Nakaupo sa tabi ng kama, ang tingin ni Sean Stewart ay napunta sa nakahigang babae sa kama. Si Elior White ay katatapos lang na tignan siya.“Walang malaking problema.” Inulit ni Elior White, “Subalit, kailangan mong tigilan siyang pahirapan. Nakaranas na siya ng sapat sa ngayon, nalunod, ninalagnat, nawalang ng malay— pinakamalala sa lahat? Nagising siya at pinahimatay mo ulit siya.”Si Elior White “tsk, tsk” ng dalawang beses. “Sean Stewart, nagiging magaling ka na sa pag papahirap sa tao, ‘di ba?”Mayroong bahid ng sarcasm sa kanyang boses.Ang nakagulat kay Elior White ay na ang Stewart na lalaking ito ay hindi siya tinitigan ng masama gamit ang malamig niyang tinging na nakakagulat.Yo~ Ang ganda ng pasensya niya ngayon.Ano pa man, kailangan niyang makuha ang mailap na pagkakataong ito at asarin ang kanyang best friend. Sino ang magaakala kung gaano katagal na kailangan magantay bago ang sumunod na sandali ang Stewart na ito ay madaling makausap muli.“Hoy, sabihin mo saki
Nagising si Jane Dunn sa hapon. Siguro sobrang pagod niya at siguro dahil mataas ang kanyang lagnat, kung kaya ang kanyang katawan ay sobrang hina.Ang puting kisame ang una niyang nakita paggising niya at pagbukas ng kanyang mata. Sa sandaling ito, nalilito pa din siya kung nasaan siya.“Gising ka na?”Isang nakakaakit na boses ang narinig ng biglaan.Napatalon ang puso ni Jane Dunn pagharap ng kanyang ulo ng kusa. Sa tabi ng kanyang kama, ang lalaki ay nakaupo ng elegante sa upuan. Mayroong file sa kanyang kamay.Nang tumingin si Jane Dunn sa kanya, ang mahaba at makitid na mata ng phoenix ay nagkataong tumaas, saglit na tumingin sa file na nasa kanyang kamay. Nilipat niya ang mata niya kay Jane at tinanong, “Nagugutom ka ba?”Matapos na sabihin ang tanong, binilik niya ang kanyang tingin pabalik at binalik niya sa file muli.Ang mga labi ni Jane Dunn ay tuyo. Tumignin siya sa paligid. “Salamat sa pagpapadala mo sakin sa ospital, Mr. Stewart. Binigyan kita ng problema, Mr. Ste
Narinig ni Sean Stewart ang pagbagsak ng kanyang puso. “Wala akong pakialam kung maniniwala ka o hindi, ngunit mali ang pagkakaintindi mo, Jane Dunn.”Mali ang pagkakaintindi?Nakatitig si Jane Dunn kay Sean Stewart. Talaga bang sinabi niya na mali ang pagkakaintindi niya?“Mr. Stewart, sinasabi mo ba na ito ay walang kinalaman sayo at wala kang alam tungkol dito?” Hindi niya alam kung matatawa pa siya o maiiyak. Nararamdaman niya lang na ang kanyang puso ay sumikip at ito ay sumasakit ng sobra na nahihirapan na siyang huminga.“Naniniwala ka ba sa sarili mong salita, Mr. Stewart? Sa tingin mo kahit sino ay gagawin iyon kung hindi dahil sa mga utos mo?”Ang ekspresyon ni Sean Stewart ay nanigas… Tama siya! Kung hindi siya nagbigay ng kahit anong pahiwatig, may maglalakas loob ba na gumawa ng ganoong bagay sa kanya?Siguro ang sinabi ni Elior White ay totoo. Maaari kaya ang pagturing ni Sean sa kanya at ang kanyang paguugali sa buong pangyayari tatlong taon ay magdedetermina sa si
Matagumpay na napatunayan ni Elior White na alam niya kung paano maglagay ng fluid drip sa isang tao!“Tama ako, tignan mo! Isa akong henyo. Paano ko na lang hindi alam ang bagay na kasing simple nito? Sean Stewart, sasabihin ko sayo ito. Ang pagiging personal mong doktor ay pagsasayang sa aking talento. Sige at magpatuloy kang maging ganyan kung gusto mo.”Isang aura ng pride at katuwaan ang biglang bumalot kay Elior White. Ang bibig ni Sean Stewart ay parang pinahiran ng lason. Sobrang nanggigigil siya kanina.“Tataasan ko ang sahod mo.”Sobrang yabang ni Elior White sa sarili niya na gusto niyang asarin si Sean Stewart ng matino, pero ito ay nagbigay lang ng salita na mabigat ang dating: “Tataasan ko ang sahod mo.”Hindi kulang sa pera si Elior White. Kung may pakialam siya sa pera, bumalik sana siya sa White Enterprises para maging spoiled na mayamang anak at maging general manager. Mas magkakaroon siya ng pera sa mas mabilis na paraan kung magtrabaho siya para sa kanyang tata
