Chapter 5

After the incident, I've been very distant to Kiel. Mas lalong hindi ko na siya kinakausap. Kapag din nahahawakan niya ako unconsciously sa bewang ay humihingi siya ng paumanhin.

Wala namang problema sa akin kung may mangyari man sa amin. As long as we both love each other. Pero our situation right now is different. He has a girlfriend. Doing the deed is like disrespecting his relationship with the girl.

"Sasama ako." Pamimilit niya nang sabihin kong aalis ako at bibili ng mga make up at pagkain na matagal na akong natatakam.

"No need. You have your work. Magtrabaho ka na." Seryosong saad ko habang inaayos ang damit sa harap ng salamin.

"I'm the boss."

"Tss… I know. What I'm saying is… sabi mo you're helping dad with our business. Edi kailangan ka ro'n. Pumunta ka na." Sinimulan ko na ang paglalakad pababa ng hagdan.

"I told you. I want to come with you."

"Ano namang gagawin mo ro'n?! Bibili lang ako ng mga kailangan ko!" Huminto ako at hinarap siya.

"That's why I'm going with you."

"Bahala ka na nga diyan." Padabog kong saad dahil hindi na naman siya napagsasabihan. Kapag gusto niya talaga ay gagawin niya.

"Mang Remy, ang susi po? Ako na po muna ang magmamaneho." Magalang na saad niya sa driver na ngayon ay nakaupo sa loob ng kotse. Sinabihan ko kasi ito kanina na i-ready na ang sasakyan dahil aalis ako.

Lumabas ang driver at ibinigay rin naman agad sa kaniya ang susi. Nagpaalam na rin ito bago pumunta sa area kung saan ipinagawa ni Kiel para sa mga kasambahay, bodyguards at driver. Malaki iyon. Parang bahay na rin. Kapag pumasok ka sa loob. May sala rin sila, kusina at banyo. Sa ikalawang palapag naman naroon ang mga kwarto nila. Sa pagkakaalam ko, dalawang tao ang nasa isang kwarto. May comfort room din bawat kwarto kaya hindi gaanong hassle sa kanila.

"Kairylinne… I'm really sorry for what I did. Promise, I won't do it again. N-Nadala lang ako." Panimula niya matapos ng ilang minutong katahimikan sa pagitan namin.

Nanatili lamang ang aking mga paningin sa kalsada. Hindi pa rin naaalis sa isipan ko ang nangyari sa pagitan namin. Muntik na 'yon!

"Forgiven." Ani ko para matapos na. Mukhang na-guilty din siya sa ginawa, e. As he should.

"I'm sorry. Really." ulit niya sa malumanay na tono.

Nang makarating sa mall, nagpatiuna akong maglakad. Hindi gaanong malayo ang agwat namin dahil kahit na anong bilis ko sa paglalakad, naabutan niya pa rin ako. Nang maaninag ang Dior ay hindi ko na napigilan ang pagiging excited. Ako pa mismo ang unang bumati sa employee nila pagkapasok. I really love this scene. Hindi ko na mapigilang ngumiti ng makita ang mga bag at iba pang mga luxury goods. Nang marating ang bahagi kung saan nakalagay ang mga paborito kong make up, ay mas lalo akong napangiti.

Pagkalapit sa mga hilera ng lipstick, kinuha ko agad 'yung shade na madalas kong gamitin. Hindi ko naramdaman ang presensya ni Kiel malapit sa akin kaya hinanap ko ito. Naroon siya sa may counter kausap ang isang babae. Nang mapansin niya ang pagtitig ko ay itinaas niya ang kaniyang mga kamay at ngumiti. Irap lang din ang sinagot ko sa kaniya bago ibinalik ang mga tingin sa lipstick na hawak.

Inilagay ko na sa basket ang napiling bilhin. Pagkatapos ay mga make up sets naman ang tiningnan ko. Pero bago pa man ako makapagpili ay lumapit sa akin ang isang babaeng empleyado. Iniabot niya sa akin ang napakaraming shopping bags!

