(Tianna POV)
“Table number 1!” ani ng chef ng restaurant na pinagtatrabuhan ko.Agad akong lumapit para kunin ang order at binigay sa table. Habang nilalapag ko ‘yon ay naramdaman ko ang tingin ng dalawang pares ng mga mata.“Why are you working here?” A cold voice was lingering in my ears.Dahan-dahan akong lumingon dito. Nagsitaasan ang balahibo ko nang makilala ko kung sino ‘yon. Ang lamig ng mga mata niya at sobra akong nai-intimidate sa paraan ng pagtingin niya sa akin. Halos dalawang buwan ko rin siyang hindi nakita. Sobrang lakas ng tibok ng puso ko at may hindi maipaliwanag na saya.“Lev,” mahina kong tawag sa pangalan niya.Malamig siyang ngumisi. “Why? Are you that shock to see me?”Galit ba siya sa akin? Natural lang siguro ‘yon lalo na at ilang beses ko siyang ni-reject. Umiling ako at nag-iwas ng tingin. “This is all your order,” I professionally said.Tumingin siya sa akin ng masama. “MaliHalos hindi ako makagalaw at gusto ko na lang lumubog sa lupa sa sobrang pagkahiya nang madami ng tao ang nakiusisa.Nakarinig ako ng malakas na mga bulungan.“Pinagsabay ata ni Mrs. Gray sina Sir Lev at Sir Vencio.”“Oo nga.”“Nako, kawawa namam si Sir Lev.”“Shut up, everyone! The party is over!” galit na sabi ni Lev. Nanahimik ang mga tao at kanya-kanya na silang takbo.Tumingin sa akin si Lev. Sobrang lamig ng tingin niya sa akin. “Umuwi na tayo.”Napakurap ako ngunit agad rin akong tumango.Sabay kaming naglakad patungo ng parking lot, walang imikan, pawang kaluskos lang ng sapatapos ang naririnig.Hanggang sa makarating kami sa bahay ay wala pa ring umik si Lev. Gustong-gusto ko siyang kausapin pero napapanghinaan ako ng loob sa tuwing nakikita ko ang walang emosyong mata niya.Ayaw ko ng ganito, ang bigat sa pakiramdam.Nabuo ang desisyon sa isip ko. Huminga ako nang malalim bago ako lumabas ng banyo. Nakita ko si Lev na nakatalikod sa direksyonko.Agad akong humiga ng kama n
Vencio smiled. “Suprise!”“Anong ginagawa mo rito?” “I was invited by the company.”Binaba ko ang plato na pinaglalagyan ng cookies.Agad ko siyang hinila papunta sa medyo tagong parte ng venue. “Bakit hindi mo man lang sinabi sa akin?”“I was about to tell you, last time but you ended the call.”Nag-iwas ako nang tingin. “Sorry. Mas mabuti na rin sigurong hindi na tayo mag-usap pa.”Kumunot ang noo ni Vencio. “Why? Parang biglaan naman yata. Okay pa tayo noong nakaraan, ah.”“K-kasi—”“Dahil ba piinagbabawalan ka ng asawa mo.” pagpapatuloy niya.Binasa ko ang labi ko. “H-hindi naman sa ganoon, Vencio. Respeto ko na lang din ‘yon sa asawa ko. Kahit sino namang asawa ay ayaw na may ibang kasama ang asawa niya.”Tumawa nang pagak si Vencio. “Wala namang kwentang dahilan n’yan. Magkaibigan tayo, Tia. Walang malisya. ‘Yang asawa mo lang ata ang may makitid na utak, eh.”Sinamaan ko siya nang tingin. “Wala namang ganyanan, Vencio. Huwag mong pagsalitaan ng ganyan si Lev.”Hindi sumagot si
Umaga pa lang kanina ay naghahanda na ako para sa gaganaping anniversary party dahil wala pa rin akong isusuot. Ang gusto nga sana ni Lev ay magpagawa na lang ako pero hindi ako pumayag dahil bukod sa gastos lang ‘yon ay hindi na aabot sa date. Supposed to be pa nga ay kahapon pa sana ako bibili ng damit, ang kaso ayaw akong paalisin ni Lev at cuddle time raw. “Ma'am, ang ganda niyo po! Grabe, ang glowing niyo po ngayon. Ano pong sekreto niyo?” sabi ng make-up artist ko. Namumula ang pisnging tumawa ako. “Wala naman. Ganoon pa rin naman sa usual routine ko.” “Ganyan talaga kapag inlove, ‘di ba po ba, ma'am?” tanong ng kasama niya. “Correct!” Isinuot ko na ang red sleeveless a line gown na napili ko kanina. Simple lang ang tabas nito at kaunting diamonds ang nagdala nito. “Babe?” tawag sa akin ni Lev. Agad ko siyang nilingon. Nakita ko kung paano nalaglag ang panga niya nang humarap ako sa kanya. “Lev? Bakit?” tanong ko nang magtagal ang tingin niya sa akin. “
