MARRIED THE BILLIONAIRE TO SURVIVE

Sa tanang buhay ni Riva, hindi niya pinangarap ang marangyang buhay.Wala siyang listahan ng mga mamahaling kotse, designer bags, glitzy jewelry, o mga yate na nasa postcards lang nakikita ng karamihan. Hindi siya naglakad sa buhay para sumikat, para makita sa billboard, o para ma-feature sa lifestyle section ng magazine. Hindi siya gano’n. Simple lang ang gusto niya.Isang bagay lang ang hiniling niya: isang masayang pamilya.Isang tahanang may halakhak, may tahimik na hapunan, may mga halik sa noo, at yakap kapag pagod ka na sa mundo.Akala niya, nahanap na niya ‘yon nang dumating si Gael sa buhay niya. Ang lalaking tinupad ang lahat ng dasal niya—noong una.Pero hindi niya naisip na ang parehong lalaki ang magiging dahilan kung bakit manlalamig ang katawan niya kahit sa ilalim ng mainit na shower.“Where the fuck are you?! Shiela and I have been waiting for minutes here! May plano ka pa bang pumunta dito!?” sigaw ni Gael sa kabilang linya, boses na dating parang musika sa kanya, ng

Maging ilang taon na ang lumipas, parang sugat na hindi naghihilom ang alaala ng sinabi ng manager ni Riva noon: “Kung mahal mo ang kompanyang ‘to, unahin mo ang trabaho bago ang puso. Babalik rin ang pagmamahal, pero ang promotion, minsan lang ‘yan dadaan.”Pero pinili pa rin ni Riva ang pagmamahal. Pinili niya si Gael. Iniwan niya ang promosyon, ang oportunidad, ang sarili—lahat para sa lalaking minahal niya.At akala niya noon, sapat na ‘yon.Nang hindi siya ma-promote bilang Sales Manager kahit dalawang taon na siyang masipag, tapat, at palaging nauuna sa trabaho, alam na niyang kailangan na niyang umalis. Sa edad niyang trenta, mas pinipili ng management ang mga batang fresh graduate na may “fresh face”—pero kulang sa experience.With a heavy heart, she left the company she once loved. Not because she failed, but because she finally understood: minsan, kahit anong sipag mo, hindi ka pa rin nila pipiliin.Pero habang binabaybay niya ang daan papunta sa condo ni Luther, hindi iyon

Nanlilisik ang matang ipinukol ni Fatima sa pamangkin nito, na tila isang lintik na naghahanap ng masasambulatang kidlat.“Bobo ka ba?” singhal nito, ang laway halos tumilamsik sa mukha ni Riva. “Basta-basta mo na lang pinakawalan ang mga Ferell na wala man lang ni pisong kuting ang ibinigay sa’yo?! Nagiisip ka pa ba Riva?! Ano nalang ang ipambabayad mo sa’kin?! Ha?!”Humigpit ang hawak ni Riva sa palda ng kanyang suot, pinipigil ang panginginig ng kanyang labi. Hinugot niya ang hangin sa pagitan ng mga pangungusap, pilit nilulunok ang sakit na tila lalong tumitindi sa bawat salitang lumalabas sa bibig ng tiyahin.“Tita naman… nagbibigay naman po ako buwan-buwan ah…” mahinang sagot niya, halos pabulong.“Noon ‘yun!” sigaw muli ni Fatima, ngayon ay sumasabunot na sa sarili sa inis. “Noong kasal ka pa kay Gael! Noong meron pang sustento! Kung sana nilunok mo na lang ‘yung mga pag-aalipusta nila, edi sana may pera pa tayo ngayon! Eh ngayon? Anong meron ka? Drama?! Luha?! Mabubuhay ba tay

Magmamadaling araw na ng marating namin ang norteng bahagi ng syudad, sa Isabela. Luther parked the car.Ramdam ni Riva ang mabibigat na lakad ni Luther nang ito’y lumabas upang pagbuksan siya ng pinto. Doon niya lang napansin na nakasuot ito ng pang-opisina. Pero bago pa man siya umalis ng condo ay nakapang-bahay pa si Luther—isang maluwag na shirt at sweatpants ang suot. But now, he’s wearing a fitted collared long-sleeve; a couple buttons were freely open, dahilan upang makita ni Riva ang basa at pawis na dibdib.“Bakla ba talaga 'to?” utas ni Riva sa sarili habang hindi makapaniwalang pinagmamasdan ang binata. “He’s fucking hot for a gay!”Sa pagtitig ni Riva sa dibdib nito ay hindi na niya namalayang napagbuksan na pala siya ng pinto.“What? Gonna stare there all night?” maldito nitong sabi Luther habang ang isang kilay ay nakataas. There was sarcasm in his tone, and Riva could sense that Luther was still upset. The tension in the air was thick enough to slice with a knife.Napal

Riva glitched downstairs to find Luther. Nadatnan ng dalaga na may kausap sa telepono si Luther sa unahang parte ng bakod ng mga Lamoste. Napagtanto ni Riva na doon’g bahagi lang may signal kaya hinayaan niya nalang ang binata. Ng sana’y lalapit na ang dalaga ay napatigil siya ng tawagin ng kapitbahay. “Riva, hija! Ikaw ba ‘yan?” A woman in her mid-forties squealed, catching Riva’s attention. “Tiya Rosale!” Galak na bati ni Riva sa Tiya. Nagmano si Riva at ngiting pinasadahan si Rosale. “Naku kamusta ka na hija? Madalang ka nalang bumisita dito sa probinsya, ah.” May bahid na pag-aalala sa tono ng boses nito. Ginawaran naman ng ngiti ni Riva ang babae. “Naku okay lang ho ako!” Makikitang maganda ang pagsasama ng babae at ni Riva. Especially when Rosale is one of the neighbors who shows sympathy and acts on it. Minsa’y hinahatiran ng pagkain at mga tsokolate si Riva noong bata pa ito. At nang mangyare ang aksidente sa mga magulang ay isa ito sa tumulong upang maalagaan si Riva. Ri