Mag-log inShare
Chapter 1.2
Huling Na-update:
2021-07-08 22:18:27[1.2]
Habang nagkaklase kami ay wala ako sa sarili. Tulala at malalim ang iniisip. Nakailang beses nang magtanong si Ash sa akin kung okay lang ba daw ako. Sa bawat tanong niya ay tanging tango at ngiti lang ang aking sagot.
"Hoy, tulala ka na naman. Ayos ka lang ba talaga?" Here she goes again. Nilapat niya ang kanyang palad sa aking leeg at noo na para bang chinicheck ang aking temperatura kung may lagnat ba ako o wala.
"Sabihin mo nga sakin, nag away ba kayo ni Errol at ganyan ka?" I shook my head at her question. But at her look right now, I think she doesn't buy my answer this time.
"You know, you can always tell me if you two had a problem-whatsoever," she said, rolling her eyes. "I'm also your best friend."
"I'm fine. Really," I replied while smiling at her.
"Fine, fine. E kanina ka pa kaya wala sa sarili mo! You're getting me worried." she pouted her pinkish lips. aww, my cousin a. k. a best friend looks so cute.
Inakbayan ko siya kaya't tumingin siya sa akin. I smile widely at her. "Oh come on! I'm totally fine." I look at myself then back to her. "See? nothing to worry about."
"Okay fine! Kanina kasi kapag tinatawag ka nakatulala ka lang, ni hindi mo naririnig e, kailangan ko pang sumigaw para lang marinig mo ako." I just laughed at her statement.
"Okay sige, hindi na mauulit." And she just roll her eyes at what I said.
After that, we had our lunch together at the cafeteria. Maybe my mind was too occupied about what I saw when we were about to enter the school gate. But I can't be so wrong, I saw it. The animal was looking at me. Hindi ko alam kung may nakakita pa bang iba sa hayop na 'yon. Sa parte kasi kung saan ko nakita ang hayop na 'yon ay may mga punong nakatayo ay hindi masyadong nakikita at pinagtutuunan ng pansin ng mga tao ang parteng iyon.
I shook my head. And convince me that it was just a hallucination.
Noong nasa practicum naman kami, Ashley always shouts at me. Even our Teacher, keeps on calling my name more like multiple times? She thought I might have been sick but I told them that I'm totally fine and good thing they bought my reason.
But when they called my name, again and again, I already told them that I'm sick so I go out of the class. Good thing our teacher isn't that strict so she said that I'll just pass the project tomorrow morning.
Hindi ko alam kung bakit masyado kong iniisip ang nakita kaninang umaga. Ganoon naman kasi tayo minsan 'di ba? May mga bagay tayong nakikita natin na minsan akala natin ay guni-guni lang natin. Halimbawa na lang ay may okasyon kang pinuntahan sa malayong lugar tapos may isang tao kang nakita na parang kamukha ni ganito ganyan na taga roon sa inyong lugar. Minsan nga e pinakatitigan mo pa 'yong taong iyon makumpirma mo lang sa sarili mo na kamukha siya ng isang kakilala mo. Tapos minsan, akala mo 'e baka guni-guni mo lang iyon.
Until now, I keep convincing myself that it was just my hallucination. I think it's because of the story tita Rina told last night.
Damn that story!
I shake my head and sigh heavily before I take another bite at my hamburger. Si Ashley naman ayon, daldal ng daldal habang kumakain.
Mabusog kaya siya niyan?
Hindi ko maintindihan 'yong sinasabi niya at inalintana na lang ang pagkain.
Mas mahalaga 'yong pagkain!
We finished our food peacefully. Ilang minuto pa kami nakaupo bago napagdesisyunan na umalis na roon para makakain na rin ang iba pang studyante. Tumayo kami at naglakad na palabas ng cafeteria upang pumunta sa aming Science class. We had the same class since pareho naman na kami ng section. Section A.
Habang naglalakad ay pinilit ko talagang huwag isipin ang nakita kaninang umaga. Trying hard bes! Mahahalata na naman kasi yan ni Ash. Ayokong mag-alala siya sakin. She knows me too well, since sabay kaming lumaki at iisa lang ang nagpalaki sa aming dalawa. Her mom. My tita to be exact. My mother's sister.
What does it feel like? What does it feel when your mom took care of you? when you had a dad? well, I don't know what it feels like. I never had one, I mean I wouldn't exist without my mom and my dad, it's just that, I didn't.... met them. Even in a glimpse. I just saw a picture of my mom, but that's when she was in grade school.
