เข้าสู่ระบบแชร์
CHAPTER 1 โดนยา (3)
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-05-24 00:18:09CHAPTER 1
โดนยา (3)
"คะ...คุณ...อึก ชะ...ช่วย" เอ่ยออกมาเสียงแผ่วมือเล็กปัดป่ายไปทั่วเพื่อให้เป็นจุดสนใจ
"โธ่ นี่เพื่อนไทด์เอง จะให้มันช่วยอะไรล่ะ" คนตัวโตเอ่ยทั้งกลั้วหัวเราะหยัน สายตาหยาม เช่นเดียวกับผู้ชายคมนั้นที่มองเธอเหมือนกับว่าทำเรื่องโง่เง่าลงไป
ความหวังเล็ก ๆ ของเธอหายวับไปกับตา ดวงตาเอ่อคลอด้วยน้ำใสทั้งยังพยายามผลักไสด้วยตัวสูงใหญ่ให้ออกห่างได้มากที่สุด
"สวยว่ะ มึงไปหามาจากไหนวะ"
"หึ ระดับกูไม่น่ายากปะวะ"
"เชี่ย อย่างแจ่ม" ชายอีกคนพูดและกวาดสายตามองร่างบางอย่างหื่นกระหาย
"เปิดประตูดิ" เสียงเข้มเอ่ยทำให้เพื่อนของเขารีบเปิดประตูเข้าไปในห้อง
ร่างของแพรดาวถูกวางลงบนเตียงกว้าง ภายในห้องมืดที่มีเพียงแสงจากโคมไฟส่องสว่างเพียงเท่านั้น ผู้ชายสี่คนยืนมองเธอที่ข้างเตียงก่อนที่ไทด์จะหยิบสิ่ง ๆ หนึ่งออกมา
"ทะ...ไทด์ ปะ...ปล่อย..." เธอเอ่ยออกมาแม้ว่าจะไม่มีแรงแต่เธอก็อยากจะอ้อนวอนเขาอีกครั้ง
"เรายังไม่ได้สนุกกันเลยนะแพร" เสียงทุ้มเอ่ยและนั่งที่บนเตียงข้าง ๆ กายเธอ มือหนาลูบที่เรือนผมเธอเบา ๆ ก่อนจะไล้ต่ำลงมาที่แขนเรียวเล็ก
"ฮึก...ปล่อยแพรไปเถอะ"
"เริ่มร้อนแล้วใช่ไหมล่ะ" ไทด์เอ่ยเมื่อเห็นเหงื่อผุดออกจากใบหน้าหวานจำนวนมาก เขาได้ร่วมมือกับบาร์เทนเดอร์เพื่อให้ใส่ยาปลุกเซ็กส์ในเครื่องดื่มของเธอ
"ฮึก..." ร่างกายของเธอมันร้อนรุ่มและควบคุมตัวเองไม่ได้ แต่รู้ดีว่าสถานการณ์แบบนี้มันไม่ปลอดภัยกับตัวเธอเลย
"ก่อนจะเริ่มเราต้องเพิ่มความฟินกันก่อนนะแพร" ไทด์หยิบเข็มฉีดยาออกมาจากกระเป๋า แพรดาวมองมันด้วยความตื่นกลัวเธอเองก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรแต่มันต้องเป็นสิ่งที่ไม่ดีแน่ ๆ
แพรดาวเบี่ยงตัวหนีเมื่อถูกจับตรึงเอาไว้ เข็มฉีดยาถูกฉีดที่แขนของเธอจนหมดกระบอก เธอได้แต่ร้องไห้ออกมาเนื่องจากไม่มีแรงพอที่จะต่อกรกับชายกลุ่มนี้
เธอถูกฉีดสารเสพติดหลายเข็มจนทำให้เธอนอนหอบหายใจนิ่ง ๆ สายตาเริ่มมองไม่เห็นสิ่งรอบข้าง ร่างกายของเธอเริ่มขยับไม่ได้และร้อนรุ่มมากกว่าเดิมหลายเท่าตัว
"ขอเปิดก่อน ส่วนพวกมึงก็ไปต่อคิวเอาเอง" ไทด์เอ่ยทำให้คนที่เหลือเดินออกจากห้องไปในที่สุด
"เรามาสนุกกันดีกว่านะแพร..." มือสกปรกลูบที่ใบหน้าหวานริมฝีปากก้มลงจูบซับที่หน้าผากนูนเบา ๆ ก่อนจะเริ่มถอดเสื้อของเธออย่างใจเย็น
"...สวยไปทั้งตัวเลยนะ" วายตาหยาบโลนมองร่างบางด้วยความหื่นกระหาย
พลั่ก
"เฮ้ยไอ้ไทด์!"
