Chapter 19.2

#MTDC19: Out of Place Pt.2

I heaved a sigh as I try to control the nervousness I am feeling.

Ano na naman ba ang kailangan niya? May nagawa na naman ba ako? Pero sa pagkakaalam ko ay wala naman…

“Symphony…” tawag niya ulit sabay katok sa pinto.

Tumayo na ako at pinagbuksan siya. His cold glances welcomed me. Hindi ko alam kung bakit na naman siya nagkakaganito. Kasi… as far as I can remember, wala naman akong maling nagawa sa kaniya.

“What?” I gathered all my courage to ask him.

Pinanatili niya ang mga mata sa ‘kin. Yes, I know this is the perfect timing para sumbatan siya sa pagtangay ni Charitee kay Melody buong araw, but hell! Hindi ko talaga maiwasang hindi kabahan kapag ganito na ang ekspresyon ng mukha niya.

Ang madilim niyang mukha ang siyang nagbibigay sa akin ng kaba at takot sa puso ko. It just bring backs the memories of my cuts and bruises ca