Chapter 32

Ngumiti siya.

Nginitian niya ako.

Mabilis akong umiwas ng tingin.

“Umuwi ka na. ‘Wag ka na mag stay. Kung may gagawin ka pa, ipagpabukas mo na lang. Baka sa hospital ka na niyan madiretso kapag pinilit mo pa sarili mo ngayon.”

Sinubukan kong hindi magmukhang concern sa kaniya (kahit iyon naman ang totoo) Baka kasi ma-weirduhan siya sa akin. Kung anu ano pa isipin niya.

“Okay po,” malumanay niyang sagot.

Shuta.

“E-Edi tara na!”

Tumayo na ako.

Sinabihan siya ng nurse na uminom ng gamot kung sakaling lagnatin siya. Kailangan niya rin daw maglaan ng oras para ipahinga ang sarili, magkaroon ng sapat na tulog at kumain sa tamang oras. Hindi niya pwede ipagpatuloy ang pag-o-overwork sa sarili dahil hospital na ang bagsak niya kapag nagkataon.

Inulit ulit ko iyon sa kaniya hanggang sa makalabas kami sa clinic. Tumango lang siya sa akin.

Sabay kaming naglakad sa hallway. Wal