Novels by xophrosynequest

Pagkatapos kumain ni Sierra ay lumabas na kami. Bumungad sa amin si Lev na naglalakad, pabalik-balik na parang aligaga. Nang buksan ko ang pinto ay agad lumapit sa amin si Lev at pumantay kay Sierra. “Are you okay now, baby?” Lev asked his daughter.“Yes po, daddy. Sorry po, if I said those hurtful words.”Umiling si Lev. “You don't need to apologize, anak. I should be the one who must apologize. I'm sorry that I'm not a good f-father. I failed you and your brother,” his voice broke. “It's not true, daddy. You are the best! It's my fault naman po kasi. I shouted.”“Hindi lang ‘yon, anak. I wasn't there when your mom left us. I didn't r-realize that you, my children need a father to lean on during those times. I'm so s-sorry, anak.” Lev's tears started streaming down his face.Niyakap ni Sierra si Lev at marahang tinapik-tapik ang likod ng ama.Pumatak ang luha ko sa nasaksihan. I can’t believe that at such as young age ay ganito na ka-mature ang anak ko. She was the one who was hurt

Huminga ako nang malalim bago ako kumatok sa pinto ng kwarto ni Sierra.Napagdesisyunan namin ni Lev na ako na lang muna ang kakausap sa anak namin para magpaliwanag.Hindi siya sumagot kaya I took it as a sign na pumasok.Nakita ko siyang nakatalukbong ng kumot. “Baby, si mommy ito.” Inilapag ko sa bedside table niya ang dala kong pagkain at umupo sa kama niya.Inalis niya ang kumot at tinignan ako. “What are you doing here?!” I gently smiled. “I brought you breakfast, anak.”Bumaba ang tingin niya sa pagkain at nag-iwas nang tingin.Humiga ako sa tabi niya at niyakap siya. “I miss you, baby ko.”Nakahinga ako nang maluwag nang hindi siya nagprotesta sa yakap ko. Pinunasan ko ang marka ng luha sa pisngi ni Sierra.“Alam mo, noong nalaman kong totoo kitang anak. Sobrang saya ko dahil ilang beses ko iyong ipinagdasal na sana…. Ako na lang ang mommy mo…” malumanay kong pagsisimula. Hinaplos ko ang pisngi niya. “You are such a dream come true for me and your dad because when we were

I was caught off guard and it took long for me recover.“B-baby, please hear me out first…”Umiling si Sierra. “Ayaw!” sabi niya ‘tsaka ako tinalikuran.Napalunok ako at lumapit sa kanya. “A-anak, huwag naman ganito. I'm sorry, kung matagal nawala si mommy,” puno nang pagsusumamo ang boses ko.Hindi siya sumagot at akmang aakyat na nang niyakap ko siya. “Please, baby ko. Huwag ka ng magtampo kay mommy…” Nagpumiglas siya at narinig ko ang pag-iyak niya. “I don't like you anymore!”Mabilis akong umiling. “No please, d-don’t say that, anak.” “Leave ka na lang ulit. Sanay naman na akong iniiwan mo!” Nabitawan ko siya at napaatras ako. Pakiramdam ko ay nanghina ang buong katawan ko sa mga sinabi niya. My child’s words hurt me but it's more painful to hear her sobbing because of me…. It's all my fault.“Sierra!” dumagundong ang galit na boses ni Lev na nasa puno na ng hagdan. Bakas ang ugat sa leeg ni Lev at pamumula ng tainga niya.“Don't you ever say that to your mom!” Nag-iwas nang t

Naalimpungatan ako sa pagtama ng araw sa pisngi ko. Nang lingunin ko si Lev ay mahimbing pa rin ang tulog niya habang nakayakap sa akin. I gently touched his jaw, may mga balbas na siya at medyo pumayat din siya. Anong nagawa ko? Pinahirapan ko lang ang mga sarili namin. “I'm sorry, Lev,” my voice broke.Niyakap ko siya hanggang sa makatulog ulit ako.Nang magising ulit ako ay tulog pa rin si Lev. Kaya naisipan kong ipagluto siya. Tutal ay medyo maaga pa naman. Gusto kong bumawi sa kanya sa paraang alam ko. Habang ginagawa ko iyon ay hindi ko maiwasang hindi mapangiti. Sobrang na-miss ko ang ganitong scenario, ‘yong malaya kong nagagawa ang mga gusto kong gawin…Patapos na ako sa pagluluto ng ulam at nasa paggawa na ako ng meryenda namin mamaya.Habang naghahalo ako ay nagulat ako nang biglang may maliit na kamay ang humihila ng damit ko. “Sino ikaw?! My mommy will be mad if you steal my daddy!” galit na sigaw ni Nigel. Kahit hindi ko pa nakikita ang mukha niya ay kilalang-kilala k

Tinignan ko ang sarili ko sa salamin ‘tsaka ako ngumiti. Bagong ligo ako at suot ko ang t-shirt ni Lev dahil wala na akong kasyang damit at shorts ko na kinuha ko lang.I feel so happy right now. I feel like I'm home…Kita ko sa peripheral vision ko na nakatitig sa akin si Lev na nakaupo sa kama. Nilingon ko siya. “Bakit?”He smiled. “I like that you're wearing my clothes.” Umingos ako. “This is mine now.”Dumagundong ang tawa ni Lev sa buong kwarto. “Okay, ma'am. That's all yours. Besides, what mine is yours…” He winked at me.“Talaga!” mayabang kong sabi.Pinagpatuloy ko na ang pag-aayos ng buhok ko.Sandali siyang nanahimik kaya hindi ko na siya pinansin.Habang nagsusuklay ako ng buhok ko ay naramdaman ko ang pagyakap ni Lev mula sa likod ko. Naramdaman kong hinaplos niya ang tiyan ko. “Babe, parang medyo busog ka ngayon?” alanganin niyang tanong.Natigilan ako at nilingon siya saglit. Oo nga pala! Hindi ko pa nasasabi sa kanya na buntis ako!Binasa ko ang labi ko at binaba ang

He looked into my eyes and stepped closer. “Because Lucy or you known as Heidi was my twin, babe.” “A-ano?” gulat kong sigaw.Ngumiti siya nang maliit. “She's my twin, babe,” ulit niya.Hindi makapaniwalang tinignan ko siya. All I can see in his eyes was sincerity.Umiling ako at itinuro siya. “Sinungaling! Kayong dalawa lang ni Louise ang magkapatid! Hindi mo man lang ginalingan ang palusot mo!” Niyakap niya ako pero nagpumiglas ako. “Sinungaling ka!” Umiling siya. “I’m telling the truth, babe. Lucy was my twin.”Umiyak ako nang umiyak. So, all this time? I'm so— Hinayaan ko siyang yakapin ako hanggang sa tumahan ako ay nanatili siyang tahimik.“P-paano nangyari ‘yon? Naguguluhan ako,” tanong ko sa kanya habang nagpupunas ako ng luha.Iginiya niya ako paupong sofa. “Lucy and I didn't grow up with each other because…” huminga nang malalim si Lev. “She was raised by our grandmother. Alam mo naman na masyadong magulo ang buhay namin noon dahil sa pagtatalo nila sa negosyo. Para prot