"H-huh?" naguguluhang ani ko rito.

"Binili po lahat ni sir ng items, ma'am." turo niya sa direksyon ni Kiel na ngayon ay may malapad na ngiti sa mga labi.

"Thank you." I said sweetly. Tinanggap ko muna ang hawak niya bago dumiretso sa direksyon ni Kiel.

"What the hell?! Hindi ko kailangan 'yung iba!" singhal ko pagkalapit sa kaniya.

"It's on me." Aniya habang akay ako palabas ng Dior.

"So? Hindi ko naman ginagamit lahat 'yun." Sinamaan ko siya ng tingin. It's not that I don't appreciate his effort. Hindi lang talaga kasi ako sanay na bumili ng hindi ko kailangan. Kahit malaki ang perang binibigay ng mga magulang ko, hindi ko ito ginagastos sa kung ano-ano.

"I already paid for it. You can try using those things you haven't used yet. Paniguradong bagay naman lahat 'yun sa'yo."

"I'm gonna pay you."

"You don't have to. That's my treat, as your h-husband." He trailed off a bit. Tila may bumabara sa lalamunan niya tuwing sinasabi niyang asawa ko siya. "But, if you feel indebted, your kiss is enough as a payment." He smirked.

Tinaasan ko lang siya ng kilay. Parang baliw to. Alam na alam niya talaga kung paano painitin ang ulo ko!

I'm not sure what his true character is. Noong una kasi, para siyang masungit. Hindi rin siya palangiti. Pero nung tumagal, nagiging makulit at palabiro na siya. Lalo na sa akin! I didn't expect that he's clingy!

"Galit ka pa rin ba?" Namumungay ang kaniyang mga mata.

"Of course. Who wouldn't? May girlfriend ka na pero nagagawa mo ang ganoong bagay sa iba."

Napakagat-labi siya.

"I'm sorry…. Really really sorry. Hindi ko na uulitin, promise. But, can I still sleep with you… a-and hold your w-waist." Pagsusumamo niya.

"Why do you like holding my waist?!" Pasigaw na tanong ko. Naglalakad pa rin kami. Alam kong may mga tumitingin sa direksyon namin tuwing natataas ko ang boses ko. But, I don't care about them.

"I love doing it, Kairylinne," aniya at dahan-dahang inilagay ang kaniyang kamay sa aking bewang. "I want others to know that you're mine. You're only mine, baby."

"I don't like it when guys look at you. They should know now that you're mine." His jaw clenched.

"What the hell? Napapansin mo talaga iyon?! Hindi ko nga alam na may tumitingin sa akin." Umirap ako. Pero agad din siyang sinamaan nang tingin nang may pumasok sa isipan ko. "Wait...Don't tell me, you're developing feelings for me?" Tanong ko na ikinatigil niya.

"I-I was just—"

"We have a deal, Ezekiel." Pagpuputol ko.

"I know. I just want to hold your waist!" Pagmamaktol niya. Parang bata!

"We're just acting, right? There's nothing to be serious about. Isa pa, kung pwede, maging sweet ka lang kapag nariyan sila mommy or tita. 'Yun naman ang usapan natin, 'di ba?" Pagtataray ko.

"No. Even when we're outside—together, we have to be sweet."

"And why is that?" Paghahamon ko.

"Many people are looking at us. Our every move is being calculated. Once the other board members found out that we're marrying for convenience, they might forbid me in helping your father. You will lose everything, Kairylinne. Everything that your parents have been working hard for. So, we really have to be careful. Don't be so stubborn." He hissed before tightening his grip on my waist.

Wala na akong nagawa kundi ang sumunod sa gusto niya. Ayaw ko rin naman na ang aksyon ko ang maging dahilan ng pagkawala ng lahat— lahat ng mga paghihirap nila mommy at daddy. Alam kong napakarami nilang sinakripisyo para maging isa sa mga kilalang businessman sa buong mundo. I have to behave for them to not lose everything they have right now.