Tita Rina was like my real mother. Pero mas maganda pa rin kung meron akong tunay na nanay na nag-aalaga sa akin. And a father. But Ashley didn't saw her father either, so, she didn't know what it feels. Atleast she has her mother with her, unlike me.
But I still thank God for having tita Rina and Ashley in my life. Sila iyong nandito sa tabi ko, kaya 'wag ng maghanap ng iba at magpasalamat na lang.
Nang dumaan kami sa tapat ng room ng juniors ay may nakikita kaming naglalampungan sa loob ng classroom nila. Kitang-kita sila dahil nasa may bintana pa talaga sila pumwesto!
Hindi ba nila alam na bawal iyan?
Hello? Nasa public po kayo! PDA kayo oy! Ma-guidance sana kayo. Sumbong niyo nga!
Teka, wala man lang bang magsusumbong sa guidance?
(A/N: Ikaw na lang. Ikaw nakaisip e.)
Thalia: *roll eyes
Bitter ka selp? Wala ka lang kasing lablayp.
Lampungan pa more!
SS sa inyo.
S-saya now, iyak
S- soon
"Grabe! Daig pa tayo ng Freshmen! Sila may mga jowa, tayong seniors wala!" I laughed at Ashley na sinabayan ko ng pag-iling as she rolled her eyes.
Tama nga naman siya. Pansin ko rin naman e, halos iyong mga freshmen may mga jowa. Iyong iba nga nakatatlong ex's na e, iyong iba hindi lang tatlo! Marami na! Tapos kaming mga seniors walang jowa.
Ako nga isa pa lang naging ex ko e. Iyon nga lang nakipag break ako sa kanya kasi mas mahal niya pa daw iyong ex niya. Nakita ko nga silang naghahalikan sa CR sa isang mall e. Halikan lang nakita ko ha, wala ng iba, hmp!
Ashley and I both have one ex. Her ex had broken her up too because he said that Ashley doesn't have big b*obs.
What a stupid reason isn't it? Big b*obs, 'yon lang habol niya? e 'di wow. Kung big b*obs lang naman habol niya, e 'di sex din?
:)
Pinakabagong kabanata
Mated Epilogue
Alam kong ilang beses ko nang tinanong ang sarili ko tungkol sa bagay na ‘to. Bakit nga ba ako nandito? Bakit kailangang ako? Ako talaga? Mababago ko pa ba ang kapalarang ngahihintay sa akin sa hinaharap? Pero habang mas tumatagal ako rito sa mundo nila ay tila unti-unti ko nang nasasagot ang mga katanungan sa isip ko pero hindi pa rin malinaw para sa akin. Siguro nga gaya ng sabi ni Jason at Ash na alam ko na ang sagot sa katanungang, “Sino ang itinakda para sa akin?” at siguro ayaw ko lang tanggapin ‘yon sa sarili ko dahil nga tingin ko ay napakalabong mangyari. Pero totoo naman kasing malabong mangyari iyon, siguro para sa kanila hindi malabong mangyari na siya nga ang itinakdang bampira para sa akin. Ako lang talaga siguro ang nag-iisip na impossibleng siya iyon. Pero kailangan ko iyong tanggapin dahil iyon ang katotohanan. Kaya siguro hindi ko pa tinatanggap ang katotohanang iyon ay dahil kailangan ko munang kumpirmahin talaga. Ang tanong ay… Paano ako makakasiguro na tama nga an
Mated 49.2
[49.2]Hinayaan ko lang na nakalugay iyong buhok ko saka naglagay ng liptint sa labi at okay na ako. Nang makarating ako sa salas kung saan naghihintay ang prinsepe na mukhang naiinip na sa paghihintay sa akin kahit na hindi naman ako masyadong matagal at tinawag ko siya para makuha ang kanyang atensyon.Nakablack pants siya saka simpleng plain white t-shirt lang. Parang gagala lang talaga kami sa mga suot namin pero nakakahiya naman sa kanya dahil parang magjo-jogging ako sa lagay ko na ‘to pero parang okay naman ‘tong suot ko. Malamig sa labas kaya naghood ako.Tumango siya sa akin at nauna nang lumabas kaya ako na iyong naglock ng pinto. Hanggang ngayonay hindi ko pa rin alam kung dorm ba talaga iyong tamang term na gamitin dahil mukha naman talagang nasa VIP condo siya. Kaya nga minsan ay condo na lang iyong ginagamit kung term, e. Ang laki naman kasi ng room niya, parang nasa suit or condo, e. Parang pinasadya talaga
Mated 49.1
