Kabanata 6: Preparing..

Xiana’s POV

Maaga akong ginising ni Mom para sa preparation ng kasal namin ni Gunter, kaya nandito kami ngayon sa mall naghahanap ng gown. Well, I’m excited too—sino ba namang hindi mae-excite magsuot ng wedding dress!

“Ma, how about this?” sabi ni Ate L habang ipinapakita ang tube gown na hawak-hawak niya. Tiningnan naman ito ni Mom, saka ako tinawag.

"Dear, wear this one, parang bagay sa'yo ito," she said to me. Pumasok naman ako sa fitting room at sinuot iyon. I was so amazed to see it—ang ganda ng gown, parang talaga sa akin dapat ang gown na ito.

Napansin ko rin ang malalambot na detalye ng lace at ang kumikislap na beads na lalong nagbigay ng eleganteng dating.

"Mom, Ate, ang ganda nito!" sabi ko habang lumabas ng fitting room. Kita ko ang saya sa mukha ni Mom at Ate L nang makita nila ako suot ang gown.

"Your so pretty, Xiana," ani Ate L na may halong kilig sa boses.

Napatingin naman ako kay Mom, naghihintay ng kanyang opinyon. Saglit siyang tumingin mula ulo hanggang paa, bago ngumiti. "Mukhang ito na nga ang gown mo, dear. Ang ganda mong tingnan."

Natuwa ako sa sinabi niya. "So, kukunin na natin ito?" tanong ko, halos hindi mapigilan ang excitement ko.

"Of course!" sagot ni Mom. "Bukas na natin ipapa-adjust kung kinakailangan.”

Lumabas na kami sa Bridal store at nag-lakad lakad sa mall, do some shopping and foods. Sana sinama ko si Milisa mukha pa naman yong kiti-kiti kasi kong saan na papadpad.

“Anyway, anak nagkita naba kayo ni Gunter? Hindi siya umuwi sa bahay,” sabi ni Mom sa akin.

“No mom, hindi baka busy siya,” sabi ko, sana hindi nila ma halata na hindi kami close ng lalaki ngayon.

Napatingin sa akin si Ate L, bahagyang nakakunot ang noo. "Talaga? Eh, ilang araw na lang kasal niyo, tapos hindi pa kayo nagkikita?"

Napakamot ako sa ulo at pilit na ngumiti. "Baka naman may inaasikaso lang siya, Ate. Alam mo na, wedding preparations."

"Hmm, okay. Pero dapat maglaan pa rin kayo ng time para sa isa’t isa," sabi niya, saka tumingin kay Mom na tila may iniisip.

Tumango si Mom. "Tama si Ate mo, anak. Mahalagang mag-usap kayong dalawa, lalo na't malapit na ang kasal."

Napabuntong-hininga ako. Alam kong may punto sila, pero paano ko ipapaliwanag na parang hindi pa ako handa sa ideya ng pagpapakasal kay Gunter? Oo, alam kong kailangan ko siyang kausapin, pero paano kung malamig pa rin siya sa akin?

Nagpatuloy na lang kami sa paglalakad sa mall, bumili ng ilang gamit at naghanap ng makakainan. Habang kumakain kami, hindi ko maiwasang mag-isip tungkol kay Gunter. Bakit hindi siya nagpaparamdam?

Pagkauwi namin, agad akong dumiretso sa kwarto at napahiga sa kama. Kinuha ko ang phone ko at tiningnan kung may message siya. Wala.

Napabuntong-hininga ako at tinext siya.

Me: Hey, busy ka ba?

Ilang minuto akong naghintay, pero walang reply. Tumitig lang ako sa screen hanggang sa mapapikit na lang ako sa pagod.

Nagising ako sa tunog ng phone ko. Dali-dali kong kinuha ito at tiningnan kung si Gunter ang nag-text.

Pero hindi.

Si Milisa.

Milisa: Babe, may chika ako! Meet tayo, urgent!

