Nang marinig ang pangalan ni Joshua, natigilan si Luna. Kinagat niya ang kanyang labi. "Anong oras ang flight niya?" "Alas siyete ngayong gabi," sabi ni Bonnie sabay buntong-hininga. "Luna, bakit hindi mo kontakin si Joshua? Malamang na matutulungan kita kung sa iba pa, pero si Joshua..." "Sige." Huminga ng malalim si Luna at ibinaba ang tawag. Paglabas ng cafe, sumakay si Luna sa kotse habang hinahanap ang contact ni Joshua, pagkatapos ay tinawagan niya ito. Maya-maya, kinuha ni Joshua ang tawag. Bago pa makapagsalita si Luna, nakangiting bumati si Joshua sa kabilang linya, "Alas kwatro pa lang ng hapon. Hindi ba nagkasundo tayo na magkita mamayang diyes?" Inilibot ni Luna ang kanyang mga mata. Kung hindi niya alam na nag-apply na si Joshua para sa airway nang gabing iyon na umalis sa lungsod, iisipin niya na malamang na gusto ni Joshua na...gumawa ng isang bagay sa kanya nang gabing iyon. Gayunpaman, sa sandaling iyon, malinaw na naunawaan niya na sinusubukan lamang siy
Sandaling natahimik pareho sina Joshua at Luna bago tuluyang ngumiti si Joshua. โOkay, basta tutuparin mo ang pangako mo, Ms. Luna. Handa akong magdagdag ng pasahero sa eroplano." Pagkatapos, binaba ni Joshua ang tawag. Nang marinig ang disconnecting tone, nanlulumong ipinikit ni Luna ang kanyang mga mata. Alas siyete ang byahe. Sa oras na marating niya ang Merchant City, mag-aalas onse na ng gabi. Umaasa siyang hindi pa huli ang lahat pagkatapos.โฆ Hindi nagtagal, nakarating na ang sasakyan sa mansyon ni Bonnie. Pagpasok ni Luna, gising na ang kanyang tatlong anak. Itinulak ni Nellie ang halos hindi nabuksang bagahe ni Luna papunta sa kanya, naluluha ang mga mata. "Mommy, kailan po ulit kayo babalik? Kailan po ulit tayo magkikita?" Si Neil naman ay nasa likod ni Nellie. Ibinigay niya kay Luna ang isang malaking bag ng pagkain at mga regalo. โMommy, naghanda po kaming tatlo ng pagkain at regalo para sa iyo. Ito po ay para sa iyo pagsakay mo sa eroplano, at ang ilan
Alas sais ng gabi, dumating si Luna sa Banyan City Airport sa oras. Umuulan sa puntong iyon, at ang Banyan City sa gabi ay sobrang lamig. Si Luna, nakatayo sa entrance ng airport, nanginginig dahil sa lamig at sa manipis na damit na suot niya. Huminto ang sasakyan sa tapat ng airport at napansin agad ni Joshua si Luna na patuloy na hinihimas ang mga kamay at pinapadyak ang mga paa sa may airport. Bahagyang nanginginig ang kanyang manipis na pigura sa malamig na hangin, ngunit sinusubukan pa rin ng kanyang mata na tumingin sa malayo, hinahanap siya sa gitna ng ulan. Bumilis ang tibok ng puso ni Joshua sa tagpong iyon. Agad niyang binuksan ang pinto ng sasakyan at bumab, hindi man lang nag-abalang gumamit ng payong, naka-coat lang siya habang patungo kay Luna. Basang-basa man siya ng ulan ay pinoprotektahan pa rin niyang mabuti ang ladyโs coat sa kanyang kamay. Walang ni isang patak ng tubig ang dumapo dito. Naglakad si Joshua sa ilalim ng ulan at humakbang patungo kay Luna,
Nagsimulang mag-alala si Luna tungkol sa pamilya Landry at kay Jim, ngunit hindi niya ito matalakay kay Joshua tulad ng sinabi sa kanya ni Nigel. Kahit anong isipin niya, sa mata ng publiko, magkaaway sila ni Joshua. Hindi niya masabi sa kaaway ang lahat ng kahihiyan ng kanyang pamilya. Apat na oras ang lumipas sa isang kisap mata. Alas onse ng gabing iyon, dumating sina Luna at Joshua sa Merchant City Airport. "Naghihintay na ang sasakyan ni Theo sa labas." Nang huminto sa paggalaw ang eroplano, si Joshua ay nanatiling maganda ang pagkakaupo. "Mauna ka nang bumaba." Medyo huminto si Luna na kumukuha ng kanyang bagahe. Maya-maya, tumango siya. "Sige." Bagama't naiintindihan ni Luna na kailangan nilang maglayo ni Joshua, nang makita kung paano niya ginawa iyon, medyo hindi pa rin siya komportable dito. Hinihila ang kanyang bagahe palabas ng airport, napansin agad ni Luna ang sasakyan ni Theo at lumapit ito. Habang tinutulungan siya ni Theo sa kanyang mga bagahe, napaku