[49.1]Alam ko ang kasabihang, “Expect the unexpected” kaso literal talagang hindi ko subok akalaing mag-aayang mag-date ang prinsepe ng mga bampira. I mean, parang pinaglihi siya sa yelo sa sobrang lamig niya at parang walang pakialam sa mga nangyayari sa paligid niya. Intimidating din siyang tao kaya nga kahit na lagi kaming magkasama ay nakakatakot pa rin talaga siya. Akala mo e pasan niya ang problema ng mundo dahil laging nakakunot iyong noo niya. Idagdag mo pa iyong siya iyong tipo ng tao na mataas ang pride kaya nakakagulat talaga na mag-aaya siyang magdate. Huwag ninyo lang sabihin sa prisnepe na parang puro negative lang yata nasabi ko tungkol sa kanya.Tapos bigla niyang sasabihin na magdate kami?!Sana okay lang siya?Nakaawang pa rin iyong bibig ko sa gulat at natulala sa kanya kahit na ilang minuto na ang nakalipas at nakaalis na rin si Jason ay Nykee.“Close your mouth,” sabi ni Evan nang maramdaman na nakatingin pa rin ako sa kanya habang siya ay nasa unahan lamang ang
Mated Chapter 48.2
[48.2]Noong una kong makita ang prinsepe, noong nakaharap ko siya nang malapitan, noong unang hinarang niya ako sa may cr, akala ko talaga malamig at walang siyang paki sa mga nangyayari sa paligid niya. Pero noong nakilala ko siya simula noong nakitira ako sa dorm niya ay doon ko na unti-unting nakilala ang tunay na prinsepe. May kabutihan pala siyang itinatago sa loob ng puso niya. Akala ko ay wala siyang kwentang prinsepe noon, pero akala ko lang ang lahat ng iyon. Sa malamig at nakakatakot niyang awra ay mayroon pang mas mahalagang nakatago sa loob ng puso ni Evan. Siguro nga huwag dapat talaga tayong manghusga agad base sa kung ano ang nakikita natin dahil may mga nakatago sa likod ng ating mga nakikita.“Noong nakuha ka na ni Prince Evan, kinausap ko si Jason na bantayan ka at huwag hayaang may mangyaring masama sa iyo. Nagmakaawa pa ako kay Jason at kay Prince Evan na ibalik ka sa akin pero siyempre, hindi gagawin iyon ng prinsepe. He just t
Mated Chapter 48
[48.1]Never that it crossed my mind that I would come to this point of my life that I would be drowned this this kind of problems, that I would encounter such problems. Until now, I was still convincing myself that all of these happenings was just a dream. And I badly wanted to wake up soon. But… how?I can’t wake up in this dream because in the first place, hindi naman talaga ito isang panaginip. Nasa reyalidad na ako. Hanggang ngayon tinatanong ko pa rin ang sarili ko kung bakit maging ganito kakomplikado ang buhay ko. Bakit kailangang ako pa? Sa dinami-rami ng tao sa mundo, bakit ako pa iyong napiling pagdaanan ang lahat ng ito? Why is it need to be me to enter the world of vampires and werewolves and deal with them?Hindi ko makuha iyong punto kung bakit ako pa. I am just an ordinary human living with her life in the world of ordinary humans, well, that’s what I thought? Am I indeed just an ordinary human? Kung
Mated Chapter 47.2
[47.2]Ngumisi ako. “Are you guys… together?”Hindi sila sumagot at halatang gulat pa rin.“That’s okay. Congrats!” I said while smiling. “But please, talk privately. Someone might heard you guys shouting at each other. Hindi magandang tignan,” sabi ko sa kanila at nahihiya namang napayuko si Myra.“Paki-kamusta niyo na lang ako kay Ash. Tell her to don’t worry about me, I’m doing well in the prince’s costudy,” I added and quickly left the both of them therena hindi pa rin nakakabawi sa bigla kong pagsulpot.They need to talk about things privately, hindi magandang tignan na nagsisigawan sila roon.Ano pa ba ang sekretong hindi ko pa nalalaman?Habang naglalakad ako ay mas lumawak lang iyong ngisi ko. Kailan pa naging sila? At… hindi naman siguro ako nananaginip, hindi ba? Hind