Napakunot ang noo ko. Ano na naman kaya ito?

Napabangon ako mula sa kama at agad na nag-reply kay Milisa.

Me: Ano na naman ‘yan? Hindi ba puwedeng i-text?

Ilang segundo lang, nag-ring ang phone ko—tumatawag siya. Napabuntong-hininga ako bago sinagot.

"Babe! Hindi ito puwedeng i-text! Urgent talaga, as in! Magkita tayo sa favorite café natin, dali!"

Napakunot ang noo ko. Kung si Milisa pa ang nagsasabing urgent, ibig sabihin may malaking chika talaga siya.

"Fine, give me 30 minutes."

Agad akong bumangon at nagbihis. Hindi ko pa rin maalis sa isip ko ang hindi pagpaparamdam ni Gunter, pero baka makatulong ang paglabas para malibang ako kahit saglit.

Pagdating ko sa café, nandoon na si Milisa, nakahalukipkip at mukhang hindi mapakali. Agad akong umupo sa harap niya.

"Okay, spill. Ano ‘tong urgent na chika mo?" tanong ko habang nag-aabot ng menu sa waiter.

Nag-lean in si Milisa at bumulong, parang ayaw niyang marinig ng iba. "Babe... nakita ko si Gunter kanina."

Napaatras ako nang bahagya. "And? Ano naman? Hindi naman siguro big deal ‘yun."

Tumingin siya sa akin nang diretso, saka bumuntong-hininga bago bumulong muli. "Babe... hindi siya mag-isa."

Napasinghap ako. "Ano? Sino kasama niya?"

Tumingin siya sa paligid bago bumalik ang tingin sa akin. "Isang babae. At mukhang close sila."

Biglang bumigat ang pakiramdam ko. "You sure about this, Milisa?"

Tumango siya. "One hundred percent sure. I even took a picture. Gusto mong makita?"

Biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Dapat ko bang makita ito? O baka naman nagkakamali lang si Milisa?

"Show me," mahina kong sabi, hinihintay ang rebelasyon na maaaring sumira sa lahat.

Dahan-dahang kinuha ni Milisa ang phone niya at binuksan ang gallery. Kitang-kita ko sa mukha niya ang kaba habang inaabot ito sa akin. Huminga ako nang malalim bago ko tiningnan ang screen.

Napalunok ako.

Sa litrato, si Gunter ay nakaupo sa isang restaurant—hindi ko agad nakilala ang lugar, pero mukhang cozy at intimate ang setting. At hindi siya nag-iisa. May katabi siyang babae na may mahabang buhok, naka-off shoulder na dress, at nakangiti sa kanya. Ang mas lalong bumagabag sa akin ay ang posisyon nila—naka-lean in ang babae, parang may binubulong kay Gunter, at si Gunter naman, nakangiti rin habang nakatingin sa kanya.

Para akong sinuntok sa dibdib.

"Babe… are you okay?" tanong ni Milisa, bahagyang hinawakan ang kamay ko.

Hindi ako agad nakasagot. Hindi ko alam kung ano ang iisipin ko. Wala namang masyadong ebidensya para sabihing may ginagawang masama si Gunter, pero bakit hindi niya man lang sinabi sa akin kung nasaan siya? Bakit hindi siya nagparamdam buong araw?

"Sino kaya ‘yan?" mahina kong tanong.

Umiling si Milisa. "I don't know. Pero parang close sila. At hindi pang normal na closeness, babe."

Napalunok ako. Pilit kong kinakalma ang sarili ko, pero hindi ko mapigilan ang bumigat ang dibdib ko.

"What should I do?"

Nagkibit-balikat si Milisa. "You have two choices—either kausapin mo siya nang direkta o hintayin mo kung aamin siya."

Napapikit ako sandali. Alam kong tama siya. Pero sa totoo lang, hindi ko alam kung kaya kong harapin si Gunter ngayon.

At mas lalong hindi ko alam kung kaya kong marinig ang sagot niya.