Semua Bab MY MAFIA ยอมจำนนให้นายมาเฟีย: Bab 1 - Bab 10

อีกด้านภายในตัวรถคันหรูกำลังแล่นไปตามท้องถนนโดยที่คนดานในทอดสายตามองข้างทางพลางใช้ความคิดนึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่"เด็กคนเมื่อกี้รู้จักเฮียเหรอครับ" เสียงของลูกน้องคนสนิทเอ่ยถามคนเป็นนายและมองผ่านกระจกมองหลัง"..." คนถูกถามไม่ตอบ แต่ในหัวกลับนึกเธอคนนั้น หญิงสาวที่เดินชนเขา"เธอพูดภาษาไทยใช่ไหมครับ" คนหลังพวงมาลัยถามอีกครั้ง มุมปากกดเป็นรอยยิ้มส่งให้กับคนเป็นนาย เขาเป็นคนฮ่องกงแต่กำเนิด แต่เจ้านายคนนี้เป็นลูกครึ่งไทยจึงมีโอกาสได้ฟังและเรียนรู้ภาษาไทยมาบ้างครั้นได้ยินภาษาที่ไม่ค่อยคุ้นเคยจากผู้หญิงคนเมื่อครู่นั้นก็พออนุมานได้ว่าน่าจะเป็นภาษาไทย"ไอ้เฉิน มึงจะถามทำไมวะ รีบขับไปได้แล้ว ถ้าไปถึงช้ามึงโดนแน่" เสียงเข้มขรึมเอ่ยคาดโทษลูกน้องคนสนิทเมื่อถูกถามในคำถามที่ไม่อยากตอบชายหนุ่มเองก็รู้จักเด็กสาวคนนั้นแต่ก็ไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องทักทาย เธอคนนั้นคือน้องสาวของผู้หญิงที่เขาเคยชอบ เขาเพียงบังเอิญเจอเธอเป็นครั้งคราวตอนอยู่ที่ไทยเท่านั้นแหละ อีกทั้งตอนนี้ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับพี่สาวของเจ้าหล่อนแล้ว มันเป็นแค่ความรู้สึกชั่วคราวและความประทับใจ แต่พอรู้ว่าอีกฝ่ายมีคนรักอยู่แล้วและเธอเอง

CHAPTER 1โดนยา (1)แสงไฟสลัวและเสียงเพลงบีตหนักภายในห้องสุดหรูที่มีผู้คนมากมายกำลังสนุกสนานในงานวันเกิด อาหารมากมายบนโต๊ะพร้อมทั้งเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่จัดเรียงอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย โดยพนักงานของโรงแรมที่ถูกจ้างมาเพื่อดูแลงานในวันนี้ในส่วนของแพรดาวเธอกำลังเลือกตักขนมอยู่คนเดียว ส่วนหลินเพื่อนสนิทของเธอก็แยกตัวขอไปทักทายเจ้าของวันเกิดอีกฟากหนึ่งหญิงสาวมองขนมหน้าตาน่าทานที่วางเรียงรายตรงหน้าอย่างตื่นเต้น ไม่รีรอมือเล็กเอื้อมไปหยิบมันใส่จานของตัวเองทันที"สวัสดีครับ" เสียงทุ้มของชายร่างสูงโปร่งเอ่ยทักทายเป็นภาษาจีนแพรดาวหันไปยังต้นเสียงก็พบว่าคนที่เข้ามาทักทายเป็นชายที่มีใบหน้าหล่อเหล่า ผิวขาวเนียนละเอียด และมีส่วนสูงมากกว่าเธอค่อนข้างมาก รอยยิ้มหวานผลิออกมาอย่างเป็นมิตรเธอโค้งศีรษะเล็กน้อยเพื่อทักทายแพรดาวเองก็พอฟังภาษาจีนออกบางคำแต่ถ้าจะให้เธอตอบหรือพูดคุยเป็นภาษาจีนเป็นประโยคยาว ๆ ก็คงทำไม่ได้ เพราะปกติที่เธอพูดคุยกันกับเพื่อนก็จะสื่อสารเป็นภาษาอังกฤษเสียส่วนใหญ่"สวัสดีค่ะ" เธอตอบกลับไปเป็นภาษาอังกฤษ ใบหน้าหวานยิ้มเบา ๆ ก่อนจะขอตัวเดินออกมาทว่าชายคนนั้นกลับเดินตามเธอไปติด

CHAPTER 1 โดนยา (3)"คะ...คุณ...อึก ชะ...ช่วย" เอ่ยออกมาเสียงแผ่วมือเล็กปัดป่ายไปทั่วเพื่อให้เป็นจุดสนใจ"โธ่ นี่เพื่อนไทด์เอง จะให้มันช่วยอะไรล่ะ" คนตัวโตเอ่ยทั้งกลั้วหัวเราะหยัน สายตาหยาม เช่นเดียวกับผู้ชายคมนั้นที่มองเธอเหมือนกับว่าทำเรื่องโง่เง่าลงไปความหวังเล็ก ๆ ของเธอหายวับไปกับตา ดวงตาเอ่อคลอด้วยน้ำใสทั้งยังพยายามผลักไสด้วยตัวสูงใหญ่ให้ออกห่างได้มากที่สุด"สวยว่ะ มึงไปหามาจากไหนวะ""หึ ระดับกูไม่น่ายากปะวะ""เชี่ย อย่างแจ่ม" ชายอีกคนพูดและกวาดสายตามองร่างบางอย่างหื่นกระหาย"เปิดประตูดิ" เสียงเข้มเอ่ยทำให้เพื่อนของเขารีบเปิดประตูเข้าไปในห้องร่างของแพรดาวถูกวางลงบนเตียงกว้าง ภายในห้องมืดที่มีเพียงแสงจากโคมไฟส่องสว่างเพียงเท่านั้น ผู้ชายสี่คนยืนมองเธอที่ข้างเตียงก่อนที่ไทด์จะหยิบสิ่ง ๆ หนึ่งออกมา"ทะ...ไทด์ ปะ...ปล่อย..." เธอเอ่ยออกมาแม้ว่าจะไม่มีแรงแต่เธอก็อยากจะอ้อนวอนเขาอีกครั้ง"เรายังไม่ได้สนุกกันเลยนะแพร" เสียงทุ้มเอ่ยและนั่งที่บนเตียงข้าง ๆ กายเธอ มือหนาลูบที่เรือนผมเธอเบา ๆ ก่อนจะไล้ต่ำลงมาที่แขนเรียวเล็ก"ฮึก...ปล่อยแพรไปเถอะ""เริ่มร้อนแล้วใช่ไหมล่ะ" ไทด์เอ่ยเมื่อเห็

