SIMULA ng maospital si Daniel ay hindi pa rin maintindihan ni Shy kung ano ba talaga ang nangyari at bakit ito nahimatay. She remember looking at Madam Chairman na nakikipag usap sa doctor nito and she even had the urge na lumapit kaso hindi naman siya inimbita parang isang sikreto na hindi niya dapat malaman. ‘Pero asawa ako di Daniel at karapatan ko naman malaman kung ano ba talaga ang nangyayari sa asawa ko di ba?’ Isa sa mga tanong ni Shy sa sarili niya. Naghihintay siyang mag open up si Madam Chairman pero wala naman itong sinabi maliban sa stress at pagod si Daniel sa trabaho dahilan na nahimatay. Hindi rin naman nagtagal si Daniel sa hospital. Gusto niyang bantayan ito pero pinauwi naman siya ni Madam Chairman dahil sa ayaw rin nitong ma stress siya, maselan rin kasi ang pagbubuntis niya. Pagkauwi the next day ni Daniel galing hospital ay sinalubong nila ito ni Manang Lupe. Kasama ito ng Madam Chairman na bumaba sa kotse. Malapad na naman ang mga ngiti ni Shy, kahit isang
KAILAN mo ba masasabi that you are truly in love with the person? Usually, you will only knew once you lost it. Palagi na lang na nasa huli ang pagsisi. Before you realized you lost the chance already.Hindi makatulog ng gabing iyon si Shy, ilang araw na rin ang nakalipas simula ng huling pag-uusap nila ni Daniel about sa tunay na dahilan ng pagkahimatay nito. She was contemplating what must be the reason bakit umabot sa nahimatay si Daniel at sinugod sa hospital. She’s worrying too much though Daniel said already that she doesn't have to but she can’t help it. Napayakap si Shy sa sarili habang nanunuot ang lamig ng simoy ng hangin sa balat niya kahit pa na naka robe siya at long sleeve iyon ay ramdam niya pa rin pero hindi niya iyon alintana, she’s more concerned to know the truth. Napa buga na lang siya ng hangin ng makailang beses. She was just hoping that forcing herself to go to sleep might remove the weariness that she felt at the moment.The next day ay maaga siyang nagising,
THE day has passed hanggang sa dumating ang araw ng baby shower ng anak nina Shy at Daniel. Everyone was busy kahit na may namumuong tension dahil sa sikretong pilit na kinukubli, Daniel choose to set aside it for a while. Shy on the other hand ay binalewala muna ito since it doesn’t give her a goodnight rest since the day she confirmed that Daniel is keeping something from her. Everyone which is a part of the occasions took their part. Malapad ang hardin sa Mansion ng mga Monteverde. The great Pavillion in the center of it is magnificent. Naisaayos na lahat-lahat ng kailangan, the motif or so the theme is baby blue. May mahabang presidential table sa harap kung saan uupo sina Shy, Daniel at Madam Chairman together with their importante guests. Big personalities were coming including the family of the president of the Ayala Group and Companies. Madam Chairman makes sure that everything would be alright most especially sa mga apo niya, kay at kay Daniel. Shy at that moment was in h
MAGKASABAY na bumaba sina Daniel at Shy papunta sa garden para salubungin na rin ang mga dumarating na bisita most especially when Lawrence informed Daniel na ongoing na ang President ng Ayala Groups and Companies kasama ang pamilya nito. Hinay-hinay si Shy sa bawat pagbaba niya sa mga steps ng grand staircase ng mansion habang alalay na alalay naman si Daniel sa kanya. Tumanggi na nga siyang amgpahawak pero sobrang asikaso si Daniel sa kanya simula ng sinabi ng doctor na maselan ang kanyang pagbubuntis. Shy can’t stop smiling dahil dito kahit papaano ay panatag ang kanyang kalooban. Nagiging maayos na ang lahat para sa kanila ni Daniel most especially that Daniel just confessed to her. She did not expect it too soon but she’s beyond happy and grateful. Ng marating nila ni Daniel ang pinakahuling step ng hagdan at naunang bumaba si Daniel habang hawak-hawak pa rin ang kamay niya at bewang. Malaki naman talaga na ang umbok ng tiyan niya. Ng maglapat na ang paa niya sa sahig ay siya