Sa Landry Mansion. Isang sunog ang nagngangalit. Nang malapit na ang sasakyan ni Theo, napansin agad ni Luna ang apoy sa likod ng burol. Nanlaki ang mata niya at tulalang tumingin sa direksyon. Kung tama ang pagkakaalala niya, nandoon ang bodega ng kanyang ina! Napakagat labi si Luna at mariin na ikinuyom ang mga kamao. Hindi pa sapat na dinurog ni Jim ang bodega ng kanyang ina, ngunit kailangan din niyang sunugin ito? Paano niya nagawa ito? Iyon ang gawain sa buhay ng kanyang ina! Ginugol niya ang kanyang buong buhay sa pagsasaliksik at paglikha ng mga droga, at lahat ng nasa bodega ay bunga ng kanyang paggawa! Sinabi sa kanya ng butler na 20 taon man ang nakalipas o noon pa man, kahit na nabaliw ang kanyang ama, ni minsan ay hindi niya ginalaw ang bodega ng kanyang ina. Kahit na ang kanyang ina ay nasa isang parang gulay na kalagayan sa loob ng halos isang taon, si Mickey ay kailangan pa ring mag-stock at maglinis ng bodega araw-araw! Kahit na nagiging emosyonal o
Parang hindi na nakikilala ni Luna si Jim ng mga sandaling iyon. Hindi. Hindi ito maaaring mangyari. Ang lahat ng ito ay gawa lang ng media. Maling iniulat sila. Palagi siyang tinatrato ni Jim, na ang kanyang nakababatang kapatid na babae, ng mabuti. Hinding-hindi niya gagawin ang ganitong bagay! Sa isiping iyon, huminga ng malalim si Luna. Inangat niya ang ulo niya at tumingin sa dalawang bodyguard. "Palabasin ninyo si Jim. Gusto kong sabihin niya sa akin sa harapan ko." Maliban kung sinabi sa kanya ni Jim sa kanyang mukha na siya ang may gawa ng lahat ng mga bagay na iyon, hindi siya maniniwala sa isang salita na nabasa niya! Nagkatinginan ang mga bodyguard. Sa wakas, bumuntong hininga ang isa at tumingin kay Luna. "Hindi mo talaga alam kung kailan ka titigil!" Pagkatapos, tumalikod na siya ito at pumasok sa mansyon.โ Tumayo ng tuwid si Luna at nanatili sa parehong lugar, hinayaan siyang basain ng ulan. Kumuha ng payong si Theo para silungan siya. "Nai-report ko
Agad namang nanlaki ang mga mata ni Luna sa sinabi ng babae habang hindi makapaniwalang nakatingin sa kanya. "IโIkaw si... Charlotte?" โOo naman.โ Ngumiti ang babae na may medyo mapanuksong ekspresyon. โKailangan kong magpasalamat sa pagdala mo sa akin sa bodega para kunin ang bote ng gamot. Kung wala ito, hindi ako magta-transform nang ganoon kabilis." Habang nagsasalita si Charlotte, dahan-dahang naglakad si Jim papunta sa kanila. Tumabi siya kay Charlotte at sinulyapan si Luna ng malamig na tingin. Malayo ang tono ng pananalita niya, "Ikaw ang nanggugulo sa amin ni Charlotte?" Ang mga salita ni Jim ay lubos na nakapagpatulala kay Luna. Kumunot ang noo niya at tumingin sa lalaking tinawag niyang kapatid. "IโIkaw...at si Charlotte..." โNagkabalikan na kami ni Charlotte." Ngumisi si Jim. Lumapit siya at niyakap si Charlotte sa kanyang mga braso, marahan siyang hinalikan sa noo bago tumingin ng seryoso kay Luna. โAng tagal na naming nagkahiwalay. Sa wakas, nagkita na rin kam
โJim, pagod na ako. Humiga na tayo, please?โ Lumambot ang mga mata ni Jim na puno ng pagkasuklam at hinanakit nang marinig ang sinabi ni Charlotte. Inabot niya ang mga kamay niya at marahang hinaplos ang ulo ni Charlotte. "Sige," magiliw niyang sabi, "alis na tayo." Pagkatapos, muling nagbago ang ekspresyon niya, malamig na nakatingin kay Luna. โAlis na! Hindi ka welcome dito!โ Gulat na gulat si Luna habang pinagmamasdan sina Jim at Charlotte na umalis. Agad siyang tumakbo palabas mula sa ilalim ng payong, dumaan sa mga bodyguard, at hinawakan ang braso ni Jim. "Jim!" Napakagat labi si Luna at hinawakan ng mahigpit ang braso nito. โAnong nangyari sa'yo? Tinatakot ka ba ni Charlotte? Bakit ka naging ganito? Sabihin mo sa akin!" Hindi dapat naging ganito si Jim; hindi siya ganitong klaseng tao! Isang taon na siyang nakatira sa kapatid niya, at naiintindihan niya ito. May dahilan siguro kung bakit siya naging ganito! Napakunot ang noo ni Charlotte nang marinig ang sinabi