CHAPTER 2ถ้าเธอขาย ฉันก็จะซื้อ (2)“มะ...ไม่ค่ะ ไม่หยุด”เวลตันที่เห็นแบบนั้นก็ยกยิ้มพอใจขึ้นมาทันที ฝ่ามือหนาจับหมับที่เอวคอดกิ่ว ก่อนที่เอวหนาจะสอบกระทั้นรุนแรงจนร่างบอบบางโยกเคลื่อนสะท้านไปทั้งตัวหมับ!พรึ่บ!"อึก! อื้ออออ" ใบหน้าหวานเหยเกด้วยความอึดอัดและเจ็บแสบเมื่อถูกกระแทกตอกตรึงอย่างหนักหน่วงหญิงสาวสั่นคลอนตามจังหวะหยาบโลนที่ถูกส่งมา มือเล็กจับยึดแขนแกร่งเอาไว้เมื่อถูกกระแทกอย่างหนัก"อ่า แน่นฉิบ!""อึก! แพรเจ็บ!" แพรดาวร้องออกมาเพราะคนตัวโตถาโถมกระแทกเข้ามาไม่หยุด เธอรู้สึกจุกและเจ็บไปพร้อม ๆ กัน"อ่า เจ็บเหรอ อ่า...แน่นฉิบ!" เวลตันสบถออกมาเมื่อถูกตอดรัดอย่างหนัก เขาถามเหมือนห่วงใยแต่กลับสอบเลยกระแทกสวนอย่างรุนแรงเสียงหยาบโลนเปล่งออกมาจากปากเขานับไม่ถ้วน เป็นเพราะร่างกายของเธอที่ทำให้เขาเสียการควบคุมได้ขนาดนี้"อึก พะ...แพร...อึก เจ็บแล้วก็เสียว อะ...อ๊า!""อ่า ฮึ่ม! ครางออกมาสาวน้อย อ่า""อื้อ แพรไม่ไหว อ๊า" เสียงหวานเอ่ยคลอยามถูกกระแทกสุดแรง ความเจ็บปวดกลางกายราวกับร่างกายของเธอจะแตกพร่าละเอียด“ครางดังกว่านี้ อ่า...ครางออกมาคนสวย”"อะ...อ๊า ว้าย!" แพรดาวร้องขึ้นเพราะถู

CHAPTER 3ข้อแลกเปลี่ยน 1 (1)“เราจะทำยังไงกันดีแพร” เสียงของหลินเอ่ยถามฉันด้วยสีหน้ากังวลใจ ซึ่งฉันเองก็ไม่แพ้กัน ฉันมีความกังวลใจเป็นอย่างมากเพราะเรื่องมันพัวพันเกี่ยวข้องกับคดีสารเสพติดหลังจากที่ฉันออกมาจากโรงแรมพร้อมกับคุณเวลตัน เขาก็พาฉันมาที่สถานีตำรวจเพื่อมาหาเพื่อนสนิทอย่างหลินที่โทรมาบอกกันก่อนหน้า ตอนนี้หลินถูกสอบสวนอยู่ยกใหญ่เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ ที่อยู่ในงานวันเกิดเมื่อคืนหลายคนถูกจับตรวจสารเสพติดและแน่นอนว่าเกินครึ่งที่พบว่ามีสารเสพติดอยู่จริง เมื่อฉันไปถึงก็ไม่พบว่าไทด์และกลุ่มเพื่อน ๆ ของเขาอยู่ที่นี่ด้วย คงเป็นเพราะพวกนั้นไหวทันและหนีไปได้ส่วนเจ้าของวันเกิดก็รอดตัวไปอย่างง่ายดายเพราะพ่อของเธอมีอิทธิพล เพียงแค่โทรหา พ่อของเธอก็จัดการเรื่องราวต่าง ๆ ได้ในพริบตาแต่ความซวยดันมาตกที่ฉันกับหลินนี่สิ!พอฉันมาถึงสถานีตำรวจฉันก็ตกเป็นผู้ร่วมขบวนการในงานปาร์ตี้เมื่อคืนนี้ทันทีเนื่องจากในร่างกายฉันพบสารเสพติด ทั้งยังมีภาพจากกล้องวงจรปิดยืนยันได้ว่าฉันก็อยู่ในงานวันเกิดนั้นจริง ๆ และหลินเองก็ถูกตรวจค้นตัวพบว่ามีสารเสพติดไว้ในครอบครองเรื่องราวความโชคร้ายทั้งหมดที่ฉันกับหลินเจอน