"สัส! กูบอกแล้วใช่ไหมว่ารอกูเสร็จก่อน"
"ไอ้สัสไทด์ตำรวจมา! ไอ้บอสยังอยู่ในงานวันเกิด!"
"สัส! ใครโทรแจ้งวะ!!"
"รีบไปเหอะมึง ก่อนที่ตำรวจจะมาเจอ"
"แล้วยัยนี่ล่ะวะ!"
"ไอ้สัส! ปล่อยไว้ดิวะ มึงจะให้มันเอาเรื่องไปบอกตำรวจรึไง รีบหนีเร็ว!"
"แม่งเอ๊ย!!!" คนตัวโตรีบลุกขึ้นและออกจากห้องไปในที่สุด
ร่างบางที่นอนหอบหายใจรวยรินเธอยันกายเพื่อลุกขึ้นหยิบขวดน้ำที่หัวเตียงขึ้นมาดื่มหวังว่าจะให้บรรเทาอาหารร้อนรุ่มในร่างกายลงได้
หญิงสาวตัวระริกเมื่อความต้องการถูกปลุกขึ้น มือเล็กกำผ้าห่มแน่นเพื่อระงับอารมณ์ของตัวเองแต่ก็ไม่เป็นผล แค่เสียงที่จะเปล่งออกมาเธอยังไม่มีแรงจะเอื้อนเอ่ยคำใด
อึก...
คนตัวเล็กพยายามข่มอารมณ์ร่างกายเพื่อไม่ให้ควบคุมไปได้ยากกว่านี้ เพราะค็อกเทลที่เธอดื่มบวกกับสารเสพติดที่ถูกฉีดเข้าร่างกายหลายเข็มทำให้เธอควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้
เธอต้องการที่จะปลดปล่อยมัน
วิธีใดก็ได้
เธอไม่ไหวแล้ว
แต่ทว่า...
พลั่ก
ประตูห้องถูกเปิดออกตามด้วยร่างของชายคนหนึ่งเดินเข้ามา เสียงลมหายใจหนักถูกผ่อนออกมาในขณะที่ร่างบางพยายามจ้องมองกับบุคคลที่มาใหม่
ร่างสูงเดินตรงเข้ามาหาแพรดาวบนเตียงจนได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากร่างกายเขา คนตัวสูงถอดสูทราคาแพงออกก่อนจะค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อตัวในช้า ๆ
ใช้เวลาไม่นานมือหนาก็ปลดกระดุมออกจนหมด คนตัวโตถอดเสื้อออกและโยนทิ้งไปอย่างไม่ใยดีเผยให้เห็นกล้ามมัดบนร่างกายแข็งแรงอย่างชัดเจน
คนตัวเล็กที่เห็นภาพตรงหน้าเธอกัดริมฝีปากตัวเองแน่น เพราะในตอนนี้เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้แล้ว
"นี่เธอ!" เสียงทุ้มเอ่ยด้วยความตกใจเมื่อมองเห็นใบหน้าหญิงสาวบนเตียงชัด ๆ
แพรดาวหรี่ตามองพยายามควบคุมสติ เธอมองเห็นหน้าผู้ชายคนนั้นไม่ชัด แต่รู้สึกคุ้นเหลือเกิน หากแต่ในร่างกายตอนนี้ร้อนรุ่มจนอยากดึงรั้งเข้ามากอด
"ฮื่อ..."
