Kabanata 17

Limang araw ang lumipas sa loob ng isang kisapmata.

Kinaumagahan,nagising si Emma. Nagsuot siya ng pormal na itim na suit.

Ito ay isang memorial service, kung tutuusin. Samakatuwid, kailangan niyang magbihis ng pormal na damit sa halip na mga kaswal lang na damit.

Nang lumabas si Emma sa kanyang silid, wala na si Thomas sa bahay. Ni hindi niya sinagot ang kanyang telepono nang tumawag ito. Bigla siyang nagtaka.

Pagdating niya sa sala, isang masustansyang agahan ang naihain sa mesa.

Naupo si Emma upang kumain habang binabasa ang note na iniwan ni Thomas sa meda. [Sa alas diyes ng umaga, aayusin ko ang isang kotse upang sunduin ka - Tom].

Ngumiti si Emma. 'Napakamaalalahanin niya.'

Sa sandaling iyon, nagising din si Johnson at nagtungo sa sala. Tinanong niya, "Emma, ​​gusto mo ba talagang magpakatanga kasama si Thomas?"

Kumunot ang noo ni Emma at sinabi, “Paano ito naging katangahan? Hindi ba dapat dumalo si Thomas sa memorial service upang gunitain ang namatay niyang kapatid? "

Kinutya ni Johnson, "Hindi ko sinabi na hindi niya dapat gawin iyon. Gayunpaman, kailangan niyang suriin ang sitwasyon depende sa okasyon.

"Nabatid sa akin na ang gawain sa West River Coast ay makukumpleto ngayon. Ang libingan ni Scott ay tiyak na hindi mapangyayari. Ang paglalakbay ni Thomas doon sa oras na ito ay mapupunta lamang sa kabiguan. Emma, ​​makinig sa akin, huwag mo siyang sundin at wag kang makialam sa mga bagay na hindi mo dapat pakialaman. Napakahirap kung may mangyari noon. "

"Huwag kang magalala, Ana. Alam ko ang aking ginagawa."

Bumuntong hininga si Johnson. "Mabuti. Pupunta muna ako sa trabaho. Kung may mangyari, maaari mo akong tawagan. ”

Dala niya ang kanyang maleta at naglakad papunta sa pasukan. Huminto siya sa kalagitnaan ng hakbang, inikot ang kanyang katawan nang bahagya, at sinabi, "Emma, ​​ako ang nagpumilit na ibigay ang iyong kamay kay Thomas sa kasal noong una. Ako ay nagkamali. Kung nalaman mong hindi maaasahan si Thomas at magpasyang magdiborsyo at mag-asawa ulit, huwag mo ipagkait iyon sa iyong sarili. Ipaalam mo lang sa akin, magkakaroon ka ng aking buong suporta. Ito ang maliit na kabayaran na maibibigay ko para sa iyo. ”

Natigilan si Emma.

Sa katunayan, wala ngayon si Thomas. Hindi man niya maipagkaloob ang kanyang sarili at kailangang umasa sa pamilyang Hill upang suportahan siya.

Ang sinumang ibang babae sa kanyang sapatos ay hindi makatitiis sa isang walang kakayahang asawa.

Ang diborsyo ang magiging pinakamainam sa pagpipilian.

Gayunpaman, naalala ni Emma ang mga pangako ni Thomas sa kanya. Naalala niya ang kanyang pagtitiwala kay Thomas, pati na rin ang kaligayahang naranasan niya sa kanya sa mga nakaraang araw.

Kaya, nagpasya siyang bigyan si Thomas ng isa pang pagkakataon.

"Ama, hindi ko ito isasaalang-alang sa ngayon.

"Nais kong ipagpatuloy ang pananatili kay Thomas.

"Basta sa ngayon."

Tumango si Johnson at sinabi, “Sige. Hindi namin ito sasabihing pansamantala. Emma, ​​kung nais mong mag-back out anumang oras, maaari mo akong laging sabihan, okay? "

"Sige."

"Kumain ka na. Pupunta ako sa trabaho ngayon. "

Kaagad pagkatapos na umalis si Johnson, isang itim na Audi ang huminto sa harap ng pasukan ng pamilya Hill.

Isang lalaki na may matibay na pangangatawan ang lumabas sa sasakyan.

"Maaari ko bang malaman kung sino ang iyong hinahanap?" Lumapit sa kanya si Emma at tinanong.

Napayuko ng malalim ang lalaki. Nakangiting sabi niya, “Good day, Ms. Hill. Libra ako. Ako si Boss ... Uh ... Kasama ako ni Thomas. Sinadya kong pumunta dito upang sunduin ka upang dumalo sa memorial service ng ikalawang ng young master. "

"Oh, ikaw ang itinalaga ni Thomas na sunduin ako, tama ba?"

"Tama iyan."

"Okay, tara na, kung gayon."

Walang nakitang kahina-hinala si Emma. Ni-lock niya ang pinto at agad na sumakay sa kotse. Si Libra ay sinarado ang pinto ng kotse. Pagkatapos, sumakay siya sa kotse, binuksan ang makina, at nagmaneho patungong West River Coast.

......

Sa West River Coast, isang puting SUV ang nakaparada sa isang bukas na espasyo.

Si Darcy at ang kanyang pamangkin na si Brendon ay nasa sasakyan. Naninigarilyo sila habang tinitingnan ang tanawin sa tabi ng ilog.