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si โAndie Larsonโ.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, โSalamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.โTumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, โOo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?โKahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. โSinabi ba talaga โyun ni Miss Moore?โTumango si Robyn. โNakasalubong ko rin sa elevator โyung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!โHuminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, โTalaga? Nagkataon nga naman.โโTama ka! Maliit ang mundo natin!โ Tumango si Robyn. โHindi lang โyun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ayโฆโNapatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. โSinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?โTahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. โOo.โHuminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. โDati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.โโSimula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.โLumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. โSinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?โHindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. โOโฆ Oo.โBakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, โMiss, kilalaโฆ mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?โSasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. โSyempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.โPagkatapos, tumingin siya kay Luna. โHindi ba, Luna?โNapahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. โOo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.โPagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. โKamusta na ang
โUmโฆโNgunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. โHindi baโt sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.โโNakidnap silang pareho, at ang lalaki na โyun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking โyun, patay na dapat siya ngayon.โโSi Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.โPagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, โGusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.โNapahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. โAng โkamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?โAlam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
โHindi ko kailangan ng special treatment.โ Ngumiti si John kay Tara. โAng gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.โKumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong โpinsanโ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?โHello, Luna.โ Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. โAno ang ginagawa mo dito?โNandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isaโt isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. โMiss Moore!โTumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. โAyos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa orasโฆ Ayos lang ba siya ngayon?โKahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kayaโt sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, โNice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.โPagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. โNabalitaan ko na may sakit ka?โTumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. โOpo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.โPagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. โSinabi mo ba ito sa lahat? Hindi baโt sinabi ko sayo na โwag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?โTumawa si John. โMalalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.โMedyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
โAyos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.โ Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking โyun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. โPero Johnโฆ makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?โNamutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, โSyempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. โWag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.โPagkatapos, tumingin siya