"ทำไมเธอถึง..." คนตัวโตมองร่างบางด้วยความแปลกใจที่เจอเธอที่นี่ "นี่เธอ 'ขาย' งั้นเหรอ"
"ยะ...อยาก"
เขาทบทวนกับตัวเองร่วมสองนาที กระทั่งเห็นร่างเล็กบิดเร้ายั่วยวนสติก็ขาดผึ่ง ผู้หญิงตรงหน้ากำลังเรียกร้องต้องการเขาแล้วจะทนมองเฉยเป็นพระอิฐพระปูนได้ยังไง
"ก็ดี" ชายหนุ่มปรับใบหน้าก่อนจะจ้องมองร่างบางคนตรงหน้า เขาพิจารณาใบหน้าจิ้มลิ้มนั้น ปากนิดจมูกหน่อย ผิวขาวเนียน แก้มแดงระเรื่อของเธอทำให้มุมปากกดยิ้มอย่างพึงพอใจ
แอลกอฮอล์ในร่างกายที่ดื่มมาราวกับเชื้อเพลิงปลุกอารมณ์ในกายเข้าทันที กลิ่นกายหอมหวานของเธอเหมือนเป็นตัวกระตุ้นทำให้เขามีความต้องการมากยิ่งขึ้น
หากเธอเป็น ‘ผู้ขาย’ เขาก็จะเป็น ‘ผู้ซื้อ’ เอง!
บทล่าสุด
MY MAFIA ยอมจำนนให้นายมาเฟีย CHAPTER 3 ข้อแลกเปลี่ยน 1 (2)
CHAPTER 3ข้อแลกเปลี่ยน 1 (2)“แพรไม่ต้องกังวลนะ แพรก็บอกตำรวจไปเลยว่าแพรได้ทำ แต่ส่วนเรา...เราก็...เราไม่ได้ทำอะไรผิด เราถูกใส่ร้าย ยังไงแล้วเราก็ไม่ผิด” หลินจับมือฉันพลางเอ่ยปลอบประโลม หากแต่ฉันรู้ว่าสภาพจิตใจของหลินในตอนนี้ย่ำแย่มากถึงปากจะพูดแบบนั้นแต่ใจลึก ๆ ก็รู้เกินครึ่งแล้วว่าเราไม่มีทางรอดง่าย ๆ“อื้ม เราไม่ผิดนี่ ไม่มีใครทำอะไรเราได้หรอก” ฉันฝืนยิ้มตอบกลับไปแม้ว่าในใจจะกลัวมากแค่ไหนก็ตามตัวฉันเองน่ะไม่เท่าไหร่หรอก เพราะฉันก็สามารถหาหลักฐานจากกล้องวงจรปิดได้ว่าฉันถูกบังคับให้เล่นยา แต่หลินนี่สิของกลางอยู่กับตัวขนาดนี้คงจบไม่สวยแน่“แต่ว่า...ถ้าฉันถูกจับ...”“ไม่! อย่าพูดแบบนี้ จะไม่มีใครถูกจับทั้งนั้น คนที่ถูกจับต้องเป็นไทด์!” เสียงพูดโพล่งขึ้นเมื่อได้ยินแบบนั้นฉันทนไม่ได้ที่จะปล่อยให้เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวต้องตกเป็นแพะรับบาป แต่ก็ต้องยอมรับว่าจนปัญญาแล้วจริง ๆ เพราะฉันหาทางออกให้กับเรื่องนี้ไม่ได้เลยหรือว่า...หรือว่าฉันควรต้องไปขอร้องคุณเวลตันให้ช่วยทบทวนเรื่องนี้อีกครั้งยังไงแล้วเราก็เป็นคน(เกือบ)รู้จักกัน คุณเวลตันมาไทยบ่อย ๆ เขารู้จักกับแฟนพี่สาวของฉันในฐานะนักธุรกิ
MY MAFIA ยอมจำนนให้นายมาเฟีย CHAPTER 3 ข้อแลกเปลี่ยน 1 (1)
