Ang walang katapusan bangugnot ay paulit ulit bawat araw at gabi.Nakatayo siya sa dulo ng isang bagin ng siya ay biglang mahulog sa kawalan!... Si Jane ay biglang nagising.Hindi dahil sa nalaglag siya mula sa bangin, kung hindi dahil sa pintuan sa likod niya na nagbukas mula sa loob.“Baliw ka ba? Bakit ka matutulog sa pintuan at hindi sa kama mo?”Iniiwasan ni Susie si Jane sa bawat sandaling magkikita sila matapos ang nangyari noon, umaarte na mayabang at malayo. Kahit na mababa ang tingin niya kay Jane, hindi niya pa din ito kinakausap, na parang ang pagkausap sa kanya ay hindi magandang bagay.Sa umagang ito, gayunpaman, sa dorm na pinaghahatian nila, si Susie ay talagang kinausap si Jane, umaarte na ito ay aksyon ng awa para kay Jane.Gayunpaman… Wala pa din siyang sinasabing maganda. Mas maganda sana kung wala na lang siyang sinabi.“Ang pintuan ay nakasara mula sa loob kagabi.”Maamong sinabi ni Jane. May mga bagay na mabuti hindi na sabihin pa.Hindi siya umaasa na h
Hinihingal si Susie ng malakas, ang kanyang mata ay nanlalaki at ang kanyang magandang mukha ay sobrang pula.Ang kanyang ekspresyon ay mas naging brutal. “Kung sinasabi mo na ang nararamdaman ko ay hindi pagibig, sa tingin mo ba ang kadiring mga ginawa mo ay masasabing pagmamahal?”Kahit na si Jane ay hindi mapigilan ngunit sumimangot sa sinabi niya. Kelan niya ba sinabi na ang pagmamahal ni Susie ay hindi pagibig?Tinatanong lang naman niya kung gaano talaga kagusto ni Susie si Haydn.Yumuko si Jane. Tatlong taon ay kayang magalis ng kanyang pagiging arrogante, ngunit hindi nito nasira ang kanyang talino.Malinaw, ang tanging rason bakit naiinis si Susie ay dahil ang mga salita ni Jane ay tumama sa eksaktong parte kung saan ito masakit.Umiling si Jane.“Bakit ka umiiling? Sobrang kadiri mo na iaalog mo ang iyong buntot at aakitin ang kahit na sinong lalaki para lang sa pera. Anong karapatan mo para umiling? Anong ibig sabihin mo niyan? Kinokontra mo ba ako? Sinasabi ko sayo,
Isang doktor ang lumabas sa emergency room. “Ikaw ba ang kanyang pamilya?”Nagdalawang isip si Susie. “Kasamahan niya ako sa trabaho. Ayos lang ba siya?”Ang doktor na naka puti ay mukhang hindi maganda ang tingin. “Tawagin mo ang pamilya niya.”Namutla ang mukha ni Susie. “Doktor, malala ba talaga ito?” Malakas ang pintig ng kanyang puso. Kung si Jane ay namatay… Hindi ba’t ibig sabihin nito mamamatay tao si Susie?Hindi, hindi, hindi ganoon, hindi niya ito kasalanan. Nadulas si Jane ng magisa. S-Siya ay nililigtas lang ang buhay ni Jane sa pagdala sa kanya sa ospital.Kung may nakaalam ng ang aksidente ni Jane ay may kinalaman sa kanya… siya ay siguradong matatanggal sa university.Naghirap siya ng madaming taon para lang makapasok sa S University, kaya paano na lang siya…!Sa sandaling iyon, si Susie ay sobrang kinakabahan. Ang kanyang isip ay kung ano na ang iniisip, kinukunsidera ang kahihinatnan kung may mangyari kay Jane at malaman ng iba na kasalanan niya ito. Inisip niy
Tinaas ni Susie ang kanyang ulo para tignan ng maigi si Susie ng maingat.Hindi siya tumugon kay Sherry, sa halip ay natanong pa, “Gusto mo si Mr. Soros, Sherry?”Nagmadaling winagayway ni Sherry ang kanyang kamay, sinasabi, “Ay hindi, hindi ako. Madaming ibang tao an gusto si Mr. Soros.”Ang talas sa tingin ni Susie ay nawala at inabisuhan niya ng diretsuhang tingin si Sherry. “Salamat sa diyos hindi mo siya gusto, Sherrry. Ibig kong sabihin, kinukunsidera na kung anong klaseng lalaki siya, sigurado ako mataas ang standards niya. Kahit na sinong magawang madate ni Mr. Soros ay siguradong kakaibang tao.”“Si Mr. Soros ay nandito lang sa East Emperor para magsaya, kaya walang pagkakataon na mahulog ang loob niya sa mga mangaakit na iyon. Sherry, hindi ko binabastos ang kahit na sino, ngunit sigurado ako na mataas ang kanyang standards. Huwag kang umaligid sa kanya tulad ng mga babaeng iyon, kung hindi siguradong masasaktan lang ang puso mo.”Pagkatapos nito, nakita niya kung paano ta
