CHAPTER 1 โดนยา (3)

CHAPTER 1

โดนยา (3)

"คะ...คุณ...อึก ชะ...ช่วย" เอ่ยออกมาเสียงแผ่วมือเล็กปัดป่ายไปทั่วเพื่อให้เป็นจุดสนใจ

"โธ่ นี่เพื่อนไทด์เอง จะให้มันช่วยอะไรล่ะ" คนตัวโตเอ่ยทั้งกลั้วหัวเราะหยัน สายตาหยาม เช่นเดียวกับผู้ชายคมนั้นที่มองเธอเหมือนกับว่าทำเรื่องโง่เง่าลงไป

ความหวังเล็ก ๆ ของเธอหายวับไปกับตา ดวงตาเอ่อคลอด้วยน้ำใสทั้งยังพยายามผลักไสด้วยตัวสูงใหญ่ให้ออกห่างได้มากที่สุด

"สวยว่ะ มึงไปหามาจากไหนวะ"

"หึ ระดับกูไม่น่ายากปะวะ"

"เชี่ย อย่างแจ่ม" ชายอีกคนพูดและกวาดสายตามองร่างบางอย่างหื่นกระหาย

"เปิดประตูดิ" เสียงเข้มเอ่ยทำให้เพื่อนของเขารีบเปิดประตูเข้าไปในห้อง

ร่างของแพรดาวถูกวางลงบนเตียงกว้าง ภายในห้องมืดที่มีเพียงแสงจากโคมไฟส่องสว่างเพียงเท่านั้น ผู้ชายสี่คนยืนมองเธอที่ข้างเตียงก่อนที่ไทด์จะหยิบสิ่ง ๆ หนึ่งออกมา

"ทะ...ไทด์ ปะ...ปล่อย..." เธอเอ่ยออกมาแม้ว่าจะไม่มีแรงแต่เธอก็อยากจะอ้อนวอนเขาอีกครั้ง

"เรายังไม่ได้สนุกกันเลยนะแพร" เสียงทุ้มเอ่ยและนั่งที่บนเตียงข้าง ๆ กายเธอ มือหนาลูบที่เรือนผมเธอเบา ๆ ก่อนจะไล้ต่ำลงมาที่แขนเรียวเล็ก

"ฮึก...ปล่อยแพรไปเถอะ"

"เริ่มร้อนแล้วใช่ไหมล่ะ" ไทด์เอ่ยเมื่อเห็นเหงื่อผุดออกจากใบหน้าหวานจำนวนมาก เขาได้ร่วมมือกับบาร์เทนเดอร์เพื่อให้ใส่ยาปลุกเซ็กส์ในเครื่องดื่มของเธอ

"ฮึก..." ร่างกายของเธอมันร้อนรุ่มและควบคุมตัวเองไม่ได้ แต่รู้ดีว่าสถานการณ์แบบนี้มันไม่ปลอดภัยกับตัวเธอเลย

"ก่อนจะเริ่มเราต้องเพิ่มความฟินกันก่อนนะแพร" ไทด์หยิบเข็มฉีดยาออกมาจากกระเป๋า แพรดาวมองมันด้วยความตื่นกลัวเธอเองก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรแต่มันต้องเป็นสิ่งที่ไม่ดีแน่ ๆ

แพรดาวเบี่ยงตัวหนีเมื่อถูกจับตรึงเอาไว้ เข็มฉีดยาถูกฉีดที่แขนของเธอจนหมดกระบอก เธอได้แต่ร้องไห้ออกมาเนื่องจากไม่มีแรงพอที่จะต่อกรกับชายกลุ่มนี้

เธอถูกฉีดสารเสพติดหลายเข็มจนทำให้เธอนอนหอบหายใจนิ่ง ๆ สายตาเริ่มมองไม่เห็นสิ่งรอบข้าง ร่างกายของเธอเริ่มขยับไม่ได้และร้อนรุ่มมากกว่าเดิมหลายเท่าตัว

"ขอเปิดก่อน ส่วนพวกมึงก็ไปต่อคิวเอาเอง" ไทด์เอ่ยทำให้คนที่เหลือเดินออกจากห้องไปในที่สุด

"เรามาสนุกกันดีกว่านะแพร..." มือสกปรกลูบที่ใบหน้าหวานริมฝีปากก้มลงจูบซับที่หน้าผากนูนเบา ๆ ก่อนจะเริ่มถอดเสื้อของเธออย่างใจเย็น

"...สวยไปทั้งตัวเลยนะ" วายตาหยาบโลนมองร่างบางด้วยความหื่นกระหาย

พลั่ก

"เฮ้ยไอ้ไทด์!"

