Chapter 4

Eunice's POV

Dream come true. It's not my first time to travel abroad, pero ito ang unang beses na makakarating ako sa bansa na pangarap kong puntahan. Roman granted my wish na magbakasyon kami sa Paris. Matagal ko nang hinihiling sa kaniya na dalhin niya ako sa lugar na 'yon.

I prepared everything, pati ang mga damit na dapat kong suotin sa four days vacation namin. Pinag-isipan ko talagang mabuti ang mga OOTD ko para naman maganda ako sa mga selfie ko.Gusto kong kainggitan ako ng mga friends ko kapag pinost ko na ang mga pictures ko sa social media.

Hindi kami pwedeng magsabay ni Roman sa flight, dahil baka malaman ng asawa niya na magkasama kami. Ang paalam kasi ni Roman sa misis niya ay business ang pupuntahan nito sa Paris, hindi alam ng bruha niyang asawa na magbabakasyon kaming dalawa. Well, it's not my problem anymore. Hindi ako mapipigilan ng kahit na sino, kahit pa ang tigreng asawa ni Roman.

Nauna akong umalis kay Roman, siya naman ay bukas pa ang flight. Naayos na ng sekretarya niya ang lahat tungkol sa vacation trip namin, pati ang hotel na titirahan namin sa apat na araw na pamamalagi roon ay naka-reserve na rin.

Sa totoo lang ay mas feel kong ako lang ang mag-isang mag-travel, hindi ko rin gusto na kasama sa iisang eroplano si Roman at magkatabi pa kami ng upuan. Ayokong may masabi ang mga tao kapag nakita kaming magkasama. Mabuti na rin ang nag-iingat, ang alam kasi ng asawa ni Roman ay hiniwalayan na ako nito pero dahil nga love ako ni Roman ay hindi niya kayang gawin sa akin iyon. As usual, nagsinungaling na naman siya nang malala sa kaniyang asawa para lang papaniwalain ito na tapos na sa amin ang lahat at wala na talaga kaming relasyon. Sorry siya, ang laki kasi niyang tanga, at naniwala naman talaga siya sa kaniyang asawa, ang dali niyang mauto.

-

After 16 hours of flight finally, nakarating na rin ang eroplanong sinasakyan ko. Palabas na ako ng airport, may naghihintay na sundo na maghahatid sa akin patungo sa hotel na titirahan ko.

Isang malaking maleta lang ang bitbit ko, bukod sa hand carry, as much as I want to bring all my things ay hindi ko na ginawang magdala ng marami dahil may iba akong plano. Sasamantalahin ko ang pagkakataon na magkasama kami ni Roman sa Paris, para magpabili sa kaniya ng mga bagay na gusto ko. Isa rin sa dahilan kaya gusto kong pumunta sa bansang ito ay dahil gusto kong ma-experience na mag-shopping ng bongga. I'm sure hindi naman ako hihindian ni Roman. Ibinibigay niya ang lahat ng gusto ko, kaya naman sa kaniya lang ako nakipagrelasyon ng matagal. Lahat naman ng nakarelasyon ko ay mapagbigay pero si Roman ang pinakagalante sa lahat. Mananatili ako sa tabi niya hanggat nakikinabang ako sa kaniya.

-

Habang naglalakad ako ay may naririnig akong ingay, hindi ko maiwasan ang hindi mapalingon. Maraming tao sa labas ng airport, sa tingin ko ay mga media iyon, dahil may dala ang mga ito na iba't-ibang klase ng camera. Mukhang may hinihintay silang lumabas. Na-curious tuloy ako kung sino? I'm sure sikat na celebrity iyon kaya naman ganun karami ang mga nakaabang na-reporter. Hinayaan ko na at hindi na ako naki-usyoso pa, maraming celebrities sa iba't-ibang panig ng mundo ang pumupunta sa bansang ito para magbakasyon kaya hindi na ako magtataka kung maraming reporter ang nag-aabang ng magandang maibabalita. Pagod na ako at wala akong panahon na mag-fan girl ngayon.

