, ngunit isang bagay ang malinaw—hindi iyon maganda.Bibilisan na sana niya ang hakbang papunta kay Zephanie nang biglang sumulpot ang isang grupo ng malalaking lalaki, naka-itim na shades kahit madilim ang paligid. Malalapad ang balikat, at bawat kilos ay parang sinukat para magpakita ng pwersa. Hindi lang siya hinarangan—itinulak pa siya, diretso sa entablado kung saan may mga babaeng nagsasayaw, nag-aalis ng saplot isa-isa.“Aray! Masakit…” daing niya, nagpupumiglas, nanginginig ang mga kamay habang sinusubukang kumawala sa matitigas na bisig ng mga lalaki. Parang bakal ang pagkakahawak nila, walang puwang para makasingit kahit kaunting lakas

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status