Mag-log inThank you pa rin sa mga nagbabasa ng akda ko. Pasensya na kung hindi ako maka-update ng marami December is a busy month for me. Happy reading! Take care all! 🫶🩷🩵
BACK TO WORK Amara Isang linggo akong hindi pumasok sa trabaho. Hindi na ako ang dating Amara na sige na lang ang lahat. Hindi tumatanggi basta si Tristan ang nag-utos. Magrereklamo man ako, susundin ko pa rin naman siya. Kaya this time, hindi na basta alam kong hindi ko trabaho ang ipapagawa niya. I learned my lesson kahit pa mahal ko siya hindi dapat ganito palagi. Hindi ako mabubuhay sa pagmamahal na ako lang naman yata ang nagmamahal sa aming dalawa ng totoo. Wala na rin akong oras para mag-makeup pa. Tamad na rin akong ngumiti sa mga katrabaho ko. Kahit dati deadma sila, nakangiti pa rin ako sa kanila. Ngayon ay hindi na. Wala na ring "Good morning, Sir." Hindi ko siya pinansin at diretso lang ako patungong desk ko. Tahimik lang akong pumasok at naupo sa swivel chair ko. Binuksan ang computer at nagsimula na akong halungkatin ang email ko. Iniiwasan ko rin na magkaroon kami ng eye contact ni Tristan. For now, galit at nagtatampo muna ako sa kanya. Wala rin dapat akong pak
TRISTAN VISITS AGAIN Tristan POV Ikatlong araw na ni Amara sa hospital. Kahit ayaw kong makita siya, kailangan kong bumalik sa hospital, hindi dahil nag-aalala ako, kundi dahil lalong nagkakagulo ang opisina. Walang may alam sa trabaho ni Amara sa opisina, kahit pa ang isang assistant secretary ko at ang personal assistant ko. Si Amara lang ang may alam sa trabahong ito. Sa kanya ako nakadepende. "Now what? Pinahirapan mo siya tapos ngayon nai-stress ka dahil nagkagulo na ang opisina?" asar na sabi ko sa sarili ko. Na-stress kasi ako sa mali-maling reports ng isang secretary ko. Dahil alam ko naman na hindi niya porte ang trabaho ni Amara. Kaya wala akong karapatan na pagalitan siya. Pero napagalitan ko pa rin. May mga client na nagrereklamo dahil sa maling mga reports. Kahit ako, hindi ko alam kung ano ang ifi-fix sa reports na iyon. "Ganito na ba ako ka-bobo na nakadepende na lang ako kay Amara? Damn! Fvck!" mura ko! Hindi ko pa rin nakalimutan kung paano tumingin sa
HOSPITAL Tristan Pov Nagpasya akong puntahan si Amara sa hospital ng hapon na iyon. Hindi dahil sa nag-aalala ako sa kanya kundi dahil kailangan ko ang trabaho niya. Diretso akong nagtungo sa counter ng hospital. Hindi ko pinansin ang mga tingin ng mga tao sa paligid. Naka-sunglasses kasi ako kaya wala akong pakialam kung pagtitinginan nila ako dito. Nagtanong agad ako sa nurse na nadatnan ko roon. "Room of Miss Amara Sarmiento?" tanong ko. "Nasa observation room po siya, Sir. Severe overfatigue and dehydration ang cause ng pagkakahospital niya po," sagot naman ng nurse. Tumango lang ako at tumalikod na. Pagpasok ko sa loob ay nakita ko si Amara na naka-IV drip, maputla ang mukha at halatang pagod na pagod. Tulog ito kaya malaya ko itong pinagmamasdan mula dito sa kinatatayuan ko. Payat na rin ito tingnan. Halo 'yung nararamdaman ko sa kanya. Sa isip ko, deserve niya ang masaktan, pero sa kabilang banda ay pakiramdam ko naging masama akong tao dahil sa ibang paraan ng panana
Empty Desk, Cold Realization Tristan POV Mga 7:30 am pa lang ay nandito na ako sa kompanya gusto ko kasi na mas maaga pumasok kesa kay Amara. Para gumawa ng mga trabahong hindi naman niya talaga trabaho. Hindi ko alam kung bakit masaya ang pakiramdam ko kapag nakikita kong nasasaktan si Amara. Sa isip ko kulang pa yan sa sakit na dinulot niya sa dibdib ko. Hindi ko talaga matanggap na niloloko ako ng kasintahan ko. God! Mahal na mahal ko siya tapos ganito ang igaganti niya? Ang lihim na makipagkita sa matandang iyon! Hindi ba niya alam na may kasintahan na ang matandang iyon at ikakasal na sila? Nagpupuyos ng galit ang dibdib ko nang makatanggap ako ng mga pictures galing sa anonymous email.Gusto ko siyang sigawan ng malandi ka! Hindi pa ba ako sapat at sa matanda ka pa talaga lumandi at sa sarili ko pang ama?! Kaso nagpigil ako. Nakita kong masaya sila ng gagong matandang iyon! Nagkatawanan , may pahug at kiss sa pisngi. Bigla akong nandiri sa sarili ko. Pero alam kong ako ang
Exhausted Amara Makalipas ng ilang minuto, nakatanggap na naman siya ng email. Hindi pa nga ako nakakag-get over sa eksena namin ni Tristan, may panibagong ipinapagawa na naman siya. Naibsan man ang gutom ko kanina, hindi pa rin nawawala ang panginginig ng katawan ko sa pagod at panghihina. Ayaw ko sana basahin, kaya lang baka madagdagan na naman ang pagod ko. Mabinat pa ako kapag nagkataon. Binasa ko na ang email ni Tristan. Napasimangot na ako agad nang mabuksan ko ang email niya. "1:30 pm deadline ng unang report. 3 pm kailangan na ang proposal draft. 5 pm may meeting na ako ang magta-take ng minutes." basa ko. Napa-roll eyes na lang ako. Kahit may ibang secretary naman siyang gagawa noon. Lahat na lang sa akin niya inaasa. Ginawa na niya akong robot niya. "7 pm sana payagan niya akong maagang palabasin at makauwi ng maaga," bulong ko. Pero malabo pa sa sabaw ng pusit kung maaga niya akong pauuwiin. Alam ko na nag-iisip na naman iyon ng bagong ipapagawa sa akin. B
He hurt me Amara Dalawang araw akong hindi pumasok sa trabaho. Pinasa ko sa HR ang medical receipt para hindi masabihan na nagkukunwari lang ako. Ganoon din ang ginawa ko sa personal assistant ni Tristan. Sa dalawang araw na iyon, sobrang namimiss ko si Tristan. Kaya ang picture na lang naming dalawa ang madalas kong titigan para mawala ang pangungulila ko sa kanya. Dahil kahit gaano pa niya ako saktan mas nangingibabaw pa rin ang pagmamahal ko sa kanya. Magbaon ako ng maraming biscuits at kendi para stock ko na lang sa drawer ng desk ko. "Papasok ka na, apo?" tanong ni Lola. Katatapos lang namin kumain at nagre-ready na ako para pumasok. "Opo, La," sagot ko. "Oh, dalhin mo ito, snacks mo para hindi ka gutumin sa pagtatrabaho mo. Ubusin mo lahat 'yan ha." Lumapit siya at nilagay na sa lunch bag ko. "Salamat po, Lola," matamis akong ngumiti sa kanya. Yumakap pa ako para hindi siya mag-alala pa. "Umuwi ng maaga, ha? Huwag umuwi ng madaling araw," bilin niya sa akin.