Ito ay simpleng bagay lang, sobrang simple na si Jane ay manatiling hindi lumalaban. Kailangan niya lang na yumuko at sumangayon sa bawat isa sa hindi makatwiran at nakakahiyang hiling ni Susie.Subalit, sa kalooblooban ng kanyang puso, naging sakim siya— Ginusto niya ang “respeto” na kanyang nawala matagal na panahon na. Hindi niya kailangan tingalain tulad ng dati. Kailangan niya lang ang pinaka simpleng respeto na dapat mayroon siya bilang regular na tao, bilang isang “tao”.Subalit, ito ay malinaw na hindi mangyayari tulad ng inaasahan niya.Matapos ito, si Jane ay tinago ang mabigat at sugatang puso ng mas malalim pa, itinatago ang mga bagay na hinahanap ng kanyang puso sa kailaliman nito. Walang sinoman ang makakaabot sa mga ito doon, kung saan ito ay madilim at malamig, tulad ng walang ingay na pagiisa sa kailaliman ng dagat kung saan ang pinaka tahimik.Umalis at bumalik si Susie, bumalik at umalis ulit. Palagi siyang dumadating sa oras ng pagkain at umaalis pagkabigay niya
Ang taxi ay pumunta sa East Emperor at si Jane ay lumabas na dito, nakatayo sa harap ng mga pintuan ng East Emperor International. Ang lugar ay inaayos ng kaunti, ngunit ito ay magarbo pa din sa maliit na paraan.Hindi siya nagmamadali na pumasok. Sa halip, tinaas niya ang kanyang kamay at inayos ang kanyang damit, inayos ang kanyang sarili. Tinanggal niya ang benda na nada kanyang noo at ginamit ang kanyang bangs para takpan ang sugat na may tatlo o apat na tahi.Pagkatapos ng lahat ng iyon, diniretso niya ang kanyang likod. Ang kanyang likod ay nakayuko ng tatlong taon ngunit sinubukan niya itong ideretso gayunpaman. Ang kanyang mata ay diretsyong nakatingin sa harapan niya, tinaas niya ang kanyang paa at naglakad sa maliwanag na East Emperor International.Sa likod niya, isang asul na Ferari ang huminto sa pintuan ng East Emperor International. Ang bintana ng kotse ay bumaba, pinakita ang isang sobrang gandang mukha. Ang taong ay hindi kilalang lalaki na nakita ang buong paguusap
Ang dulo ng mga tenga ni Jane ay biglang namula. Ang hininga ng lalaki ay masyadong malapit at malinaw, umiihip diretso sa kanyang tenga. Hindi niya maiwasan ito kahit na gustuhin niya.“Pwede mo ba akong pakawalan, sir,” sabi niya.Ang hindi niya inasahan ay na ang lalaki ay ang hindi pagbitaw at pagatras man lang. Sa halip, biniro niya siya sa pagsabing, “Sige ba kung gayon.”Pagkatapos nito, binitawan niya ang kanyang kapit… para lang malanding kagatin ang kanyang tenga.Napatanga si Jane. Nakasalubong siya ng madaming tao, ngunit wala sa kanila ang naging ganito kagulo.Bumitaw siya… Totoo ang bagay na iyon!Subalit, hindi ito pumipigil sa kanya para hawakan siya gamit ang kanyang labi.At sa kaparehong sandali, ang kanyang boses ay hindi pamilyar sa kanya.Lalo lang nalito si Jane… Sigurado siya na hindi niya kilala ang hindi pamilyar na lalaking ito.Bigla niyang naalala ang babala ni Miss Kohr sa may pintuan ng kwarto. Gayunpaman kahit siya ay talagang nagdadalawang isi
“Halikan mo ako”Ang malalim na boses ay nagsalita na parang natural lang ito.Ang mata ni Callen ay puno ng katatawanan.Hindi niya mapigilan. Ito ang kanyang guilty pleasure at masamang panlasa.Ang kanyang buhay ay masyadong nakakasawa, kaya kailangan niyang ibahin ito.Sa tatlong buwan na mananatili siya dito sa S City, si Jane Dunn ay ang magsisilbing pampalasa sa kanyang nakakasawang buhay.Gusto ni Callen na makita ang babaeng ito na puno ng kontradiksyon ang nagkakagulong saloobin muli. Sa sandaling ito, subalit, siya ay talagang nabigo.Napakurap ang babae saglit bago magsalita ng mahina at tinatanong siya na may seryosong mukha, “Biro ba iyan, sir?”“Hindi.” Ngumiti siya ng kaunti, ang kanyang ekspresyon ay kalmado. Sa sumunod na segundo, ang kanyang ngiti ay nanatili sa kanyang mukha at biglang nanlaki ang kanyang mga mata. Hindi naniniwala, tumingin siya sa kanyang hindi magandang mukha, ngayon ilang inches ang layo mula sa kanya...Pagkatapos nakaramdam siya ng ma