LOGINGoodnight guys. ^_^🫶
Dane’s POV“Who the fvck wrote this story?” napatalon ako sa gulat nang biglang magsalita ng ganoon si sir Aris. Nang magbaba ako nang tingin sa sinusulat ko, may pa slant line na doon ng ballpen na hindi na mabura.Napabuntong hininga ako dahil uulit na naman ako mula simula.“E.L James po, sir.”Nagsalubong bigla ang kilay niya. “E.L James? A guy?”“A woman, sir!”Napatingin ulit siya sa librong binabasa niya. “Really? A woman?”“Yes sir.”“Why the fvck she wrote a book like this? This is not a fairytale.”Mukha ko naman ang nalukot ngayon. Anong fairytale ang sinasabi niya?“Hindi naman talaga yan fairytale sir. It’s an erotic book.”“Kung gaanon, bakit mo pa ako binigyan ng ganto?”“Kasi sir hindi ba hiningi mo yan?”Hiningi niya yan sakin kanina. Hindi ako pwedeng magkamali.“What? Kailan ko hiningi to?”“Kanina sir.”“What? I asked you a fairytale book. What do you take me for? A perv?”Napakamot ako sa ulo ko. Lord, sinusubok mo talaga lagi ang aking pasensya. Sabi ko sa isipan
Aris’ POVShould I call? Or not?Should I check her out again kahit na kaka-check ko lang sa kaniya 20 seconds ago?She told me not to bother her again. But how can I not knowing na probably maaaring manganak na at any moment?“Here… Sign this.”Napatingin ako sa binigay ni Fero. May hawak na pala akong ballpen na di ko alam saan ko nakuha.“What’s this?”“Paper? And you need to sign it.”Napatango ako at agad na pumirma.Tapos balik na naman ang attention ko sa cellphone ko. Nasa conference room kami, wala namang meeting na naganap. Hindi ko alam kung bakit tinawag nila ako para magpunta dito. Sana umuwi nalang pala ako.“Dude, that fool is tricking you.”Napatingin ako kay Lucio nang sabihin niya yun.“Hindi mo ba binabasa anong pinapirmahan niya sayo?”Umiling ako. “Ano ba yun?”Bumuntong hininga si Lucio.“Paycheck? Kargo mo ang beer at pulutan na ililibre ng ungas na yan mamaya. Pero teka nga, bakit ba lutang ka ngayon?” tanong niya. “We can’t even have a proper meeting dahil pan
Dane’s POV “Dane, may balita na ba?” tanong ni sir Aris. Pang sampu na niya itong katanungan sakin. “Sir, wala pa po.” “Si mama, nasa bahay na?” “Opo.” Tumango siya pero kita sa mukha niyang para na siyang natatae na ewan. Kabuwanan kasi ni Vida ngayon at expected delivery niya ay nasa linggong to. Pero wala pa namang signs na manganganak siya at hindi pa naman sumasakit ang tiyan niya kaya napalayas niya si sir Aris sa bahay nila. Ayaw na kasing pumasok ni sir ng trabaho e hindi naman pwede kasi marami pa siyang meetings na dapat puntahan. “Paki-cancel nalang ng meeting Dane. Hindi ako maka-focus dito. Yung utak ko nasa asawa ko.” Sabi pa niya na aligaga na talaga. Kanina pa siya pabalik-balik sa nilalakaran niya. Parang ako na nga yung nahihilo kakatingin sa kaniya na di mapirmi sa iisang lugar. I’ve seen this before, yung nadala sa hospital si Vida dahil nahimatay dahil pala sa buntis siya and now, heto ulit. Kabado na naman si sir Aris kasi manganganak ito. "Sir, kung uuw
Isang buwan na naman ang lumipas pero nasabi ko pa rin sa sarili kong hindi pa ako okay. Bawat sulok kasi ng bahay ay naalala ko si mommy.Every day, napapatanong ako sa sarili ko, gigising ako para ano? Para masaktan?When that kind of routine keeps on repeating, nagdecide ako na parang gusto kong umalis muna. Mangibang bansa at baka sakaling maka-move on ako. Pero hindi ko alam kung papayag si dad. Kung papayag ba siyang hayaan akong umalis at kung sasama ba siya sakin.Kahit na feeling ko ay hindi kasi alam kong ngayon pa siya babawi kay Vida.Kinagabihan, habang kumakain kami, panay ako silip sa kaniya. Naghahanap ng pagkakataon na humingi ng permiso.Pero every time ibubuka ko ang bibig ko, napipigilan ako ng pangamba. Kaya tatahimik nalang ulit ako at titingin sa plato.“May sasabihin ka ba, anak?” Nagulat ako nang magtanong si dad. Siguro napansin niya ang panaka-nakang tingin ko sa kaniya.Nakagat ko ang labi ko. Heto na, sasabihin ko na…“Dad, may balak ka pa bang tatakbo next
Hindi ko alam paano namin sinimulan ni dad ang panibagong buhay na wala na si mommy. A week after I confronted Marky, dad and I tried to live our lives as meaningful as possible but I still ended up seeing him crying alone in his room.And the house that was once so lively felt so dull.Vida was no longer living with us. After ng libing ni mommy, umuwi na siya sa kanila. Dad told her that our house is her home too, that any time she can come back but hindi yun nangyari dahil may asawa na siya.Kaya kung nasaan si Aris, dapat nandoon rin siya at may bahay sila.At ngayon nga ay aalis kami ni dad dahil dadalawin namin si tita Liya na nasa bahay ni Aris. Uuwi na kasi si tita sa probinsya.Habang nasa byahe kami, pasimple kong tinitignan si dad. Nawala na talaga ang kinang sa mga mata niya. Hindi nalang ako nagsalita at hinayaan siyang magmaneho.Pagdating namin ng bahay ni Aris, sinalubong kami ng mga maid. They welcome us at si Cheng ang unang lumapit samin na excited makita kami.“Lolo
Toneth’s POV“Nasa tabi mo lang ako.” Ang sabi ni Vida sakin habang pinapapasok kami ng awtoridad para makausap si Marky.Kahapon ang libing ni mommy at nangako ako sa sarili ko na pagkatapos ng libing niya, dadalawin ko si Marky dahil gusto ko siyang makausap. Gusto kong malaman kung masaya ba siya sa ginawa niya.Gusto kong malaman lahat ng saloobin niya kung hindi ba siya nakonsensya sa ginawa niya.Nanatili si Vida sa labas habang ako naman ang tumuloy sa meeting room kung saan pwede kong makausap si Marky at nakita ko siyang nakaupo at nakatitig sakin hanggang sa bumaba ang paningin niya sa bandang tiyan ko.Nakita ko ang panlalaki ng mata niya nang matanto na wala na ang bata… ang anak naming dalawa.Umupo ako sa harapan niya…“Tinupad ko ang sinabi ko, bibigyan kita ng pera… Kinuha mo pa ang alahas na bigay sakin ng lola ko. Pero bakit mo pa rin ako binalikan?”“Namatay si mama dahil sayo. Nasira ang buhay namin dahil sayo. Yung perang binigay mo, para yun sa gamot ni mama at lo







