CHAPTER 135

PARANG nasa alapaap ang kasalukyang nararamdaman ni Shy. Nakapikit siya ng kanyang mga mata. Wala siyang makita maliban sa puro puting kapaligiran. Pinapalibutan siya ng kulay puti kahit na dapat kadiliman ang makikita niya dahil sa nakapikit ang kanyang mga mata. Kanina niya pa pilit na imulat ito pero wala siyang kakayahan.

Mabigat ang kanyang mga talukap parang may malaking batong nakadagan dito. Wala siyang ka ideya-ideya sa mga nangyayari sa kanya at ang tanging alaala niya ay ang tumatakbo siya para sa buhay niya. She was about to jump the cliff or else...

Bigla niyang naisip ang kanyang anak. Kinapa niya ang kanyang tiyan but to her surprised wala ng ang umbok nito.

'Anak... where are you?' She suddenly felt worried. Kaya mas lalo niyang pinipilit ang sarili na imulat ang mga mata niya.

She don't understand bakit ang hirap maging masaya para sa kanya. One moment everything is so perfect. She's beyond grateful dahil sa mga biyayang natanggap niya pero ngayon sa isang iglap l