Pagtapak na pagtapak nang isang paa ko sa exit door ay siya namang gulat ko nang bigla na lang may tumakip na kung anong bagay sa ulo ko, natabunan nito ang buong mukha ko. Hindi ko alam kung ano ang tumabing na iyon sa aking mukha, pero para siyang isang coat. In fairness, ang bango ng amoy—amoy imported na perfume. Maya ay may naramdaman akong umakbay sa balikat ko.

"Babe, it's me, the paparazzi is everywhere, don't remove your cover. Just trust me, we'll slip away unnoticed."

Iyon ang narinig kong sabi ng taong umakbay sa akin. Boses iyon ng isang lalaki, kung wala lang ako sa ganitong sitwasyon ay maa-appreciate ko kung gaano kaganda ang boses niya, kaya lang ay iba ang nararamdaman ko ngayon. Imposibleng si Roman ang lalaking iyon, dahil hindi niya ka-boses si Roman at magkaiba sila ng pabango. Tingin ko ay bata pa ang lalaki, halos kasing edad lang ko lang siguro ito kung ibabase ko sa boses niya.

Gusto kong kumawala, gusto kong tanggalin kung ano man ang nakatakip sa mukha ko. Naalarma ako nang biglang may umagaw sa dala kong maleta.

"Hey, what's going on? Who the f*ck are you? Where is my luggage? Are you trying to kidnap me or something? Let me out of here you bastard!" galit na sabi ko, ngunit hindi ako naririnig ng lalaking nasa tabi ko dahil nagkagulo na ang mga reporter. May naririnig akong mga ingay.

"Let's go, babe!" sabi ng lalaki sa akin.

Halos buhatin na ako nito, wala akong nagawa kung hindi ang sumunod sa mabibilis na lakad nito, hanggang sa tumigil ito at may narinig akong bumukas na pintuan ng sasakyan. Ipinasok ako sa loob ng hindi ko kilalang lalaki.

Isa lang ang naisip ko ng nga sandaling iyon—nakidnap ako!

Pero, sino naman kaya ang magpapa-kidnap sa akin? At sa Paris pa talaga ako pina-kidnap. Hindi naman ako mayaman para kidnapin, kaya laking pagtataka ko.

"We did it! We outsmarted the paparazzi!" tuwang sabi ng lalaki, ako naman itong pilit tinatanggal ang nakatakip sa akin.

Sa wakas nakawala na rin ako sa buwisit na kung anong bagay na iyon.

"Babe, are you okay?"

"Okay? Mukha ba akong okay? Pagkatapos mo akong takpan ng kung ano at kaladkarin sa sasakyan na ito, sa tingin mo okay ba ako?" mataray na tanong ko.

Nagulat ang lalaki pagkakita sa akin.

"Huh! Who are you?"

"Ikaw ang sino? Bakit mo ako dinala rito? Kidnaper ka noh? Gusto mo akong kidnapin."

Sinamaan ako ng tingin ng lalaki. Saglit akong natigilan ng matitigan ko ang mukha niya.Guwapong lalaki ang kaharap ko ngayon at tama ako, bata pa nga siya, sa tingin ko ay matanda lang ito sa akin ng ilang taon.

"F*ck! What are you doing here? You're not Madeline. Where is Madeline?" galit na tanong nito sa akin.

Sinamaan ko siya ng tingin. "Ewan ko sa'yo, hindi ko kilala ang Madeline na sinasabi mo!" singhal ko rito.

Nagtiim ang bagang niya. Nakakatakot ang matalim na tingin niya sa akin, ngunit hindi ako nagpadala sa takot. Inisnab ko ito at inikutan pa ng mga mata.

"Get out of my car, you fucking impostor!" galit na sigaw nito at pinagtulakan ako palabas.

