It's been six years, pero hanggang ngayon siya parin sa araw at gabi ang aking iniisip. Magpahanggang ngayon ay lagi ko parin tanong sa aking sarili saan ba ako nag kulang?Kasi sa pagka-alam ko minahal ko naman siya nang minahal. Siguro, dahil bata pa ako noon at ganon lang kadali na sa kanya na sugatan ang puso kong walang alam.Na ganon lang ka dali sa kanya na ako ay pag laruan dahil minahal ko siya nang lubusan.Sa nakalipas na anim na taon.Palagi ako nagdadasal na sana,sana isang araw bigla nalang maglaho itong nararamdam ko kasi hindi ko na kaya,gusto ko ng mawala ang ganitong pakiramdam dahil subrang sakit na. Proud ako sa sarili ko dahil sa kabila ng pinagdaanan ko ay nalampasan ko iyon na walang tulong galing sa iba kundi sarili ko lang at ang panginoon ang aking kasama. Nakapagtapos ako ng koleheyo at naka pundar narin ako ng sarili kong bahay at maliit na sari-sari store . "Ri." Ang malalim nitong boses ang nagpatinag sa aking malalim na pag-iisip.Umangat ang tingin ko
Si Aldrix ay anak ni Kenneth kay April, apat na taong gulang.I don't know the whole story kung bakit sila nagkahiwalay at kung bakit nasa kanya si Aldrix at hindi kay April.~flashback~"May anak at asawa kana pala bakit gusto mo pang pasukin ulit ang buhay ko. Para ano? Para wasakin ulit ako?" Nanggalaiti sa galit na sambit ko nang malaman kung anak niya pala ang batang lumapit sa akin at tinawag akong nanay. Kung walang bata na naka kandung sa akin baka kanina ko pa ito pinagmumura. Kutang-kuta na siya sa pananakit sa akin tapos gagawa na naman siya ng panibago? Ul*l niya!"Hindi. Ano kasi.""Ano?" singhal ko sa kanya.Tinakpan ko ang tainga ng bata. "F*ck you!" Nagtagis ang ngipin niya ng murahin ko siya sa harap ng anak niya. Ul*l niya. Sapakin ko pa siya e."Ri."May pagbabanta sa boses niya. Tinaasan ko siya ng kilay at pinakita kong galit ako sa kanya. "Huwag ka munang magalit-,""At bakit hindi?""Teka lang naman. Magpaliwanag ako.""Hindi na. Huwag ka ng magpaliwanag. Wala
Chapter 1:"Ri may sulat ka." Kinikilig na wika ni Mae at inabot sa akin ang nakatuping papel. "Smile before open." Basa ko sa nakasulat sa harapan nito.I sigh.Love letter na naman.Wala namang bago,halos araw-araw nga ako nakakatanggap ng mga love letter at isa lang ang dahilan.Gustong makipagkilala pero nahihiya kaya idinaan nalang sa sulat, ang babaw diba? "Buksan muna,tingnan natin kung sino."Wala sa plano ko na ang buksan iyon lalo na ang basahin kung ano ang naka sulat kaso mapilit si Mae kaya ibinigay ko nalang sa kanya para siya ang magbukas at magbasa ng sulat tulad nang kagawian niya lagi.May boyfriend na ako ayoko na mag intertain pa ng iba."Kyahhhhh!!" Napangiwi ako nang tumili siya.Kinikilig sa sulat na binabasa ,kunot-noo ko siyang tiningnan."Iba itong secret admirer mo Ri ang lakas magpakilig,abot hanggang kalamnan," she giggly said. ”Ano ba ang sabi?" Tanong ko at kinuha sa kanya ang sulat para tingnan ito."Kahit nasa malayo ka hindi ko maiwasan na titigan a
"Ako na ang mag paraya alam ko naman na mahal niyo pa ang isa't isa. " After I said those words I left.Sapat na akin iyong mga narinig ko. I know I am to young for this relationship but I know where to stop when someone is hurt because of me.Nang lumingon ako nandoon parin siya sa kanyang kina-upuan,naka-yuko ang ulo.I sighed." Umuwi ka na, ” doon lang siya nag-angat ng tingin.Namumula ang kanyang mga mata,umiyak ba siya? "Kung ano man 'yang iniisip mo, huwag kang mag-alala maging okay din ako.Nasaktan ako sa mga binitawang salita ni Diane hindi dahil sa break up natin. Huwag ka nang ma guilty. " I smiled at him to assure that I would be okay too. " Sigi na umuwi kana."" Hindi ako ma ipangako, pero siguraduhin ko hindi na siya lalapit sayo sa parehong rason," tumango ako bilang sagot at sinabi na umalis na siya.Akala ko masasaktan ako kapag nangyari to, hindi pala.Hindi ko nga naramdaman na masakit ang damdamim ko.Pero doon sa sinabi ni Diane ay nasaktan ako dahil hindi naman iyo