CHAPTER 3ข้อแลกเปลี่ยน 1 (1)“เราจะทำยังไงกันดีแพร” เสียงของหลินเอ่ยถามฉันด้วยสีหน้ากังวลใจ ซึ่งฉันเองก็ไม่แพ้กัน ฉันมีความกังวลใจเป็นอย่างมากเพราะเรื่องมันพัวพันเกี่ยวข้องกับคดีสารเสพติดหลังจากที่ฉันออกมาจากโรงแรมพร้อมกับคุณเวลตัน เขาก็พาฉันมาที่สถานีตำรวจเพื่อมาหาเพื่อนสนิทอย่างหลินที่โทรมาบอกกันก่อนหน้า ตอนนี้หลินถูกสอบสวนอยู่ยกใหญ่เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ ที่อยู่ในงานวันเกิดเมื่อคืนหลายคนถูกจับตรวจสารเสพติดและแน่นอนว่าเกินครึ่งที่พบว่ามีสารเสพติดอยู่จริง เมื่อฉันไปถึงก็ไม่พบว่าไทด์และกลุ่มเพื่อน ๆ ของเขาอยู่ที่นี่ด้วย คงเป็นเพราะพวกนั้นไหวทันและหนีไปได้ส่วนเจ้าของวันเกิดก็รอดตัวไปอย่างง่ายดายเพราะพ่อของเธอมีอิทธิพล เพียงแค่โทรหา พ่อของเธอก็จัดการเรื่องราวต่าง ๆ ได้ในพริบตาแต่ความซวยดันมาตกที่ฉันกับหลินนี่สิ!พอฉันมาถึงสถานีตำรวจฉันก็ตกเป็นผู้ร่วมขบวนการในงานปาร์ตี้เมื่อคืนนี้ทันทีเนื่องจากในร่างกายฉันพบสารเสพติด ทั้งยังมีภาพจากกล้องวงจรปิดยืนยันได้ว่าฉันก็อยู่ในงานวันเกิดนั้นจริง ๆ และหลินเองก็ถูกตรวจค้นตัวพบว่ามีสารเสพติดไว้ในครอบครองเรื่องราวความโชคร้ายทั้งหมดที่ฉันกับหลินเจอน
MY MAFIA ยอมจำนนให้นายมาเฟีย CHAPTER 2 ถ้าเธอขาย ฉันก็จะซื้อ (3)
CHAPTER 2ถ้าเธอขาย ฉันก็จะซื้อ (3)"สงสัยฉันจะเอาเธอเบาไป ถึงได้คิดหนี!""!!!" แพรดาวยืนนิ่งงันเมื่อเสียงทุ้มเอ่ยด้วยความไม่พอใจ ร่างบางสั่นเทาแววตาเบิกโพล่งเมื่อความหวังอันน้อยนิดที่เธอจะออกไปจากที่นี่นั้นดับลงพลั่ก!เมื่อถูกลากออกมาที่ห้องด้านนอกเวลตันก็ผลักแพรดาวให้นั่งลงบนโซฟา ก่อนที่เขาจะยืนกอดอกมองเธอเหมือนนักโทษไม่มีผิดร่างบางนิ่วหน้าด้วยความเจ็บที่กลางกาย ซึ่งในตอนนี้ตามร่างกายของเธอเต็มไปด้วยร่องรอยดูดเม้มไปทั่วที่ตัวเธอเองไม่กล้าแม้แต่จะมองมันด้วยซ้ำ"ที่แขนนั่นรอยอะไร" เสียงเข้มเอ่ยขึ้นทำให้แพรดาวก้มขงมองตามรอยที่เขาบอกเธอรีบยกมือขึ้นมาปิดมันทันทีเพราะมันเป็นร่องรอยที่เธอโดนเข็มฉีดยาจากสารเสพติด!"