"Okay. We're on our way." Aniya sa kabilang linya.

Hindi na ako tumungo pa ng grocery dahil sa sobrang inis sa ginawa ni Kiel.

"Your seatbelt." Pagpapaalala niya.

Lumabas din agad kami pagkatapos. Pero bago pa man iyon ay kinulit niya muna ako kung bakit hindi ako pumunta ng grocery. Hindi ko siya sinagot kahit na paulit-ulit ang pangungulit. Sa huli ay sumuko rin siya.

"Who's that?" Tanong ko pagkatapos maayos ang seatbelt. Binaba niya na rin ang tawag at sinimulan na ang pagpapaandar ng kotse.

"One of the guards. Your parents are at home. We have to be there right now. Baka kanina pa naghihintay."

Tahimik ang aming naging byahe, hanggang sa marating ang mansion. Some of our guards open the door for us. Pagkalabas ay kinuha rin ng isang guard ang mga bitbit ko. Sinabi ko rin dito na idiretso na lang sa aking kwarto ang mga pinamili. Pagkabilin ay nauna na akong dumiretso sa loob ng bahay.

"Mommy!" Tawag ko nang mamataan si mom sa pagitan ng hagdan na nasa magkabilang gilid. Pinagmamasdan niya ang interior design ng bahay.

"Dad!" Dugtong ko nang makita si Dad na nakatingin sa litrato namin ni Kiel. It was our wedding picture. Pagkatapos niyang ibigay ang marriage contract sa daddy niya ay may pinapunta siyang photographer sa bahay para litratuhan kami. It looks like a real wedding. Naka tuxedo siya samantalang simpleng gown lang din ang suot ko.

"Kumusta ang prinsesa namin?" Biro ni dad pagkayap sa akin.

"Okay naman po, daddy." I smiled widely.

"Ngayon lang kami nakadalaw ng mommy mo. May inasikaso lang."

"No problem, dad! Welcome naman po kayo rito anytime." Saad ko at inaya sila tungong dining area.

Binilinan ko rin ang mga kasambahay na maghanda ng tsaa dahil iyon ang gusto ng mga magulang ko. Napakahilig nila ro'n samantalang sobrang pait no'n nang tinikman ko.

"Nasaan na ang asawa mo?" Tanong ni mommy pagkaupo.

Saktong sasagot na sana ako nang biglang sumulpot si Kiel at binati ang mga magulang ko.

"Where have you been? Sabi ng mga kasambahay niya ay may pinuntahan daw kayo." Mapanuksong saad ni mommy na ikinatawa ni dad.

"Sinamahan ko lang po si Kairylinne na bumili ng mga makeup niya." Mas lalong natawa si dad sa sinabi ni Kiel.

"Pasensyahan mo na. Napakahilig talaga niyan sa gano'n. Alam mo na, may pinagmanahan." Daddy shrugged. Pinalo naman siya ni mommy.

Mom knows that dad is teasing him. Natawa lang din ako sa kakulitan ng dalawa.

"It's nice kaya to do some makeup. Right, princess." Tumango-tango ako. Totoo naman iyon. I feel more confident when I'm wearing my make up. Mas ginaganahan din akong gawin ang kung ano-anong bagay.

"You're right, mom. It's relaxing to do."

Dad and Kiel just laughed at us. Boys tsk tsk tsk. Pagkatapos ng kaonting pagkukumustahan ay tinungo ni Kiel ang isang kasambahay. May binulong siya rito. Bumalik din agad pagkatapos.

"You can sleep here, mom and dad." Umirap ako nang marinig ang tawag niya sa magulang ko.

"Hindi rin kami tatagal, anak. Bumisita lang talaga kami para kumustahin kayo." Ani mommy.

"Ohh..." tatango-tangong saad ni Kiel. "Kumain po muna kayo bago umalis. Nagpahanda po ako ng makakain niyo." Dugtong niya na sinang-ayunan naman ng parents ko.