"Shit ka! Sino ka bang siraulo ka? Pagkatapos mo akong kaladkarin at ipasok dito ngayon ay ipagtutulakan mo naman ako palabas. Kung sino mang Madeline 'yang pinagsasabi mo wala akong pakialam. Pagkatapos ng perwisyo na ginawa mo sa akin, hindi ka man lang marunong manghingi ng sorry!" nanggagalaiti na sabi ko.

Umiling ang lalaki. "I don't know what you're talking about. Just get out of my car!" makapangyarihang utos nito sa akin.

Mula sa backseat kung saan kami nakaupo ay bumaba ang lalaki at hinatak ako nito palabas ng kotse, dahil ayaw ko ngang lumabas. Hindi na ako nagpumiglas, mas malakas siya sa akin kaya nagawa niya akong mahila pababa ng sasakyan.

"Hoy siraulo ka, ibalik mo ang maleta ko!" sigaw ko, umandar na ang sasakyan ngunit bigla rin itong huminto at umatras pabalik sa kinaroroonan ko kaya nagulat ako. Lumabas ang driver, pumunta sa likuran ng sasakyan, binuksan ang compartment at kinuha ang maleta ko na doon pala inilagay.

"Ecco i tuoi bagagli, ci dispiace molto, è stato solo un grosso errore," sabi ng lalaki habang inilalagay ang maleta sa tabi ko.

"What? What did you say?" kunot noong tanong ko, wala kasi akong naintindihan ni ano man sa sinabi niya.

Sumenyas lamang ito na para bang sinasabing wala lang, pagkatapos ay nagmamadali na itong sumakay sa loob ng sasakyan at pinaharurot iyon.

Hindi ko talaga maintindihan kung ano ang nangyari. Ang dapat sana ay magandang araw ko ay sinira lang ng siraulong lalaking iyon. Nahirapan na tuloy akong hanapin ang susundo sa akin, nagpaikot-ikot na ako sa labas ng airport ngunit hindi ko ito makita. Ang akala siguro ay nakaalis na ako o kaya ay hindi ako natuloy na bumiyahe kaya umalis na lang bigla. Mabuti na lang talaga at pinabaunan ako ng pera ni Roman. Sumakay na lang ako ng taxi at nagpahatid sa hotel na tutuluyan ko.

Pagod na nga ako sa biyahe tapos may ganuong eksena pa na nangyari sa airport. Hanggang ngayon ay naaalala ko pa rin ang pagmumukha ng nakakainis na lalaking iyon.

Nang makapasok ako sa hotel room ko ay agad kong ibinagsak ang patang katawan sa kama. Nadaganan ko ang remote at napaigtad ako ng biglang bumukas ang tv.

Breaking News:

Pop star Madeline Smith left her concert in Spain and flew to Paris to meet her rumored boyfriend, who owns the largest distillery in Asia.

Napaawang ang bibig ko ng marinig ang balita na iyon na bigla na lang nag-flash sa tv screen.

May ipinakitang footage ang nasabing balita. Kitang-kita ko ang lalaking naikuwentro ko kanina lang sa airport. Ang eksena kanina na tinakpan ako ng coat ng lalaking iyon at dinala sa sasakyan nito. Akala ng mga reporter ay ako si Madeline. Hindi ko kilala ang pop star na tinutukoy sa balita dahil hindi naman ako mahilig sa showbiz. Ang ipinagtataka ko ay kung bakit napagkamalan ng mga reporter na ako siya at pati narin ng siraulong lalaking iyon na sa tingin ko ay siyang boyfriend ni Madeline, dahil binaggit nito ang pangalang Madeline kanina.

Napabuntong hininga ako nang malalim.

Most memorable moment talaga para sa akin ang unang tapak ko sa Paris. Biruin mo nasa flash news pa ako. Okay lang sana kung nakita man lang sa video ang magandang outfit ko, kaya lang nagmukha lang akong nililigaw na pusa sa itsura ko kanina.