Chapter Five

"Huwag mo akong hubaran, Romane! Kahit kailan gago ka. Huhubaran mo ako kapag ako napikon, huhubarin ko pati brief mo.”

“Wala akong pakialam, huhubarin ko ang damit mo na kinuha mo sa kabinet ko.”

Maganda kasi ngayon ang teknik ko. Nakapa-ibabaw ako kay Gianna at hindi niya kaya ang bigat ko kaya halos hindi siya makagalaw.

Napagtagumapayan kong iangat ang damit na suot ni Tomboy. Ngunit hindi ko pa lubos ito nahubad dahil kailangan ko pang i-angat ang mga braso nito. Wala akong pakialam sa sakit ng buhok ko natila matatanggal na sa anit. Dahil sa sabunot ni Tomboy, basta ang focus ko ngayon ay sa paghubad ngdamit ko na suot niya. Lihim akong ngumiti dahil malapit na akong magtagumpay.

"Wala akong pakialam sayo, Gianna. Damit ko lang ang kailangan ko, hindi ikaw."

Hinablot ko ang kamay niya na nakahawak sa buhok ko, napasobsob tuloy ako sa dibdib nito. Nyeta, wala naman itong dibdib kaya wala itong malisya.

"Aray! Gago ka talaga na, Romane ka." daing nito sa impact ng noo ko sa dibdib niya.

"Huwag kang magkunwari, Tomboy, ni wala nga nakapa na boobs ang noo ko e." sagot ko naman sa kanya habang nakangis. Dahil nagtagumpay akong tanggalin sa magkabila ng balikat at damit at ngayon sa ulo nalang ni Gianna.

"Anong----hindi pa natapos pa ni Tomboy ang iba pa niyang sasabihin ng nasabit sa baba niya ang damit na hinuhubad ko sa kanya. And maganda pa ay siya na mismo ang nagtanggal at naghubad nito sa ulo niya. Oh see, ganon lang sana kabilis at kasimple, coordination. Kaso itong anak ng patis na Tomboy na ‘to, ginawa pa na kumplikado ang napakadaling bagay. Tsk!

"Salamat naman at--- hindi ko na natapos pa iba ko pang sasabihin ng biglana lang pinag-untog ni Gianna nang malakas ang aming ulo. Sa sobrang lakas pakiramdam ko bumaliktad ang utak ko.

Pakiramdam ko nagpagulong-gulong ang utak ko sa loob, ngayon ay hilong-hilo ako. Talagang binigyan ako ni Gianna ng maraming stars dahil sa nandidilim na ang aking paningin. Pikit-mulat, pikit at mulat ang ginawa ko saka huminga ng malalim. Kaialangan ko ikalma ang aking sarili.

Si Gianna lang palagi ang nagdadala sa akin sa ibang dimension, mundo nang black eye, bukol at bali. Katulad na lang sa ngayon, napakaraming stars ang nakikita ko. Ang ganda.

"Tomboy, andami ko ng stars na nakikita, ikaw ba?"

"Gago ka kasi. Pasalamat ka nga stars lang,, hindi si San Pedro.”

Naririnig ko si Gianna at nararamdaman pero pakiramdam ko namanhid ang ulo ko. Ang lakas kasi naang pagbunggo ni Gianna sa ulo ko. Magakakaroon pa yata ako ng concussion.

“Romane, buhay ka pa ba?” tanong ni Gianna sa akin. Gusto kong sumagot kaso hindi ko magawa. Nagka-cramps kasi ang ulo ko. “Sumagot ka, Romane, para kung hindi mo na kaya, madala ka na namin sa hospital.”

“Kasalanan mo ‘to, Tomboy, e. Bantayan mo kapag gumaling ako. Isasabit kita sa bubong.” banta niya kahit na nanghihina.

“Okay ka lang? School o hospital?”

“Nanghihina pa, kaya ‘wag mo akong kausapin. Isa kang baliw at pahirap sa akin.”

“Nagtatanong lang naman. Hindi naman masama ang magtanong.”

“Talagang masasama ka sa akin kapag hindi ka pa tumigil!”