ฉันถาม!" เวลตันตะคอกเสียงให้ดัง"อึก..." ร่างบางก้มหน้าลงพรางเม้มปากเพื่อไม่ให้น้ำตาไหลออกมา เธอไม่อยากแสดงความอ่อนแอให้เขาเห็น แค่เสนอตัวให้เมื่อคืนเธอก็อับอายมากพอแล้ว"แพรดาว..." เสียงเข้มกดต่ำคล้ายข่มอารมณ์และเหมือนเป็นการนับตัวเลขถอยหลังในใจว่าถ้าหากเธอดื้อด้านกว่านี้ความอดทนของเขาก็จะหมดลงตามไปด้วย"ทะ...ทำไม..." ดวงตาหวานสั่นโต เชยหน้าขึ้นมองคนตัวสูงด้วยความตกใจที่เขารู
MY MAFIA ยอมจำนนให้นายมาเฟีย CHAPTER 2 ถ้าเธอขาย ฉันก็จะซื้อ (2)
CHAPTER 2ถ้าเธอขาย ฉันก็จะซื้อ (2)“มะ...ไม่ค่ะ ไม่หยุด”เวลตันที่เห็นแบบนั้นก็ยกยิ้มพอใจขึ้นมาทันที ฝ่ามือหนาจับหมับที่เอวคอดกิ่ว ก่อนที่เอวหนาจะสอบกระทั้นรุนแรงจนร่างบอบบางโยกเคลื่อนสะท้านไปทั้งตัวหมับ!พรึ่บ!"อึก! อื้ออออ" ใบหน้าหวานเหยเกด้วยความอึดอัดและเจ็บแสบเมื่อถูกกระแทกตอกตรึงอย่างหนักหน่วงหญิงสาวสั่นคลอนตามจังหวะหยาบโลนที่ถูกส่งมา มือเล็กจับยึดแขนแกร่งเอาไว้เมื่อถูกกระแทกอย่างหนัก"อ่า แน่นฉิบ!""อึก! แพรเจ็บ!" แพรดาวร้องออกมาเพราะคนตัวโตถาโถมกระแทกเข้ามาไม่หยุด เธอรู้สึกจุกและเจ็บไปพร้อม ๆ กัน"อ่า เจ็บเหรอ อ่า...แน่นฉิบ!" เวลตันสบถออกมาเมื่อถูกตอดรัดอย่างหนัก เขาถามเหมือนห่วงใยแต่กลับสอบเลยกระแทกสวนอย่างรุนแรงเสียงหยาบโลนเปล่งออกมาจากปากเขานับไม่ถ้วน เป็นเพราะร่างกายของเธอที่ทำให้เขาเสียการควบคุมได้ขนาดนี้"อึก พะ...แพร...อึก เจ็บแล้วก็เสียว อะ...อ๊า!""อ่า ฮึ่ม! ครางออกมาสาวน้อย อ่า""อื้อ แพรไม่ไหว อ๊า" เสียงหวานเอ่ยคลอยามถูกกระแทกสุดแรง ความเจ็บปวดกลางกายราวกับร่างกายของเธอจะแตกพร่าละเอียด“ครางดังกว่านี้ อ่า...ครางออกมาคนสวย”"อะ...อ๊า ว้าย!" แพรดาวร้องขึ้นเพราะถู
MY MAFIA ยอมจำนนให้นายมาเฟีย CHAPTER 2 ถ้าเธอขาย ฉันก็จะซื้อ (1)
CHAPTER 2ถ้าเธอขาย ฉันก็จะซื้อ (1)"ก็ดี...""...ถ้าเธอขาย ฉันก็จะซื้อ" เวลตันเอ่ยด้วยใบหน้านิ่งหากเธอเสนอ เขาก็จะสนองให้เองพลั่ก!