Pagkalatag ng mga niluto ay sinimulan na namin itong kainin. Nilagyan ako ni Kiel sa aking plato, bago lagyan ang kaniya. Ganoon din ang ginawa ni daddy kay mommy.

"By the way, are you two somehow developing feelings for each other?" Natatawang tanong ni daddy.

Nabilaukan naman ako sa kaniyang sinabi. Alam nilang ayaw ko sa lalaki pero bakit ganito ang mga tanungan nila dad! Inabot ko ang basong nasa aking harapan. Pagkainom ay agad akong nagsalita.

"No, dad." Pagkasabi ko no'n ay naramdaman ko ang talim ng mga tingin ni Kiel kaya bahagya ko siyang nilingon. Pero nang ilagay niya ang kaniyang kamay sa aking bewang at diniinan ang hawak doon ay nalipat ang aking mga tingin dito.

He was like telling me that I have to take back what I said. Oo nga pala! May deal kami! We have to act sweet in front of our parents. We have to make up some stories too!

"Uh… I mean, no, dad. Since we're now being uh… i-in love with each other." Tipid akong ngumiti habang ibinababa ang kamay sa bewang kung nasaan nakahawak si Kiel. I massage his hand slowly. As if telling him that he has to say something too! He should help me.

Mukhang nakuha niya rin naman ang ibig kong sabihin kaya agad siyang nagsalita.

"Yes, dad. We are now official. Actually, we recently confessed how we both love each other. So yeah..." Nilingon niya ako kaya tumango-tango ako habang ngumiti bilang pagsang ayon.

"That's nice. Edi, kahit pala maayos na ang kumpanya. You don't have to break up. Magpapakasal na lang ulit kayo. Kung kailan niyo gusto."

"The formal one. A formal wedding." Sabat ni mommy.

Pasimple akong umirap dahil kasinungalingan lang ang sinabi namin ni Kiel. Halos gusto na nga namin matapos ang lahat.

Pagkatapos kumain ay agad na nagpaalam sila mommy na aalis na. Hinatid din namin sila sa labas. Pagkaandar palayo ng sasakyan ay padabog akong pumasok sa bahay.

"Hey!"

"Ano na naman?!" Naiinis kong singhal.

"Galit ka na naman." Mataman niyang saad.

"Of course, I am. Our plan isn't working! Nag-suggest pa talaga sila daddy na magpakasal ulit. Really?!"

"Don't you like it?"

"Obviously! Pareho naman nating hindi gusto, 'di ba?" Paghahamon ko. Imbis na sagutin ako ay ngumisi lang siya! Sa sobrang inis ay hinampas ko siya. "Bahala ka na nga. Alam mo, para kang may amnesia! We have a deal, right? Ayaw na ayaw mo nga sa set-up natin, e. Tapos ngayon, ang gulo mo!"

He chuckled. Kaya padabog akong umakyat patungong kwarto. Ramdam ko pa rin ang pagsunod niya. Pero bago pa man siya makapasok sa kwarto ay huminto na ako. Natigilan din siya.

"You won't sleep here tonight. Doon ka na sa kwarto mo!" Ani ko bago mabilis na isinara ang pinto pero hindi ko iyon natuloy dahil sa pagpigil niya.

"I'm sleeping here."

"No, you won't sleep here!"

Hindi niya pinansin ang sinabi ko, bagkus ay agad siyang humiga sa kama ko.

"I told you. Dapat hindi na tayo nagsinungaling kila daddy. Maiintindihan nila 'yon."

Saglit siyang natahimik. Ngayon, ay magkatitigan na kami. Maamo ang kaniyang mga mata habang nakatitig sa akin. Nakahiga siya ngayon sa kama samantalang nakatayo ako sa gilid.

"Okay. If that's what you want." Malumbay na aniya bago tumalikod sa pagkakahiga sa akin.

I was a bit taken aback. Hindi dahil sa sinabi niya. Bagkus, ay dahil sa inasta niya. Malayong-malayo ang emosyon ng kaniyang mga mata sa sinasabi niya. Hindi iyon akma.