Ngumisi si Brendon at sinabi, “Tiyo, talagang magaling ka sa pag-tapos ng mga bagay. Tinanong mo talaga si G. Jagger na kumpletuhin ang karamihan sa gawain sa loob ng limang araw. Ngunit hindi ko ito maintindihan. Bakit hindi mo winawasak kaagad ang libingan ni Scott? "

Naiinis na sinabi ni Darcy, "Hindi mo naiintindihan. Talagang naghihintay ako ng oras upang sirain ang libingan ng nakababatang kapatid ni Thomas sa harap ng kanyang mga mata habang sinisimulan niya ang memorial service! Isipin mo, kahit umiyak siya at magmakaawa sa akin na itabi ang libingan ng kanyang kapatid, walang silbiiyon, at ang pakiramdam na iyon ay magiging kamangha-mangha. "

Tumango si Brendon at sinabi, "Tiyo, naplano mo na ang lahat. Nararamdaman ko ang aking buong katawan na kumukulo ng galit tuwing maaalala ko nung binugbog ako noon noong huli! "

"Oo nga pala…" Sumulyap si Darcy kay Brendon at nagpatuloy, "Si Thomas ay na-enrol sa militar sa loob ng maraming taon, kaya't ang kanyang mga kasanayan ay ganoon. Mas mabuting tawagan mo ang maraming tao upang palibutan ka. Huwag hayaang ulitin ang kasaysayan at mabugbog ulit tulad ng dati. "

"Huwag kang magalala, Tiyo. Tumawag ako ng tatlong trak ng mga tao. Bukod dito, naghanda pa ako ng mga tunay na mandirigma! Tiwala sa akin, paano hindi makayanan ng aking network sa Shaol ang isang natalo na bumalik lamang mula sa militar? "

"Sige. Ngayon, magtuturo tayo ng walang kabuluhan na aralin upang malaman niya ang mga kahihinatnan ng pagkakasakit sa atin. "

Sabay tawa ng duo. Tila napansin nila ang nakalulungkot na hitsura ni Thomas sa ilalim ng kanilang paghihirap.

......

Sa kabilang banda, papunta si Emma sa libingan ni Scott sa ilalim ng pangunguna ni Libra.

Habang papunta, napansin niya na ang bangko ng ilog ay naka-lock.

‘Ito ay tulad ng sinabi sa akin ng aking kapatid, na-block ang ilog. Ang mga tagalabas ay hindi makalapit sa ilog.

'Mukhang ngayon hindi kami maaaring maghawak ng isang memorial service para kay Scott sa tabing ilog.'

Samantala, napansin ni Emma na halos walang tao sa kalsada. Wala sa mga miyembro ng pamilya Hill ang dumating maliban sa kanya.

Sa panonood ng ganoong eksena, medyo nalungkot si Emma.

‘Talagang napakalungkot ni Thomas, di ba?

'Ngayon, parang hindi gaanong maraming mga tao ang dadalo sa memorial service.'

Habang siya ay lumilipad sa kanyang kalungkutan, biglang, pinindot ni Libra ang accelerator. Ang kotse ay tumungo sa pagitan ng isang puwang sa blockade zone at nagtungo sa libingan.

Nagulat si Emma at tinanong, “Libra, anong ginagawa mo?! Bumalik ka!"

Ngumisi si Libra at sinabi, "Walang paraan na maaari kaming bumalik. Kailangan nating dumalo sa memorial service. Hindi ba dapat gaganapin ito sa libingan? "

"Tigilan mo ang pagloloko mo. Ngayon, muling maitatayo ang lugar na ito. Na-block na ito. Hindi pinapayagan na pumasok ang mga tiga-labas. Kapag pumasok ka diyan agad at makikita ka, aarestohin ka at ilalagay sa kulungan. "

Tumawa si Libra at sinabing, “Ms. Hill, huwag kang magalala. Kahit na ang diyos ay kasama nila, hindi sila maglakas-loob na arestuhin at ilagay sa kulungan! "

Matapos niyang magsalita, pinahinto sa libingan ang kotse.

Binuksan ni Libra ang pintuan ng kotse at magalang na inimbitahan si Emma na lumabas ng kotse.

Tumingin si Emma sa paligid. Wala kahit isang tao na naroroon. Kinakabahan siyang nagtanong, "Um… Nasaan si Thomas?"

Tinuro ni Libra ang langit. "Doon."

Tumingala si Emma, ​​ngunit wala siyang nakita sa kalangitan.

"Nasaan na siya?"

"Tatlo, dalawa, isa, narito siya!"

Sa sandaling iyon, naririnig ang umuungal na tunog ng mga engine ng helikopter. Isang dosenang mga helikopter ang lumipad mula sa malayo. Ang puting tela na dose-dosenang metro ang haba ay nakasabit sa likuran ng bawat helikopter upang ipahayag ang kalungkutan sa namatay.

Sa ilalim ng lakas ng mga helikopter, ang ibabaw ng ilog ay biglang "naghiwalay". Isang malaking cruise ship ang dahan-dahang tumungo sa kanila. Ang tubig ay itinulak sa gilid, at ang mga hayop ay nagulat.

Nagmamalaking nakatayo Thomas ng nasa likod ang kanyang mga kamay habang nakatungtong ng cruise ship.