“Ah, Vencio. Mamaya na lang tayo mag-usap.”“Wait, Tia. I have something to––”“Babe, please,” mahinang tawag sa akin ni Lev, almost begging.Nagmamadaling in-end ko ang tawag at tsaka ako lumapit sa asawa ko.“Bakit?” inosente kong tanong.“Come here.” Sinenyas na umupo ako sa binti niya.“Lev, ano ka ba. Nasa trabaho tayo,” namumula ang pisnging saway ko sa kanya.He shook his head and pulled me. “I don't care. I miss my wife,” he said that it will justify his clinginess.“Ano ba kasi ‘yon? May kausap ako.”Hindi siya sumagot at isinubsob niya ang mukha niya sa leeg ko. Akmang tatayo na ako ngunit mas niyakap niya lang ako. “Ano nga kasi, Lev? First day ko sa trabaho, need ko ng bumalik sa assistant’s desk at magpapaturo pa ako kay Aurora.”“Bakit tumawag sa ‘yo si Vencio?”“Hindi ko alam. Hindi pa man kami nakakakapag-usap ay tinawag mo na ako kaya hindi ko na natanong.”“Please, babe. Don't talk to him,” mahina niyang sabi.“Vencio did a lot of things for me and Nigel. He helped
Naabutan ko siyang mahimbing na natutulog. Nakahinga ako nang maluwag. Lumakad ako palapit sa kanya at niyakap siya at marahang hinaplos ang buhok niya. “Mommy loves you, baby without any conditions or doubt. I will always be here for you.” Hindi ko namalayang nakatulog na rin pala ako sa tabi ng anak ko.Naalimpungatan ako nang maramdaman kong may h*******k sa pisngi ko.Nang imulat ko ang mga mata ko ay nakita ko si Sierra na nakangiti. “Good morning, mommy ko,” malambing na sabi ni Sierra.Agad ko siyang niyakap. “Good morning, baby ko. How's your sleep?”“Good po because I woke up beside you.”“Kagigising mo lang ba?”“Kanina po but I want to go down beside you.”Hindi ko maiwasang hindi pagmasdan ang anak ko. “Why po, mommy?” tanong ni Sierra.“Are you sure that you're not mad at mommy anymore?”Tumango si Sierra. “Daddy and Tita Louise explained to me po na it's not your fault. You didn't know po daw at that time and I realized po na you love me po even before pa but I… I ea
“Are you okay, babe?” masuyong tanong ni Lev at niyakap ako mula sa likuran. Nanatili lang akong nakatingin sa pader at bumuntong hininga.Pagkatapos ng heart to heart talk namin ni Sierra ay umuwi na rin kami agad. Sa ngayon ay kasalukuyan na kaming nagpapahinga. Habang ang mga bata ay tulog na sa kanya-kanya nilang kwarto.“Hindi ko alam. Masaya ako na alam na natin ang totoo pero at the same time ay sobra akong nalulungkot para sa panganay natin. Marami siyang naranasan na hindi pa dapat niya pinoproblema.”“Ang sarap naman pakinggan ang salitang ‘panganay’ natin. That is what I dreamed of, many years ago but not this way. Sierra was the one who was affected by what happened to us. I'm guilty because at some point, I didn't protect her enough so she felt that kind of pain…”“Hindi ko makalimutan ang ekpresyon ni Sierra nang sabihin niya na nakaramdam siya ng selos kay Nigel dahil sa—” my voice broke. “Kasama niya ako at si Sierra, hindi. Nigel grew up with me, loving him but my Si