"Start your day with a smile.Cute lady."Hanggang matapos ang flag ceremony ay nagpa ulit-ulit sa aking isipan ang kanyang sulat.Pa mysterious pa itong tao na 'to.Nag abala pa sa pagsulat tapos hindi magpapakilala.Weak. Isang linggo ang lumipas ay walang palya kung magbigay ng sulat kung sino man ang tao na iyon.Misan isang beses sa isang araw.Minsan dalawa,at nitong araw tatlo ang binigay niya.Napansin ko nitong nakaraang araw na may nakasulat na kakaibang letra sa sulat na bigay niya. Hindi ko talaga alam kung ano iyon,hindi ko mabasa.Sumakit pa ang ulo ko sa kakaisip.Pambihira naman."Intsek yata itong secret admirer mo, " sabi ni Mae na naka kunot ang noo habang tinititigan ang letra na hindi namin ma basa." Eeehhhh!Kakilig naman 'to!" Parang sinilihan naman ang babae nato kung kiligin may pa hampas pang nalaman ang sakit na ng braso ko. "Sa mga araw na nag daan lalo kitang nagustuhan.Kyahhhh!"" Ano ba?!Ang sakit na ng braso ko sa hampas mo," reklamo ko ng hampasin niya ako mu
"Isang buwan pero kahit isang beses ay hindi mo man lang sinuklian." Nagulat ako ng pag angat ko ng tingin ay si Kenneth Jhon Jabilona pala ang nasa harapan ko, ang aking crush.I don't know what to say.Ano ba itong pinagsasabi niya."A-ano?" Na utal pa ako.Sino ba ang hindi mautal kaharap ko si crush."Yung sulat."I can’t explain how I felt when he said about the letter.All this time siya pala ang nagbibigay nang sulat sa akin na walang pangalan.At sa tuwing makatanggap ako ng sulat,how I wish it was from him.And my wish has come true.Dahil siya ang secret admirer ko."Paano ako makapag response wala namang pangalan kung saan galing ang sulat? "" Pwede mo naman iabot doon sa nagbigay sa'yo ng sulat." "Hoy!" Hindi ko na ituloy ang dapat kung sabihin nang ma realize ko na bakit siya nakikipagtalo sa akin tungkol doon sa hindi ko pag response nang sulat niya? "E,ano ngayon kung hindi ko ginawa?" Hindi ko na napigilan ang pag tataray ko.Humingi siya ng tawad sa kanya inasta. "Sasa
"ISANG ANGHEL NA BUMABA SA LUPA AT SA AKIN NAKA TADHANA."Sumubsob ako sa unan upang tumili. Simpleng salita pero ang lakas ng tama sa akin. Ramdam ko na namula ang aking magkabilang pisngi,at nag-uumapaw sa tuwa ang puso ko. Binasa ko pa ulit ang sulat at impit na tumili, pero agad rin itong nabura." Ano kaya ang ibig sabihin nitong sulat niya?" tanong ko sa sarili." BUMABA SA LUPA AT SA AKIN NAKA TADHANA,naka tadhana na ano?" Nalilito na tanong ko sa sarili, bahala na nga.Niligpit ko ang aking mga gamit.Ang kanyang mga sulat ay isinilid ko sa isang kahon kasama nang mga sulat galing sa iba, itago ko ang mga ito for remembrance. Pati ang mga sulat ni Jayvee sa akin noon ay nandito rin, darating ang araw bubuksan ko uli ito at babasahin.Matulog na sana ako ng maalala ko ang usapan namin ni Mea,agad akong bumangon at lumabas ng kwarto,manghiram ako ng damit ni kuya."Kuya!" tawag ko. Narinig ko ang boses niya sa labas,pag dungaw ko ng b
"Hindi ako kontento na hanggang sulat lang tayo, sa ayaw at sa gusto mo mag-uusap tayo ng harapan." "Ahm-," hindi ko alam kong ano ang sasabihin. Hindi rin ako maka tingin ng diritso sa kanya. Dahil hanggang balikat niya lang ako ay sa doon sa dibdib niya lang ako nakatingin."Hindi mo ba ako gusto?" "Hindi-,""Gusto mo ako, ramdam ko at nakikita ko," namula ako sa sinabi niya. Masyado na pala akong halata kung ganon. "Gusto rin kita, hindi naman kita kukulitin kung hindi kita gusto,Iya." Hindi naman bago sa akin na may nagtapat na gusto ako, pero bakit nang siya ang nagtapat parang kinikiliti ang puso ko?Nawawala ako sa huwesyo? Kinukutkot ko ang aking palad para mawala ang tensyon na nararamdaman ko."Hoy! Kj, sa library daw tayo!" Tumango lang siya sa kanyang classmate at sinabing susunod siya. Tumingin siya ng diritso sa akin, napa iwas naman ako ng tingin, hindi ko kayang salubungin ang kanyang titig."Liligawan kita,"ngumiti siya a