‘SOMETHING’S OFF’... ganyan mismo ang naramdaman ni Shy when she was shaking hands with Don Miguel Gomez most especially the way he looks at Shy, it’s not something malicious but it seems odd. Lalong-lalo pa ang mga ngiti and side comments ni Sheila. Shy just feels it in her gut that there’s more than what they are portraying in front of them. Nababahala talaga si Shy pag kinukutuban siya. Hindi naman siya psychic na may kakayahang magbasa ng iniisip ng tao pero alam na alam niya ang pakiramdam na may mali. Simula ng mag umpisa ang program ay pilit na winawaksi ni Shy ang kakaibang nararamdaman, possible rin kasing baka she just only overthinking o di kaya’y pagod lang siya at stress. Kahit pumapalakpak siya all through the event ay hindi naman mapakali ang mga mata ni Shy, panay ang kanyang pagmamasid sa kabuuan ng paligid. It feels like na parang may hinahanap siya. Napahawak siya sa kanyang dibdib at humugot ng malalim na hininga. Napansin naman siguro iyon ni Daniel ng maramdama
EVERYTHING is so perfect para sa kay Shy in that very moment. Sobrang saya niya na wala na siyang mapagsidlan nito. At that moment kahit papano kahat ng mga inhibitions niya ay binitawan niya ng buong-buo para sa taong mahalaga at mahal niya. Magkatabi pa rin sila ni Daniel habang ang lahat ang nagka kasiyahan. Ang ibang bisita ay nagsasayawan. Isa-isa rinn silang nilapitan ng mga taong naging bisita nila ng gabing iyon to congratulate both of them at ang baby boy nila. Nauna ng tumayo si Madam, Chairman para halikan ang apo niyang si Daniel at yakapin. “I am so proud of you Hijo! I am so happy for the man that you have become, I love you and congratulations!” “Thank you Grandma and I love you too.” turan ni Daniel. Mahigpit na yakap rin ang ginanti ni Daniel sa Grandma niya. He is so happy na napapasaya niya ang kanyang Grandma aside sa kay Shy. He is happy that he did the right thing at nakinig siya sa kanyang puso. Bumaling naman si Mada,m Chairman sa kay Shy upang e-congra
TOTOO nga talaga ang kasabihan na kapag sobrang saya mo na halos walang paglagyan ng tuwa na iyong nararamdaman ay maaaring may kapalit ito, kabaliktaran sa kasiyahan… at ito ay sobrang kalungkutan na katumbas na kaligayahan na kasalukuyan mong nararamdaman.Nanginginig ang mga kamay ni Shy habang matagal na nakatitig sa sulat at sa litrato ng Nanay niyang nakagapos. Gusto niyang magwala pero hindi pwede. The letter clearly tells her as well na wala dapat na makaalam maliban sa kanya sa mga nangyayari. Siya lang ata ang kailangan… pero bakit? Anong meron sa kanya? Napapikit siya, ‘ Oh no… my baby?!’ naisip ni Shy kaya napahawak rin siya sa kanyang umbok na tiyan. Napatakip siya ng bibig just to suppress herself from saying something. Bigla kasing gumapang hindi lang ang kaba, takot kundi pati ang pag papanic na rin ay unti-unti bumabalot sa buong systema niya para itong apoy na unti-unting tumutupok ng isang bagay hanggang sa maging abo. Shy slowly pushed herself to move forward ha
AFTER 6 YEARS“LOLA NANAY!” Masayang sigaw ng isang batang lalaki pagkababa nito sa kanyang school bus sa kanyang Lola na kanina pa nag-aabang sa pagdating niya. Kumakaway pa ito habang tumatakbong papalapit sa kanyang Lola. Ganito palagi ang eksena tuwing pagsapit ng hapon. Maghihintay ang Lola niya at sasalubungin siya nito ng yakap at halik. “ Na mi-miss talaga kita, halos araw-araw!” Malambing na turan ng Lola nito sa apo niya. Humagikhik naman ang batang lalaki lalong-lalo na ng kiniliti siya ng Lola niya. “Miss din po kita palagi Lola Nanay! Kayo po ni Momma!” “Awww ang sweet talaga ng apo ko! Payakap nga!” niyakap ng Lola ang apo niya pagkatapos kinuha niya ang lunch box nitong hawak, “ ako na ang magdadala ng lunch box mo, apo.” “Opo Lola Nanay!” Magkahawak kamay ang mag lola na pumasok sa loob ng bahay nila. Pagpasok pa lang ay dumiretso agad ang Lola sa kusina upang ihanda ang mga pagkain na dadalhin nila ng apo niya. May bibisitahin sila. “Sige na apo,pumasok ka na