"สัส! กูบอกแล้วใช่ไหมว่ารอกูเสร็จก่อน"

"ไอ้สัสไทด์ตำรวจมา! ไอ้บอสยังอยู่ในงานวันเกิด!"

"สัส! ใครโทรแจ้งวะ!!"

"รีบไปเหอะมึง ก่อนที่ตำรวจจะมาเจอ"

"แล้วยัยนี่ล่ะวะ!"

"ไอ้สัส! ปล่อยไว้ดิวะ มึงจะให้มันเอาเรื่องไปบอกตำรวจรึไง รีบหนีเร็ว!"

"แม่งเอ๊ย!!!" คนตัวโตรีบลุกขึ้นและออกจากห้องไปในที่สุด

ร่างบางที่นอนหอบหายใจรวยรินเธอยันกายเพื่อลุกขึ้นหยิบขวดน้ำที่หัวเตียงขึ้นมาดื่มหวังว่าจะให้บรรเทาอาหารร้อนรุ่มในร่างกายลงได้

หญิงสาวตัวระริกเมื่อความต้องการถูกปลุกขึ้น มือเล็กกำผ้าห่มแน่นเพื่อระงับอารมณ์ของตัวเองแต่ก็ไม่เป็นผล แค่เสียงที่จะเปล่งออกมาเธอยังไม่มีแรงจะเอื้อนเอ่ยคำใด

อึก...

คนตัวเล็กพยายามข่มอารมณ์ร่างกายเพื่อไม่ให้ควบคุมไปได้ยากกว่านี้ เพราะค็อกเทลที่เธอดื่มบวกกับสารเสพติดที่ถูกฉีดเข้าร่างกายหลายเข็มทำให้เธอควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้

เธอต้องการที่จะปลดปล่อยมัน

วิธีใดก็ได้

เธอไม่ไหวแล้ว

แต่ทว่า...

พลั่ก

ประตูห้องถูกเปิดออกตามด้วยร่างของชายคนหนึ่งเดินเข้ามา เสียงลมหายใจหนักถูกผ่อนออกมาในขณะที่ร่างบางพยายามจ้องมองกับบุคคลที่มาใหม่

ร่างสูงเดินตรงเข้ามาหาแพรดาวบนเตียงจนได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากร่างกายเขา คนตัวสูงถอดสูทราคาแพงออกก่อนจะค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อตัวในช้า ๆ

ใช้เวลาไม่นานมือหนาก็ปลดกระดุมออกจนหมด คนตัวโตถอดเสื้อออกและโยนทิ้งไปอย่างไม่ใยดีเผยให้เห็นกล้ามมัดบนร่างกายแข็งแรงอย่างชัดเจน

คนตัวเล็กที่เห็นภาพตรงหน้าเธอกัดริมฝีปากตัวเองแน่น เพราะในตอนนี้เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้แล้ว

"นี่เธอ!" เสียงทุ้มเอ่ยด้วยความตกใจเมื่อมองเห็นใบหน้าหญิงสาวบนเตียงชัด ๆ

แพรดาวหรี่ตามองพยายามควบคุมสติ เธอมองเห็นหน้าผู้ชายคนนั้นไม่ชัด แต่รู้สึกคุ้นเหลือเกิน หากแต่ในร่างกายตอนนี้ร้อนรุ่มจนอยากดึงรั้งเข้ามากอด

"ฮื่อ..."

"ทำไมเธอถึง..." คนตัวโตมองร่างบางด้วยความแปลกใจที่เจอเธอที่นี่ "นี่เธอ 'ขาย' งั้นเหรอ"

"ยะ...อยาก"

เขาทบทวนกับตัวเองร่วมสองนาที กระทั่งเห็นร่างเล็กบิดเร้ายั่วยวนสติก็ขาดผึ่ง ผู้หญิงตรงหน้ากำลังเรียกร้องต้องการเขาแล้วจะทนมองเฉยเป็นพระอิฐพระปูนได้ยังไง

"ก็ดี" ชายหนุ่มปรับใบหน้าก่อนจะจ้องมองร่างบางคนตรงหน้า เขาพิจารณาใบหน้าจิ้มลิ้มนั้น ปากนิดจมูกหน่อย ผิวขาวเนียน แก้มแดงระเรื่อของเธอทำให้มุมปากกดยิ้มอย่างพึงพอใจ

แอลกอฮอล์ในร่างกายที่ดื่มมาราวกับเชื้อเพลิงปลุกอารมณ์ในกายเข้าทันที กลิ่นกายหอมหวานของเธอเหมือนเป็นตัวกระตุ้นทำให้เขามีความต้องการมากยิ่งขึ้น

หากเธอเป็น ‘ผู้ขาย’ เขาก็จะเป็น ‘ผู้ซื้อ’ เอง!