มือหนาผลักร่างบางให้นอนลงไปกับเตียงตามด้วยร่างสูงใหญ่ของเขาตามทาบทับเธอเอาไว้ ริมฝีปากหนาไล่จูบซับที่ผิวกายขาวผ่องไปทั่วเรือนร่าง ก่อนจะกระชากเสื้อตัวบางออกและโยนทิ้งลงกับพื้นอย่างไม่ใยดีสายตาคมกวาดมองเรือนร่างของคนตัวเล็กอย่างพึงพอใจ หน้าอกอวบอิ่มภายใต้บราลูกไม้สีหวานดูดดึงความสนใจของเวลตันได้เป็นอย่างมากแพรดาวคล้องคอคนบนร่างเอาไว้ ร่างกายของเธอบิดเร้าเมื่อยาปลุกเซ็กซ์และสารเสพติดกำลังออกฤทธิ์ สติของเธอเริ่มเลือนรางลงเรื่อยๆ ลมหายใจหอบถูกผ่อนออกมาอย่างหนักจนความต้องการมันทำให้เธอคลั่งแทบทนไม่ไหว"มะ...ไม่...อึก มะ...ไม่ไหวแล้ว อึก!" มือเล็กจิกที่แขนแกร่งเมื่อรู้สึกเสียวซ่าน ขนอ่อนลุกชันทั่วทั้งเรือนกายทว่าขัดกับหยาดเหงื่อที่ขับออกมาทั่วใบหน้าสวยหวาน"ร่านไม่เบา" เวลตัวยกยิ้มอย่างสมเพชให้กับคนตัวเล็ก เขาได้กลิ่นแอลกอฮอล์และควันบุหรี่จากกายของเธอ ซึ่งเดาไม่ยากว่าเธอเองก็คงจะไปงานเลี้ยงที่ไหนมาสักแห่ง เพียงแต่ไม่คิดว่าเธอจะอยู่ในฐานะหญิงบริการที่ถูกส่งม
MY MAFIA ยอมจำนนให้นายมาเฟีย CHAPTER 1 โดนยา (3)
CHAPTER 1 โดนยา (3)"คะ...คุณ...อึก ชะ...ช่วย" เอ่ยออกมาเสียงแผ่วมือเล็กปัดป่ายไปทั่วเพื่อให้เป็นจุดสนใจ"โธ่ นี่เพื่อนไทด์เอง จะให้มันช่วยอะไรล่ะ" คนตัวโตเอ่ยทั้งกลั้วหัวเราะหยัน สายตาหยาม เช่นเดียวกับผู้ชายคมนั้นที่มองเธอเหมือนกับว่าทำเรื่องโง่เง่าลงไปความหวังเล็ก ๆ ของเธอหายวับไปกับตา ดวงตาเอ่อคลอด้วยน้ำใสทั้งยังพยายามผลักไสด้วยตัวสูงใหญ่ให้ออกห่างได้มากที่สุด"สวยว่ะ มึงไปหามาจากไหนวะ""หึ ระดับกูไม่น่ายากปะวะ""เชี่ย อย่างแจ่ม" ชายอีกคนพูดและกวาดสายตามองร่างบางอย่างหื่นกระหาย"เปิดประตูดิ" เสียงเข้มเอ่ยทำให้เพื่อนของเขารีบเปิดประตูเข้าไปในห้องร่างของแพรดาวถูกวางลงบนเตียงกว้าง ภายในห้องมืดที่มีเพียงแสงจากโคมไฟส่องสว่างเพียงเท่านั้น ผู้ชายสี่คนยืนมองเธอที่ข้างเตียงก่อนที่ไทด์จะหยิบสิ่ง ๆ หนึ่งออกมา"ทะ...ไทด์ ปะ...ปล่อย..." เธอเอ่ยออกมาแม้ว่าจะไม่มีแรงแต่เธอก็อยากจะอ้อนวอนเขาอีกครั้ง"เรายังไม่ได้สนุกกันเลยนะแพร" เสียงทุ้มเอ่ยและนั่งที่บนเตียงข้าง ๆ กายเธอ มือหนาลูบที่เรือนผมเธอเบา ๆ ก่อนจะไล้ต่ำลงมาที่แขนเรียวเล็ก"ฮึก...ปล่อยแพรไปเถอะ""เริ่มร้อนแล้วใช่ไหมล่ะ" ไทด์เอ่ยเมื่อเห็
บางทีคุณอาจจะชอบ