Jane Dunn!Si Jane Dunn ulit!Bakit ba nagaalala ang lahat kay Jane Dunn?Tumanggi si Susie Thompson na aminin na nagseselos siya. Sa ngayon, kailangan niyang magpakumbaba.“B-big Boss.”Nanginginig siya at sinabi, “Wala akong problema kay Jane Dunn.”“Hindi ako nakikinig sa kalokohan.” Matapos sabihin ang mga nanlalamig na mga salitang ito, ang lalaki ay sinadyang higpitan ang kapit sa kanyang kamay na may glove na nasa baba ni Susie Thompson. Ang pwersa nito ay parang matindi ang kagustuhan nitong basagin ang kanyang panga.Sobrang matindi ang sakit na nararamdaman ni Susie Thompson na tumutulo na ang luha niya sa kanyang mata. May suspetsa pa siya na narinig niya ang kanyang sariling buto na nadurog.“M-m-magsasalita ako.” Pakiramdam niya na ang lalaki sa kanyang harapan ay demonyo. Sobra itong nakakatakot. Nababalot siya ng takot. Galit siya sa lakas ng loob ni Jane Dunn muli… Ang babaeng iyon ay malinaw na pinangako sa kanya na tutulungan niya ito na humingi ng kaawaan!W
Nang itaas ni Susie Thompson ang kanyang ulo, nakita niya ang isang pares ng malalim na mata.Kahit na sa sandaling ito, si Susie Thompson ay namula pa din.Nakatingin siya kay Haydn Soros ng kabado. “Mr. S-Soros.”Kumurap siya, umaasa na si Haydn Soros ay ililigtas siya.Binaba ni Haydn Soros ang bote ng wine sa kanyang kamay. Tumingin kay Susie Thompson at ngumiti bigla. Ang tibok na puso ni Susie Thompson ay bumilis. Siya ay medyo natuwa… Tulad ng inaasahan naaalala pa din siya ni Mr. Soros.“Sino ito, Mr. Stewart?”Sa isang iglap, si Susie Thompson ay pinag dudahan ang kanyang sariling tenga. Pakiramdam niya na siya ay nasa bahay na gawa sa yelo.Tinupi ng elegante ni Sean Stewart ang kanyang mahabang binti. Nakaupo sa couch, sinabi niya, “Siya? Sabi niya na gusto niya si Haydn Soros. Akala ko para sa ganito ka walang muang at inosenteng babae na mahulog ang loob sayo… Paano ko ito sasabihin? Bilang magkaibigan na lumaki ng magkasama, sa tingin ko responsable ako na dalhin s
Humataw siya hanggang sa makarating doon. Kahit si Uno ay naramdaman na ang kanyang boss ay humahataw ng sobra.A row of cars pulled over at East Emperor.Isang hilera ng kotse ang pumarada sa East Emperor.“Boss…” Uno called out to him, but his boss already swept past him in a flash, taking large strides into the East Emperor’s lobby. He did not stop the whole way as he made a beeline for the elevator.“Boss...” Tinawag siya ni Uno, ngunit ang kanyang boss ay lumagpas na sa kanya sa isang iglap, naglalakad ng malalaking hakbang papunta sa lobby ng East Emperor. Hindi siya hindi siya huminto sa buong paglalakad habang diretso siya papunta sa elevator.Uno hastened to follow him.Nagmadali si Uno na sundan siya.The look on Sean Stewart’s face was beyond indifferent. His slender legs moved at an extremely fast pace as he shot forward like an arrow from a bow. Alora’s office was straight ahead. The door was just in front of him. He trotted over hastily. Without knocking on the doo
‘Kung makikita ko ang tao sa mundo na gugulo sa aking mga emosyon isang araw, ako mismo ang papatay sa kanya.’Iyon ang naintindihan ni Sean Stewart ng siya ay binata pa lamang.Bilang tagapagmana ng Stewart family at ang kinabukasan na hahawak sa manibela, ang edukasyon na natanggap ni Sean Stewart ay ang pinaka strikto at ang pinaka walang awa simula pagkabata pa lang. Ang kanyang lolo ay personal na tinuruan ang kanyang apo na maging walang awa at walang pusong robot.Sabi ng lolo niya, :”Hindi ka pwedeng magkaroon ng kahinaan. Isang araw, kapag may dumating na tao na makakaimpluwensya sa iyong mga desisyon at emosyon ng mabilis, ang taong ito ay ang iyong magiging pinaka matinding kalaban. Sean, kailangan mong patayin ang kalabang ito mismo.”Ng si Sean Stewart ay sinabi kay Elior White ang tungkol dito, maliban sa nagulat siya, si Elior White, na siyang binata pa noon, ay akala na si Sean Stewart ay sinasabi lang ito na walang ibig sabihin. Ang lahat ay nagsasabi ng mga bagay